Przemiany architektury pałacu w Siestrzechowicach od XVI do końca XX wieku

• Autorzy: Legendziewicz Andrzej

Identyfikatory

DOI

10.17425/WK57PALACE

Warianty tytułu

EN

Architectural transformations to the Siestrzechowice palace from the 16ᵗʰ century to the end of the 20ᵗʰ century

• Języki publikacji: PL EN

Abstrakty

PL

Artykuł omawia wyniki badań architektonicznych pałacu w Siestrzechowicach koło Nysy. Na wstępie przedstawiono opis obiektu oraz omówiono dotychczasową literaturę. W świetle przeprowadzonych badań budowę pałacu osadzono w latach 1592–94, a jako jego fundatora wskazano Andrzeja von Jerin, sędziego biskupiego. Pierwotne założenie, w typie Palazzo in Fortezza, wzniesiono na prostokątnym plateau o wymiarach około 60 × 90 metrów, wzmocnionym czterema bastionami i otoczonym fosą. Rezydencję zbudowano na rzucie zbliżonym do prostokąta o wymiarach około 32,7 na 37 metrów. Trójskrzydłowe założenie rozplanowano wokół dziedzińca z krużgankiem, ze ścianą parawanową od południa. Elewacje otrzymały regularną kompozycję z fastiowymi opaskami oraz ramową dekoracją sgraffitową, a fasadę podkreślono kostkowym półkolistym portalem z herbami biskupa wrocławskiego i właścicieli. Wnętrza skrzydła północnego założono w układzie dwutraktowym trzypasmowym, a w bocznych jako jednotraktowe. Na osi umieszczono sień, po jej wschodniej stronie izbę z polichromowanym stropem, a po zachodniej dwie duże sklepione sale. W 1609 roku jedną z nich przekształcono w kaplicę, której wnętrze ozdobiono polichromowaną dekoracją obejmującą m.in. herby biskupów Andrzeja von Jerin i Karola Austriackiego oraz kartusze herbowe rodzin szlacheckich związanych z dworem biskupim w Nysie. Pierwsza poważna przebudowa miała miejsce w 1730 roku w związku z przekazaniem pałacu przez księcia biskupa elektora Franciszka Ludwika von Pfalz-Neuburg pod zarząd naczelnego szpitala biskupiego w Nysie. Bryłę wzbogacono o wieżę na osi fasady oraz powiększono o skrzydło południowe pałacu. Zmieniono wystrój elewacji, wprowadzając gładki detal na fakturowanym tle. Kolejny etap przekształceń miał miejsce prawdopodobnie w II połowie XIX wieku, gdy wnętrza skrzydła zachodniego zaadaptowano na gorzelnię, natomiast na dziedzińcu w miejsce krużganków renesansowych wprowadzono nowe, neogotyckie. Po wojnie pałac użytkowany był przez PGR, w 1963 roku zawaliła się wieża. Prace zabezpieczające rozpoczęto w latach 70., rezygnując z odbudowy wieży. Niestety brak właściciela spowodował zawalenie się stropów skrzydła wschodniego. Rozpoczęte w 2010 roku prace, których jednym z etapów były badania architektoniczne, mają na celu uratowanie obiektu i jego rewaloryzację z wydobyciem zatartych historycznych form.

EN

The article presents the results of architectural research on the palace at Siestrzechowice near Nysa. At the beginning a description of the object is presented and the current literature is discussed. In the light of the research carried out, the palace was constructed in the years 1592–94 and it was funded by Andreas von Jerin, a bishop’s judge. The original Palazzo in Fortezza was erected on an about 60/90-metres rectangular plateau, reinforced with four bastions and surrounded by a moat. The residence was built on an about 32.7/ 37-metre rectangle-like plan. The three-winged structure was planned around a galleried courtyard, with a partition wall from the south. The façade received a regular composition with fascia and framed sgraffi to decorations, and the façade was emphasized with a rusticated, semi-circular portal with the coats of arms of the Bishop of Wrocław and the palace owners. The interiors of the north wing were laid out in a two-section three crosswise-section system and it contained side wings as one-section system. Along the axis there is a hallway, on the east side there is a room with a polychrome ceiling, and on the west side there are two large vaulted rooms. In 1609, one of the rooms was transformed into a chapel and its interior was decorated with polychrome decorations including the coats of arms of bishop Andreas von Jenin and Charles of Austria and the coat of arms of noble families associated with the bishop’s court in Nysa. The first major reconstruction took place in 1730, in connection with the transfer of the palace by Bishop Elector Franz Ludwig von Pfalz-Neuburg to the management of the bishop’s main hospital in Nysa. The building was enriched with a tower that was built along the façade axis and the south wing of the palace was added. The design of the façade was changed by introducing a smooth detail on a textured background. The next stage of transformation probably took place in the second half of the 19th century, when the west-wing interior was adapted to a distillery, while in the courtyard new neo-Gothic galleries were introduced in place of the Renaissance ones. After the Second World War the palace was used by a state farm. In 1963 the tower collapsed. Security works began in the 1970s but the tower was not subjected to reconstruction. Unfortunately, the lack of the owner caused the collapse of the ceilings in the east wing. Further works started in 2010 and included an architectural research as one of the stages. They aimed at protecting the object and restoring its valuable historical forms.

Słowa kluczowe

PL

Śląsk; architektura; rezydencje; renesans; barok

EN

Silesia; architecture; residences; Renaissance; Baroque

• Wydawca: Zarząd Główny Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków
• Czasopismo: Wiadomości Konserwatorskie
• Rocznik: 2019
• Tom: Nr 57
• Strony: 17--29
• Opis fizyczny: Bibliogr. 12 poz., rys., fot.

Twórcy

autor

Legendziewicz Andrzej

• Wydział Architektury Politechniki Wrocławskiej

Bibliografia

• 1. J.G. Knie, Alphabetisch – statistisch – topographische Übersicht der Dörfer, Flecken, Städte Und Andersen Orteder Königl. Preuss. Provinz Schlesien, Breslau 1845, s. 189.
• 2. H. Dittrich, Alte malerei im Schloss Grunau bei Neisse, [w:] Der Oberschlesier, Jg 3, 1921, s. 562;
• 3. Z. Bandurska, Studium historyczno-architektoniczne pałacu w Siestrzechowicach (pow. Nysa), mps w achiwum Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Opolu (dalej WKZ w Opolu), PKZ Wrocław, 1974, s. 19–20.
• 4. H. Lutsch, Die Kunstdenkmäler des Reg. Bezirks Oppeln, t. IV, Breslau 1894, s. 70.
• 5. 6 H. Dittrich, Bildströcke des Neisser Landes [w:] Der Oberschlesier, Jg 12, 1930, s. 2–4, 192.
• 6. Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, woj. opolskie, powiat Nyski,, t. VII, z. 9. pod red. T. Chrzanowskiego i M. Korneckiego, Warszawa 1963, s. 175–178.
• 7. T. Chrzanowski Architektura zamków i dworów z XVI i XVII wieku na terenie województwa opolskiego, Biuletyn Historii Sztuki 1965, z. 3, s. 277.
• 8. K. Kalinowski, Dwa dzieła Hansa Fröhlicha. Ze studiów nad architekturą Śląska XVII wieku, Kwartalnik Architektury i Urbanistyki 1961, t. IV, s. 52.
• 9. Pałac w Siestrzechowicach – inwentaryzacja, oprac. A. Kopeć, mps w archiwum WKZ w Opolu, PKZ Wrocław, 1972.
• 10. M. Jagiełło-Kołaczyk, Sgraffi ta na Śląsku 1540–1650, Wrocław 2003, s. 214,
• 11. J. Pilch, Leksykon zabytków Górnego Śląska, Warszawa 2006, s. 63.
• 12. A. Legendziewicz, Pałac w Siestrzechowicach (pow. Nysa). Wyniki badań architektonicznych oraz wnioski konserwatorskie, mps w archiwum WKZ w Opolu, Wrocław 2010.

Uwagi

PL

Opracowanie rekordu w ramach umowy 509/P-DUN/2018 ze środków MNiSW przeznaczonych na działalność upowszechniającą naukę (2019).