Ocena lekkiej pochylni zastępczej ułatwiającej dostęp osób niepełnosprawnych do obiektów inżynierskich

• Autorzy: Rymsza B. , Kaperczak K.

Identyfikatory

DOI

10.21008/j.1897-4007.2018.26.15

Warianty tytułu

EN

Evaluation of a light substitute ramp facilitating access for the disabled to civil engineering structures

• Konferencja: Współczesne metody budowy, wzmacniania i przebudowy mostów (28 ; 12-13.06.2018 ; Rosnówko k. Poznania, Polska)
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Lekka Pochylnia Zastępcza (LPZ) to autorska propozycja poprawy dostępności przestrzeni publicznej dla osób niepełnosprawnych. Koncepcja pochylni, oraz jej rozwinięcie w postaci Klatkowej Pochylni zastępczej (KLPZ), została opracowana i przebadana w ramach przygotowania rozprawy doktorskiej przez K. Kaperczaka [1], obronionej w 2017 r. na Wydziale Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego im. J. J. Śniadeckich w Bydgoszczy W artykule omówiono budowę stanowiska badawczego i zaprezentowano wyniki badań testowych pochylni LPZ, które potwierdziły możliwość wprowadzenia modyfikacji parametrów pochylni w stosunku do wymagań sformułowanych w obowiązujących w Polsce przepisach. Mimo, że obecnie w centrach miast przejścia bezkolizyjne są coraz powszechniej zastępowane przejściami w poziomie jezdni, to jednak w wielu miejscach są i w dalszym ciągu będą wykonywane np. kładki dla pieszych, wiadukty, tunele. Ich wielką zaletą, jest odseparowanie pieszego od bezpośredniej styczności z ruchem pojazdów. Jednak zmuszają człowieka do pokonywania różnic wysokości. Dla wielu osób jest to dużym utrudnieniem, dla innych barierą nie do pokonania. Obowiązujący „gorset” przepisów technicznych powinien być modyfikowany stosownie do potrzeb i możliwości, zarówno użytkowników jak i zarządców obiektów inżynierskich - prezentowane wyniki badań mogą to zadanie ułatwić.

EN

The Light Substitute Ramp (LSR) is the original proposal for improvement of accessibility of public space for the disabled. The concept of the ramp and its expansion in the form of a Stair Substitute Ramp (SSR) was developed and tested under the process of preparation of doctoral dissertation of Mr. K. Kaperczak defended in 2017 at the Faculty of Civil and Environmental Engineering and Architecture of the UTP University of Science and Technology in Bydgoszcz. The article discusses construction of a test stand and presents the results of tests of the LSR ramp which confirmed the possibility of modifying the parameters of the ramp in relation to the requirements specified in the regulations applicable in Poland. Despite the fact that grade-separated crossings in the city centres are more and more often replaced by crossings at the roadway level, in many places pedestrian bridges, flyovers and tunnels are and will still be constructed. Their great advantage is the possibility to separate a pedestrian from the direct contact with vehicular traffic. However, they force people to overcome differences in height. For many this is a huge difficulty, while for others it may be an insuperable barrier. The applicable “corset” of technical regulations should be modified according to needs and capacities of both users and administrators of civil engineering structures — the presented test results may facilitate that task.

Słowa kluczowe

PL

pochylnia; obiekt inżynierski; osoby niepełnosprawne

EN

ramp; civil engineering structure; disabled

• Wydawca: Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej
• Czasopismo: Archiwum Instytutu Inżynierii Lądowej
• Rocznik: 2018
• Tom: Nr 26
• Strony: 193--206
• Opis fizyczny: Bibliogr. 18 poz., rys., tab.

Twórcy

autor

Rymsza B.

• Instytut Badawczy Dróg i Mostów w Warszawie

autor

Kaperczak K.

• Instytut Badawczy Dróg i Mostów w Warszawie

Bibliografia

• 1. Kaperczak K., Propozycja poprawy dotychczasowych rozwiązań w zakresie dostępności obiektów inżynierskich dla osób niepełnosprawnych, Wydawnictwa Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy. 2017, ss. 202.
• 2. Kaperczak K., Rymsza B., Wieże widokowe - podwójny problem z integracją; w: Integracja sztuki i techniki w architekturze i urbanistyce, Wydawnictwa Uczelniane Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy, t. IV/I s. 101-108 (ss. 150), nr ISBN 978-83-65603-15-9. 4 Sympozjum Integracja sztuki i techniki w architekturze i urbanistyce, 2-3 czerwca 2016, Bydgoszcz.
• 3. Kaperczak K., Dostępność autobusowej komunikacji dalekobieżnej dla osób niedowidzących i niewidomych. Przegląd Komunikacyjny nr 5-6/2011.
• 4. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r. (Dz.U. 1997 nr 78 poz. 483).
• 5. Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych i protokołu fakultatywnego Narodów Zjednoczonych przyjęta 13 grudnia 2006 r., na mocy rezolucji nr 61/106 ratyfikowana dnia 6 września 2012 r. przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. (Dz.U. 2012, poz. 1169).
• 6. Kuryłowicz E,. Projektowanie uniwersalne. Uwarunkowania architektoniczne kształtowania otoczenia wybudowanego przyjaznego dla osób niepełnosprawnych. Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji, 2005, Warszawa.
• 7. Ostrowska A., Niepełnosprawni w społeczeństwie Postawy społeczeństwa polskiego wobec ludzi niepełnosprawnych (Raport z badań). 1994. Warszawa.
• 8. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (Dz.U. 2002 nr 75 poz. 690 ze zm.).
• 9. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 września 1998 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe i ich usytuowanie (Dz.U. 1998, nr 151 poz. 987).
• 10. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. (Dz. U. 1999.43.430 ze zm.).
• 11. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz.U. 2000 nr 63 poz. 735 ze zm.).
• 12. Rymsza B., Kaperczak K., Standardy dostępności dla Miasta Stołecznego Warszawy, maszynopis opracowany na zlecenie Biura Pomocy i Projektów Społecznych Urzędu m.st. Warszawy. Warszawa, 2015, ss. 98.
• 13. Uchwała sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 1 sierpnia 1997 r. - Karta Praw Osób Niepełnosprawnych. (M. P. 1997 nr 50 poz. 475).
• 14. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. (Dz.U. 1994 nr 89 poz. 414 ze zm.)
• 15. Ustawa z dnia z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. (Dz.U. 2003 Nr 80 poz. 717 ze zm.).
• 16. Zarządzenie Nr 10740/13/VI/U Prezydenta Miasta Gdyni dotyczące wprowadzenia do stosowania standardów dostępności dla miasta Gdyni.
• 17. Zarządzenie nr 247/2008/P Prezydenta Poznania w sprawie wymogów, jakim powinny odpowiadać przejścia dla pieszych, przejścia podziemne, przejścia nadziemne, przystanki komunikacji publicznej i chodniki.
• 18. Zarządzenie nr 1682/2017 Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 23 października 2017 r. w sprawie tworzenia na terenie miasta stołecznego Warszawy dostępnej przestrzeni, w tym infrastruktury dla pieszych ze szczególnym uwzględnieniem osób o ograniczonej mobilności i percepcji.

Uwagi

Opracowanie rekordu w ramach umowy 509/P-DUN/2018 ze środków MNiSW przeznaczonych na działalność upowszechniającą naukę (2018).