Działalność szkól oficerskich Wojsk Lądowych w II Rzeczypospolitej

• Autorzy: Kałużny R.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Po latach zaborów, gdy Polska w 1918 r. odzyskała niepodległość, dla szkolnictwa wojskowego nastał czas rozwoju. Niemniej jednak pierwsze lata wolności były okresem bardzo trudnym dla nowo tworzonych sił zbrojnych. Faktem jest, że korpus oficerów Wojska Polskiego był dość liczny, ale jednocześnie bardzo zróżnicowany pod względem poziomu wykształcenia i umiejętności dowódczych. Te uwarunkowania, a także prowadzone działania wojenne przyczyniły się w znacznym stopniu do dynamicznego rozwoju sieci szkól wojskowych w 1919 r. Przy ich lokalizacji brano pod uwagę dogodne warunki kwaterunkowe i odpowiednią infrastrukturę szkoleniową uwzględniając jednocześnie odległość od linii frontu. Tocząca się wojna przyczyniła się również do skracania okresów szkolenia absolwentów szkół do niezbędnego minimum. Po zakończeniu działań wojennych szkoły oficerskie sukcesywnie przechodziły na pokojowy system kształcenia, wydłużając okres nauki do dwóch, a z upływem czasu do trzech lat. Autor w prezentowanym materiale zwraca również uwagę na zmiany w lokalizacji szkół oficerskich jakie miały miejsce w omawianym okresie.

Słowa kluczowe

PL

szkolnictwo wojskowe 1918-1939; wojska lądowe; kadra oficerska; szkoły oficerskie 1918-1939; historia wojska 1918-1939

• Wydawca: Wydawnictwo Akademii Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
• Czasopismo: Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki
• Rocznik: 2004
• Tom: Nr 3
• Strony: 87--96
• Opis fizyczny: Bibliogr. 21 poz.

Twórcy

autor

Kałużny R.

• Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych

Bibliografia

• [1] K. Aleksandruk, Dzieje Oficerskiej Szkoły Artylerii, WPH 1993, nr 4, s. 265.
• [2] Z. J. Cutter, Saperzy polscy 1918-1939. Organizacja, szkolenie i wyposażenie materiałowo-techniczne, Wrocław 2001.
• [3] A. Dobroński, (red.) Zarys dziejów Szkoły Podchorążych Piechoty, Komorowo 1999.
• [4] J. P. Erbiński, Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Inżynieryjnych im. gen. Jakuba Jasińskiego (1944-1984) Warszawa 1986.
• [5] Z. Głuszczyk, J. Karwat, Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Pancernych im. St. Czarnieckiego. Tradycje i współczesność, Poznań 1994.
• [6] Cz. Hellman, Ćwiczenia praktyczno-saperskie podchorążych Oficerskiej Szkoły Inżynierii w Warszawie, „Saper i Inżynier Wojskowy” 1925, zeszyt 10, s. 910-921.
• [7] J. Hudek, Kształcenie oficerów piechoty Wojska Polskiego w latach 1921-1939, niepublikowana rozprawa doktorska, Uniwersytet Wrocławski 1989.
• [8] J. Łukasiak, Szkoła Podchorążych Artylerii w Toruniu 1923-1939, Pruszków 2000.
• [9] W. Rajczyk, Szkoła Podchorążych dla Podoficerów, Poznań - Bydgoszcz 1918-1938, „Acta Universitatis Nicolai Copernici” 1975, zeszyt 67, s. 79.
• [10] S. Rutkowski, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego, Warszawa 1970.
• [11] S. Rutkowski, Formowanie korpusu oficerskiego WP w latach 1918-1922, „Wojskowy Przegląd Historyczny”, 1986, nr 4, s. 142.
• [12] Z. Słomczyński, Ośrodki szkolenia oficerów artylerii w dawnej Rzeczypospolitej. Szkolenie oficerów artylerii w okresie międzywojennym, [w:] Z. Słomczyński, (red.) Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Rakietowych i Artylerii im. generała Józefa Bema. Zarys historii 1943-1969, Warszawa 1974.
• [13] R. Szubański, Szkoła Podchorążych Broni Pancernych 1936-1939, Pruszków 1993.
• [14] E. Szweda, Z. Wiśniewski, Z dziejów kształcenia kadr łączności, „Wojsko i Wychowanie” 1994, nr 6, s. 61-64.
• [15] R. Tomaszewski, Odbudowa polskiego szkolnictwa wojskowego 1908-1923, Toruń 1997.
• [16] E. Tomczak, K. Wyszyński, H. Ponichtera, Oficerska Szkoła Artylerii w Toruniu 1923-1992. Zarys dziejów, Toruń 1992.
• [17] M. Wieliczko Wielicki, Szkoła Podchorążych Artylerii. Ku uczczeniu dziesięciolecia 1923-1933, Toruń 1933.
• [18] B. Woszczyński, Ministerstwo Spraw Wojskowych 1919-1921. Zarys organizacji i działalności, Warszawa 1972.
• [19] T. Wójcik, (red.) Oficerskie szkoły piechoty w Polsce, Wrocław 2001.
• [20] T. Wójcik, Kształcenie oficerów zawodowych kawalerii Wojska Polskiego w latach 1919-1939. Niepublikowana rozprawa doktorska, Uniwersytet Wrocławski 1991.
• [21] 75 lat kształcenia kadr łączności WP w Zegrzu, Zegrze 1994.

Uwagi

Bibliografia sporządzona na podstawie przypisów.