Rośliny mało znane. Szydlica japońska

• Autorzy: Czekalski Mieczysław
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Szydlica japońska (Cryptomeria japonica D. Don) należy do gromady nagozalążkowych (Gymnospermatophyta) i rodziny cypryśnikowatych (Taxodiaceae), czyli do drzew iglastych. W stanie naturalnym występuje w Japonii, na wyspach Kiusiu, Sikoku, Honsiu i w południowej części Hokkaido oraz na wschodzie i południu Chin. W Japonii jest najważniejszym drzewem leśnym, stanowi ponad 50% powierzchni wszystkich lasów. Najstarsze drzewostany szydlicy znajdują się na wyspie Yakushima, na wysokości 1000–1500 m n.p.m. Roczne opady wynoszą tam 3000–4000 mm. Została odkryta przez niemieckiego lekarza i botanika Engelberta Kaempfera w 1692 r., a pierwsze nasiona z Chin dotarły do Anglii w 1842 r., zaś pierwsze nasiona z Japonii do Europy przywieziono w 1879 r. Do Polski – do Kórnika – pierwsze nasiona dotarły w 1851 r. Później rośliny były w szkółkach A. Denizota (1874), w Ogrodach Kórnickich (1930–1936) i Godziszu (1938). Po drugiej wojnie światowej stawała się coraz częstsza w ogrodach botanicznych i arboretach, obecnie jest w co najmniej piętnastu takich obiektach. W Ogrodzie Dendrologicznym Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu rosną dobrze przeszło 50-letnie okazy i każdego roku obficie obradzają szyszki.

Słowa kluczowe

PL

szydlica japońska; zieleń miejska; drzewo

EN

Cryptomeria japonica; municipal greenery; tree

• Wydawca: ABRYS Sp. z o.o.
• Czasopismo: Zieleń Miejska
• Rocznik: 2021
• Tom: Nr 3
• Strony: 37
• Opis fizyczny: Fot.

Twórcy

autor

Czekalski Mieczysław

• Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

Uwagi

Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa Nr 461252 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2021).