Sustainable Development Integrated in the Concept of Resilence

• Autorzy: Bloesch J , Hauff M , Mainzer K , Mohan S V , Renn O , Risse V , Song Y. , Takeuchi K , Wilderer P A

Warianty tytułu

PL

Zrównoważony rozwój a koncepcja resilencji

• Języki publikacji: EN PL

Abstrakty

EN

The purpose of sustainable development is to minimize the likelihood of dynamic natural and/or man-made systems to exceed tipping points, when exposed to disturbances. In effect, the systems are protected from losing identity and integrity. The authors of this paper suggest accepting resilience thinking as a basis of setting sustainability goals and reaching the respective targets. The resilience theory provides the method needed to maintain identity and integrity, and to manage system´s dynamics. Of concern are three interwoven systems: environment, society and economy, forming a complex super-system coined eco-social triad. Sustainable development of the triad applies to each of the three sub-systems despite conflicting interests of the various actors within each. Resilience is expressed by the ability of natural or man-made systems to respond dynamically to changes of ambient conditions with the aim to retain their inherent function, structure and feedbacks. To manage such changes and associated disturbances a repetitive sequence of processes (also called adaptive cycle) needs to be executed. In ecosystems these cycles are self-regulated and characterized by recycling of materials and energy. In systems dominated by humans adaptive cycles are characterized by phases such as re-evaluation, reorientation and re-commencement. The concept of adaptive cycles and adaptive management embedded in the resilience theory is considered a promising method to satisfy sustainability goals and reach respective targets.

PL

Celem zrównoważonego rozwoju jest zminimalizowanie prawdopodobieństwa przekroczenia punktów krytycznych dynamicznych systemów naturalnych i/lub sztucznych (co może się zdarzyć, gdy systemy te są narażone na zakłócenia). W rezultacie uzyskują one ochronę przed utratą tożsamości i integralności. Autorzy niniejszego artykułu sugerują przyjęcie podejścia zgodnego z koncepcją resilencji podczas wyznaczania celów prowadzących ku zrównoważoności. Teoria resilencji odnosi się do umiejętności, dzięki któremu systemy utrzymują tożsamość i integralność, a także prawidłowo zarządzają własną dynamiką. W obszarze zainteresowania znajdują się trzy przeplatające się systemy: środowisko, społeczeństwo i ekonomia, tworzące złożony super-system określany jako eko-społeczna triada. Zrównoważony rozwój triady dotyczy każdego z trzech podsystemów, pomimo sprzecznych interesów różnych podmiotów działających w ramach każdego z nich. Resilencja wyraża się w zdolności systemów naturalnych do dynamicznego reagowania na zmiany warunków w ich otoczeniu, w celu zachowania funkcjonalności, struktury i zapewnienia właściwego sprzężenia zwrotnego. Aby zarządzać takimi zmianami i związanymi z nimi zaburzeniami wymagana jest powtarzalna sekwencja działań (zwana także cyklem adaptacyjnym). W ekosystemach takie cykle charakteryzuje samoregulacja oraz recykling materiałów i energii. W systemach zdominowanych przez ludzkie cykle adaptacyjne występują fazy ponownej oceny, reorientacji i ponownego rozpoczęcia. Idea cyklów adaptacyjnych i adaptacyjnego zarządzania zawarte w teorii resilencji można uznać za obiecującą metodę prowadząca do zapewnienia celów zgodnych ze zrównoważonym rozwojem.

Słowa kluczowe

EN

sustainable development; resilence; adaptive cycle; economy; society; ecosystems

PL

rozwój zrównoważony; resilencja; cykl adaptacyjny; ekonomia; społeczeństwo; ekosystemy

• Wydawca: Lublin University of Technology
• Czasopismo: Problemy Ekorozwoju
• Rocznik: 2015
• Tom: Vol. 10, nr 1
• Strony: 7--14
• Opis fizyczny: Bibliogr. 39 poz., fig.

Twórcy

autor

Bloesch J

• Alumnus ETH Zurich, Eawag Duebendorf, Switzerland

autor

Hauff M

• Univ. Kaiserslautern, Germany

autor

Mainzer K

• Technische Universitaet Muenchen, Germany

autor

Mohan S V

• CSIR Indian Institute of Chemical Technology, Hyderabad, India

autor

Renn O

• Universitaet Stuttgart, Germany

autor

Risse V

• Munich School of Philosophy, Germany

autor

Song Y.

• Chinese Research Academy of Environmental Sciences, Institute of Water Environmental Sciences, Beijing, China

autor

Takeuchi K

• United Nations University at Tokyo, Japan

autor

Wilderer P A

• Technische Universitaet Muenchen, Institute for Advanced Study, Lichtenbergstr.2a, 85748 Garching, Germany

Bibliografia

• 1. ADAMS W. M., 2006, The future of sustainability: Re-thinking environment and development in the twenty-first century, Report of the IUCN-Renowned Thinkers Meeting 29-31 January 2006, 19 pp.
• 2. BIGGS R., CARPENTER S. R., BROCK W. A., 2009, Turning back from the brink: Detecting an impending regime shift in time to avert it, in: PNAS, 106(3), p. 826-831.
• 3. BLOESCH J., von HAUFF M., MAINZER K., K., MOHAN S.V., RENN O., RISSE V., SONG Y., TAKEUCHI K., WILDERER P.A., 2015, Contribution to the UN Post-2015 Development Agenda Based on the Concept of Resilience, in: Problemy Ekorozwoju/ Problems of Sustainable Development, vol. 10 no 2, in print.
• 4. BÜHL W. L., 1972, Konflikt und Konfliktstrategie (Conflict and conflict strategy). Nymphenburger Verlagshandlung, Munich.
• 5. CRUTZEN P. F., 2002, Geology of mankind, in: Nature, vol. 415, p. 23.
• 6. DAWSON R., SHARON B., BROOKS K., McGUIRE W. J., 1994, Coping and Adaptation: Theoretical and Applied Perspectives, US National Technical Information Service.
• 7. FOLKE C., CARPENTER S. R., WALKER B., SCHEFFER M., CHAPIN T, ROCKSTRÖM J., 2010, Resilience thinking: Integrating resilience, adaptibility and transformability, in: Ecology and Society, 15(4), p. 20.
• 8. FOLKE C., HAHN T., OLSSON P., NORBERG J., 2005, Adaptive governance of social- ecological systems, in: Ann. Rev. Environmental Resources, 30, p. 441-473.
• 9. FOLKE C., JANSONS A., ROCKSTRÖM J., OLSSON P., CARPENTER S. R., CHAPIN III F.S., CREPIN A-S., DAILY G., DANNELL K., EBBESSON J., ELMQVIST T., GALAZ V., MOSBERG F., NILSSON M., ÖSTERBLOM H., OSTROM E., PERSSON A., PETERSON G., POLASKY S., STEFFEN W., WALKER B., WESTLEY F., 2011, Reconnecting to the biosphere, in: Ambio, 40, p. 719-738.
• 10. GALAZ V., 2014, Global Environmental Governance, Technology and Politics: The Anthropcene Gap, E. Elgar Publ. Cheltenham,.
• 11. GIGANTES P., 2012, Macht und Gier in der Weltgeschichte, Anaconda Verlag, Köln.
• 12. GORSHKOV V.G., GORSHKOV V.V., MAKARIEVA A.M., 2000, Biotic Regulation of the Environment, Springer Praxis Publishing, UK.
• 13. GRAMBOV M. (ed.), 2013, Nachhaltige Wasserbewirtschaftung: Konzept und Umsetzung eines vernünftigen Umgangs mit dem Gemeingut Wasser (Sustainable water management: Design and implementation of a sensible handling of water as a global common), Springer Vieweg, Wiesbaden.
• 14. GRIGGS D., STAFFORD-SMITH M., GAFFNEY O., ROCKSTRÖM J., ÖHMAN M.C., SHYAMSUNDAR P., STEFFEN W., GLASER G., KANIE N., NOBLE I., 2013, Sustainable development goals for people and planet, in: Nature, vol. 495, p. 305-307.
• 15. GUNDERSON L.H., HOLLING C. S., 2002, Panarchy: understanding transformations in human and natural systems, Island Press, Washington D.C.
• 16. HABER W., 2013, Ökologie: eine Wissenschaft unbequemer Wahrheiten – auch für die Ethik, in: Aus: Vogt M, Ostheimer J, Uekötter F (Eds.), Wo steht die Umweltethik? Argumentationsmuster im Wandel, p. 325-343. Marburg, Metropolis. (Beiträge zur sozialwissenschaftlichen Nachhaltigkeitsforschung Bd. 5, 457 S).
• 17. HOLLING C.S., 2004, From complex regions to complex worlds, in: Ecology and Society, 9 (1), p. 11.
• 18. HOOPER D. U., CHAPIN III F. S., EWEL J. J., HECTOR A., INCHAUSTI P., LAVOREL S., LAWTON J. H., LODGE D. M., LOREAU, M., NAEEM S., SCHMID B., SETÄLÄ H., SYMSTAD A. J., VANDERMEER J., WARDLE D. A., 2005, Effects of biodiversity on ecosystem functioning: A consensus of current knowledge, Ecological Society of America (ESA) Report, in: Ecological Monographs, 75(1), p. 3-35.
• 19. HUISMANN W., 2012, Schwarzbuch WWF: Dunkle Geschäfte im Zeichen des Panda, Gütersloher Verlagshaus, 3. Auflage, 256 pp.
• 20. JUCKER R., 2002, Our common illiteracy – Education as if the Earth and people mattered, in: Serie Umweltbildung, Umweltkommunika-tion und Nachhaltigkeit, Vol. 10, Peter Lang Verlag, Frankfurt a.M.
• 21. JUSTUS J., 2008, Ecological and Lyanupov stability, in: Philosophy of Science 75(4): p. 421-436.
• 22. KASTHOFER K.A., 1818, cited in GROBER U, 2010, Die Entdeckung der Nachhaltigkeit (The discovery of sustainability), Verlag A. Kunstmann, Munich.
• 23. LOVELOCK J., 1979, Gaia – A new look of life on Earth, Oxford University Press.
• 24. LOVELOCK J., 1988, The Ages of Gaia. Oxford University Press.
• 25. MAINZER K., 2013, The New Role of Mathematical Risk Modeling and its Importance for Society, in: The Risk Book (online), Technische Universitaet Muenchen, Munich.
• 26. MAKARIEVA A. M., GORSHKOV V. G., SHEIL D., NOBRE A. D., LI B., 2013, Where do winds come from? A new theory on how water vapor condensation influences atmospheric pressure and dynamics, in: Atmospheric Chemistry and Physics, vol. 13, p. 1-18.
• 27. MEADOWS D. H., MEADOWS G., RANDERS J., AND BEHRENS III. W.W., 1972, The Limits to Growth, Universe Books.
• 28. ODUM E.P., BARRETT, G.W., 2004, Fundamentals of Ecology, Cengage Learning, 5th ed., 624 pp.
• 29. OLSSON P., GUNDERSON L. H., CARPENTER S. R., RYAN P., LEBEL L., FOLKE C. AND HOLLING C. S., 2006, Shooting the rapids: Navigating transitions to adaptive governance of social-ecological systems, in: Ecology and Society, 11(1), p. 18
• 30. PISANO U., 2012, Resilience and sustainable development: Theory of resilience, systems thinking and adaptive governance, in: European Sustainable Development Network (ESDN) Quarterly Report, no. 26, 50 pp.
• 31. SCHEFFER M., CARPENTER S. R., FOLEY J. A., FOLKE C. AND WALKER B. H., 2001, Catastrophic shifts in ecosystems, in: Nature, 413, p. 591-596.
• 32. UN, 1992, Agenda 21 – Sustainable Development, United Nations Conference on Environment and Development, Rio de Janerio.
• 33. VENN J., 1881, Symbolic Logic, Macmillan, London.
• 34. von CARLOWITZ H. C., 1713, Sylivicultura oeconomica: Anweisung zur wilden Baumzucht. Reprint, 2000, TU Freiberg, Report 135.
• 35. von HAUFF, 2014, Nachhaltige Entwicklung aus der Perspektive verschiedener Disziplinen, Nomos Verlag, Baden-Baden.
• 36. WACKERNAGEL N., 1994, Ecological footprint and appropriated carrying capacity: A tool for planning towards sustainability, PhD-Thesis, School of Community and Regional Planning, The University of British Columbia, Vancouver.
• 37. WALKER B., SALT D., 2006, Resilience Thinking – Sustaining Ecosystems and People in a Changing World, Island Press, Washington D.C.
• 38. WALKER B. H., HOLLING C. S., CARPENTER S.R., KINZIG A., 2004, Resilience, adaptability and transformability in social-ecological systems, in: Ecology and Society, 9(2), p. 5.
• 39. WCED, World Commission on Environment and Development, 1987, Our Common Future, Oxford University Press, New York.