PL EN


Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
Tytuł artykułu

Zastosowanie biowęgla i zeolitu jako adsorbentów zanieczyszczeń mineralnych

Wybrane pełne teksty z tego czasopisma
Identyfikatory
Warianty tytułu
EN
Use of biochar and a zeolite as adsorbents of mineral pollutions
Języki publikacji
PL
Abstrakty
PL
Przedstawiono możliwość zastosowania zeolitu syntezowanego z popiołów lotnych oraz biowęgla wyprodukowanego z biomasy roślinnej do stabilizacji Cd, Pb i Zn w glebie zanieczyszczonej solami tych metali. Wykazano, że najbardziej efektywnym adsorbentem Cd, Pb i Zn był biowęgiel, co wynikało ze zmiany właściwości gleby (m.in. wartości pH) oraz specyficznych właściwości sorpcyjnych biowęgla. Zarówno zeolit, jak i biowęgiel wykazywały potencjał w sorbowaniu metali ciężkich z zanieczyszczonej gleby, a stopień ich immobilizacji zależał od rodzaju metalu, jego stężenia w roztworze glebowym oraz ilości i rodzaju zastosowanego adsorbenta.
EN
Zeolite (Z) was synthesized from fly ash obtained as a result of conventional hard coal combustion, and biochar (BC) obtained from biomass. The effect of Z, BC and their mixt. addn. to soil contaminated with Cd (3CdSO4 8H2O), Pb (C4H6O4Pb 3H2O) and Zn (ZnSO4 7H2O) on the immobilization of heavy metals was studied. Z and BC had the potential to sorb heavy metals but the most effective adsorbent for these metals was BC, what resulted from changes in soil properties (redox potential and pH).
Czasopismo
Rocznik
Strony
1969--1972
Opis fizyczny
Bibliogr. 11 poz., rys., tab., wykr.
Twórcy
  • Katedra Chemii Rolniczej i Środowiskowej Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie, Al. A. Mickiewicza 21, 31-120 Kraków
  • Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie
  • AGH w Krakowie
Bibliografia
  • 1. K. Gondek, M. Mierzwa-Hersztek, M. Kopeć, J. Environ. Manage. 2018, 210, 87.
  • 2. L. Bandura, M. Franus, R. Panek, A. Woszuk, W. Franus, Przem. Chem. 2015, 94, nr 3, 323.
  • 3. A. Skawińska, Z. Owsiak, T. Baran, K. Hernik, Prace ICiMB 2017, 30, 117.
  • 4. S.W. Zaidun, M.B. Jalloh, A. Awang, L.M. Sam, N.A. Besar, B. Musta, O.H. Ahmed, L. Omar, Eurasian J. Soil Sci. 2019, 118, nr 1, 1.
  • 5. B. Biskup, B. Subotić, Separat. Sci. Technol. 2004, 39, 925.
  • 6. IBI, 2012, Standardized product definition and product testing guidelines for biochar that is used in soil.
  • 7. EBC, 2012, European biochar certificate. Guidelines for a sustainable production of biochar, European Biochar Foundation (EBC), Arbaz, Switzerland, Version 6.1, Doi: 10.13140/RG.2.1.4658.7043, dostęp 29 sierpnia 2019 r.
  • 8. J. Stanek-Tarkowska, C.E. Wetzel, T. Noga, L. Ector, Phytotaxa 2016, 208, nr 2, 163.
  • 9. E.P. Barret, L.G. Joyner, P.H. Halenda, J. Amer. Chem. Soc. 1951, 73, nr 1, 373.
  • 10. M. Mierzwa-Hersztek, K. Gondek, A. Nawrocka, H. Pińkowska, T. Bajda, J. Stanek-Tarkowska, M. Szostek, J. Elem. 2019, 24, 879.
  • 11. A. Andrzejewska, J. Diatta, T. Spiżewski, W. Krzesiński, A. Smurzyńska, Inż. Ekolog. 2017, 18, nr 4, 1.
Uwagi
Praca powstała w wyniku realizacji projektu badawczego nr 2015/17/N/NZ9/01132 pt. "Badania nad opracowaniem modelu przemian biowęgla w glebie na podstawie parametrów ilościowych i jakościowych związków próchniczych" finansowanego ze środków Narodowego Centrum Nauki.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-80c67c86-df74-472f-9e70-c36bba17d7dd
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.