Venice Charter and the Development of Authenticity

• Autorzy: Cefai Shirley

Identyfikatory

DOI

10.35784/odk.6209

Warianty tytułu

PL

Karta Wenecka a rozwój autentyczności

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Authenticity has been a concern for many centuries. In the 19th century, during the restoration interventions on Notre Dame, it was obvious that authenticity was linked solely to the original material of the monument. It was in the Venice Charter of 1964, that there was an attempt to define authenticity. Since then, the perception and understanding of what is authentic has changed. This shift in meaning is partly due to changes in the sanctioned definitions of chartered documents, which influenced the values society attributed to their heritage. Values counteracted this by becoming wider in scope. Though the Venice Charter mentioned authenticity, it did not specify the attributes heritage should maintain to be considered authentic. This was to change when intangible and tangible heritage were considered as criteria for inscription in World Heritage Sites, particularly with the pivotal contribution from the Japanese experience of intangible heritage when they joined the World Heritage Convention. Once intangible and tangible heritage were considered for inscription in World Heritage Sites, authenticity was pushed to consider other attributes than materiality alone. The understanding of authenticity was developed through discussions regarding World Heritage Sites like Abu Simbel, the Historic Centre of Warsaw and Mostar Bridge, which were enlisted as World Heritage Sites after major interventions or reconstruction works were carried out on them. The article concludes with a discussion regarding how the characteristics of the material used, in particular in a case of reconstruction, could influence the authentic or truthful experience of a historic site.

PL

Autentyczność była przedmiotem troski przez wiele stuleci. W XIX wieku, podczas interwencji restauratorskich w Notre Dame, było oczywiste, że autentyczność była związana wyłącznie z oryginalnym materiałem zabytku. Dopiero w Karcie Weneckiej z 1964 r. podjęto próbę zdefiniowania autentyczności. Od tego czasu zmieniło się postrzeganie i rozumienie tego, co jest autentyczne. Ta zmiana znaczenia jest częściowo spowodowana zmianami w usankcjonowanych definicjach dokumentów statutowych, które wpłynęły na wartości przypisywane przez społeczeństwo ich dziedzictwu. Chociaż Karta Wenecka wspominała o autentyczności, nie określała atrybutów, które dziedzictwo powinno zachować, aby można je było uznać za autentyczne. Miało się to zmienić, gdy dziedzictwo niematerialne i materialne zostały uznane za kryteria wpisania na Listę Światowego Dziedzictwa (szczególnie dzięki wkładowi japońskiego doświadczenia w zakresie dziedzictwa niematerialnego, gdy Japonia przystąpiła do Konwencji Światowego Dziedzictwa). Gdy dziedzictwo niematerialne i materialne zostało uznane za kryteria wpisu na Listę Światowego Dziedzictwa, autentyczność zaczęła być postrzegana nie tylko przez pryzmat materialności. Rozumienie autentyczności zostało rozwinięte poprzez dyskusje dotyczące miejsc światowego dziedzictwa, takich jak Abu Simbel, Historyczne Centrum Warszawy i Most Mostarski, które zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa po przeprowadzeniu w nich poważnych interwencji lub prac rekonstrukcyjnych. Artykuł kończy się dyskusją na temat tego, w jaki sposób charakterystyka użytego materiału, w szczególności w przypadku rekonstrukcji, może wpłynąć na autentyczne lub prawdziwe doświadczenie historycznego miejsca.

Słowa kluczowe

EN

authenticity; material; Outstanding Universal Value; World Heritage Sites; world heritage; heritage site

PL

autentyczność; materiał; wyjątkowa uniwersalna wartość; światowe dziedzictwo; miejsca dziedzictwa

• Wydawca: Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków ICOMOS ; Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
• Czasopismo: Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
• Rocznik: 2024
• Tom: Nr 21
• Strony: 77--101
• Opis fizyczny: Bibliogr. 23 poz., fig.

Twórcy

autor

Cefai Shirley

• University of Malta

• https://orcid.org/0000-0002-7644-114X

Bibliografia

• 1. Carbonara, Giovanni& Pergoli Campanelli, Alessandro. “Dell Restauro del Tempio-Duomo di Pozzuoli” Restauro 35-36. 2010. https://documen.site/download/tempio-cattedrale-a-pozzuoli-10-alessandro-pergoli-campanelli_pdf.
• 2. Denslagen, W. (1994) Architectural Restoration in Western Europe: controversy and continuity Amsterdam: Architectura & Nature Press.
• 3. Denslagen, W. (2009). Romantic Modernism nostalgia in the world of Conservation. Amsterdam: Amsterdam University Press.
• 4. Dezzi Bardeschi, Marco. N/A Tempio Duomo Rione Terra. http://www.marcodezzibardeschi.com/_Progetti/incorso/Tempio_Duomo.html
• 5. Earl, J. (2003). Building Conservation Philosophy. Shaftesbury: Donhead.
• 6. ICOMOS (1964). International Charter for the Conservation and Restoration of Monuments and Sites. (The Venice Charter 1964) https://www.icomos.org/en/participer/179-articles-en-francais/ressources/charters-and-standards/157-thevenice-charter.
• 7. ICOMOS (1994) The Nara Document on Authenticity. https://www.icomos.org/en/charters-and-texts/179-articles-en-francais/ressources/charters-and-standards/386-the-nara-document-on-authenticity-1994.
• 8. ICOMOS, (1931) The Athens Charter for the Restoration of Historic Monuments – 1931. https://www.icomos.org/en/167-the-athens-charter-for-the-restoration-of-historic-monuments.
• 9. ICOMOS, (n/d) Berg, L. The Salvage of the Abu Simbel Temples. https://www.icomos.org/public/monumentum/vol17/vol17_2.pdf.
• 10. Jokilehto, J. (1999). A History of Architectural Conservation. Oxford, England: Butterworth-Heinemann.
• 11. Kiniry L. (2018) Egypt’s exquisite temples that had to be moved. https://www.bbc.com/travel/article/20180409-egypts-exquisite-temples-that-had-to-be-moved.
• 12. Madrid Conference (1904) Sixth International Congress of Architects, https://docslib.org/doc/4463614/recommendations-of-the-madrid-conference-1904-sixth-international-congress-of-architects.
• 13. Mehr, S. (2019) Analysis of 19th and 20th Century Conservation Key Theories in Relation to Contemporary Adaptive Reuse of Heritage Buildings. Heritage. DOI:10.3390/heritage2010061.
• 14. Munoz Vinas, S. (2023) A theory of Cultural Heritage. Beyond the intangible. Oxforshire, UK, Routledge.
• 15. Ruskin, J. 1989, The Seven Lamps of Architeture. Dover Publications.
• 16. Stovel, H (2008) Origins and influence of the Nara document on Authenticity. APT Bulletin 39 (2/3): 9-17. https://www.iccrom.org/sites/default/files/publications/2020-05/convern8_01_hstovel_ing.pdf.
• 17. UNESCO. (n/d). Historic Centre of Warsaw. https://whc.unesco.org/en/list/30/.
• 18. UNESCO. (1980). Operational Guidelines for the implementation of the World Heritage Convention. https://whc.unesco.org/archive/opguide80.pdf.
• 19. UNESCO. (2005). Operational Guidelines for the implementation of the World Heritage Convention. https://whc.unesco.org/archive/opguide05-en.pdf.
• 20. UNESCO. (n/d). Old Bridge Area of the Old City of Mostar. https://whc.unesco.org/en/list/946/.
• 21. UNESCO. Nubian Monuments form Abu Simbel to Philae, https://whc.unesco.org/en/list/88/.
• 22. UNESCO. World Heritage Convention. https://whc.unesco.org/en/convention/.
• 23. UNESCO. Intangible Cultural Heritage. https://www.ichgovernance.com.