Rola oficera w komunikacji społecznej

• Autorzy: Nowicka J.

Identyfikatory

DOI

10.37055/nsz/129385

Warianty tytułu

EN

Role of the officer in the social communication

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W artykule opisano oficera jako przedstawiciela elity środowiskowej, który pełni funkcję wzorcotwórczą i jest predestynowany do pogłębiania swej wiedzy na temat świadomości wpływu, jaki wywiera na społeczeństwo. Powyższe ujęcie uprawomocnia wpisanie umiejętności świadomej prezentacji w etos oficera. Treść artykułu odnosi się do wspólnej płaszczyzny odgrywania roli retora i kierownika (dowódcy) podczas zarządzania kapitałem ludzkim w instytucji zhierarchizowanej. Opisując autorytet deontyczny i epistemiczny wzorowano się na modelu współczesnego oficera oraz na jego obrazie sprzed I wojny światowej. Wnioski zostały oparte o krytyczną analizę literatury przedmiotu oraz badania własne przeprowadzone w środowisku oficerów Wojsk Lądowych.

EN

This article describes an officer as a representative of local elite who performs a leading role and is foreordained to develop awareness of their impact on society. The abovementioned attitude justifies location of the skill of a conscious presentation into the officers’ ethos. The contents of this article refer to two roles the first is the role of a rhetorician and the other a manager of human capital in a hierarchical structure of an organization. While describing deontic and epistemic authority as a base was used a current model of an officer and a model of an officer from before the First War World. Conclusions were based on critical analysis of specialist literature and studies carried out among officers of the Land Forces.

Słowa kluczowe

PL

bezpieczeństwo; komunikacja; kompetencje; przywództwo; oficer

EN

security; communication; competences; leadership; officer

• Wydawca: Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
• Czasopismo: Nowoczesne Systemy Zarządzania
• Rocznik: 2016
• Tom: T. 11, nr 1
• Strony: 239--248
• Opis fizyczny: Bibliogr. 28 poz.

Twórcy

autor

Nowicka J.

• Wyższa Szkoła Menedżerska w Warszawie

Bibliografia

• 1. BIURO BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO, 2013, Biała Księga Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczpospolitej Polskiej, Agencja Reklamowo-Wydawnicza Arkadiusz Grzegorczyk, Warszawa.
• 2. BOCHEŃSKI J. M., 1993, De Virtute Militari. Zarys etyki wojskowej, Philed, Kraków.
• 3. BOCHEŃSKI J. M., 1994, Sto zabobonów. Krótki filozoficzny słownik zabobonów, Philed, Kraków.
• 4. BROWN R., 2006, Procesy grupowe - dynamika wewnątrzgrupowa i międzygrupowa, GWP, Gdańsk.
• 5. CIEKANOWSKI Z., 2014, Determinanty bezpieczeństwa personalnego w zarządzaniu zasobami ludzkimi w nowoczesnej organizacji, PWSTE, Jarosław.
• 6. CIEKANOWSKI Z., NOWICKA J., 2016a, Współczesne zagrożenia bezpieczeństwa narodowego, Doctrina. Studia społeczno-polityczne, nr 13/2016, Instytut Nauk Społecznych i Bezpieczeństwa UPH, Siedlce.
• 7. CIEKANOWSKI Z., NOWICKA J., 2016b, Determinanty bezpieczeństwa społecznego, Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Informatyki, Zarządzania i Administracji, tom 14, zeszyt 1 (34) 2016, WSZiA, Warszawa.
• 8. CBOS, 2014, Stosunek do instytucji państwa oraz partii politycznych po 25 latach, Warszawa.
• 9. DRZYCIMSKI A., 2000, Komunikatorzy, wpływ, wrażenie, wizerunek, Oficyna Wydawnicza Branta, Warszawa-Bydgoszcz.
• 10. GAJDZIŃSKI P., 2013, Sztuka przywództwa. Piłsudski, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań.
• 11. GOFFMAN E., 2002, Człowiek w teatrze życia codziennego, tłum. H. Datner-Śpiewak, P. Śpiewak, Wydawnictwo KR, Warszawa.
• 12. GOFFMAN E., 2006, Rytuał interakcyjny, tłum. Alina Szulżycka, PWN, Warszawa.
• 13. GOFFMAN E., 2008, Zachowanie w miejscach publicznych, tłum. Olga Siara, PWN, Warszawa.
• 14. HOŁÓWKO T., 1996, Oficer polski, Wyd. Czasopisma Wojskowe, Warszawa.
• 15. Kodeks honorowy żołnierza zawodowego Wojska Polskiego, 2008, MON, Warszawa.
• 16. LEARY M., 2005, Wywieranie wrażenia na innych, tłum. A. Kacmajor, M. Kacmajor, GWP, Gdańsk.
• 17. ŁYDKA W., 2015, Doskonalenie kompetencji przywódczych oficerów, AON, Warszawa.
• 18. NOWICKA J., 2015, Kompetencje komunikacyjne kadry kierowniczej Wojsk lądowych, AON, Warszawa.
• 19. PRZETACZNIK-GIEROWSKA M., TYSZKOWA M., 2009, Psychologia rozwoju człowieka, tom 1, PWN, Warszawa.
• 20. SANDMAN P., 2011, Dwa typy zarządzania reputacją cz. II, „Bezpieczeństwo i Technika Pożarnicza”, CNBOP-PIB, Nr 24/4/11, Józefów.
• 21. SZACKI J., 2005, Historia myśli socjologicznej, PWN, Warszawa.
• 22. TWARDOWSKI K., 1994, Główne kierunki etyki naukowej, [w:] M. Środa (red. nauk.), O wartościach, normach i problemach moralnych, PWN, Warszawa.
• 23. WARNER T., 1999, Umiejętności w komunikowaniu się, ASTRUM, Wrocław.
• 24. WBBS, 2010, Sytuacja społeczno-zawodowa żołnierzy Wojska Polskiego w kontekście profesjonalizacji SZ RP, Warszawa.
• 25. WOŁEJSZO J., 2008, Organizacja pracy kierownika w strukturach zhierarchizowanych, AON, Warszawa.
• 26. ZIOMEK J., ABRAMOWSKA J. (red. nauk.), 2000, Retoryka opisowa, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
• 27. Decyzja Nr 420/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 12.09.2008 r. Wytyczne w sprawie zasad oraz trybu planowania i realizacji doskonalenia zawodowego żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
• 28. Strategia Rozwoju Systemu Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej 2022.

Uwagi

Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa Nr 461252 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2021).