Historia endoprotez stawu biodrowego do roku 1962

• Autorzy: Ciećkiewicz A. , Cwanek J.

Warianty tytułu

EN

Endoprosthesis history of hip joint up to 1962

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Wstęp i cel: Niezadowalające wyniki leczenia zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego metodami nieoperacyjnymi (zachowawczymi) w XIX wieku, zmusiły lekarzy do poszukiwania chirurgicznych metod leczenia choroby. Przyczyniło się to do skonstruowania endoprotez stawu biodrowego. Materiał i metody: W oparciu o dane z piśmiennictwa, w pracy przedstawiono rozwój endoprotezoplastyki stawu biodrowego od końca XIX wieku do 1962 roku, kiedy Charnley wszczepił pierwszy „niskotarciowy” sztuczny staw biodrowy. Mimo wprowadzenia licznych zmian konstrukcyjnych po 1962 r., zasady budowy endoprotez biodra nie zmieniły się. Wyniki: Wszczepienie w 1962 r. pierwszej „niskotarciowej” endoprotezy, pozwoliło na powszechne stosowanie endoprotezoplastyki biodra w procesie leczenia zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego. Wniosek: Pomimo wielu wad endoprotezoplastyki biodra, jest to najskuteczniejsza metoda leczenia zaawansowanych artroz biodra.

EN

Introduction and aim: Unsatisfactory results of treatment of degenerative changes in the hip joint methods unresectable (conservative) in the nineteenth century, doctors forced to seek surgical treatments for the disease. This contributed to the construction of hip replacements. Material and methods: Based on data from the literature, the paper presents the development of hip replacement since the late nineteenth century until 1962, when implanted Charnley first “lowfrictional” artificial hip joint. Despite the introduction of numerous design changes to the 1962 rules for the construction of replacement hip has not changed. Results: Implantation in 1962, the first “low-friction” prosthesis, led to widespread use of hip arthroplasty in the treatment of degenerative changes in the hip joint. Conclusion: Despite the many flaws hip arthroplasty is the most effective method of treatment of advanced arthritis hip.

Słowa kluczowe

PL

endoprotezoplastyka biodra; historia endoprotez; staw biodrowy

EN

total hip arthroplasty; history of hip replacements; hip joint

• Wydawca: Wyższa Szkoła Techniczno-Ekonomiczna w Szczecinie
• Czasopismo: Problemy Nauk Stosowanych
• Rocznik: 2014
• Tom: T. 2
• Strony: 131--142
• Opis fizyczny: Bibliogr. 25 poz., rys.

Twórcy

autor

Ciećkiewicz A.

• Centrum Opieki Medycznej w Jarosławiu

autor

Cwanek J.

• Uniwersytet Rzeszowski, Wydział Medyczny, Instytutu Fizjoterapii, Zakład Traumatologii i Zaopatrzenia Ortopedycznego
• Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie, Instytut Ochrony Zdrowia, Zakład Fizjoterapii

Bibliografia

• [1] Arden G.P., Taylor A.R., Ansell B.M.: Total hip replacement using the McKee-Farrar prosthesis. Annals Rheumatic Diseases, 1970, 1, 1.
• [2] Będziński R.: Bioinżynieria medyczna. Oficyna Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1997.
• [3] Cwanek J.: Przydatność parametrów struktury geometrii powierzchni do oceny stopnia zużycia sztucznych stawów biodrowych. Wyd. Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów 2009.
• [4] Door L. D.: Hip arthroplasty. Minimally invasive techniques and computer navigation. Elsevier, 2006.
• [5] Garlicki M., Kreczko R.: Arthrosis defomans coxae. PZWL, Warszawa 1974.
• [6] Gaździk T. Sz.: Teraźniejszość i przyszłość endoprotezoplastyki stawu biodrowego. Technika -Technologia, 2007, 8, 50.
• [7] Gierzyńska-Dolna M.: Biotribologia. Wyd. Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa 2002.
• [8] Gomez P. F., Morcuende J.: Early attempts at hip arhtroplasty. Iowa Orthopedic Journal, 2005, 25, 25.
• [9] Gomez P. F., Morcuende J.: A historical and economic perspective on sir John Charnley, Chas F. Thackary limited, and the early arthroplasty industry. Iowa Orthopedic Journal, 2005, 25, 30.
• [10] History of total joint replacement: http://www.utahhipandknee.com/history.htm (dostęp 21-12-2010)
• [11] Jeziorski L.: Wkład inżynierii materiałowej w rozwój biomateriałów. Politechnika Częstochowska, 2004, 24, 6.
• [12] Kaczmarek W., Ceglarz P., Kucharski J. i wsp.: Ocena przeżywalności cementowej endoprotezy stawu biodrowego. Chirurgia Narządu Ruchu i Ortopedia Polska, 2010, 6, 369.
• [13] Kolundžić R., Trkulja V, Orlić D.: History and factors of survival of total hip arthroplasty. Medicinskij Glasnik, February 2012, 1, 136.
• [14] Kuraś A.: Analiza przyczyn zwichnięć endoprotez stawu biodrowego. Wydział Lekarski Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2009.
• [15] Kusz D.: Rys historyczny i uwarunkowania rozwoju endoprotezoplastyki stawu biodrowego. Inżynieria Materiałowa, 1997, 2.
• [16] Łapaj Ł, Markuszewski J., Wierusz-Kozłowska M., Rybak T.: 30-year survival of a McKee - Farrar hip prosthesis – case report and microscopic analysis of bearing surface. Polish Orthopaedics and Traumatology, 2012, 77, 17.
• [17] Müller M.E.: Total Hip replacement: Planning Technique and Complications. [In:] Surgical Management of Degenerative arthritis of the Lower Limb. Heidelberg: Lea and Feiger; 1975.
• [18] Panasiuk M., Kmieciak M.: Historia i rozwój protezoplastyki biodra, Część II. Kwartalnik Ortopedyczny, 1993, 4, 13.
• [19] Płomiński J., Kwiatkowski K.: Historia protezoplastyki stawu biodrowego. Polski Merkuriusz Lekarski, 2007, 128, 83.
• [20] Tuszyński W., Czyrny S., Romaniuk W. i wsp.: Polskie endoprotezy stawu biodrowego. Lekarz Wojskowy, 1994, Supl. II, 44.
• [21] Waal A.: Clinical aseptic of total hip arthroplasty. Acta of Biomechanics and Bioengineering, 2002, Suppl. 1, 39.
• [22] Wagner H., Wagner M.: Conus hip prosthesis. Acta Chirurgiae Orthopaedicae et Traumatologiae Čechoslovaca, 2001, 4, 213.
• [23] Van Doren Ch.: Historia wiedzy od zarania dziejów do dziś. Wyd. Al. Fine, Warszawa 1996.
• [24] Wendland J., Gierzyńska-Dolna M., Rybak T. i wsp.: Badania nad opracowaniem nowego biomateriału przeznaczonego na elementy endoprotez stawu biodrowego. Obróbka Plastyczna Metali, 2009, 2, 3.
• [25] Wierzcholski K.: Elementy biomechaniki technicznej, Politechnika Koszalińska, Koszalin 2011.

Uwagi

Opracowanie ze środków MNiSW w ramach umowy 812/P-DUN/2016 na działalność upowszechniającą naukę (zadania 2017).