Przyszłość rozwoju zrównoważonego i retardacji

• Autorzy: Kasprzak K. , Raszka B.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Zrównoważony rozwój odwołuje się w założeniach do równowagi trzech elementów: środowiska, gospodarki i społeczeństwa. Jednak w tak rozumianym rozwoju zrównoważonym nie ma żadnej równowagi. To wyłącznie zabezpieczenie interesów człowieka w kategoriach ekonomicznych i społecznych w przeciwstawieniu do będących w mniejszości kategorii przyrodniczych.

Słowa kluczowe

PL

rozwój zrównoważony; retardacja; gospodarka przestrzenna; ochrona przyrody; ochrona krajobrazu

• Wydawca: ABRYS Sp. z o.o.
• Czasopismo: Przegląd Komunalny
• Rocznik: 2017
• Tom: nr 6
• Strony: 57--59
• Opis fizyczny: (Z.Kom.), Bibliogr. 14 poz.

Twórcy

autor

Kasprzak K.

• Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

autor

Raszka B.

• Katedra Gospodarki Przestrzennej, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

Bibliografia

• 1. Górka K.: Tendencje rozwoju mezoekonomii w Polsce w wyniku zmian ustrojowych i wyzwań cywilizacyjnych. IX Kongres Ekonomistów Polskich „Ekonomia dla przyszłości. Odkrywać naturę i przyczyny zjawisk gospodarczych". Warszawa 2013, s. 1-12.
• 2. Kassenberg A.: Prognozy oddziaływania na środowisko dokumentów jako efektywny instrument wdrażania polityki ekologicznej i włączania społeczeństwa w proces planistyczny [w:] Kassenberg A. (red.): Partnerstwo dla efektywności ekologicznej. Instytut na Rzecz Ekorozwoju przy współpracy European Environmental Bureau. Warszawa 2006.
• 3. Hull Z.: Filozoficzne i społeczne uwarunkowania zrównoważonego rozwoju. „Problemy Ekorozwoju - Problems of Sustainable Development" 3(1)72008, s. 27-31.
• 4. Baran-Zgłobicka B.: Retardacja przekształcania zasobów przyrodniczych w południowo-wschodniej Polsce w świetle wybranych dokumentów strategicznych. „Inżynieria Ekologiczna" 34/2013, s. 76-88.
• 5. Kistowski M.: Retardacja w gospodarce przestrzennej - dylematy i kierunki wdrażania. „Biuletyn KPZK PAN" 242/2010, s. 90-109.
• 6. Raszka B.: Narzędzia retardacji przekształceń środowiska w gospodarce przestrzennej. „Biuletyn KPZK PAN" 242/2010, s. 109-120.
• 7. Obszary wiejskie w Polsce w 2014 roku. Główny Urząd Statystyczny. Urząd Statystyczny w Olsztynie. Warszawa-Olsztyn 2016.
• 8. Borsa M. (red.): Wartość dodana przestrzeni publicznych. „Przegląd Komunalny" 12/2016, s. 51-66.
• 9. Dyrektywa Rady 92/43/EWG z 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz. Urz. WE L 206 z 22 lipca 1992 r., s. 7, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 2, s. 102, z późn. zm.).
• 10. Degórski M.: Korytarze ekologiczne a infrastruktura transportowa w Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030. „Przestrzeń & Regiony" 3/2014, s. 29-39.
• 11. Raszka B., Kalbarczyk E., Kasprzak K., Kalbarczyk R.: Ochrona i zarządzanie krajobrazem kulturowym. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Wrocław 2016.
• 12. Raszka B., Kasprzak K.: Pozorowane działania ochronne. „Przegląd Komunalny" 3/2014, s. 21-23.
• 13. Kasprzak K., Raszka B.: Ustawa „krajobrazowa"- koszty i chaos. „Przegląd Komunalny" 2/2016, s. 53-S4.
• 14. Mierzejewska L.: Rozwój zrównoważony w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w Polsce [w:] Martyniuk-Pęczek J., Nowak M.J. (red.): Aktualne problemy zarządzania rozwojem przestrzennym w Polsce. „Biuletyn KPZK PAN" 257-258/2015, s. 96-118.