1,1- Dichloroeten. Oznaczanie w powietrzu środowiska pracy metodą chromatografii gazowej

• Autorzy: Woźnica A.

Warianty tytułu

EN

1,1- Dichloroethene. Determining 1,1-dichloroethene acrylate in workplace air with gas chromatography

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Na podstawie wyników przeprowadzonych badań opracowano czułą i selektywną metodę oznaczania 1,1-dichloroetenu w powietrzu na stanowiskach pracy z zastosowaniem chromatografii gazowej. Metoda polega na: adsorpcji 1,1-dichloroetenu na węglu aktywnym, desorpcji oznaczanej sub-stancji disiarczkiem węgla i analizie chromatograficznej otrzymanego roztworu. Metoda umożliwia oznaczanie 1,1-dichloroetenu w zakresie stężeń 0,8 - 16,0 mg/m3. Granica oznaczalności (LOQ) metody wynosi 11,1 ug/m3. Opracowaną metodę oznaczania 1,1-dichloroetenu zapisano w postaci procedury analitycznej, którą zamieszczono w Załączniku.

EN

A new procedure has been developed for determining 1,1-dichIoroethene with gas chromatography with a flame ionisation detector. This method is based on the adsorption of l,l-dichloroethene on active charcoal, desorption with carbon disulfide and chromatographic analysis of the obtained solution. The working range is 0.8 to 16.0 mg/m3 for a 12-L air sample. Limit of quantification: 11.1 ug/nv. The developed method of determining 1,1-dichloroethene has been recorded as an analytical procedure, which is available in the Appendix.

Słowa kluczowe

PL

1,1-dichloroeten; metoda analityczna; metoda chromatografii gazowej; powietrze na stanowiskach pracy

EN

1,1-dichloroethene; determination method; workplace air; gas chromatographic analysis

• Wydawca: Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy
• Czasopismo: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
• Rocznik: 2014
• Tom: Nr 2 (80)
• Strony: 145--157
• Opis fizyczny: Bibliogr. 11 poz., rys., tab.

Twórcy

autor

Woźnica A.

• Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy 00-701 Warszawa ul. Czerniakowska 16

Bibliografia

• 1.CHEMPYŁ (2013) Warszawa, CIOP.
• 2.Kalina A. (2000) Chlorowane węglowodory alifatyczne - metoda oznaczania z zastosowaniem próbników pasywnych. PiMOŚP 3(25), 54-64.
• 3.Ligocka D., Janowska A., Czerczak S. (2012) 1,1-Di- chloroeten. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego. PiMOŚP 3(77), 5-24.
• 4.Madej M. (1997) Dichloroetylen. PiMOŚP z. 16, 71-75.
• 5.NIOSH (1994) National Institute for Occupational Safety and Health (1987) Vinylidene chloride. Method nr 1015. Washington, U.S. Government Printing Office. Manual of analytical methods (NMAM), Fourth edition 8/15/94.
• 6.OSHA (1980) Index of sampling & analytical methods. Vinylidene Chloride. Method: OSHA 19 [http://www.osha.gov/dts/sltc/methods/toc_t.html].
• 7.PN-EN 482:2012E: Powietrze na stanowiskach pracy. Ogólne wymagania dotyczące charakterystyki procedur pomiarów czynników chemicznych.
• 8.PN-Z-04008-7:2002/Azl:2004P: Ochrona czystości powietrza - Pobieranie próbek - Zasady pobierania próbek powietrza w środowisku pracy i in-terpretacji wyników.
• 9.PN-Z-04270:2000P: Ochrona czystości powietrza - Oznaczanie 1,1-dichloroetylenu, cis 1,2-dichlo- roetylenu i trans 1,2-dichloroetylenu na stanowiskach pracy metodą chromatografii gazowej.
• 10..Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z dnia 29.11.2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. DzU nr 217, poz. 1833 ze zm.
• 11.Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16.12.2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniającego i uchylającego dyrektywy 67/548/EWG i nr 1907/2006 (zwane rozporządzeniem GHS). Dz. Urz. UE z dnia 31.12.2008 r, L 353.