Opinia pozaprocesowa i jej ocena w procesie karnym. Zagadnienia wybrane

• Autorzy: Pawelec K. J.

Warianty tytułu

EN

Non-procedural expert report and its evaluation in criminal proceedings. Selected issues

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Praktycy dostrzegają problem, którego istotę oddaje pytanie: w jaki sposób mogą podjąć konstruktywną polemikę z opinią biegłego, uzyskaną przez organ procesowy bez ich wpływu, którą zweryfikowali jako merytorycznie wadliwą przez przedłożenie opinii specjalisty, opracowanej na ich zlecenie. Trudno uznać, że zasadne jest uregulowanie ustawowe, iż „opinia prywatna” nie może mieć waloru dowodowego, zwłaszcza gdy strona postępowania nie miała najmniejszego wpływu na dobór osoby opiniującego eksperta. W obowiązującym stanie prawnym kwestionowanie opinii uzyskanej przez organ procesowy może następować tylko przez wykazanie procesowej wadliwości tej opinii i wnioskowanie o powołanie innego biegłego sądowego. W tej procedurze istotnym argumentem może być właśnie uzyskanie opinii „prywatnej”. Należy podkreślić, że elaborat rzeczoznawcy, nawet o najwyższych kwalifikacjach, opracowany na zlecenie strony i przez nią złożony do akt sprawy, nie jest opinią biegłego, lecz jest traktowany jako twierdzenie strony. Taka sytuacja może być oceniana negatywnie, jako nie mająca wiele wspólnego z zasadą „równości broni w procesie karnym”. Dlatego rozważania zawarte w niniejszej publikacji, jak też jej wnioski końcowe, zwłaszcza skierowane pod adresatem ustawodawcy, wydają się zasługiwać na rozważenie.

EN

The author discusses the problem of recognisability of procedural and non-procedural expert reports as evidence in criminal proceedings. In the present regulations a “private” report is treated as a claim of the litigant party rather than a witness report made by an expert, while the procedural report may be contested only by proving the procedural defectiveness of such report, followed by a request to appoint another court expert. Such context seems to undermine the principle of “equality of weapons in criminal proceedings”. In the author’s opinion, his deliberations together with final conclusions addressed to the legislature seem worth considering.

Słowa kluczowe

PL

biegli; specjaliści; opinia niepełna; niejasna; wewnętrznie sprzeczna; sprzeczność między opiniami; opinia procesowa i pozaprocesowa; ocena opinii; kontrola opinii

EN

court expert witnesses; specialists; incomplete expert report; ambiguous report; discrepancy between expert reports; contradictory report; procedural and non-procedural reports; evaluation of report; court witness’s impartiality and objectivity; verification of report

• Wydawca: Wydawnictwo Instytutu Ekspertyz Sądowych
• Czasopismo: Paragraf na Drodze
• Rocznik: 2018
• Tom: Nr 3
• Strony: 47--54
• Opis fizyczny: Bibliogr. 19 poz.

Twórcy

autor

Pawelec K. J.

Bibliografia

• 1. Bojańczyk A. (2003). Glosa do wyroku SN z dnia 10 maja 2002 r., sygn. WA 22/02, Pal., nr 7-8.
• 2. Bojańczyk, A. (2014). Glosa do wyroku SN z dnia 5 marca 2013 r., Cz.PkiNP, nr 1.
• 3. Bojańczyk, A. (2014). Glosa do postanowienia SN z dnia 14 marca 2014 r., OSP, nr 4.
• 4. Bojańczyk, A. (2005). Jeszcze w sprawie konstytucyjnej dopuszczalności dowodów prywatnych w postępowaniu karnym, Pal. 2005, nr 3-4.
• 5. Bojańczyk, A. (2004). Z problematyki konstytucyjnej dopuszczalności niektórych dowodów prywatnych w postępowaniu karnym, Pal., nr 9-10.
• 6. Dudka, K. (2005). Charakter prawny i rola specjalisty w polskim procesie karnym, (w:) W kręgu teorii i praktyki prawa karnego. Księga poświęcona pamięci Profesora Andrzeja Wąska, pod red. L. Leszczyńskiego, E. Skrętowicz, Z. Hołdy, Lublin.
• 7. Eichstaedt, K. (2016). Najczęstsze uchybienia dotyczące wydawania opinii sądowo-psychiatrycznych w ocenie prawnika, PiM, nr 4.
• 8. Hoca, S. (2003). Glosa do wyroku SN z dnia 10 maja 2002 r., sygn. WA 22/02, PS, nr 6.
• 9. Kala, D. (2016). Opiniowanie prywatne w świetle unormowań zmian Kodeksu postępowania karnego, KSAG, nr 1.
• 10. Kmiecik, R. (2004). Dokumenty prywatne i ich „prywatne gromadzenie” w sprawach karnych, PiP, nr 5.
• 11. Kmiecik, R. (2013). Dowód prywatny i tzw. zasada swobodnej oceny dowodów w postępowaniu karnym, PiP, nr 9.
• 12. Pawelec, K.J. (2017). Sprowadzenie niebezpieczeństwa w ruchu drogowym, Warszawa.
• 13. Pawelec, K.J. (2016). Zarys metodyki pracy obrońcy i pełnomocnika w sprawach przestępstw i wykroczeń drogowych, Warszawa.
• 14. Pawelec, K.J., Pawelec, M. (2016). Podstawowe zagadnienia w procesie rozpoznania ustawowych znamion przedstawienia organom procesowym fałszywej opinii, Paragraf na Drodze, nr 6.
• 15. Skorupka, J. (2011). Eliminowanie z procesu karnego dowodu zebranego poza ustawą, PiP, nr 3.
• 16. Taracha, A. (2005). O dowodach prywatnych w świetle Konstytucji – uwagi polemiczne, Pal., nr 1-2.
• 17. Tuleya, I. (2017). (w:) Praktyczny komentarz do zmian procedury karnej, red. W. Cieślak, K.J. Pawelec, I. Tuleya, M. Gabriel-Węglowski, Warszawa.
• 18. Widła, T. (2015). Jeszcze o ekspertyzach pozasądowych, Prok. i Pr. Nr 7-8.
• 19. Zagrodnik, J. (2017). Ciężar dowodu i obowiązek dowodzenia w koncepcji Mariana Cieślaka, (w:) Ciężar dowodu i obowiązek dowodzenia w procesie karnym, red. W. Jasiński, J. Skorupka, Warszawa.