Polskie prawo pracy a standardy europejskie

• Autorzy: Florek L.
• Języki publikacji: PL

Słowa kluczowe

PL

prawo pracy; praca; prawo polskie; prawo europejskie

EN

labour law; labour; Polish law regulations; European law regulations

• Wydawca: Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy
• Czasopismo: Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka
• Rocznik: 1999
• Tom: nr 6
• Strony: 2--6
• Opis fizyczny: Bibliogr. 24 poz.

Twórcy

autor

Florek L.

• Uniwersytet Warszawski

Bibliografia

• [1] Układ ustanawiający stowarzyszenia między Rzecząpospolitą Polską z jednej strony, a wspólnotami Europejskimi i ich Państwami członkowskimi z drugiej strony, sporządzony w Bukseli 16 grudnia 1991 roku. Układ ten wszedł życie 1 lutego 1994, Dz. U. z 1994, nr 11, poz.38 ze zmianami
• [2] W pierwszej części tego przepisu strony Układu uznają, że istotnym warunkiem wstępna integracji gospodarczej Polski ze Wspólnotą jest zbliżanie istniejącego i przyszłego ustawodawstwa Polski do ustawodawstwa istniejącego we Wspólnocie
• [3] Komentarz do Układu Europejskiego. Warszawa 1994
• [4] Florek L.: Prawo Wspólnot Europejskich w zakresie zatrudnienia i stosunków pracy. Fundacja Friedricha Eberta, Warszawa 1993, s. 71. Za poglądem tym opowiada się także Matey M.: Proces zbliżania polskiego prawa pracy do standardów europejskich (w:) Polskie prawo pracy i zbiorowe stosunki pracy w okresie transformacji (red. Seweryński M.), Warszawa 1995, s. 64
• [5] Por. § 1 ust. 3 pkt. 7 uchwały nr 16 Rady Ministrów z dnia 29 marca 1994 r. w sprawie dodatkowych wymogów postępowania z rządowymi projektami normatywnych aktów prawnych ze względu na konieczność spełnienia kryteriów Zgodności z prawem Unii Europejskiej (M.P. nr 23, poz. 188). Zgodnie z § 1 ust. 1 tej uchwały, projekty normatywnych aktów prawnych, opracowywane przez członków Rady Ministrów, kierowników urzędów centralnych organów administracji państwowej oraz wojewodów, podlegają badaniu pod względem ich zgodności z prawem Unii Europejskiej. Paragraf 2 ust. 1 uchwały stwierdza, iż obejmuje to w szczególności: 1) zakres dostosowania projektowanych rozwiązań do prawa Unii Europejskiej, 2) projektowane przepisy, które odbiegają od prawa Unii Europejskiej, 3) przewidywany tryb i termin ostatecznego dostosowania przepisów odbiegających od prawa Unii Europejskiej do tego prawa lub argumentację na rzecz przejściowego pozostawienia rozbieżności w tym zakresie; zgodnie z § 1 ust. 3 pkt 7 uchwały dotyczy to m.in. ochrony praw pracowniczych
• [6] Wojciechowski A.: Dostosowanie prawa polskiego do prawa Europejskiego - proces bez końca. Przegląd Prawa Europejskiego, s. 8, nr 1/1996
• [7] Dz. U, z 1994 r. nr 1, poz. 1
• [8] Dz. U. nr 55, poz. 234
• [9] Przepis ten przewiduje, iż powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny
• [10] Podobne stanowisko zajął Trybunał w dwóch innych orzeczeniach; por. orzeczenie z 10 kwietnia 1984 roku Dorit Harz v Deutsche Tradax Gmbh (Case 79/83) oraz orzeczenie z tej samej daty Sabinę von Colson and Elisabeth Kaufinann v Land Nordrhein-Westfalen. Case 14/83
• [11] Council Directive 93/104/EC of 23 November 1993 conceming certain aspects of the organization of working time. Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich nr L 307/18 z dnia 13 grudnia 1993
• [12] Krzyśków B., Sanetra W.: Zmiany w Kodeksie pracy w aspekcie regulacji czasu pracy w dyrektywie Wspólnoty Europejskiej. Praca i Zabezpieczenie Społeczne, s. 16, nr 10/1996
• [13] Zgodnie z tym przepisem o dopuszczalności godzin nadliczbowych w razie szczególnych potrzeb pracodawcy (art. 133 § 1 pkt 2 k.p.) nie stosuje się do pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia
• [14] Matey M.: Proces zbliżania polskiego prawa pracy do standardów europejskich (w:) Polskie prawo pracy i zbiorowe stosunki pracy w okresie transformacji (red. Seweryński M.), Warszawa 1995
• [15] Sołtysiński S.: Układ o stowarzyszeniu między Polską a Wspólnotami Europejskimi. Państwo i Prawo, s. 13, nr 6/1992. Autor słusznie zwraca uwagę, że postanowienia układu w zakresie swobody przepływu pracowników najbardziej odbiegają od modelu wolnorynkowego i różnić będą wstępny etap integracji państw Europy Centralnej od warunków integracji, z jakich korzystały dotąd wszystkie kraje stowarzyszone z EWG
• [16] Przepis ten nie rozstrzyga natomiast o warunkach legalnego podejmowania zatrudnienia. Por. Komentarz do Układu Europejskiego, Warszawa 1994
• [17] Skulimowska B.: Stowarzyszenie Polski z Unią Europejską a swoboda przepływu pracowników. Polityka Społeczna nr 11-12, s. 18,1995
• [18] Przepis ten dotyczy korzystających z prawa do zakładania przedsiębiorstw, udzielonego odpowiednio przez Polskę lub Wspólnotę. Mają oni prawo zatrudniać bezpośrednio lub poprzez jeden ze swoich oddziałów, zgodnie z ustawodawstwem obowiązującym w państwie założenia przedsiębiorstwa, odpowiednio na terytorium Polski i Wspólnoty pracowników, którzy są obywatelami, odpowiednio Polski lub państwa członkowskiego Wspólnoty
• [19] Szczegółowa definicja personelu kluczowego zawarta jest w art. 52 Układu. Przepis ten stanowi również, iż przed oddelegowaniem, każdy taki pracownik musi być zatrudniony przez zainteresowaną organizację przez okres co najmniej jednego roku
• [20] Pozwolenia na pobyt i pracę dla omawianej grupy pracowników będą obejmowały wyłącznie okres takiego zatrudnienia
• [21] Por. art. 50 ustawy dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu; jednolity tekst Dz. U. z 1997 r. nr 25, poz. 128
• [22] Podgórska E.: Podstawowa koncepcja prawa Wspólnot Europejskich. Kwartalnik Prawa Prywatnego nr 1, s. 105-106, nr 1/1995
• [23] Dotyczy to zresztą także i pozostałych spraw. W szczególności w roku 1991 i 1992 ponad 50% spraw kierowanych do Trybunału stanowiły wnioski o wydanie orzeczeń wstępnych. Por. Blanpain R., Engels Ch.: Europear, Labour Law. Kluwer 1995
• [24] Blanpain R., Engels Ch.: European Labour Law. Kluwer 1995