Karbofuran. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego

• Autorzy: Ludwicki J. K.

Warianty tytułu

EN

Carbofuran

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Czysty karbofuran występuje w postaci bezbarwnych kryształków. Ma zastosowanie w rolnictwie jako insektycyd i nematocyd. Opisane działanie toksyczne karbofuranu u ludzi dotyczy przede wszystkim przypadkowych zatruć, zwykle o ostrym lub podostrym przebiegu. Zatrucia przypadkowe były najczęściej wynikiem nieostrożnego obchodzenia się z preparatami zawierającymi karbofuran. Cięższe, nieleczone przypadki kończyły się zwykle śmiercią. U osób mających kontakt z preparatami zawierającymi karbofuran stwierdzano występowanie reakcji uczuleniowych przejawiających się występowaniem dermatoz. Nie stwierdzano żadnych szkodliwych skutków u osób narażanych na działanie karbofuranu o stężeniu 0,1 mg/m3 w powietrzu. Toksyczność ostra karbofuranu zależy głównie od drogi narażenia. Na podstawie wyników badań na zwierzętach wykazano, że LD50 karbofuranu po podaniu dożołądkowym waha się od kilku do kilkunastu miligramów na kilogram masy ciała i wynosi po narażeniu przez skórę ok. 3000 mg/kg masy ciała. Karbofuran nie wykazuje działania drażniącego na skórę. U zwierząt doświadczalnych związek ten nie powodował reakcji uczuleniowych. W badaniach toksyczności podostrej przy narażeniu inhalacyjnym na działanie związku o stężeniu 0,14 mg/m3 przez 5 dni w tygodniu po 4 h dziennie w ciągu 3 tygodni nie spowodował żadnych dających się zaobserwować skutków. Nie stwierdzono działania teratogennego ani też wpływu na rozrodczość w badaniach na trzech pokoleniach szczurów. Nie wykazano też działania mutagennego w warunkach in vitro i in vivo. W badaniach toksyczności przewlekłej przy narażaniu szczurów i myszy drogą pokarmową wyznaczono wartość NOEL dla tego związku: równą 1,0 mg/kg masy ciała dziennie dla szczurów i dla myszy równą 2,5 mg/kg masy ciała dziennie. W badaniach neurotoksyczności na kurach nie stwierdzono występowania skutku opóźnionej neurotoksyczności. Karbofuran łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego, a następnie podlega metabolizmowi z wytworzeniem 3-hydroksykarbofuranu i 3-ketokarbofuranu, oba metabolity znacznie słabiej hamują aktywność cholinoesterazy niż substancja macierzysta. Równolegle następuje stosunkowa szybka hydroliza wiązania karbaminianowego. Większość metabolitów jest wydalana z moczem w postaci siarczanów lub jako koniugaty z kwasem glukuro- nowymMechanizm toksycznego działania karbofuranu wynika z hamowania przez ten związek esterazy acetylocholinowej (AChE), co w konsekwencji prowadzi do pobudzenia układu przywspółczulnego. Śmierć następuje wskutek porażenia układu oddechowego. Połączenie karbofuranu z AChE, w przeciwieństwie do związków fosforoorganicznych, ma charakter nietrwały. Wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia karbofuranu na stanowiskach pracy zaproponowano na poziomie 0,1 mg/m3. Normatyw ten zaproponowano na podstawie wyników badań na małpach, u których jednorazowe 6- godzinne narażenie na ok. 5-krotnie większe stężenie w powietrzu nie spowodowało żadnych skutków toksycznego działania. Wykorzystano również wyniki badań, w których stężenie 0,1 mg/m3 nie spowodowało żadnych skutków u narażanych pracowników. Nie znaleziono podstaw do zaproponowania wartości DSB dla karbofuranu.

EN

Carbofuran is a systemic carbamate insecticide acting as an acetylcholinesterase inhibitor. The major use of this compound is in agriculture. Reported poisonings in man resulted mainly from accidental misuses of pesticidal products containing this compound. There is no data concerning dermal and lung absorption but carbofuran is easily absorbed from the gastrointe-stinal tract. Two major metabolites of carbofuran have also anti AChE properties. HD50 for carbofuran following oral exposure range from 6 to about 18 mg/kg body weight. NOAEL in two-year feeding studies is 20 mg/kg diet. No carcinogenic, mutagenic, teratogenic effects have been reported in the relevant toxicologi- cal studies. Carbofuran did not impair reproduction in the tested animals. Basing on the results obtained after single exposure of monkeys to carbofuran in concentration of 0,5 mg/m3 for 6 hours, which caused no effect, a concentration 0,1 mg of carbofuran/m3 is proposed as a maximum exposure limit (maximum allowable concentration).

Słowa kluczowe

PL

karbofuran; narażenie zawodowe; toksykokinetyka

EN

carbofuran; occupational exposure; toxycokinetics

• Wydawca: Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy
• Czasopismo: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
• Rocznik: 2001
• Tom: Nr 1 (27)
• Strony: 51--65
• Opis fizyczny: Bibliogr. 32 poz., rys., tab.

Twórcy

autor

Ludwicki J. K.

• Państwowy Zakład Higieny 00-791 Warszawa ul. Chocimska 24

Bibliografia

• 1. ACGIH (1992) Treshold limit values for chemical substances and physical agents and biological exposure limits. Cincinnati.
• 2. Arnold D., Kennedy G., Keplinger M.L. (1977) Mutageic study with carbofuran in albino mice. Unpublished report from the Industral Bio-Test Laboratories Inc. submitted to WHO by the FMC Corporation. Rome, FAO (cyt. za FAO/WHO 1976 Evaluations of some pesticide residues in food).
• 3. Carbamate pesticides: a general introduction (1986) Environmental health criteria 64. WHO, Geneva 59.
• 4. Drough H.W. (1968) Metabolism of furadan (NIA 10242) in rats and houseflies. J.Agric. Food Chem., 16, 319-325.
• 5. FAO/WHO (1976a) Evaluation of some pesticide residues in food. Food and Agriculture Organization. Rome (cyt. za AGP 1977a, M 14).
• 6. FAO/WHO (1 976b) Evaluations of some pesticide residues in food. Food and Agriculture Organization. Rome, 135-186.
• 7. FAO/WHO (1979) Evaluation of some pesticide residues in food. Food and Agriculture Organization. Rome (1980).
• 8. FAO/WHO (1980) Evaluation of some pesticide residues in food. Food and Agriculture Organization, Rome, FAO Plant Protection and Production Paper, 26 supp., 1981.
• 9. FAO/WHO (1980) Joint meeting of the FAO/WHO panel of experts on pesticide residues in food and the environment. Rome, FAO Plant Protection and Production Paper, no. 26, 1980.
• 10. Farm chemicals handbook (1989) [ Charlotte Sine. Meister Pubi. Co., C58.
• 11. Federal Register (1988) Vol. 53, 109, June.
• 12. Ferselew K.E., Hagardon A.N., McCormick W.F. (1992) Poisoning from oral ingestion of carbofuran (Furadan 4 F), a cholinoesterase-ihibiting carbamate insecticide, and its effects on cholinoesterase activity in various biological fluids. J. Forensic Sci. 37, 337-344.
• 13. Fukuto T.R., Metcalf R..L.(1969) Metabolism of insecticides in plants and animals. Annals N.Y. Acad. Sci. 160, 97-111.
• 14. Hathaway D., Fancher O.E., Calandra J. C. (1977a) Acute dust inhalation toxicity study on Furadan insecticide 75 WP. Unpublished report from the Industrial Bio-Test Laboratories Inc. submitted to WHO by the FMC Corporation. FAO, Rome (cyt. za FAO/WHO 19”76 Evaluations of some pesticide residues in food).
• 15. Hathaway Dl, Fancher O.E., and Calandra J. C. (1977b) Three week subacute inhalation study on NA10242 50 WP. Unpublished report from the Industrial Bio-Test Laboratories Inc. submitted to WHO by the FMC Coorporation. FAO, Rome (cyt. za FAO/WHO 1976 Evaluations of some pesticide residues in food).
• 16. Hussain N. i in. (1990) Occupational exposure of gram farmers to carbofuran. Arch. Environ. Contam. Toxicol. 19, 187-204.
• 17. Jackson G.L., Kodras R. and Fancher O.E. (1977) Rabbit teratogenicity study - NIA 10242. Unpublished report from the Industrial Bio-Test Laboratories Inc. submitted to WHO by the FMC Corporation. Rome, FAO (cyt. za FAO/WHO 1976 Evaluation of some pesticide residues in food).
• 18. Jackson G., Fancher O.E., and Calandra J.C. (1977) Neurotoxicity study — chickens. Unpublished report from the Industrial Bio-Test Laboratories Inc. submitted to WHO by the FMC Corporation. FAO, Rome (cyt. za FAO/WHO 1976 Evaluations of some pesticide residues in food).
• 19. Kłys Mi in. (1989) Carbofuran poisoning of pregnant woman and fetus per ingestion. J.Forensic Sci: 34, 1413-1414
• 20. RTECS (1994) Komputerowa baza danych.
• 21. Lazanas J.C., Fancher O.E., Calandra J.C. (1977) The in vitro inhibitory effects of N NIA17,481 and NIA 18209 on rat and dog red blood cell cholinesterase Unpublished report from the Industrial Bio-Test Laboratories Inc. submitted to WHO by the FMC Corporation. FAO, Rome (cyt. za FAO/WHO 1976 Evaluations of some pesticide residues in food).
• 22. Loevinshohn M.E.(1987) Insecticide use and increased mortality in rural Central Luzon, Philippines. Lancet 1987, 13 June, vol. 1 no. 8546, 1359-1362.
• 23. McCarthy J.F. i in. (1971) Reproduction and teratology studies with the insecticide carbofuran. Toxicol. Appl. Pharmacol. 19, 370-379.
• 24. McConnell R., Hruska A.]. (1993) An epidemic of pesticide poisoning in Nicaragua: Implications for prewention in developing countries. Am. J. Publ.Health, 83, 1559-1562.
• 25. Metcalf R.I. i in. (1968) Metabolism of 2,2-dimethyl-2,3-dihydroxybenzofuranyl-7-Nmethylcarbamate (Furadan) in plants, insects and mammals. J. Agric. Fd Chem. 16, 300-3 11.
• 26. NIOSH (1992) National Institute for Occupational Safety and Health. 192-100, 92.
• 27. Pesticide manual (1994) Tenth dition, ed. Clive Tomlin. Crop Protection Publications, The Royal Societs of Chemistry, 152.
• 28. Plank J., Keplinger M.L., Faneher O.E. (1977) Two-year chronic oral toxicity of NIA 102242 albino rats (feding levels of 25, and 50 ppm). Unpublished report from the Industrial bio-Test Laboratories Inc. submitted to WHO by the FMC Corporatin. FAO, Rome (cyt. za FAO/WHO 1976 Evaluations of some pesticide residues in food).
• 29. Reyna M.S., Kennedy G.L., Keplinger M.L. (1977) 18 month carcinogenic study with carbofuran technical in swiss white mice. Unpublished report from the Industrial Bio-Test Laboratories Inc. submitted to WHO by the FMC Corporation. Rome, FAO (cyt. za FAO/WHO 1976 Evaluations of some pesticide residues in food).
• 30. Schoening G., Fancher O.E., Calandra J.C. (1977) Skin sensitization test on NIA10242 technical. Unpublished report from the Industrial Bio-Test Laboratories Inc. submitted to WHO by the FMC Corporation. Rome, FAO (cyt. za FAO/WHO 1976 Evaluations of some pesticide residues in food).
• 31. Sharma V.K., Kaur S. (1990) Contact sensitization by pesticides in farmers. Contact Dermatitis. 23, 77-80.
• 32. Wolf C., Fancher O.E., Calandra J.C. (1977) Two-year chronic oral toxicity of NIA 10242 albino rats. Unpublished report from the Industrial Bio-Test Laboratories Inc. submitted to Who by the FMC Corporation. FAO, Rome (cyt. za FAO/WHO 1976 Evaluations of some pesticide residues in food).