A new life for the industrial heritage of Minet El-Bassal at Alexandria

• Autorzy: Nassar D.M. , Sharaf El Din S.

Warianty tytułu

PL

Nowe życie zabytków dzielnicy poprzemysłowej Minet El-Bassal w Aleksandrii

• Języki publikacji: EN PL

Abstrakty

EN

Industrial properties, particularly in urban areas of large cities, are unlikely to enjoy the privilege to attract kudos to the communities in which they are situated. Minet El-Bassal district was once a famous Alexandrian Industrial district. It was built around 1810 overlooking the only seaport in Egypt at that time. It consisted of headquarters of international trading companies, large store-houses, workers housing and “the bourse de cotton” an international marketing center for Egyptian cotton”. Brokers came from all over the world to this area; cotton was a major agriculture croup, totally for export under the British occupation in Egypt. The district was – and still is supported by a well designed transportation network either for people or goods, this network helped connect the district with all vital spots of local production and marketing in Egypt. By the early 90s, the Egyptian government followed a new policy of liberalization. The immediate impact was a reduction in cotton cultivated area, total production and manufacturing. An industry, which had sustained large communities of people, was vilified. Many of the cotton factory buildings in Minet El-Bassal district are on their way to be demolished and the sites will be clear for “new apartment blocks”. It is essential to create awareness of the heritage value of Minet El-Bassal district’s industrial buildings – particularly of its cotton factories before they are demolished. This paper aims to document Minet El-Bassal district as an industrial coastal region and to discuss the endless options and the right processes to revitalize the industrial properties in the urban area of the metropolitan city of Alexandria. Throughout proposed adaptive re-use and landscape design projects, neglected industrial areas can be fi lled with a new spirit which will preserve the identity of the place and achieve quality of life style.

PL

Istnieje małe prawdopodobieństwo, aby dzielnice poprzemysłowe, zwłaszcza w wielkich ośrodkach miejskich, miały szansę zwiększyć prestiż części miasta, w której zostały ulokowane. Minet El-Bassal była kiedyś znaną dzielnicą przemysłową Aleksandrii. Powstała około 1810 roku. Z jej terenu rozpościerał się widok na jedyny w tamtych czasach port morski w Egipcie. Znajdowały się tam biura międzynarodowych kompanii handlowych, wielkie magazyny, domy robotników oraz „giełda bawełniana” – międzynarodowe centrum handlu egipską bawełną. Pośrednicy przyjeżdżali tutaj z całego świata, ponieważ w czasach brytyjskiej okupacji Egiptu bawełna była głównym produktem handlowym w całości przeznaczonym na eksport. W dzielnicy była – i nadal istnieje – dobrze zaprojektowana sieć komunikacji (publicznej i towarowej), która łączyła ją ze wszystkimi najważniejszymi ośrodkami lokalnej produkcji i handlu w Egipcie. We wczesnych latach 90. rząd egipski realizował nową politykę liberalizacji. Jednym z pierwszych jej skutków było ograniczenie obszaru uprawy i produkcji bawełny. Rozwój przemysłu, który stanowił podstawę utrzymania wielu społecznościom lokalnym został zahamowany. Część budynków dawnej fabryki bawełny w Minet El-Bassal będzie wkrótce wyburzona, a działki przeznaczone zostaną pod budowę „nowych apartamentowców”. Koniecznym jest rozbudzenie w społeczeństwie świadomości wartości kulturowej poprzemysłowej architektury Minet El-Bassal, a szczególnie fabryki bawełny, zanim przestanie ona istnieć. Celem tej pracy jest udokumentowanie historii i stanu istniejącego dzielnicy Minet El-Bassal jako nadmorskiego obszaru przemysłowego oraz przedstawienie procesów rewitalizacji terenów przemysłowych w przestrzeni miejskiej Aleksandrii. Przy właściwie dobranej funkcji oraz odpowiednim wpisaniu jej w istniejący krajobraz możliwe jest zachowanie tożsamości miejsca i uzyskanie nowej jakości.

Słowa kluczowe

EN

heritage preservation; building sustainability; social development; industrial district

PL

ochrona dziedzictwa; budownictwo zrównoważone; rozwój społeczny; dzielnica poprzemysłowa

• Wydawca: Zarząd Główny Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków
• Czasopismo: Wiadomości Konserwatorskie
• Rocznik: 2013
• Tom: Nr 33
• Strony: 23--31
• Opis fizyczny: Bibliogr. 13 poz., rys., fot.

Twórcy

autor

Nassar D.M.

• Architectural Department, Alexandria University, Alexandria, Egypt

autor

Sharaf El Din S.

• Architectural Department, Pharos University in Alexandria, Alexandria, Egypt

Bibliografia

• [1] Loures L., Panagopoulos T., From derelict industrial areas towards multifunctional landscapes and urban renaissance, WSEAS Transactions on Environment and Development, 2007, vol. 3, no. 10, pp. 181-188.
• [2] Saint John J.A., Egypt and Mohammed Ali or travels in the valley of the Nile, Vol. 1, London: Longmann Rees, 1834.
• [3] Alexandria Governorate, National Registered Heritage Buildings’: List of Alexandria, Alexandria: Bibliotheca Alexandrina, 2007.
• [4] Awad M., Italy in Alexandria: Influences on the Built Environment, Alexandria: Alexandria Preservation Trust, 2008.
• [5] Fuhrmann M., Kechriotis V., The late Ottoman port-cities and their inhabitants: subjectivity, urbanity, and conflicting orders, Mediterranean Historical Review, 2009, vol. 24, no. 2, pp. 71-78.
• [6] Bodenstein R., Industrial architecture in Egypt Muhammad ‘Ali to Sadat: Afield survey [in:] Workplaces: The transformation of Places of Production. Industrialization and the Built Environment in the Islamic World, Mohammad Al-Asad (ed.), Istanbul: Istanbul Bilgi University Press, 2010, pp. 41-80.
• [7] Ilbert R., Alexandria 1830-1930, Vol. 2, Cairo: IFAO, 1996.
• [8] Burchell R., Listokin D., The adaptive Reuse Handbook: Procedures to Inventory, Control, Manage, and Reemploy Surplus Municipal Properties, New Brunswick, NJ: Rutgers University, Center for Urban Policy Research, 1981.
• [9] Newman O., Creating Defensible Space PA: Diane Publishing Company, 1996.
• [10] Heath T., Adaptive re-use of of fices for residential use: The Experiences of London and Toronto, Cities, 2001, vol. 18, no. 3, pp. 173-184.
• [11] Bullen P., Adaptive reuse and sustainability of commercial buildings, Facilities, 2007, vol. 25, no. 1, pp. 20-31.
• [12] Wilson C., Adaptive Reuse of Industrial Buildings in Toronto, Ontario: Evaluating Criteria for Determining Building Selection, MSc thesis, Queen’s University, Canada, 2010.
• [13] “National Organization for Urban Harmony”, Urban Harmony, Last modified: September 22, 2012, http://www.urbanharmony.org/en/en_home.asp