Badania porównawcze rozkładu wybranych estrogenów i ksenoestrogenów w procesie UV i UV/O3

• Autorzy: Dudziak M. , Burdzik-Niemiec E.

Identyfikatory

DOI

10.2429/proc.2015.9(2)069

Warianty tytułu

EN

Comparative studies on elimination of selected estrogens and xenoestrogens by UV and UV/O3 processes

• Konferencja: ECOpole’14 Conference (15-17.10.2014, Jarnoltowek, Poland)
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Obecność mikrozanieczyszczeń organicznych, a szczególnie substancji zakłócających procesy hormonalne (Endocrine Disrupters Compounds EDCs) w wodach powierzchniowych stanowi potencjalne zagrożenie dla zdrowia i życia organizmów żywych, w tym również dla człowieka. Niebezpieczna aktywność biologiczna tych związków (w tym ich toksyczność) oraz duża odporność na biodegradację stwarza konieczność prowadzenia badań nad ich usuwaniem w konwencjonalnych i niekonwencjonalnych procesach uzdatniania wody i oczyszczania ścieków. Na podstawie coraz częstszych doniesień w literaturze przedmiotowej, dotyczących skuteczności zastosowania różnych technik zaawansowanego utleniania do eliminacji mikrozanieczyszczeń, podjęto badania nad oceną efektywności eliminacji 17β-estradiolu (E2), 17α-etynyloestradiolu (EE2) oraz bisfenolu A (BPA) z rzeczywistego odpływu z oczyszczalni ścieków komunalnych w procesie fotolizy (UV) oraz w procesie łącznym fotoliza i ozonowanie (UV/O3). Uzyskane wyniki badań porównano pod kątem skuteczności rozkładu badanych związków dla wody zdejonizowanej. Określono, że zarówno zastosowanie procesu UV, jak i UV/O3 umożliwiło osiągnięcie wysokich stopni rozkładu dla 17β-estradiolu oraz 17α-etynyloestradiolu bez względu na rodzaj oczyszczanego roztworu. Rozkład związków następował w bardzo krótkim czasie trwania procesów, natomiast efektywność eliminacji bisfenolu A zależała od zastosowanego procesu oraz składu fizykochemicznego roztworu. Wykazano, że połączenie fotolizy z ozonowaniem umożliwiło osiągnięcie wyższego stopnia rozkładu badanego związku niż w przypadku pojedynczego procesu UV.

EN

The presence of organic micropollutants, especially endocrine disrupting compounds (EDCs) in surface waters is a potential threat to the health and life of living organisms, including humans. Dangerous biological activity of these compounds (including their toxicity) and high biodegradation resistance leads to investigations on their removal in the conventional and unconventional processes of water purification and sewage treatment, such as UV and UV/O3. Based on the frequent reports in literature, studies on the elimination efficiency of 17β-estradiol (E2), 17α-ethinylestradiol (EE2) and bisphenol A (BPA) from real urban wastewater effluents by means of photolysis (UV) and photolysis with ozonation (UV/O3) processes were undertaken. The obtained results were juxtaposed in terms of the efficiency of these compounds elimination from deionized water. It was established that both process, UV and the combination of UV/O3 resulted in high level of 17β-estradiol and 17α-ethinylestradiol decomposition. Even very short duration of the processes were sufficient for decomposition of the compounds. However, bisphenol A elimination efficiency differed depending on the chemical composition of the solution and kind of the investigated processes. It was indicated that the combination of photolysis and ozonation led to the highest level of compound decomposition.

Słowa kluczowe

PL

eliminacja mikrozanieczyszczeń; EDCs; bisfenol A; 17β-estradiol; 17α-etynyloestradiol; oczyszczanie ścieków; fotoliza; fotoliza i ozonowanie

EN

micropollutants elimination; EDCs; bisphenol A; 17β-estradiol; 17α-ethinylestradiol; waste water effluent; photolysis; photolysis with ozonation

• Wydawca: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
• Czasopismo: Proceedings of ECOpole
• Rocznik: 2015
• Tom: Vol. 9, No. 2
• Strony: 589--595
• Opis fizyczny: Bibliogr. 14 poz., wykr., tab.

Twórcy

autor

Dudziak M.

• Instytut Inżynierii Wody i Ścieków, Politechnika Śląska, ul. S. Konarskiego 18, 44-100 Gliwice, tel. [phone], fax [phone]

autor

Burdzik-Niemiec E.

• Instytut Inżynierii Wody i Ścieków, Politechnika Śląska, ul. S. Konarskiego 18, 44-100 Gliwice, tel. [phone], fax [phone]

Bibliografia

• [1] Liu ZH, Kanjo Y, Mizutani S. Sci. Total Environ. 2009;407:731-748. DOI: 10.1016/j.scitotenv.2008.08.039.
• [2] Campbell CG, Borglin SE, Green FB, Grayson A, Wozei E, Stringfellow WT. Chemosphere. 2006;65:1265-1280. DOI: 10.1016/j.chemosphere.2006.08.003.
• [3] Snyder SA, Keith TL, Verbrugge DA, Snyder EM, Gross TS, Kannan K, et al. Environ Sci Technol. 1999;33:2814-2820. DOI: 10.1021/es981294f.
• [4] Hai FI, Li X, Price WE, Nghiem LD. Bioresour Technol. 2011;102:10386-10390. DOI: 10.1016/j.biortech.2011.09.019.
• [5] Tadkaew N, Hai FI, McDonald JA, Khan SJ, Nghiem LD. Water Res. 2011;45:2439-2451. DOI: 10.1016/j.watres.2011.01.023.
• [6] Pereira VJ, Galinha J, Crespo MT, Crespo JG. Sep Purif Technol. 2012;95:89-96. DOI: 10.1016/j.seppur.2012.04.013.
• [7] Zhang Z, Feng Y, Liu Y, Sun Q, Gao P, Ren N. J Hazard Mater. 2010;181:1127-1133. DOI: 10.1016/j.jhazmat.2010.05.132.
• [8] Matejczyk M, Zalewski P. Kosmos. Probl Nauk Biol. 2011;290-291:17-32.
• [9] Perkowski J, Kos L. Zastosowanie ozonu. Łódź: Polska Akademia Nauk; 2005.
• [10] Stuer-Lauridsen F, Birkved M, Hansen LP, Holten Lützhøft H-C, Halling-Sørensen B. Chemosphere. 2000;40:783-793. DOI: 10.1016/S0045-6535(00)00152-1.
• [11] Toyama Y, Suzuki-Toyota F, Maekawa M, Ito C, Toshimori K. Archives Histol Cytol. 2004;67:373-381. DOI: 10.1679/aohc.67.373.
• [12] Esplugas S, Gimenez J, Contreras S, Pascual E, Rodrigez M. Water Res. 2002;36:1034-1042. DOI: 10.1016/S0043-1354(01)00301-3.
• [13] Gottschalk C, Libra JA, Saupe A. Ozonation of Water and Wastewater. A Practical Guide to Understanding Ozone and its Application. New York: Wiley-VCH; 2000.
• [14] Neamtu M, Frimmel FH. Water Res. 2006;47:3745-3750. DOI: 10.1016/j.watres.2006.08.019.

Uwagi

PL

Opracowanie ze środków MNiSW w ramach umowy 812/P-DUN/2016 na działalność upowszechniającą naukę.