Wielkość i jakość plonów z łąk ekstensywnie użytkowanych i koszonych w dwóch terminach

• Autorzy: Wasilewski Z.

Warianty tytułu

EN

The amount and quality of yields from extensively used meadows mown on two times

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Badania prowadzono w latach 2010–2012 na łąkach trwałych położonych w następujących siedliskach: grąd właściwy (A), łąka pobagienna właściwa (B) i łąka pobagienna łęgowiejąca (C). Oceniano wielkość plonów z łąk różnie użytkowanych: koszenie + zbiór biomasy (stanowisko 1. i 5.), koszenie + pozostawienie biomasy na pokosach (stan. 2. i 6.), koszenie, rozdrobnienie i pozostawienie na łące (stan. 3. i 7.). Łąki koszono jednorazowo w ciągu sezonu latem – w lipcu (stanowiska 1., 2. i 3.) lub jesienią – we wrześniu lub październiku (stanowiska 5., 6. i 7.). Łąki nie były nawożone. Warunki wilgotnościowe siedlisk określono metodą fitoindykacji na podstawie wskaźników opracowanych przez OŚWITA [1992] i zakwalifikowano je do: suchego okresowo nawilżanego (A), silnie wilgotnego (B) i silnie wilgotnego i mokrego (C). Wielkość plonów określano wagowo. Zawartość białka ogólnego i włókna surowego oznaczono metodą spektroskopii w bliskiej podczerwieni NIRS za pomocą aparatu NIRFlex N-500. Natomiast koncentrację energii netto w j.o. obliczono z równania wg OSTROWSKIEGO [1982]. Koncentrację energii netto wyrażoną w MJ obliczono, mnożąc zawartość j.o. przez współczynnik 5,9 [MINAKOWSKI 1983]. Badania wykazały, że koszenie i pozostawianie biomasy na łąkach w tak zróżnicowanych warunkach siedliskowych w niewielkim stopniu różnicowało ich plonowanie. Większe plony w siedlisku grądowym oznaczano, kosząc ruń latem, natomiast w siedliskach pobagiennych jesienią. W związku z tym, że łąki koszono w terminach znacznie odbiegających od optymalnych, zalecanych dla łąk produkcyjnych, z góry założono, iż skoszona biomasa nie będzie spełniała kryterium przydatności jako pasza.

EN

Studies were carried out in the years 2010–2012 on permanent meadows situated in the following habitats: proper dry ground (A), post-bog proper meadow (B) and post-bog meadow turning marsh (C). Yielding was evaluated in meadows of various use: mowing + biomass harvesting (sites 1 and 5), mowing + leaving biomass on swath (sites 2 and 6) and mowing + leaving fragmented biomass on meadow (sites 3 and 7). Meadows were mown once in July (sites 1, 2 and 3) or in the autumn (September/ October – sites 5, 6 and 7). Meadows were not fertilised. The study showed that mowing and leaving biomass on meadows in so diverse habitat conditions differentiated their yielding to a small degree. Higher yields in dry ground habitat were obtained by mowing in summer and in post-bog habitats – in autumn. Moisture conditions determined with the phytoindication method based on indices elaborated by OŚWIT [1992] were classified as dry, periodically wetted (A), heavily moist (B) and heavily moist and wet (C). Yielding was determined by weight. Total protein and crude fibre contents were determined with the near infrared spectroscopy using NIRFlex N-500 apparatus. The concentration of net energy was calculated from OSTROWSKI’S [1982] equation and expressed in MJ by multiplying its content by a factor of 5.9 [MINAKOWSKI 1983]. Since meadows were mown in times largely departing from the optimum recommended for productive meadows, is was assumed that the harvested biomass would not meet the criteria for fodder.

Słowa kluczowe

PL

biomasa; łąka trwała; siedlisko łąkowe; sposób użytkowania; termin koszenia

EN

biomass; meadow habitat; period of mowing; permanent meadow; ways of utilisation

• Wydawca: Wydawnictwo ITP
• Czasopismo: Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie
• Rocznik: 2014
• Tom: T. 14, z. 1
• Strony: 101--109
• Opis fizyczny: Bibliogr. 11 poz.

Twórcy

autor

Wasilewski Z.

• Instytut Technologiczno-Przyrodniczy w Falentach, Zakład Użytków Zielonych, al. Hrabska 3, 05-090 Raszyn

Bibliografia

• 1. GRZYB S., PROŃCZUK J. 1994. Podział i waloryzacja siedlisk łąkowych oraz ocena ich potencjału produkcyjnego. W: Kierunki rozwoju łąkarstwa na tle aktualnego poziomu wiedzy w najważniejszych jego działach. Materiały z Ogólnopolskiej Konferencji Łąkarskiej. Warszawa 27–28 września 1994. Warszawa. Wydaw. SGGW s. 51–63.
• 2. GUS 2012. Użytkowanie gruntów, powierzchnia zasiewów i pogłowie zwierząt gospodarskich w 2012 r. [CD]. Warszawa. ISSN 1895-4235.
• 3. GUS 2013. Produkcja upraw rolnych i ogrodniczych w 2012 [CD]. Warszawa. ISSN 1734-2465.
• 4. MINAKOWSKI D. 1983. Określenie wartości energetycznej pasz i zapotrzebowania na energię u krów na postawie energii netto laktacji. Przegląd Hodowlany. Nr 7–8 s. 60–62.
• 5. MRiRW 2009. Przewodnik po programie rolnośrodowiskowym na lata 2007–2013. Krok po kroku. Warszawa. ISBN 978-83-62164-32-5 ss. 32.
• 6. MŚ 2002. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać programy działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych. Dz. U. Nr 4 poz. 44.
• 7. OSTROWSKI R. 1982. Skład chemiczny i wartość paszowa runi pastwiskowej deszczowanej czystą wodą. Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych. Z. 236 s. 449–456.
• 8. OŚWIT J. 1992. Identyfikacja warunków wilgotnościowych w siedliskach łąkowych za pomocą wskaźników roślinnych (metoda fitoindykacji). W: Hydrogeniczne siedliska wilgotnościowe. Biblioteczka Wiadomości IMUZ. Nr 79. Falenty. IMUZ s. 39–67.
• 9. PIETRZAK S. 2009. Wdrażanie wymagań „cross-compliance”: uwagi do środowiskowego pakietu. Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie. T. 9. Z. 3 (27) s. 159–166.
• 10. PIETRZAK S. 2011. Skuteczność i funkcjonowanie stref buforowych w aspekcie określenia nowej normy Dobrej Kultury Rolnej zgodnej z ochroną środowiska w zakresie ustalenia stref buforowych wzdłuż cieków wodnych. Falenty. ITP. Maszynopis ss. 110.
• 11. WASILEWSKI Z. 2012. Dobór gatunków traw i roślin bobowatych na strefy buforowe oraz zasady ich zakładania i pielęgnowania. Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie. T. 12. Z. 1 (37) s. 219–227.