Łódzka podmiejska komunikacja autobusowa

• Autorzy: Źródlak W.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Aglomeracja łódzka już na początku XX wieku uzyskała sprawny i nowoczesny, jak na tamte czasy, system transportu zbiorowego. Już w 1901 roku dwa największe (po Łodzi) miasta w regionie: Pabianice i Zgierz zostały połączone z Łodzią komunikacją tramwajową. Aglomeracja łódzka ukształtowała się w obecnej formie w końcu XIX wieku. Wokół szybko rozwijającej się Łodzi istniały już wcześniej duże ośrodki miejskie liczące po kilkanaście lub kilkaset tysięcy mieszkańców. Szybki rozwój centralnie położonej Łodzi spowodował, że sukcesywnie zaczęła ona pochłaniać mniejsze osady i zbliżyła się do granic pobliskich miast. System podmiejskiej komunikacji tramwajowej miał więc szczególnie korzystne warunki dla rozwoju i zaczął się szybko rozrastać obejmując kolejno: Aleksandrów, Konstantynów a później Lutomiersk, Rzgów i Tuszyn. Duża dochodowość tych linii spowodowała, że ich właściciel, Łódzkie Elektryczne Wąskotorowe Koleje Dojazdowe, zaczął wytyczać kolejne regiony ekspansji - miasta otaczające Łódź w promieniu do 60 km. W planach znalazły się linie: do Brzezin i Koluszek, Piotrkowa Trybunalskiego, Zduńskiej Woli, Łęczycy i Tomaszowa Mazowieckiego.

Słowa kluczowe

PL

historia komunikacji; komunikacja miejska w Łodzi; komunikacja podmiejska

• Wydawca: Instytut Naukowo-Wydawniczy "SPATIUM". sp. z o.o.
• Czasopismo: Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe
• Rocznik: 2001
• Tom: R. 2, nr 1-2
• Strony: 47--51

Twórcy

autor

Źródlak W.