The cultural life in Vilnius in the interwar period

• Autorzy: Białkiewicz A.

Identyfikatory

DOI

10.5277/arc120216

Warianty tytułu

PL

Życie kulturalne Wilna a dwudziestolecie międzywojenne

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

During the period of partitions an important centre of keeping Polish national traditions alive was the town of Vilnius. After the fall of the January Uprising the cultural life of the city clearly collapsed. Only after 1919, when Stefan Batory University, closed by czarist authorities in 1832, was reactivated, were the important organizations of artists and scientific societies established in the city. The city soon became the center of the artistic community. As a result of its great achievements in the area of fine arts, theater, literature, architecture, conservation of historical sites and scientific research, Vilnius was an influential cultural center in the interwar period. It is worth emphasizing here the importance of activities of such artistic groups as, for example, Vilnius Association of Artists or Vilnius Association of Independent Artists Painters. The number of the organized exhibitions or activity of the Vilnius artists in Polish and foreign exhibitions constitute a testimony to the presence of this town in the Polish culture. Vilnius during the inter-war period also witnessed some architectural realizations which constituted important achievements of Polish architecture of that time. In this architecture it is clearly visible that architects closely cooperated with other artists such as sculptors or painters. All these phenomena prove the existence of the strong cultural circles during the interwar period that impinged not only on the city itself but far beyond it as well.

PL

W okresie zaborów znaczącym ośrodkiem narodowych tradycji oraz polskości było Wilno. Po upadku powstania styczniowego życie kulturalne miasta wyraźnie się załamało. Dopiero od roku 1919, od momentu reaktywowania zamkniętego przez władze carskie w 1832 r. Uniwersytetu im. Stefana Batorego, powstały tu znaczące organizacje artystyczne oraz towarzystwa naukowe. Miasto wkrótce stało się centrum środowisk twórczych. Sukcesy w dziedzinie plastyki, teatru, literatury, architektury, konserwacji zabytków oraz badań naukowych spowodowały, że Wilno w okresie międzywojennym było znaczącym w kulturze miastem. Należy tu podkreślić znaczenie działalności ugrupowań artystycznych, jak chociażby Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków czy Wileńskiego Towarzystwa Niezależnych Artystów Malarzy. Liczba zorganizowanych wystaw oraz aktywność wileńskich twórców w wystawach zarówno polskich, jak i zagranicznych stanowią świadectwo obecności tego miasta w kulturze polskiej. W okresie dwudziestolecia międzywojennego w Wilnie powstały również realizacje architektoniczne stanowiące znaczące osiągnięcia architektury polskiej tego okresu. W architekturze tej wyraźnie widoczne jest współdziałanie architektów z innymi twórcami, jak rzeźbiarzami czy malarzami. Wszystkie te zjawiska dowodzą istnienia w latach międzywojennych istotnego środowiska kulturalnego oddziaływającego nie tylko na samo miasto, ale również daleko poza nim.

Słowa kluczowe

EN

Vilnius; artists; interwar17

PL

Wilno; artyści; XX-lecie międzywojenne

• Wydawca: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
• Czasopismo: Architectus
• Rocznik: 2012
• Tom: Nr 2(32)
• Strony: 95--100
• Opis fizyczny: Bibliogr. 16 poz., rys.

Twórcy

autor

Białkiewicz A.

• Faculty of Architecture, Cracow University of Technology

Bibliografia

• [1] “Architekt”, 1924, Vol. 19, No. 1, p. 10.
• [2] Białkiewicz A., Ludomir Sleńdziński 1889–1980. Pierwszy rektor Politechniki Krakowskiej, Kraków 2009.
• [3] C. Wystawa Szkoły Rysunkowej W.T.A.P., “Południe”, Wilno 1921, No. 1, p. 43.
• [4] Inter., Popis naszych plastyków, “Gazeta Krajowa” 1922, No. 86 (20 IV), p. 3.
• [5] Kieniewicz K., Dzieło Ślendzinskiego w P.K.O., “Słowo” 1937, No. 346, 15 XII, p. 5.
• [6] Konstantynów D., Wileńskie Towarzystwo Artystów Plastyków 1920–1939, Warszawa 2006.
• [7] Luba I., Malarstwo monumentalne II Rzeczypospolitej, “Biuletyn historii sztuki”, Vol. LXX, No. 3–4, Warszawa 2008.
• [8] Małachowicz E., Architektura dwudziestolecia międzywojennego w Wilnie, [In:] Studia i materiały do teorii architektury i urbanistyki, Warszawa 1989.
• [9] Nix, Z Salonu Sztuk Pięknych, “Gazeta Wileńska” 1922, No. 104 (11 V), pp. 2–3.
• [10] Olszewski A.K., Nowa forma w architekturze polskiej 1900–1925. Teoria i praktyka. Wrocław 1967.
• [11] Pierwsza doroczna wystawa Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków, “Południe”, Wilno 1922, No. 3, marzec–lipiec, p. 58.
• [12] Romer H., Przechadzka po wystawach, “Przegląd Wileński” 1922, No. 20/21, pp. 7–9.
• [13] Wilno. Przewodnik krajoznawczy, Juljusza Kłosa, Prof. Uniwersytetu St. Batorego, wyd. 3, Wilno 1937.
• [14] http://www.radiownet.pl/publikacje/kacik-baltycki-z-5-maja-handel-w-przedwojennym-wilnie (access:12.01.2012).
• [15] http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Antakalnio_vidurine_mokykla.jpg&filetimestamp=20080615203250 (access:12.01.2012).
• [16] http://pl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Nar%C4%99bski (access: 12.01. 2012).