Co o trudnościach w odbarwianiu makulatury wiedzieliśmy i pisaliśmy

Wandelt, P.

Artykuł - szczegóły

Tytuł artykułu

Co o trudnościach w odbarwianiu makulatury wiedzieliśmy i pisaliśmy

Autorzy

Wandelt P.

Identyfikatory

Warianty tytułu

What we have known and written about problems with de-inking

Języki publikacji

Abstrakty

Na trudności w odbarwianiu makulatury zadrukowanej niektórymi farbami drukarskimi, atramentami i tonerami, o których pisze nasz amerykański stały korespondent w USA, dr hab. Tomasz Graczyk, zwróciłem uwagę już dwie dekady temu, dokonując przeglądu stanu wiedzy na ten temat, publikując artykuły oraz aplikując o finansowanie projektów badawczych. Wydawało mi się bowiem niezbędne poznanie rzeczywistych przyczyn trudności w odbarwianiu i bieleniu makulatury z papierów barwionych lub zadrukowanych szczególnie trwałymi barwnikami, by na podstawie znajomości ich chemicznej struktury i mechanizmu zatrzymania w masie papierniczej, dobrać właściwe metody usuwania nadawanego przez nie zabarwienia. Nawiązałem w tym celu współpracę z profesorem specjalizującym się w technologii barwników. Miało to stworzyć podstawy do opracowania nowoczesnych, proekologicznych technologii pełnego i niezawodnego odbarwiania makulatury, a zwłaszcza niesortowanej makulatury biurowej (tzw. MOW – od ang. Mixed Office Waste), która jest cennym źródłem bielonych mas celulozowych, stanowiących surowiec do wyrobu wysokogatunkowych papierów bezdrzewnych (drukowe, biurowe) lub celulozowych bibułek higienicznych. Niektóre barwniki nie poddają się bieleniu stosowanymi w odbarwialniach makulatury konwencjonalnymi środkami bielącymi (nadtlenek wodoru, podsiarczyn sodu) i zabarwiają odbarwioną masę i wytwarzany z niej papier, co bardzo ogranicza jej zastosowanie w wyrobie wysokogatunkowych papierów drukowych i do pisania. W przerobie na te papiery barwniki te muszą zatem zostać całkowicie odbarwione lub usunięte, nawet drogą segregacji makulatury. Makulatura taka stanowiła zatem wdzięczny model do badania i porównywania działania różnych środków bielących oraz optymalizacji warunków ich użycia. Również usuwanie nierozpuszczalnych pigmentów i tonerów stanowiło duże wyzwanie i stwarzało możliwość zbadania i zoptymalizowania zarówno konwencjonalnych (flotacja, dyspergowanie i wymywanie), jak i niekonwencjonalnych metod ich uwolnienia z masy i separacji, takich jak agregacja i sortowanie, rozwłóknianie metodą eksplozji parowej i oddzielanie uwolnionych w ten sposób cząstek pigmentu przez ich odmywanie, albo ultradźwiękowe dyspergowanie, z ewentualnym enzymatycznym wspomaganiem takiego odbarwiania.

Słowa kluczowe

druk na żądanie druk rozproszony druk małoformatowy druki personalizowane

Printing on Demand distribution printing

Wydawca

Wydawnictwo SIGMA-NOT

Czasopismo

Przegląd Papierniczy

Rocznik

2013

Tom

R. 69, nr 5

Strony

301--304

Opis fizyczny

Bibliogr. 43 poz.

Twórcy

autor

Wandelt P.

Przegląd Papierniczy

Bibliografia

1. Wandelt P., Perlińska-Sipa K.: „Badania nad odbarwianiem makulatury biurowej. Bielenie brązowych włókien”, Przegl. Papiern. 58, 11, 687 (2002).
2. Mróz W., Wandelt P., Perlińska-Sipa K.: „Badania nad odbarwianiem makulatury biurowej. Aglomeracja tonera”, Przegl. Papiern. 59, 1, 41 (2003).
3. Mróz W., Wandelt P., Perlińska-Sipa K.: „Badania nad odbarwianiem makulatury biurowej. Rozwłóknianie eksplozyjne”, Przegl. Papiern. 59, 7, 407 (2003).
4. Wandelt P.: „Badania nad ekologicznym przerobem zużytych opakowań z tektury falistej na bieloną masę celulozową. I. Wstępna delignifikacja”, Materiały Międzynarodowej Konferencji Naukowo-Technicznej INPAP’97 pt. Kierunki rozwoju technologii i konstrukcji maszyn w papiernictwie, Sulejów 18-20.06.1997.
5. Wandelt P.: „Możliwości ekologicznego wyrobu bielonej masy celulozowej ze zużytych opakowań z tektury falistej. Wstępna delignifikacja makulatury mocnej”, Materiały Wschodnioeuropejskiego Sympozjum Recyklingu Papieru, Warszawa 1-2.10.1997.
6. Wandelt P.: „Badania nad przerobem makulatury ze zużytych opakowań z tektury falistej na bieloną masę celulozową. Porównawcza ocena wybranych metod wstępnej delignifikacji”, Przegl. Papiern. 55, 2, 97 (1999).
7. Wandelt P: „Badania nad przerobem makulatury mocnej na bieloną masę celulozową. Ulepszone metody pogłębionej delignifikacji tlenowej”, Przegl. Papiern. 57, 5, 317 (2001).
8. Wandelt P: „Badania nad przerobem makulatury mocnej na bieloną masę celulozową. Porównawcza ocena właściwości otrzymanych mas”, Przegl. Papiern. 57, 9, 583 (2001).
9. Wandelt P.: „Papiernictwo wobec wyzwań XXI w. – szanse i zagrożenia. Papiery dla nowych systemów drukowania”, Przegl. Papiern. 56, 9, 515 (2000).
10. Kubler R.: „Constituents of Letterpress and Offset Printing Inks and their Deinkability”, Wbl. Papierfabr. 113, 16, 580 (1985).
11. Kleuser J.: „Greenfield-Konzepte und Ergebnisse. Tel 1: Konzept”, Wbl. f. Papierfabr. 126, 22, 1154 (1998).
12. Kleuser J.: „Greenfield-Konzepte und Ergebnisse. Tel 2: Ergebnisse”, Wbl. f. Papierfabr. 126, 23/24, 1230 (1998).
13. Tyralski T., Biel-Tyralska A.: „Dyspergowanie masy makulaturowej ”, Przegl. Papiern. 55, 4, 207 (1999).
14. Anon.: „Market DIP mill comes on stream at Château-Therry”, Paper Technol. 38, 10, 3 (1997).
15. P.W.: „Pierwsza w Europie wytwórnia towarowej odbarwionej masy makulaturowej”, Przegl. Papiern. 54, 1, 5 (1998).
16. Gallois J.: „Deinking Office Recovered Papers: Experience of a Mill”, Mat. Symp. nt. Odbarwiania Druku Cyfrowego, Grenoble 18.10.2001, ref. 8.
17. Wandelt P.: „Odbarwianie druku cyfrowego na sympozjum w Grenoble”, Przegl. Papiern. 58, 4, 209 (2002).
18. Par thasarathy V.: „Elemental Chlorine Free (ECF) and Totally Chlorine Free (TCF) Bleaching of Colored Broke”, Tappi J. 80, 7, 159 (1997).
19. Frank E.: „Deinkbarkeit roter Offsetdruckfarben”, Wbl. Papierfabrik. 124, 6, 225 (1996).
20. Frank E.: „Zum Verhalten bunter Druckfarben beim Deinken – eine Auswertung von INGEDE-Forschungsarbeiten”, Wbl. Papierfabrik. 124, 19, 834 (1996).
21. Pieroni M., Calabro G.: „Development of New, Easily Deinkable Offset Inks and Study of a Flotation/Washing Deinking Process”, Ind. Grafico 23, 11/12, Suppl. no. 42, 48 (1982).
22. Vanderhoff J. W.: „Deinking: The Ink Industry’s Position”, Am. Ink Maker 51, 4, 38 (1973).
23. Carre B., Magnin L, Galland G., Vernac Y.: „Deinking difficulties related to ink formulation, printing process, and type of paper”, Tappi J. 83, 6, 60 (2000).
24. Oittinen P., Hartus T.: „Trends in the Use of Printing Inks-Influences on Deinkability”, Annual Report 1996 Laboratory of Media Technology, Helsinki University of Technology, s. 53, wg 00592801 PAPERCHEM, AB6806780; GA4503906.
25. Frank E.: „Influence of Various Printing-Ink Compositions on Deinkability”, Coating 23, 8, 315 (1990).
26. www.ingede.de/ingindxe/frameset-e.html
27. Cathie K., Moore G., Pearson N.: „New Printing Processes and Ink Formulations – How Will They Affect Wastepaper Deinkability?”, Mater. First Intern. Conf. & Exhibit. on Paper and Board Recycling: (Pulp & Paper Intern.), 1994, Sesja: Market Trends, Environmental Issues, and Fiber Supply, ref. 6, s. 6 (1994); wg 00602905 PAPERCHEM, AB6812671.
28. Michalitza M., Doblanzki P., Baumgarten H. L.: „Model Tests of the Effect of Some Parameters of Printing and Paper Technology on the Deinkability of Waste Paper”, Wbl. Papierfabr. 110, 15, 533 (1982).
29. Nikki M., Lucander M., Kokkonen R.: „Analytical Possibilities for Studying Aging Phenomena and the Deinkability of Printing Inks”, Wbl. Papierfabr. 110, 14, 507 (1982).
30. Graczyk T.: „Druk kolorowy ink jet – prognoza postępu technologicznego w dziedzinie podłoży, tuszy i głowic”, Przegl. Papiern. 54, 4, 198 (1998).
31. Graczyk T.: „Odporność na światło druku atramentowego i wiarygodność testów laboratoryjnych”, Przegl. Papiern. 58, 6, 331 (2002).
32. Stępień K.: „Co nowego o farbach fleksograficznych”, Przegl. Papiern. 56, 9, 543 (2000).
33. Jakucewicz S.: „Nowe farby offsetowe arkuszowe”, Przegl. Papiern. 58, 8, 470 (2002).
34. Kubler R.: „Deinking According to the Type of Printing Ink”, Wbl. Papierfabr. 116, 10, 386 (1988).
35. Phan-Tri D., Grossmann H.: „Development of a Laboratory Method for Washing Deinking of Printed Waste Paper”, Wbl. Papierfabr. 118, 1, 21 (1990).
36. Putz H.-J., Torok I., Göttsching L.: „Deinkability of Different Printing Inks”, Papier 43, 10A, V48 (1989).
37. Frank E.: „On the Deinking Behavior of Colored Inks-an Evaluation of INGEDE [International Research Organization for Recycling] Research Projects”, Mater. 7. PTS-Deinking-Symposium, Monachium 1996, ref. 3, s. 27; wg 00700596 PAPERCHEM, AB6900469; Wbl. Papierfabr. 124, 19, 834 (1996).
38. Müller-Mederer C., Putz H.-J., Göttsching L.: „Determination of colourants that cause red discolouration in deinked pulp and modelling their influencing conditions during recycled fiber processing”, Mater. 6th Research Forum on Recycling, Magog, QC, CA, 1–4.01.2001, s. 127, wg 00728336 PAPERCHEM.
39. Carre B., Magnin L.: „Deinkability of digital prints: toner printed papers (Indigo, Xeikon, Oce), ink jet prints, elcograpy prints…”, Mat. Symp. nt. Odbarwiania Druku Cyfrowego, Grenoble 18.10.2001, ref. 9.
40. Carre B., Garcia V.: „CTP Experience with the deinkability of convential prints – Problems & solutions,”, Mat. Symp. nt. Odbarwiania Druku Cyfrowego, Grenoble 18.10.2001, ref. 10.
41. Wandelt P.: „Jak Europa Środkowa broni się przed fleksograficznym drukowaniem gazet”, Przegl. Papiern. 59, 4, 223 (2003).
42. www.ingede.de.
43. P.W.: „Międzynarodowe Stowarzyszenie Badawcze Technologii Odbarwiania Makulatury”, Przegl. Papiern. 57, 11, 717 (2001).

Typ dokumentu

Bibliografia

Identyfikator YADDA

bwmeta1.element.baztech-7d464981-cd6a-4724-9115-6e84ef874f4a