Określenie potencjału biogazowego masy odpadowej z przetwórstwa skór

• Autorzy: Sikora J. , Nęcka K. , Szeląg-Sikora A. , Niemiec M. , Kiełbasa P. , Knaga J. , Gliniak M. , Szul T. , Ostafin M.

Identyfikatory

DOI

10.15199/48.2017.12.40

Warianty tytułu

EN

Analysis of biogas emitted from waste tanning industry

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Odpady poprodukcyjne z przemysłu garbarskiego, można wykorzystać w inny sposób niż unieszkodliwianie konwencjonalne. Zamiast gromadzenia na składowiskach dużej ilości potencjalnego nośnika energii, można użyć go jako wsad (kosubstrat) do biogazowni. Celem pracy było określenie ilości oraz składu chemicznego biogazu wytworzonego z odpadów z przemysłu garbarskiego. Wsad pozyskany z firmy przetwarzającej oraz obrabiającej skóry zwierzęce. Przygotowany wsad został umieszczony w fermentorze badawczym na okres 30 dni. Wyniki badań dowodzą możliwość fermentacji wsadu składającego się ze ścinków skór zwierzęcych, tłuszczy, włosia oraz wykazują wysoki uzysk metanu przy normatywnej ilości dwutlenku węgla oraz tlenu.

EN

Production waste can be used in a different way than landfill. Instead of collecting a large amount of potential energy carrier you can use it as feedstock for the biogas plant.The aim of the study was to determine the amount and chemical composition of biogas produced from waste from the tanning industry. The batch obtained from business processing of the animal skins was placed in a fermenter for the test period of 30 days.The test results demonstrate the possibility of the fermentation a scrap of animal skins, fat, bristles and a high methane yield with normal carbon dioxide and oxygen.

Słowa kluczowe

PL

fermentacja metanowa; biogaz; odpady garbarskie

EN

methane fermentation; biogas; tanning waste

• Wydawca: Wydawnictwo SIGMA-NOT
• Czasopismo: Przegląd Elektrotechniczny
• Rocznik: 2017
• Tom: R. 93, nr 12
• Strony: 159--162
• Opis fizyczny: Bibliogr. 11 poz., rys., wykr.

Twórcy

autor

Sikora J.

• Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, Instytut Inżynierii Rolniczej i Informatyki, ul. Balicka 116b, 30-149 Kraków

autor

Nęcka K.

• Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, Instytut Inżynierii Rolniczej i Informatyki, ul. Balicka 116b, 30-149 Kraków

autor

Szeląg-Sikora A.

• Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, Instytut Inżynierii Rolniczej i Informatyki, ul. Balicka 116b, 30-149 Kraków

autor

Niemiec M.

• Uniwersytet Rolniczy im. H. Kołłątaja w Krakowie, Wydział Rolniczo-Ekonomiczny

autor

Kiełbasa P.

• Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, Wydział Inżynierii Produkcji i Energetyki

autor

Knaga J.

• Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, Katedra Energetyki i Automatyzacji Procesów Rolniczych, ul. Balicka 116b, 30-149 Kraków

autor

Gliniak M.

• Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, Wydział Inżynierii Produkcji i Energetyki, Instytut Inżynierii Rolniczej i Informatyki, Al. Mickiewicza 21, 31-120 Kraków

autor

Szul T.

• Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, Katedra Energetyki i Automatyzacji Procesów Rolniczych, ul. Balicka 116b, 30-149 Kraków

autor

Ostafin M.

• Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, Katedra Mikrobiologii

Bibliografia

• [1] Lewandowski W. i in. (2013). Biopaliwa. Proekologiczne odnawialne źródła energii, Wydawnictwo WNT.
• [2] Schattauer A. i in. (2006). Biogaz – produkcja, wykorzystywanie, Institute für Energetik und Umwelt gGmbH.
• [3] Podkówka W. (2012). Biogaz rolniczy odnawialne źródło energii. Powszechne Wydawnictwo Leśne, Warszawa.
• [4] Kurytnik I., Dróżdż T., Kuciński S,: „Badania zaburzeń elektromagnetycznych na przyłączach energetycznych odnawialnych źródeł energii”, PRZEGLĄD ELEKTROTECHNICZNY, ISSN 0033-2097, NR 05/2014, STRONA 252-256.
• [5] Sikora J. (2012). Badanie efektywności produkcji biogazu z frakcji organicznej odpadów komunalnych zmieszanej z biomasą pochodzenia rolniczego, Polska Akademia Nauk.
• [6] Wieczorek-Ciurowa K., Famielec S., Fela K. (2011). Chemik. Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego.
• [7] Romaniuk W., Domasiewicz T. (2014). Substraty dla biogazowni rolniczych, Wydawnictwo Hortpress Sp. z o.o.
• [8] Jędrczak A. (2007). Biologiczne przetwarzanie odpadów, PWN.
• [9] Kujawski O. (2009). Przegląd technologii do produkcji biogazu cz. I. Czysta energia
• [10] DIN 38414 S 8. Niemiecka znormalizowana metoda badañ wody,oecieków i osadów. Osady i sedymenty (grupa S). Okreoeleniecharakterystyki fermentacji (S. 8). DIN Deutches Institut fürNormung e. V., Berlin, 2012.
• [11] Sikora J., Tomal A. 2016. Wyznaczenie potencjału energetycznego biogazu w wybranym gospodarstwie rolnym. Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich. Nr 2016/ III (2 (Jun 2016).

Uwagi

Opracowanie ze środków MNiSW w ramach umowy 812/P-DUN/2016 na działalność upowszechniającą naukę (zadania 2017).