Dipolowy model zmian wiekowych pola magnetycznego Ziemi

• Autorzy: Sas-Uhrynowski A. , Welker E. , Demina I. , Farafonova J.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Magnetyczne pole Ziemi zostało aproksymowane wypadkowym polem zespołu kilkunastu dipoli, które zidentyfikowano metodą iteracyjną, w okresie 1900-2000, w którym przeprowadzono badania. Dla każdego dipola wyznaczono sześć opisujących go parametrów w interwałach co 5 lat. Dynamika zmian poszczególnych parametrów została przedstawiona w postaci krzywych wygładzonych, które aproksymują wartości parametrów dla całego stuletniego okresu. Prognozowane wartości parametrów na okres 2000-2015 zostały wyznaczone metodą liniowej predykcji. Na ich podstawie obliczono także prognozę pola geomagnetycznego w Europie na epokę 2000, która została zweryfikowana na podstawie danych rzeczywistych z obserwatoriów magnetycznych.

Słowa kluczowe

PL

pole magnetyczne; Ziemia

• Wydawca: Instytut Geodezji i Kartografii
• Czasopismo: Prace Instytutu Geodezji i Kartografii
• Rocznik: 2004
• Tom: T. 50, z. 107
• Strony: 85--108
• Opis fizyczny: Bibliogr. 17 poz., rys., tab.

Twórcy

autor

Sas-Uhrynowski A.

• Instytut Geodezji i Kartografii

autor

Welker E.

autor

Demina I.

autor

Farafonova J.

Bibliografia

• Alldreddge L.R., Streams C.O., 1969: Dipole model of the sources of the Earth’s magnetic field and secular change. J. Geophys. Res., tom 69, Nr 12, s. 2631-2640.
• Alldredge L.R., 1983: Long term and recent secular variation of the geomagnetic dipole moment. J. Geomagn. Geoelectr, vol. 35, s. 215-220.
• Bochev A.Z., 1975: Presenting the Earth’s magnetic field as a field of six optimal dipoles. C. R. Acad. Bulg. Sci., tom 28, Nr 4, s. 469-471.
• Demina I.M., Kasyanenko L.G., Sas-Uhrynowski A. 1998: On vector representation of secular variation of the geomagnetic field. Prace IGiK, vol. XLV, nr 96, s. 73-107.
• Demina I.M., Farafonova Yu.G., Sas-Uhrynowski, Welker E., 2002: Modeling the main geomagnetic field by set of optimal dipoles. Proceedings of the 4’th Oersted International Science Team (OIST-4) Conference, Kopenhaga, s. 43—44.
• Demina I.M., Farafonova Yu.G., 2004: Dipolnaia model glavnovo magnitnovo polia Ziemli w XX wiekie. Geomagnietism i Aeronomia, tom 44, Nr 4, s. 1-7.
• Duka B., 1998: Comparison of different methods of analysis of satellite geomagnetic anomalies over Italy. Annali di Geofisica, Nr 41, 1. s. 49-61.
• Haines G.V., 1985: Spherical cap harmonic analysis. J. Geophys Res., Nr 90, s. 2583-2591.
• Kalinin Yu.D., 1953: Secular geomagnetic variations and geomagnetic residual field. Proceedings of the Research Institute of Terrestrial Magnetism, Leningrad, Gidrometeoizdat, tom 9, Nr 3. (w j. rosyjskim).
• Kasyanenko L.G., Demina I.M., Sas-Uhrynowski A., 1998: Prostranstvienno-vriemiennyie izmienienia wektornovo geomagnitnovo polia za 1900-1990 gody. Geomagnietism i Aeronomia, tom 38, Nr 6, s. 106-114.
• Kasyanenko L.G., Diomina I.M., Sas-Uhrynowski A., 2000: Morfologia i dynamika niedipolnoi tchasti vektornovo geomagnitnovo polia. Geomagnietism i Aeronomia, tom 40, Nr 5, s. 111-117.
• Kasyanenko L.G., Demina I.M., Sas-Uhrynowski A., 2002: Predstawlenie glavnovo magnitnovo polia Ziemli sistemoi optimalnyh po orietacii i miestopolojheniiu dipoliei. Geomagnietism i Aeronomia, tom. 42, Nr 6, s. 838-844.
• Lowes F.J, 1955: Secular variation and the non-dipole field. Annale Geophys., Vol. 11, s. 91-94.
• Mayhew M.A., 1979: Inversion of the satellite magnetic anomaly data. J.Geophys., Nr 45, s. 119-128.
• Nakagawa I. , Yukutake T., 1985: Rectangular harmonic analysis of geomagnetic anomalies derived from Magsat data over the area of the Japanese Islands. J. Geomagn. Geoetectr., Nr 37, s. 957- 977.
• Nevanlinna FI., Interpreting Regional Geomagnetic Anomalies and Their Secular Variation with the Aid of Radial Dipoles and Current Loops, 1980: J. Gcomag. & Geoelec., tom 32, Nr 8, s. 483.
• Zidarov D.P., Bochev A.Z., 1969: Presentation of secular geomagnetic variation as variation of the field of optimum geomagnetic dipoles. Geomagnietism i Aeronomia, Nr 9, s. 252-256.