Propozycja kompleksowej koncepcji wskaźników zagospodarowania i ładu przestrzennego

• Autorzy: Śleszyński J.

Warianty tytułu

EN

Proposition of Comprehensive Conception of Spatial Organization and Spatial Order Indicators

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Istnieje zasadnicza rozbieżność w rozumieniu zagospodarowania przestrzennego w tradycji naukowej, jak i praktycznej. Na podstawie długiej i różnorodnej dyskusji, wskazać można jednak ogólnie dwa główne sposoby rozumienia tego zagadnienia w skali lokalnej: 1) zagospodarowanie przestrzenne jako występowanie oraz sposób organizacji przestrzennej konkretnych obiektów szeroko rozumianej infrastruktury (budynki, sieci transportowe, wodociągowo-kanalizacyjne, energetyczne itd.) – grupa defi nicji „wąskich”; 2) zagospodarowanie przestrzenne jako ogół zagadnień związanych z występowaniem w zasadzie niemal wszystkich elementów działalności człowieka w szerszym kontekście funkcjonalnym i społeczno-ekonomicznym, wraz z podstawowymi uwarunkowaniami przyrodniczymi – grupa defi nicji „szerokich”.

EN

This paper presents a proposal for 35 indicators that can be used in scientific and practical studies related to the spatial planning at the local scale, as well as its desirable properties, such as its spatial order. Due to the nature and complexity were identified structural and functional indicators (the same physical characteristics of the features, such as absolute values and relationship to other elements, such as area), topological indices (meaning specifically the occurrence of the features in the space geodetic) and indicators of relationship, and because of the spatial-administrative level of general indicators (for the whole commune) and internal indicators (for the lower-level units). However, because of the subject zoning distinguished settler-infrastructure indicators, socio-economic, natural and environmental, legal, planning and functional. All indicators are described in terms of the structure of formal (mathematical formula), units of measurement and staged value pointer justification, detailed description and scope, methodological and technical problems of construction and database information and opportunities for expansion and clarification.

Słowa kluczowe

PL

gmina; wskaźniki; rozwój lokalny; monitoring; ład przestrzenny; planowanie przestrzenne

EN

commune; indicators; local development; monitoring of flights; spatial order; spatial planning

• Wydawca: Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN ; Towarzystwo Urbanistów Polskich
• Czasopismo: Biuletyn Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN
• Rocznik: 2013
• Tom: No 252
• Strony: 176--231
• Opis fizyczny: Bibliogr. 43 poz., rys., tab.

Twórcy

autor

Śleszyński J.

• Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN w Warszawie

Bibliografia

• 1. Anusz S., 2008, Metodyka budowy systemu monitoringu zagospodarowania przestrzennego. IGPiM, Warszawa.
• 2. Bartkowski T., 1986, Zastosowania geografii fizycznej. PWN, Warszawa.
• 3. Borys T. (red.), 1999, Wskaźniki ekorozwoju. Ekonomia i Środowisko, Warszawa- -Białystok.
• 4. Borys T. (red.), 2005, Wskaź niki zró wnoważ onego rozwoju. Ekonomia i Środowisko, Warszawa-Białystok.
• 5. Chojnicki Z., 1966, Zastosowanie modeli grawitacji i potencjału w badaniach przestrzenno-ekonomicznych. Studia KPZK PAN, t. XIV, Warszawa.
• 6. Ciołkosz A., Bielecka E., Kozubek E., Anusz S., 2008, Monitoring zagospodarowania przestrzennego, [w:] Ekspertyzy do Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2008-2033. Tom IV, K. Saganowski, M. Zagrzejewska-Fiedorowicz, P. Żuber (red.). MRR, Warszawa.
• 7. Cymerman R., 2011, Podstawy planowania przestrzennego i projektowania urbanistycznego. Wyd. UWM, Olsztyn.
• 8. Cymerman R., Podciborski T., 2004, Propozycja metody oceny ładu przestrzennego przy analizie stanu zagospodarowania obszarów wiejskich. Acta Scientarum Polonorum, Administratio Locorum, 3, 1.
• 9. Czarski E. (kier.), 2011, Wskaźniki zrównoważonego rozwoju Polski. GUS, Urząd Statystyczny w Katowicach, Katowice.
• 10. Dąbrowska-Milewska G., 2010, Standardy urbanistyczne dla terenów mieszkaniowych – wybrane zagadnienia. Architecturae et Artibus, 1.
• 11. Dembowska Z., 1978, Planowanie przestrzenne w ujęciu systemowym. PWN, Warszawa.
• 12. Domański R., 1961, Metody analizy układu sieci drogowej. Biuletyn KPZK PAN, z. 53, Warszawa.
• 13. Domański R., 1989, Podstawy planowania przestrzennego. PWN, Warszawa.
• 14. Fogel P., 2012, Wskaźniki oceny polityki i gospodarki przestrzennej w gminach. Biuletyn KPZK PAN, z. 250, Warszawa.
• 15. Golachowski S., Kostrubiec B., Zagożdżon A., 1978, Metody badań geograficzno- -osadniczych. PWN, Warszawa.
• 16. Gołata E., 2013, Spis ludności i prawda. Studia Demograficzne, 1(161).
• 17. Kistowski M., 2013, Diagnoza sozologiczna gmin polski w i dekadzie XXI wieku. Studia KPZK PAN, t. CXLVIII, Warszawa.
• 18. Kraak M.-I., Ormeling F., 1998, Kartografia. Wizualizacja danych przestrzennych. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa.
• 19. Malisz B., 1962, Problematyka i metoda badań optymalnego rozmieszczenia ludności. Biuletyn KPZK PAN, z, 4, Warszawa.
• 20. Malisz B. (red.), 1979, Metody analiz geograficznych w planowaniu przestrzennym. Dokumentacja Geograficzna, 3, IGiPZ PAN, Warszawa.
• 21. Malisz B., 1984, Podstawy gospodarki i polityki przestrzennej. Ossolineum, Wrocław.
• 22. Olszewski P., Dybicz T., Śleszyński P., 2013, Stopień dostępności czasowej jako syntetyczny wskaźnik poziomu obsługi transportowej. Przegląd Komunikacyjny (w druku).
• 23. Parysek J. J., 2006, Wprowadzenie do gospodarki przestrzennej: wybrane aspekty praktyczne. Wyd. UAM, Poznań.
• 24. Polsko-szwedzki podręcznik pojęć z zakresu planowania przestrzennego, 2001, Nordregio Report, 5, Interreg II C – Programme, BTH, Nordregio, IGPiK.
• 25. Potrykowski M., Taylor Z., 1982, Geografia transportu. Zarys problemów, modeli i metod badawczych. PWN, Warszawa.
• 26. Ratajczak W., 1998, Modelowanie sieci transportowych. Bogucki Wyd. Naukowe, Poznań.
• 27. Richling A., Solon J., 2012, Ekologia krajobrazu. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa.
• 28. Rosik P., Pomianowski W., Stępniak M., Komornicki T., Śleszyński P., 2011, Narzędzie ewaluacyjno-badawcze dostępności transportowej gmin w podukładach wojewódzkich. IGiPZ PAN, MRR, Warszawa. http://www.mrr.gov.pl/aktualnosci/ fundusze_europejskie_2007_2013/Documents/9_kd_20012012a.pdf).
• 29. Sobczyk W., 1985, Dostępność komunikacyjna w układach osadniczych miast. Komitet Badań Rejonów Uprzemysławianych PAN, PWN, Warszawa.
• 30. Suchecki B. (red.), 2010, Ekonometria przestrzenna. Metody i modele analizy danych przestrzennych. Wyd. C.H. Beck, Warszawa.
• 31. Szponar A., 2003, Fizjografi a urbanistyczna. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa.
• 32. Śleszyński P., 2012, Warszawa i Obszar Metropolitalny Warszawy a rozwój Mazowsza. Trendy Rozwojowe Mazowsza, 8, Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego, Warszawa.
• 33. Śleszyński P., 2012a, Oszacowanie rzeczywistej liczby ludności gmin województwa mazowieckiego z wykorzystaniem danych ZUS. Studia Demograficzne, 2(160).
• 34. Śleszyński P., Solon J. (red.), 2010, Prace planistyczne a konflikty przestrzenne w gminach. Studia KPZK PAN, t. CXXX, Warszawa.
• 35. Śleszyński P., Bański J., Degórski M., Komornicki T., Więckowski M., 2007, Stan zaawansowania planowania przestrzennego w gminach. Prace Geograficzne, 211, IGiPZ PAN, Warszawa.
• 36. Taylor Z., 1999, Przestrzenna dostępność miejsc zatrudnienia, kształcenia i usług a codzienna ruchliwość ludności wiejskiej. Prace Geograficzne, 171, IGiPZ PAN, Warszawa.
• 37. Węcławowicz G., Bański J., Degórski M., Komornicki T., Korcelli P., Śleszyński P., 2006, Przestrzenne zagospodarowanie Polski na początku XXI wieku. IGiPZ PAN, Warszawa.
• 38. Wojtyszyn B. J., 2010, Dostępność sąsiedzka i jej zgeometryzowana struktura przestrzeni zurbanizowanej. Oficyna Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław.
• 39. Wysocka E., Witkowska J., 2004, Zagospodarowanie przestrzenne. IGPiK, Warszawa.
• 40. Zaniewska H., Kowalewski A., Thiel M., Barek R., 2008, Zrównoważony rozwój osiedli mieszkaniowych w strukturze miasta. Kryteria i poziomy odpowiedzialności. IRM, Kraków.
• 41. Ziobrowski Z., 1992, Mierniki jakości przestrzeni miejskiej. IGPiK, Warszawa.
• 42. Zipser T., 1983, Zasady planowania przestrzennego. Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław.
• 43. Żynda S. (red.), 1997, Kartografia w ochronie środowiska przyrodniczego i zagospodarowaniu przestrzennym. UAM w Poznaniu, Komisja Kartograficzna PTG, Bogucki Wyd. Naukowe, Poznań.