Chinolina : dokumentacja proponowanych dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego

• Autorzy: Frydrych B. , Bruchajzer E. , Szymańska J.

Identyfikatory

DOI

10.5604/01.3001.0011.5827

Warianty tytułu

EN

Quinoline : documentation of proposed values of occupational exposure limits (OELs)

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Chinolina (CAS Nr 91-22-5) jest bezbarwną cieczą o przenikliwym, nieprzyjemnym zapachu, która ciemnieje pod wpływem światła. Substancja rozpuszcza się w: alkoholu, eterze, acetonie oraz disiarczku węgla. Gwałtownie reaguje z nadtlenkiem wodoru, co stwarza niebezpieczeństwo wybuchu. Chinolina jest związkiem chemicznym powszechnie stosowanym w różnych gałęziach przemysłu, przede wszystkim do produkcji: barwników ftalocyjaninowych, środków farmaceutycznych oraz preparatów antykorozyjnych. Znalazła również zastosowanie w medycynie jako środek do konserwacji preparatów anatomicznych. Narażenie zawodowe na chinolinę dotyczy osób uczestniczących w procesie produkcji tej substancji lub stosujących produkty powstałe z jej użyciem. W Polsce do Centralnego Rejestru Danych o Narażeniu na Substancje, Mieszaniny, Czynniki lub Procesy Technologiczne o Działaniu Rakotwórczym lub Mutagennym zgłoszono narażenie na chinolinę: w 2012 r. – 266 pracowników, w 2014 r. – 32 pracowników oraz w 2015 r. – 104 pracowników. W warunkach pracy zawodowej głównymi drogami narażenia na chinolinę są: układ oddechowy, przewód pokarmowy i skóra. Do najczęstszych objawów ostrego zatrucia zawodowego chinoliną należą: podrażnienie oczu i skóry, uszkodzenia rogówki, siatkówki lub nerwu wzrokowego oraz bóle i zawroty głowy. Wyniki testów przeprowadzonych w warunkach in vitro i in vivo wykazały, że chinolina działa mutagennie i genotoksycznie. Związek ten wykazywał również działanie rakotwórcze na zwierzęta. Nowotwory obserwowane u zwierząt dotyczyły wątroby (naczyniak krwionośny śródbłonka naczyń, naczyniakomięsak krwionośny, rak wątrobowokomórkowy), którą uznano za narząd krytyczny działania związku. Na podstawie danych literaturowych związek został sklasyfikowany jako substancja mutagenna kategorii zagrożenia 2. i substancja rakotwórcza kategorii zagrożenia 1.B. Na podstawie szacowania ryzyka zawodowego związanego z narażeniem człowieka na chinolinę i dyskusji na posiedzeniu Międzyresortowej Komisji ds. NDS i NDN, zaproponowano przyjęcie wartości NDS dla chinoliny na poziomie ryzyka 1 · 10-3 , czyli 0,6 mg/m3 . Nie było podstaw do wyznaczenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) i dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB). Związek oznakowano dodatkowo: „Carc. 1B” (substancja rakotwórcza kategorii zagrożenia 1.B), literą „I” (substancja o działaniu drażniącym) oraz „skóra” (wchłanianie substancji przez skórę może być tak samo istotne, jak przy narażeniu drogą oddechową).

EN

Quinoline is a colorless hygroscopic liquid with a pungent odor. It darkens with age. It is soluble in alcohol, ether, benzene and carbon disulfide, and is slightly soluble in water. It is used as a solvent and a decarboxylation reagent, and as a raw material in manufacturing dyes, antiseptics, fungicides, niacins and pharmaceuticals. The occupational exposure to quinoline applies to a person involved in the production of the substance or using products manufactured from this substance. The primary routes of potential human exposure to quinoline are ingestion, inhalation, and dermal contact. The most common symptoms of poisoning include eye and skin irritation, damage to the cornea, the retina or optic nerve, headaches and dizziness. Quinoline produced mutations in bacteria in the presence of metabolic activation, unscheduled DNA synthesis in rat hepatocytes, and DNA adducts. Studies of carcinogenicity in animals indicated that administration of quinoline (in feed) increased significantly the incidence of vascular tumors (hemangiomas or hemangiosarcomas) of the liver. Quinoline is classifield as mutagenic category 2 (substance, which is consider as mutagenic to humans) and to category 1B of carcinogenic substances (potent carcinogen to humans – may cause cancer). According to the above data, the MAC value for quinoline was established at 0.6 mg/m3 . MAC- STEL value was not established. The substance was labeled with “sk” (absorption through the skin can be similarly important as inhalation) and “I” – irritant substance.

Słowa kluczowe

PL

chinolina; narażenie zawodowe; toksyczność; NDS; NDSCh

EN

quinoline; occupational exposure; toxicity; MAC-TWA; STEL

• Wydawca: Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy
• Czasopismo: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
• Rocznik: 2018
• Tom: Nr 1 (95)
• Strony: 53--71
• Opis fizyczny: Bibliogr. 36 poz., rys., tab.

Twórcy

autor

Frydrych B.

• Uniwersytet Medyczny w Łodzi ul. J. Muszyńskiego 1 90-151 Łódź

autor

Bruchajzer E.

• Uniwersytet Medyczny w Łodzi ul. J. Muszyńskiego 1 90-151 Łódź

autor

Szymańska J.

• Uniwersytet Medyczny w Łodzi ul. J. Muszyńskiego 1 90-151 Łódź

Bibliografia

• 1. ACGIH (2015). Guide to Occupational Exposure Values. Quinoline.
• 2. Avantor (2014). Karta charakterystyki substancji chemicznej. Chinolina.
• 3. CCRIS (2015). Chemical Carcinogenesis Research Information System. Quinoline.
• 4. Centralny Rejestr Danych o Narażeniu na Substancje, Mieszaniny, Czynniki lub Procesy Technologiczne o Działaniu Rakotwórczym lub Mutagennym (2015). Łódź, IMP.
• 5. Chemical Book (2016). Quinoline (91-22-5) [http://www. chemicalbook.com/Product ChemicalProperties CB233 1254_EN.htm].
• 6. Covan D.A., Damani L.A., Gorrod J.W. (1978). Metabolic N-oxidation of 3-substituted pyridines: identification of products by mass spectrometry. Biomedical Mass Spectrometry 5(9), 551–556.
• 7. EPA (1997). Evidence on the carcinogenicity of quinoline and its strong acid salts. Reproductive and Cancer Hazard Assessment Section Office of Environmental Health Hazard Assessment California Environmental Protection Agency. June 1997. Draft Report.
• 8. EPA (2001). Toxicological Review of Quinoline in Support of Summary Information on the Integrated Risk Information System (IRIS). U.S. Environmental Protection Agency Washington, DC [http://www.epa. gov.iris].
• 9. Evidence on the carcinogenicity of quinoline and its strong acid salts (1997). California Environmental Protection Agency.
• 10. Hasegawa R., Furukawa F., Toyoda K., Sato H., Imaida K., Takahashi M. (1989). Sequential analysis of quinoline-induced hepatic hemangioendothelioma development in rats. Carcinogenesis 10(4), 711–716.
• 11. Health Canada (2005). State of the science report for a screening health assessment. Quinoline Cas No. 91-22-5.
• 12. Hirao K., Shinohara Y., Tsuda H., Fukushima S., Takahashi M., Ito N. (1976). Carcinogenic activity of quinoline on rat liver. Cancer Res. 36(1), 329.
• 13. Hollstein M., Talcott R., Wei A. (1978). Quinoline: conversion to mutagen by human and rodent liver. Journal of the National Cancer Institute 60(2), 405–410.
• 14. HSDB (2016). Hazardous Substances Data Bank [komputerowa baza danych].
• 15. ICSC (2016). International Chemical Safety Cards – NIOSH. Quinoline (ICSC: 0071) [http://www.cdc.gov/ niosh/ipcsneng/neng0071.html].
• 16. IUCLID (2000). International Uniform Chemical Information Database. Karta charakterystyki Substancji/Preparatu (2008). Chinolina. POCH S.A.
• 17. Karta charakterystyki Substancji/Preparatu (2008). Chinolina. POCH S.A.
• 18. Karta Charakterystyki Substancji Chemicznej (2014). Chinolina. Avantor Performance Materials.
• 19. LaVoie E.J., Shigematsu A., Adams E.A. Rigotty J., Hoffmann D. (1984). Tumor-initiating activity of quinoline and methylated quinolines on the skin of SENCAR mice. Cancer Lett. 22(3), 269–273.
• 20. LaVoie E.J., Dolan S., Little P., Wang C.X., Sugie S., Rivenson A. (1988) Carcinogenicity of quinoline, 4- and 8-methylquinoline and benzoquinolines in newborn mice and rats. Food Chem. Toxicol. 26(7), 625–629.
• 21. Novack L., Brodie B.B. (1950). Quinoline and its transformation products found in urine. J. Biol. Chem. 187(2), 787–792.
• 22. NTP (1991). Chemical Repository. Quinoline Radian Corporation, August 29.
• 23. Pattyۥs industrial hygiene and toxicology (1981). [Red.] G.D. Clayton, F.E. Clayton. New York, Wiley Interscience [cyt. za BSDB 2016].
• 24. POCH (20008). Karta charakterystyki substancji. Chinolina.
• 25. Reigh G., McMahon H., Ishizaki M., Ohara T., Shimane K., Esumi Y. (1996). Cytochrome P450 species involved in the metabolism of quinoline. Carcinogenesis 17(9), 1989–1996.
• 26. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 127/2008 z dnia 16.12.2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniającego i uchylającego dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz. Urz. UE L 353 z 31.12.2008 r.).
• 27. RTECS (2015). Komputerowa baza danych.
• 28. Shinohara Y., Ogiso T., Hananouchi M., Nakanishi K., Yoshimura T., Ito N. (1977). Effect of various factors on the induction of liver tumors in chemicals by quinoline. Gann. 68, 785–796.
• 29. Sigma-Aldrich (2016). Karta charakterystyki. Chinolina.
• 30. Smyth H.F., Carpenter C.P., Weil C.S. (1951). Range findings toxicity data: list IV. Arch. Ind. Hyg. Occup. Med. 4(2), 119–122.
• 31. Smith J.N., Williams R.T. (1955). Studies in detoxication. 65. The metabolism of quinoline. New metabolites of quinoline, with observation on the metabolism of 3-, 5- and 6-hydroxyquinoline and 2,4- -dihydroxyquinoline. Biochem. J. 60, 284–290.
• 32. Soćko R., Szymczak W. (2011). Chinolina. Wytyczne szacowania ryzyka zdrowotnego 1(29), 25–43.
• 33. Tada M., Takahashi K., Kawazoe Y., Ito N. (1980). Binding of quinoline to nucleic acid in a subcellular microsomal system. Chem. Biol. Interact. 29(3), 157– 266.
• 34. Takahashi K., Kamiya M., Sengoku Y., Kohda K., Kawazoe Y. (1988). Deprivation of the mutagenicity property of quinoline: inhibition of mutagenic metabolism by fluorene substitution. Chem. Pharm. Bull. 36(11), 4630–4633.
• 35. The Merck Index (2001). En encyclopedia of chemicals, drugs, and biologicals. 13. ed., Merck & Co., Inc., Rahway, New York, U.S.A.
• 36. Weyand E.H., Deefauw J., McQueen C.A., Meschter C.L., Meegalla S.K., LaVoie E.J. (1993). Bioassay of quinoline, 5-fluoroquinoline, carbazole, 9-methylcarbazole and 9-ethylcarbazole in newborn mice. Food and Chemical Toxicology 31, 707–715.

Uwagi

Opracowanie rekordu w ramach umowy 509/P-DUN/2018 ze środków MNiSW przeznaczonych na działalność upowszechniającą naukę (2018).