Architecture of time: from motion picture to computer animation

• Autorzy: Kwiatkowska Ada

Identyfikatory

DOI

10.37190/arc230411

Warianty tytułu

PL

Architektura czasu: od ruchomego obrazu do animacji komputerowej

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The architecture of the digital era, exploring the dimension of time, refers to the concept of so-called time-based art. Present computer technologies allow one to simulate the space-time transformation of architectural objects connected with observer’s movement and to create dynamic movable spatial structures by applying smart materials and technologies to architecture. The purposes of the research are to analyse the influence of the concept of time on the shaping of architectural forms and the directions of the development of architectural forms determined by technologies discovered during the industrial and information revolutions (film techniques, computer visualisations, simulations, and animations). Based on the structural analysis of dynamic mutual relations between the observer, the architectural object, and the context, connected with comparative and critical analysis of modern trends, different types of architecture of time are distinguished. These types are derivatives of the expression of time in three-dimensional space and assumptions related to the degree of changeability and dynamics of the spatial structures (kinaesthetic, kinematic, and kinetic forms), and depend on the expression tools used in the creation and simulation of the mutability of forms. Computer animation is not only a tool, but also a way of thinking about the architectural form as an object immersed in space-time, therefore it will influence the way of designing and contribute to the emergence of a new generation of forms in the near future. Time-based architecture of the information age will explore the idea of streaming architecture.

PL

Architektura ery cyfrowej, eksplorująca wymiar czasu, nawiązuje do koncepcji sztuki tzw. time-based art. Współczesne technologie komputerowe pozwalają na symulację zmienności form architektonicznych i ich percepcji w powiązaniu z ruchem obserwatora w przestrzeni oraz tworzenie dynamicznych struktur przestrzennych dzięki zastosowaniu inteligentnych materiałów i technologii w architekturze. Celem badań było określenie wpływu koncepcji czasu na kształtowanie form architektonicznych oraz kierunków rozwoju form architektonicznych wyznaczonych przez technologie odkryte podczas rewolucji przemysłowej i informacyjnej (techniki filmowe, wizualizacje komputerowe, symulacje, animacje). Na podstawie strukturalnej analizy dynamicznych relacji między obserwatorem, obiektem architektonicznym a kontekstem, oraz porównawczej i krytycznej analizy współczesnych trendów wyróżniono różne typy architektury czasu. Typy te są pochodnymi ekspresji czasu w trójwymiarowej przestrzeni oraz założeń związanych ze stopniem zmienności i dynamiki struktur przestrzennych (formy kinestetyczne, kinematyczne i kinetyczne) i zależą od narzędzi ekspresji użytych w tworzeniu i symulacji zmienności form. Animacja komputerowa jest nie tylko narzędziem, ale też sposobem myślenia o formie architektonicznej jako obiekcie zanurzonym w czasoprzestrzeni, dlatego będzie wpływać na sposób projektowania, a także przyczyni się do pojawienia się nowej generacji form w najbliższej przyszłości. Time-based architecture oparta na wymiarze czasu architektura epoki informacji będzie eksplorowała ideę architektury streamingu.

Słowa kluczowe

EN

kinematics; kinetics; architectural form; kinaesthesia; space-time simulation

PL

kinematyka; kinetyka; forma architektoniczna; kinestezja; symulacja czasoprzestrzenna

• Wydawca: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
• Czasopismo: Architectus
• Rocznik: 2023
• Tom: Nr 4 (76)
• Strony: 117--126
• Opis fizyczny: Bibliogr. 30 poz., il.

Twórcy

autor

Kwiatkowska Ada

• Faculty of Architecture, Wrocław University of Science and Technology, Poland

• https://orcid.org/0000-0003-3269-2657

Bibliografia

• [1] Banham R., Theory and design in the First Machine Age, The MIT Press, Cambridge 1980.
• [2] Droste M., Bauhaus 1919–1933, Bauhaus-Archiv Museum für Gestaltung, Taschen, Köln 2002.
• [3] Bailenson J., Experience on demand: what Virtual Reality is, how it works, and what it can do, Norton & Company, New York 2018.
• [4] Spiller N., Digital architecture now: a global survey of emerging talent, Thames & Hudson, London 2008.
• [5] Wells P., Moore S., The fundamentals of animation, Bloomsbury Publishing, London 2016.
• [6] Eidner F., Heinich N., Sensing space: future architecture by technology, Jovis Verlag, Berlin 2009.
• [7] Leia Display System, http://leiadisplay.com/pl-pl/media [accessed: 21.07.2023].
• [8] Weiss P., Deep Vision – when walls become doors into virtual world, “Science News” 2002, Vol. 161, No. 22, 344.
• [9] Moloney J., Designing kinetics for architectural facades, Routledge, New York 2011.
• [10] Verb matters: a survey of current formal and material possibilities in the context of information age, A. Ferré, M. Kubo, R. Prat, T. Sakamoto, J. Salazar, A. Tetas (eds.), Actar, Barcelona 2004.
• [11] Kwiatkowska, A., Architectural formation: the imperfect structural stability and perfect instability of the creation’s language, [in:] D. Ko złowski (ed.), Defining the Architectural Space: Rationalistic or Intuitive Way to Architecture, Cracow University of Technology, Cracow 2018, Vol. 2, 95–108.
• [12] Wilczek F., A beautiful question. Finding nature’s deep design, Penguin Press, New York 2015.
• [13] Greene B., The fabric of the cosmos: space, time and the texture of reality, Vintage Books Edition, New York 2005.
• [14] Buonomano D., Your brain is a time machine. The neuroscience and physics of time, W.W. Norton & Company, New York 2017.
• [15] Kandinsky W., Point and line to plane, Dover Publications, New York 2012.
• [16] Conrads U., Programs and manifestoes on the 20 th-century architecture, The MIT Press, Cambridge 1975.
• [17] Kolarevic B., Parlac V., Building dynamics: exploring architecture of change, Routledge, New York 2015.
• [18] Interactive architecture: adaptive world, M. Fox (ed.), Princeton Architectural Press, New York 2016.
• [19] Alleva de A., Methods and theories of art history, Laurence King Publishing, London 2005
• [20] Thiriot A.G., Space and relationship: kinesphere, https://thespaceintherelationship.wordpress.com/kinesphere [accessed: 21.07.2023].
• [21] SANAA 1983–2004, Kazuyo Sejima + Ryue Nishizawa, “El Croquis 2007”, 77/99/121/122.
• [22] Burry J., Burry M., The new mathematics of architecture, Thames & Hudson, New York 2010.
• [23] Woolman M., Motion design: graphics for television, music video, cinema and digital interfaces, RotoVision, Singapore 2004.
• [24] Postmodern visions: drawings, paintings and models by contemporary architects, H. Klotz (ed.), Abbeville Press, New York 1985.
• [25] Amoroso N., Digital Landscape Architecture Now, Thames & Hudson, London 2012.
• [26] Marotta A., Diller + Scofidio Blurred Theater, Lulu Press, Raleigh 2011.
• [27] Kluszczyński R.W., Sztuka interaktywna: Od dzieła-instrumentu do interaktywnego spektaklu, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2010.
• [28] From control to design: parametric/algorithmic architecture, T. Sakamoto, A. Ferré, M. Kubo (eds.), Actar, Barcelona 2008.
• [29] Oosterhuis K., Hyperbody Logic, AADCU, Rotterdam 2006.
• [30] Smith C., Topham S., Xtreme Houses, Prestel Verlag, Berlin 2002.

Uwagi

Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa nr SONP/SP/546092/2022 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2024).