Złote ręce i nieprzeciętny umysł

• Autorzy: Hurwic J.

Warianty tytułu

EN

Jack-of-all-trades and an unusual mind

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

EN

Prof. W. Kemula had a pronounced experimental and practical skill. He succeeded in his fast academic career: at the age of 34 he became associate professor and head of the chair in Lwow, at 37 he was full professor and head of the chair in Warsaw. After his post-doc work with J. Heyrovsky in Prague, he and his school contributed much to polarography. His school persisted after his death, what is seldom met. Kemula was very loyal towards his teacher, St. Tołłoczko; by many decades he continued to publish subsequent editions of the Inorganic Chemistry textbook, always as Tołłoczko & Kemula, although there was nearly nothing remaining from the original text. Kemula belonged to the most cited Polish chemists. He had many friends, but also some envious foes. The cooperation within the editorial board of the main Polish chemical journal, „Roczniki Chemii“ (specially under communist censorship), and within the Polish Chemical Society, are described.

Słowa kluczowe

PL

chemik; poligrafia; elektrody

EN

chemist; printing; electrodes

• Wydawca: Instytut Historii Nauki im. L. i A. Birkenmajerów Polskiej Akademii Nauk
• Czasopismo: Kwartalnik Historii Nauki i Techniki
• Rocznik: 2002
• Tom: R. 47, nr 1
• Strony: 55--62
• Opis fizyczny: Bibliogr. 11 poz.

Twórcy

autor

Hurwic J.

• Wydział Chemiczny Politechniki Warszawskiej
• Universite de Provence w Marsylii

Bibliografia

• 1. Józef Hurwic: Kazimierz Fajans (1887-1975). Sylwetka uczonego. Wrocław 1991 Ossolineum; rozdz.IV (s.105).
• 2. L. Bruner i St. Tołłoczko: Chemja Nieorganiczna. Warszawa-Kraków 1905 D.E. Friedlein, E. Wende i Ska, , stron VIII+237; Wyd. II poprawione. Warszawa 1907 Gebethner i Wolff, stron XI+274; Wyd. III poprawione i uzupełnione przewodnikiem do doświadczeń. Warszawa 1908, tamże, stron XIII+324; Wyd. IV, na nowo opracował St. Tołłoczko. Warszawa 1917, tamże, stron XIII+384; Wyd. V, na nowo opracował St. Tołłoczko. Warszawa 1919, tamże, stron XV+396; Wyd. VI, ponownie opracował St. Tołłoczko. Warszawa 1921, tamże, stron XII+387; Wyd. VII, ponownie opracował St. Tołłoczko. Warszawa 1926, tamże, stron XV+424. Chemja Nieorganiczna w łączności z zasadami Chemji Ogólnej, wyd. VIII, na nowo opracowane i uzupełnione nowemi rodziałami dodatkowemi. Warszawa 1929 Gebethner i Wolff, stron XV+535.
• 3. L. Bruner i St. Tołłoczko: Chemja Organiczna. Warszawa 1909 Gebethner i Wolff, stron XII+257; Wyd. II, uzupełnione. Warszawa 1915, tamże, stron xiii+296; Wyd. III, uzupełnił i opracował St. Tołłoczko. Warszawa 1919, tamże, stron XII+320; Wyd. IV i V, ponownie opracował St. Tołłoczko. Warszawa 1922, tamże, stron XIII+298; Wyd. VI, na nowo opracowane i uzupełnione nowemi rozdziałami dodatkowemi. Warszawa 1931, tamże, stron XV+456.
• 4. L. Bruner i St. Tołłoczko: Chemia Nieorganiczna w łączności z zasadami Chemii Ogólnej. Wyd. IX, uzupełnił i opracował Wiktor Kemula. Kraków 1948 Spółdzielnia Wydawnicza Pracowników Technicznych Szkół Akademickich, stron XIX+731.
• 5. L . Bruner i St. Tołłoczko : Chemia Organiczna. Wyd. VII, uzupełnione przez B. Bobrańskiego. Warszawa 1954 PWN, stron XI+623.
• 6. St. Tołłoczko i W. Kemula: Chemia Nieorganiczna łącznie z zasadami Chemii Ogólnej. Wyd. X dawnego podręcznika L. Brunera i St. Tołłoczki, Warszawa, 1954 PWN, stron 512; Wyd. XI (III powojenne), Warszawa 1956, tamże, stron 671; Wyd. IV (XII), Warszawa 1964, tamże, stron 583; Wyd. V, Warszawa 1966, tamże, stron 583; Wyd. VI, Warszawa 1970, tamże, stron 583.
• 7. W. Kemula i A. Hulanicki: Spektralna analiza emisyjna. Warszawa 1956 stron 41
• 8. J. Chodkowski: Bibliografia publikacji prof. Wiktora Kemuli, w tym numerze „KHNiT“.
• 9. B. Bobrański : Wspomnienie o profesorze Wiktorze Kemuli, w tym numerze „KHNiT“.
• 10. Edmund Trepka: S.p. Inż Feliks Wiślicki. Wspomnienie pośmiertne. „Roczniki Chemii“ 1949 23 253-255.
• 11. Józef Hurwic: Wspomnienia i refleksje. Szkic autobiograficzny. Toruń 1996 Wydawn. Comer stron 104; wyd.II poprawione i rozszerzone. Łódź 2001 Fundacja Badań Radiacyjnych i ACGM Lodart, stron 118.