Polichlorowane bifenyle (PCB) jako zagrożenie dla żywności

• Autorzy: Pycia K. , Jaworska G.

Warianty tytułu

EN

Polychlorinated biphenyls (PCB) as a food threat

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Polichlorowane bifenyle (PCB), podobnie jak dioksyny oraz ich pochodne, należą do grupy związków chemicznych powszechnie uważanych za najbardziej niebezpieczne dla ludzkiego organizmu, głównie ze względu na ich właściwości fizykochemiczne, trwałość oraz odporność na degradację. Główną drogą ich absorpcji jest żywność, w której są gromadzone. Część z nich jest metabolizowana przez organizm oraz wydalana, jednak znaczna ich ilość jest akumulowana w tkance tłuszczowej. Długotrwała ekspozycja organizmu na PCB skutkuje zaburzeniami w pracy układów: nerwowego, hormonalnego, immunologicznego oraz rozrodczego. W artykule przedstawiono charakterystykę polichlorowanych bifenyli w aspekcie ich występowania w żywności oraz związanych z tym skutków.

EN

Polychlorinated biphenyls (PCB) as dioxins and their derivatives belong to a group of compounds generally regarded as the most dangerous for the human body, mainly due to their physicochemical properties, durability and resistance to degradation. They are mainly absorbed from food, in which they are collected. Some of them are metabolized by the body and excreted, but a significant amount of them is stored in adipose tissue. Long-term systemic exposure to PCBs results in disorders of the nervous, endocrine, immune and reproductive systems. The article presents the characteristics of polychlorinated biphenyls in terms of their occurrence in food and related effects.

Słowa kluczowe

PL

zanieczyszczenia żywności; zanieczyszczenia chemiczne; polichlorowane bifenyle; dioksyny

EN

food contamination; chemical contamination; polychlorinated biphenyls; dioxins

• Wydawca: ELAMED Media Group
• Czasopismo: Laboratorium - Przegląd Ogólnopolski
• Rocznik: 2017
• Tom: nr 5-6
• Strony: 34--37
• Opis fizyczny: Bibliogr. 12 poz., rys., tab.

Twórcy

autor

Pycia K.

• Katedra Ogólnej Technologii Żywności i Żywienia Człowieka, Wydział Biologiczno-Rolniczy, Uniwersytet Rzeszowski

autor

Jaworska G.

• Katedra Ogólnej Technologii Żywności i Żywienia Człowieka, Wydział Biologiczno-Rolniczy, Uniwersytet Rzeszowski

Bibliografia

• 1. Alcala C.S., Philips L.J.: PCB concentrations in women based on breastfeeding history: NHANES 2001-2004. „Environmental Research”, 2017, 154, 35-41.
• 2. Bernard A., Hermans C., Broeckaert F., de Poorter G., de Cock A., Hoins G.: Food contamination by PCBs and dioxins; an isolated episode in Belgium is unlikely to have affected public health. „Nature”, 1999, 401, 231-232.
• 3. Birnbaum L.S.: Endocrine effects of prenatal exposure to PCBs, dioxins and other xenobiotics: Implication for policy and future research. „Environmental Health Perspectives”, 1994, 102, 676-679.
• 4. Domingo J.L., Bocio A.: Levels of PCDD/PCDFs and PCBs in edible marine species and human intake: A literature review. „Environment International”, 2007, 33, 397-405.
• 5. Dymkowska-Malesa M., Szparag A., Czerwińska E.: Ocena zawartości polichlorowanych bifenyli w wybranych warzywach z terenu Warmii i Mazur. „Rocznik Ochrony Środowiska”, 2014, 16, 290-299.
• 6. European Food Safety Authority (EFSA): Update of the monitoring of levels of dioxins and PCBs in food and feed. „EFSA Journal”, 2012, 10(7), 28-32.
• 7. Ficek A., Czupioł J.: PCB – szkodliwe ksenobiotyki w środowisku. „Środowisko”, 2005, 18, 5, 28-31.
• 8. Hoogenboom R., Traag W., Fernandes A., Rose M.: European developments following incidents with dioxins and PCBs in the food and feed chain. „Food Control”, 2015, 50, 670-683.
• 9. Kotlarska M.M., Pietrzak-Fiećko R., Smoczyński S.S. Borejszo Z.: Poziom polichlorowanych bifenyli w grzybach jadalnych na rynku Warmii i Mazur. „Żywność. Nauka. Technologia. Jakość”, 2010, 1, 68, 49-57.
• 10. Malish R., Kotz A.: Dioxins and PCBs in feed and food – review from European perspective. „Science of the Total Environment”, 2014, 2-10, 491-492.
• 11. Rozporządzenie Komisji (UE) NR 1259/2011 z dnia 2 grudnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1881/2006 w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów dioksyn, polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu niepodobnym do dioksyn w środkach spożywczych.
• 12. Stec M., Kurzeja E., Kościołek A., Pawłowska-Góral K.: Zagrożenia wynikające z narażenia na dioksyny i dioksynopodobne polichlorowane bifenyle. „Problemy Higieny i Epidemiologii”, 2012, 93 (4), 639-646.

Uwagi

PL

Opracowanie ze środków MNiSW w ramach umowy 812/P-DUN/2016 na działalność upowszechniającą naukę (zadania 2017).