Ratownictwo medyczne w Krajowym Systemie Ratowniczo-Gaśniczym. Część III

Chomoncik, M.

Artykuł - szczegóły

Tytuł artykułu

Ratownictwo medyczne w Krajowym Systemie Ratowniczo-Gaśniczym. Część III

Autorzy

Chomoncik M.

Treść / Zawartość

Pełne teksty:

Pobierz

Identyfikatory

Warianty tytułu

Emergency Medical Services in the National Firefighting and Rescue System. Part III

Języki publikacji

Abstrakty

Oparzenie jest chorobą, której skutki obejmują oprócz powłok ciała (rana oparzeniowa) powstanie zmian ogólnoustrojowych (choroba oparzeniowa). Ciężkość oparzenia zależy od powierzchni i głębokości oparzenia. W przypadku udzielania pomocy poszkodowanemu oparzonemu należy zwrócić uwagę na okoliczności i objawy wskazujące na możliwość oparzenia górnych dróg oddechowych (jeżeli pojawią się objawy obrzęku dróg oddechowych, szybko może dojść do niedrożności dróg oddechowych). Objawami obrzęku górnych dróg oddechowych mogą być: chrypka (wczesny objaw narastającego obrzęku w drogach oddechowych – zapytaj poszkodowanego, czy chrypka pojawiła się teraz) oraz stridor (świszczący oddech, wskazuje na ciężki obrzęk dróg oddechowych, który może doprowadzić do niewydolności oddechowej i jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia). U poszkodowanego w przypadku rozległych oparzeń mogą wystąpić objawy wstrząsu hipowolemicznego. Należy pamiętać, że w przypadku porażenia prądem elektrycznym istnieje ryzyko zatrzymania krążenia, dlatego każdy poszkodowany porażony prądem elektrycznym powinien trafić do szpitala. W wyniku inhalacji (wdychania) dymu powstałego podczas pożaru dochodzi do uszkodzenia układu oddechowego. Towarzyszy temu: inhalacja tlenku węgla i innych gazów powstałych w procesie spalania, uszkodzenie górnych dróg oddechowych z następowym obrzękiem, uszkodzenie dolnych dróg oddechowych. Do dróg oddechowych dostają się substancje chemiczne powodujące uszkodzenie płuc oraz narządów wewnętrznych. Tonięcie to proces skutkujący pierwotnie zatrzymaniem oddechu spowodowanym podtopieniem lub zanurzeniem w cieczy. Pierwszym i najważniejszym celem udzielania pomocy poszkodowanemu po epizodzie tonięcia jest zmniejszenie niedotlenienia. Natychmiastowe podjęcie i prawidłowe prowadzenie tlenoterapii czynnej lub biernej zwiększa przeżywalność. Dlatego czynność te należy rozpocząć tak szybko, jak to możliwe (można je rozpocząć, gdy poszkodowany znajduje się w płytkiej wodzie, jeżeli bezpieczeństwo ratownika nie jest zagrożone). Wychłodzenie to wyziębienie całego organizmu doprowadzające do zmniejszenia temperatury poniżej normalnych wartości (36,5°C – 37,5°C).

Słowa kluczowe

oparzenie chrypka stridor inhalacja tonięcie wychłodzenie

burn hoarseness stridor inhalation drowning hypothermia

Wydawca

Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej im. Józefa Tuliszkowskiego - Państwowy Instytut Badawczy

Czasopismo

Bezpieczeństwo i Technika Pożarnicza

Rocznik

2013

Tom

Nr 3

Strony

135--144

Opis fizyczny

Bibliogr. 38 poz., il.

Twórcy

autor

Chomoncik M.

m1chomoncik@wp.pl

Szkoła Aspirantów Państwowej Straży Pożarnej, os. Zgody 18, 31-951 Kraków, Polska

Bibliografia

1. Pierwsza pomoc i resuscytacja krążeniowo-oddechowa, J. Andres (red.), Polska Rada Resuscytacji, Kraków 2011.
2. Mnogie i wielonarządowe obrażenia ciała, L. Brongel, K. Duda (red.), PZWL, Warszawa 2001.
3. Złota godzina, L. Brongel (red.), Wydawnictwo Medyczne, Kraków 2007.
4. Campbell J. E., International Trauma Life Support. Ratownictwo przedszpitalne w urazach, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2009.
5. Ciećkiewicz J., Medycyna ratunkowa. Rażenie piorunem, „Medycyna Praktyczna”, 2008, 6, s. 132–136.
6. Domanasiewicz A., Wytyczne postępowania okołourazowego w ciężkich urazach kończyn ze szczególnym uwzględnieniem amputacji, www.szpital-trzebnica.pl/chir/wytyczne.htm.
7. Ratownik Medyczny, J. Jakubaszko (red.), Górnicki Wydawnictwo Medyczne, Wrocław 2003.
8. Jastrzębski J., Zaburzenia oddechowe w oparzeniach, „Postępy Nauk Medycznych”, 2009, 8, s. 590–596.
9. Gaszyński W., Intensywna terapia i wybrane zagadnienia medycyny ratunkowej. Repetytorium, PZWL, Warszawa 2008.
10. Poradnik dyżuranta, M. Maciejewska, A. Torbicki (red.), wyd. PZWL, Warszawa 2007.
11. Mejza F., Gazometria i pulsoksymetria, http://www.pochp.mp.pl
12. Klinika ostrych zatruć dla ratowników medycznych, J. Pach (red.), wyd. Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nowym Sączu, Nowy Sącz 2011.
13. Mayzner-Zawadzka E., Anestezjologia kliniczna z elementami intensywnej terapii i leczenia bólu, t. 2, wyd. PZWL, Warszawa 2009.
14. Rasmus A., Balcerzyk-Bardzo E., Sikorski T., Piotrowski D., Zasady postępowania z kobietą ciężarną po urazie, „Anestezjologia Intensywna Terapia”, 2005, 4, 274–276.
15. Skoczylas J. J., Prawo ratownicze, LexisNexis, Warszawa 2007.
16. Styka L., Ewakuacja i transport poszkodowanego, wyd. Górnicki, Wrocław 2008.
17. Szułdrzyński K., Jankowski M., Techniki zabiegów. Technika leczenia tlenem, „Medycyna Praktyczna”, 2010, 4, 106–114.
18. Sylwanowicz W., Michalik A., Ramotowski W., Anatomia i fizjologia człowieka, wyd. PZWL, Warszawa 1985.
19. Intensywna terapia dzieci, T. Szreter (red.), wyd. PZWL, Warszawa 2002.
20. Szreter T., Tlenoterapia bierna, „Medycyna Praktyczna Pediatria”, 2000, 2, s. 172–178.
21. Medycyna ratunkowa i katastrof, A. Zawadzki (red.), PZWL, Warszawa 2008.
22. Wytyczne RKO 2010, Kraków 2010.
23. Zaawansowane zabiegi resuscytacyjne u dzieci, Polska Rada Resuscytacji, Kraków 2005.
24. Ciećkiewicz J., Medycyna ratunkowa. Amputacja urazowa, „Medycyna Praktyczna”, 2008, 4, s. 171–174.
25. Hipotermia u pacjentów z obrażeniami ciała, „Medycyna Praktyczna – Chirurgia”, 2000, 3.
26. Stosowanie tlenu w stanach nagłych u osób dorosłych – wytyczne British Thoracic Society, „Medycyna Praktyczna”, 2010, 4, s. 58–71.
27. Praktyczne wskazówki dotyczące oceny stanu dziecka po urazie i wstępnego postępowania, „Medycyna Praktyczna Chirurgia”, 2004, 1, s. 7.
28. Europejskie wytyczne udzielania pierwszej pomocy, „Medycyna Praktyczna”, 2008, 3.
29. Ratownictwo medyczne w Straży Pożarnej, Medline, Zielona Góra 2003.
30. Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U.06.191.1410).
31. Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej.
32. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego (Dz.U.11.46.239).
33. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 lipca 1992 r. w sprawie zakresu i trybu korzystania z praw przez kierującego działaniem ratowniczym (Dz. U. Nr 54, poz. 259).
34. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zadań zespołów ratownictwa medycznego (Dz. U. z dnia 24 lipca 2003 r.).
35. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2009 r. w sprawie organizacji i funkcjonowania centrów powiadamiania ratunkowego i wojewódzkich centrów powiadamiania ratunkowego (Dz. U. z dnia 18 sierpnia 2009 r.).
36. Zasady organizacji ratownictwa medycznego w KSRG, Warszawa 2013 r.
37. Zasady udzielania wsparcia psychicznego osobom uczestniczącym w działaniach ratowniczych, KG PSP, Warszawa 2012 r.
38. www.nfz.gov.pl.

Typ dokumentu

Bibliografia

Identyfikator YADDA

bwmeta1.element.baztech-4c553880-1f3c-488d-82ab-334e512ce5c7