Selected leadership qualities

• Autorzy: Gaj M.

Identyfikatory

DOI

10.5604/01.3001.0013.0728

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The article presents the essence and importance of leadership, with particular reference to the specificity of military leadership. The purpose of the article is to indicate the validity of certain leadership qualities in the civil and military context, as well as the interaction between them. The research was carried out on civilian organization employees who were to assess the validity of selected leadership traits. The most important features and social competencies necessary for effective leadership and attitudes, described in the literature as worthy of imitation, are presented. The applied research methods (the analysis of literature and surveys in civilian organizations) allowed for indicating the distinguished leadership traits and some similarities between the characteristics of a military and civilian leader.

Słowa kluczowe

EN

leadership; leader; leadership qualities; military leadership

• Wydawca: Wydawnictwo Akademii Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
• Czasopismo: Scientific Journal of the Military University of Land Forces
• Rocznik: 2018
• Tom: Vol. 50, No. 4(190)
• Strony: 140--151
• Opis fizyczny: Bibliogr. 32 poz.

Twórcy

autor

Gaj M.

• Faculty of Management, General Tadeusz Kosciuszko Military University of Land Forces, Wroclaw, Poland

Bibliografia

• Adair, J. (2010). Ksztaltowanie liderow. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.
• Albrecht, K. (2007). Inteligencja spoleczna. Gliwice: Helion.
• Bjerke, B. (2004). Kultura a style przywodztwa. Krakow: Oficyna Ekonomiczna.
• Buczkowska, A. (2012). Cel przedsiebiorstwa a pomiar jego dokonan. Zeszyty naukowe Uniwersytetu Szczecinskiego, no. 684.
• Cialdini, R. (2000). Wywieranie wplywu na ludzi. Gdansk: Gdanskie Wydawnictwo Psychologiczne.
• Gasparski, W. (2014). Przywodztwo – przypomnienia i propozycje. In: Kuraszko, I. (ed.), Etyka przywodztwa: ujecie interdyscyplinarne. Warszawa: Difin.
• George, B. (2012). Przywodztwo oparte na autentycznosci. In: Kubisiak, P. (ed.), O przywodztwie. Warszawa: ICAN Institute.
• Gierszewska, G. and Romanowska, M. (2009). Analiza strategiczna przedsiebiorstwa. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
• Goffee, R. (2012). Dlaczego ktos mialby cie uwazac za przywodce? In: Kubisiak, P. (ed.), O przywodztwie. Warszawa: ICAN Institute.
• Goleman, D. (2012). Co czyni cie przywodca? In: Kubisiak, P. (ed.), O przywodztwie. Warszawa: ICAN Institute.
• Grabinska, T. (2014). Wizerunek idealnego dowodcy i przywodcy. In: Dowodca a przywodca. Wroclaw: Wydawnictwo Wyzszej Szkoly Oficerskiej Wojsk Ladowych imienia generala Tadeusza Kosciuszki.
• Hesselbein, F. (1997). Lider przyszlosci. Warszawa: Business Press.
• Horyn, W. (2004). Ksztalcic, szkolic czy wychowywac w uczelni wojskowej. In: Nauczyciel andragog na poczatku XXI wieku. Wroclaw: Wydawnictwo Uniwersytetu Wroclawskiego.
• Kanarski, L. (2003). Ksztalcenie obywatelskie w wojsku. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa.
• Kanarski, L. and Gawliczek, P. (2002). Przywodztwo w armiach NATO. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej – Wydzial Wydawniczy.
• Ledzianowski, J. and Michaluk, A. (2012). Metodologia badan w zarzadzaniu. Wroclaw: Wydawnictwo Wyzszej Szkoly Oficerskiej Wojsk Ladowych imienia generala Tadeusza Kosciuszki.
• Maciejewski, J. (2006). Grupy dyspozycyjne spoleczenstwa polskiego. Wroclaw: Wydawnictwo Uniwersytetu Wroclawskiego.
• Maciejewski, J. (2014). Grupy dyspozycyjne. Wroclaw: Wydawnictwo Uniwersytetu Wroclawskiego.
• Maciejewski, J. and Liberacki, M. (2011). Rekrutacja do grup dyspozycyjnych – socjologiczna analiza problemu. Wroclaw: Wydawnictwo Uniwersytetu Wroclawskiego.
• Makowiec, M. (2012). Komunikacja wewnetrzna w przedsiebiorstwie opartym na wiedzy. In: Zachowania organizacyjne w kontekscie zarzadzania wiedza. Krakow: Fundacja Uniwersytetu Ekonomicznego.
• Marcinkowski, W. (2011). Kodeks karny. Czesc wojskowa. Komentarz. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.
• Maxwell, J.C. (2010). Przywodztwo. Zlote zasady. Czego nauczylo mnie zycie lidera. Warszawa: MT Biznes.
• Pietkiewicz, I. (2012). Elementy dzialalnosci edukacyjno-wychowawczej w polskich uczelniach wojskowych w II polowie XX w. Colloquium Wydzialu Nauk Humanistycznych i Spolecznych, no. 2.
• Ropski, J. (2004). Samoocena umiejetnosci spolecznych dowodcy jako desygnat edukacji doroslych w Silach Zbrojnych RP. In: Nauczyciel andragog na poczatku XXI wieku. Wroclaw: Wydawnictwo Uniwersytetu Wroclawskiego.
• Ropski, J. (2004a). Samoocena umiejetnosci spolecznych dowodcy. In: Nauczyciel andragog na poczatku XXI wieku. Wroclaw: Wydawnictwo Uniwersytetu Wroclawskiego.
• Smolak, R. (2014). Rodzaje i charakterystyka przywodztwa w mysli Sun Tzu i Sun Pin. In: Dowodca a przywodca. Wroclaw: Wydawnictwo Wyzszej Szkoly Oficerskiej Wojsk Ladowych imienia generala Tadeusza Kosciuszki.
• Szmajke, A. (1999). Autoprezentacja. Maski, pozory, miny. Warszawa: Wydawnictwo URSA Consulting.
• Sztumski, J. (1999). Wstep do metod i technik badan spolecznych. Katowice: Wydawnictwo Slask.
• Tzu, S. (2012). Sztuka wojny. Warszawa: Wydawnictwo Studio Emka.
• Tzu, S. and Pin, S. (2014). Sztuka wojny. Gliwice: Wydawnictwo One Press.
• Wojciszke, B. (2012). Psychologiczne roznice plci. Wszechswiat, t. 112.
• Zimbardo, P. (1999). Psychologia i zycie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Uwagi

Opracowanie rekordu w ramach umowy 509/P-DUN/2018 ze środków MNiSW przeznaczonych na działalność upowszechniającą naukę (2019).