Wooden architecture in small town planning in Lublin region – state of preservation

• Autorzy: Przesmycka Elżbieta , Pol Ewa

Warianty tytułu

PL

Zabudowa drewniana w urbanistyce małych miast Lubelszczyzny – stan zachowania

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The changes taking place in recent years are particularly evident in small towns. This is due to the scale of development. Any change in the proportion interfere the composition. The traditional wooden architecture in eastern regions of Poland disappears completely. In their place there are created houses that can be found in many other regions. This way, the identity of the small towns this part of the Poland is lost. In accordance with European Union directives concerning the revitalization we should care about the quality and aesthetics of public spaces. Regeneration processes should be in accordance with art conservation, including the purposes of preservation of historic landscapes. Unfortunately, in many cases, renewal processes carried out in small towns have completely lost their architecture as well as distinctive characteristic of public spaces and native greenery. Currently, the historic wooden architecture is a relic of the in situ and, para-doxically, we have come to the stage of exploring the open-air museum in which it is possible to see typical architecture and structure of Polish towns (e.g. in Lublin).

PL

Zmiany zachodzące w ostatnich latach są szczególnie widoczne w małych miastach. Wynika to ze skali rozwoju. Wszelkie zmiany proporcji pływają na kompozycję. Tradycyjna drewniana architektura we wschodnich regionach Polski zniknęła prawie całkowicie. W ich miejsce powstają domy, które można znaleźć w wielu innych regionach. W ten sposób zanika tożsamość miasteczek tej części Polski. Zgodnie z dyrektywami Unii Europejskiej dotyczącymi rewitalizacji powinniśmy dbać o jakość i estetykę przestrzeni publicznych. Procesy rewitalizacyjne powinny być przeprowadzane zgodnie z zasadami konserwacji zabytków, również powinny zwracać uwagę na ochronę zabytkowych krajobrazów. Niestety, w wielu przypadkach procesy rewitalizacji przeprowadzone w małych miastach całkowicie zatracają wygląd rodzimej architektury, chrakter przestrzeni publicznych oraz rodzimej roślinności. Obecnie zabytkowa drewniana architektura jest reliktem in situ i paradoksalnie, doszliśmy do etapu zwiedzania skansenów, w którym można zobaczyć typową architekturę i strukturę polskich miastach (np. w Lublinie).

Słowa kluczowe

EN

wooden architecture; Lublin region; small towns

PL

drewniana architektura; Lubelszczyzna; małe miasta

• Wydawca: Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej ; Polska Akademia Nauk, Oddział w Lublinie
• Czasopismo: Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych
• Rocznik: 2014
• Tom: T. 10, nr 1
• Strony: 33--40
• Opis fizyczny: Bibliogr. 8 poz., fig., ryc.

Twórcy

autor

Przesmycka Elżbieta

• Wydział Architektury, Politechnika Wrocławska

autor

Pol Ewa

• Wydział Architektury, Politechnika Wrocławska

Bibliografia

• 1. Gloger Z., 1903. Dolinami rzek. Opis podróży wzdłuż Niemna, Wisły i Bugu. Warszawa.
• 2. Konkluzje Rady na temat architektury: udział kultury w zrównoważonym rozwoju/ 14399/5/08 REV 5 (pl) z 20.10.2008, Bruksela, 2008.
• 3. Przesmycka E, 2001. Przeobrażenia zabudowy i krajobrazu miasteczek Lubelszczyzny. Wyd. Polit. Lubelskiej, Lublin.
• 4. Przesmycka E., 2007a. Kultura architektury. Czasоp. techniczne. Zesz. 6A, Architektura – Kraków: w-wo PK, 139–144.
• 5. Przesmycka E., 2007b. Zrównoważona kompozycja współczesnych miast. Czasоpismo techn. Zeszyt 3A, Architektura – Kraków: w-wo PK, 233–236.
• 6. Przesmycka E., 2008. Lubelszczyzna : wielokulturowość osadnictwa, budownictwa i architektury.Wyd. Polit. Lubelskiej, Lublin.
• 7. Przesmycka E., 2009. Rynki małych miast Polski południowo-wschodniej wczoraj i dziś. [w:] Architektura Krajobrazu 2(23), Wrocław, 48–56
• 8. Przesmycka E., 2011. Współczesny stan zachowania dziedzictwa kulturowego, wyrazem aspiracji lokalnych społeczności. [w:] Karta Krakowska 2000 dziesięć lat później; red. Andrzej Kadłuczka – Kraków: w-wo PK, 379–384