Historia odkrycia promieniotwórczości

• Autorzy: Kaczorowska E. , Knyziak A. B.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Promieniotwórczością (radioaktywnością) naturalną nazywamy przekształcanie się nietrwałych izotopów jednego pierwiastka chemicznego w izotopy innego pierwiastka, czemu towarzyszy emisja pewnych cząstek - promieniowanie alfa (jądra helu), promieniowanie beta (elektrony) i promieniowanie gamma (krótkofalowe promieniowanie elektromagnetyczne). Zjawisko promieniotwórczości naturalnej odkrył francuski fizyk Henri Antoine Becquerel w 1896 roku. Uznając je za mało interesujące przekazał badania tego zjawiska Marii Skłodowskiej-Curie. W roku 1898 Maria Skłodowska-Curie wraz z mężem Piotrem Curie odkryli dwa nowe pierwiastki promieniotwórcze, polon i rad. W 1903 roku otrzymali wspólnie nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki, dzieląc ją z Becquerelem. W 1911 roku Maria Skłodowska-Curie otrzymała drugą nagrodę Nobla, tym razem w dziedzinie chemii, za badania dotyczące radu.

Słowa kluczowe

PL

chemia; promieniotwórczość; pierwiastki promieniotwórcze

EN

chemistry; radioactivity; radioactive elements

• Wydawca: Główny Urząd Miar
• Czasopismo: Metrologia : biuletyn informacyjny Głównego Urzędu Miar
• Rocznik: 2011
• Tom: nr 2
• Strony: 20--30
• Opis fizyczny: Bibliogr. 2 poz., fot., rys.

Twórcy

autor

Kaczorowska E.

• Zakład Promieniowania i Wielkości Wpływających, Główny Urząd Miar

autor

Knyziak A. B.

• Zakład Promieniowania i Wielkości Wpływających, Główny Urząd Miar

Bibliografia

• [1] Maria Skłodowska-Curie: Promieniotwórczość, PWN, Warszawa 1953.
• [2] Andrzej Kajetan Wróblewski: Historia fizyki, PWN, Warszawa 2009.