Wielokrotne przetwórstwo polilaktydu

• Autorzy: Fabijański M.

Identyfikatory

DOI

10.15199/62.2016.4.33

Warianty tytułu

EN

Multiple processing of polylactide

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Powtórne wykorzystanie materiałów polimerowych jest synonimem dojrzałości technicznej i ekonomicznej. Troska o ochronę środowiska naturalnego powoduje, że ilość ponownie wykorzystywanych tworzyw sztucznych ciągle rośnie. Obligują również do tego regulacje prawne i dyrektywy Unii Europejskiej. Wyzwanie jakie jest stawiane odzyskiwanym materiałom polega również na poszukiwaniu nowych zastosowań. Tworzywa które ulegają biodegradacji mogą być ponownie wykorzystywane zanim trafią na wysypisko. Przykładem takiego materiału jest polilaktyd (PLA), pochodzący z tzw. „chemii zielonej”. Aby uległ on biodegradacji muszą być stworzone odpowiednie warunki środowiskowe. Ta cecha powoduje, że można go ponownie przetwarzać. Na przykładzie PLA zaprezentowano wyniki badań zmian właściwości mechanicznych po wielokrotnym przetwórstwie.

EN

Com. polylactide was multiple processed by injection molding (5 times) and subsequently studied for tensile strength, elongation at fracture after each processing cycle. No substantial changes of tensile strength and elongation but a decrease in the impact strength were obsd. during the multiple processing.

Słowa kluczowe

PL

ochrona środowiska; PLA; tworzywa biodegradowalne; przetwórstwo polimerów; polilaktyd

EN

PLA; biodegradable polymers; polylactide; environmental protection; polymer processing

• Wydawca: Wydawnictwo SIGMA-NOT
• Czasopismo: Przemysł Chemiczny
• Rocznik: 2016
• Tom: T. 95, nr 4
• Strony: 874--876
• Opis fizyczny: Bibliogr. 15 poz., tab., wykr.

Twórcy

autor

Fabijański M.

• Zakład Przetwórstwa Tworzyw Sztucznych, Wydział Inżynierii Produkcji, Politechnika Warszawska, ul. Narbutta 85, 02-524 Warszawa

Bibliografia

• [1] Praca zbiorowa, Odzysk i recykling materiałów polimerowych, (red. R. Jeziórska, J. Kijeński i A.K. Błędzki), PWN, Warszawa 2011.
• [2] A. Łędzki, Recykling materiałów polimerowych, WNT, Warszawa 1997.
• [3] E. Klimiuk, M. Łebkowska, Biotechnologia w ochronie środowiska, PWN, Warszawa 2004.
• [4] M. Fabijański, Probl. Kolejnictwa 2015, 59, nr 168, 15.
• [5] A. Błędzki, E. Fabrycy, Polimery 1992, 37, 343.
• [6] J.R. Dorgan, H. Lehermeier, M. Mang, J. Polymer Environ. 2000, 8, 1.
• [7] V. Siebott, Bioplastics Magazine 2007, 2, nr 2, 28.
• [8] AP. Mathew, K. Oksman, M. Sain, J. Appl. Polym Sci. 2005, 97, 2014.
• [9] Y. Ikada, H. Tsuji, Macromol. Rapid Commun. 2000, 21, 117.
• [10] Z. Foltynowicz, P. Jakubiak, Polimery 2002, 47, 769.
• [11] Sen-lin Yang, Zhi-Hua Wu, Wei Yang, Ming-Bo Yang, Polymer Testing 2008, 27, nr 8, 957.
• [12] L.-T. Lima, R. Aurasb, M. Rubinom, Progr. Polymer Sci. 2008, 33, 820.
• [13] P. Pawelzik, M. Carus, J. Hotchkiss, R. Narayan, S. Selke, M. Wellisch, M. Weiss, B. Wicke, M.K. Patel, Res. Conservation Recycling 2013, 73, 211.
• [14] PN-EN ISO 527-2:2012 Tworzywa sztuczne. Oznaczanie właściwości mechanicznych przy statycznym rozciąganiu. Cz. 2. Warunki badań tworzyw sztucznych przeznaczonych do prasowania, wtrysku i wytłaczania.
• [15] PN-EN ISO 179-1:2010 Tworzywa sztuczne. Oznaczanie udarności metodą Charpy’ego. Cz. 1. Nieinstrumentalne badanie udarności.