Zastosowanie metody elementów czasoprzestrzennych do modelowania ciała lepkosprężystego

• Autorzy: Lachowicz M.

Identyfikatory

DOI

10.15199/33.2017.05.26

Warianty tytułu

EN

Space time element method used for modeling a viscoelastic body

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W artykule rozpatrzono ośrodek lepkosprężysty opisany funkcjami relaksacji wyznaczanymi głównie z badań laboratoryjnych. Równania fizyczne opisuje się funkcjami relaksacji. Opracowano model obliczeniowy analizy takich ośrodków w ramach metody elementów czasoprzestrzennych. Zamieszczony przykład obliczeń wskazuje na poprawność i efektywność tego modelu.

EN

This study deals with a viscoelastic continuum defined by functions of relaxation determined mainly through laboratory tests. The physical equations were described by relaxation functions. Next, a calculation model to be used for analysis of such continuums was created by means of the space time element method. The presented calculation example proves correctness, efficiency and effectiveness of this model.

Słowa kluczowe

PL

ośrodek lepkosprężysty; metoda elementów czasoprzestrzennych; model obliczeniowy; relaksacja

EN

viscoelastic continuum; space time element method; calculation model; relaxation

• Wydawca: Wydawnictwo SIGMA-NOT
• Czasopismo: Materiały Budowlane
• Rocznik: 2017
• Tom: nr 5
• Strony: 63--66
• Opis fizyczny: Bibliogr. 10 poz., il.

Twórcy

autor

Lachowicz M.

• Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy, Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska, Bydgoszcz

Bibliografia

• [1] Bailey Cecil D. 1975. „A new look at Hamilton’s law of varying action”. AIAA Journal 13: 1154 – 1157.
• [2] Fung Yuan-Cheng. 1965. „Fundation of Solid Mechanics. Englewood Cliffs”. Prentice-Hall. Wydanie polskie. 1969. Podstawy mechaniki ciała stałego. Warszawa. PWN.
• [3] Gurtin Morton E., Ela Sternberg. 1962. „On the linear theory of viscoelasticity”. Arch. Rat. Mech. Anal. 11,1: 291 ÷ 356.
• [4] Kączkowski Zbigniew. 1975. „The method of finite space time elements in dynamics of structures”. J. Techn. Phys. 16,1: 69 – 84.
• [5] Kączkowski Zbigniew. 1976. „Metoda czasoprzestrzennych elementów skończonych”. Arch. Inż. Ląd. 3 (22): 365 – 378.
• [6] Kleiber Michał (red.). 1995. Mechanika techniczna, tom XI. Komputerowe metody mechaniki ciał stałych. Warszawa. PWN.
• [7] Lachowicz Magdalena. 2015. „Numeryczne modelowanie ośrodka lepkosprężystego”. Budownictwo ogólne. Zagadnienia konstrukcyjne, materiałowe i cieplno-wilgotnościowe w budownictwie. Bydgoszcz. Wydawnictwa Uczelniane UTP: 91 – 95.
• [8] Nowacki Witold. 1963. Teoria pełzania. Warszawa. Arkady.
• [9] Podhorecki Adam. 2005. Podstawy teoretyczne metody elementów czasoprzestrzennych. Bydgoszcz. Wyd. Uczelniane ATR.
• [10] Podhorecki Adam. 1989. „Stabilność rozwiązań w metodzie elementów czasoprzestrzennych”. Rozp. Inż. 37: 41 – 51.

Uwagi

Opracowanie ze środków MNiSW w ramach umowy 812/P-DUN/2016 na działalność upowszechniającą naukę (zadania 2017).