Błąd za błędem, czyli wokół postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2017 r., sygn. V KK 324/17*) w sprawie pozostawania przez podejrzanego w błędzie co do znamienia „stan pod wpływem środka odurzającego”

Skowron, Andrzej

Artykuł - szczegóły

Tytuł artykułu

Błąd za błędem, czyli wokół postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2017 r., sygn. V KK 324/17*) w sprawie pozostawania przez podejrzanego w błędzie co do znamienia „stan pod wpływem środka odurzającego”

Autorzy

Skowron Andrzej

Wybrane pełne teksty z tego czasopisma

Identyfikatory

Warianty tytułu

An error after an error, that is around the decision of the Supreme Court of 26 October 2017, Ref. V KK 324/17

Języki publikacji

Abstrakty

W wyniku błędnej decyzji ustawodawcy, sądy powszechne, ale także Sąd Najwyższy, stają przed pytaniem, jak traktować podnoszony przez podejrzanego zarzut pozostawania w błędzie co do znamienia „stan pod wpływem środka odurzającego”. Wytworzone w praktyce obiektywistyczne podejście powoduje, że sądy zarzut ten zwykle pomijają jako „nieuzasadniony”. W związku z tym autor stawia tezę, że choć istotnie zarzutu braku świadomości pozostawania pod wpływem środka odurzającego nie można rozpatrywać w kategorii błędu, o którym mowa w art. 28 § 1 k.k., to jednak nie oznacza to, że osoba oskarżana o popełnienie występku z art. 178a § 1 lub § 4 k.k., powinna odpowiadać za przestępstwo określone w tym przepisie.

As a result of the legislator’s erroneous decision, both general courts and the Supreme Court are faced with a question how to treat the plea, entered by the suspect, of remaining in the error as to the feature of “state under the influence of an intoxicant”. Owing to the objectivist approach developed in the legal practice, courts usually disregard this plea as “unfounded”. In view thereof the author formulates a thesis that although the plea of unawareness of remaining under the influence of an intoxicant cannot actually be qualified as an error, provided for art. 28 § 1 of Penal Code, it does not mean that the person accused of having committed a crime of art. 178a § 1 or § 4 of Penal Code should be found guilty of the offence specified in this provision.

Słowa kluczowe

czyn zabroniony wykroczenie środek odurzający substancje psychotropowe kierujący pojazdem

offense narcotic psychotropic substances driving

Wydawca

Wydawnictwo Instytutu Ekspertyz Sądowych

Czasopismo

Paragraf na Drodze

Rocznik

2019

Tom

Nr 2

Strony

33--44

Opis fizyczny

Bibliogr. 21 poz.

Twórcy

autor

Skowron Andrzej

Sąd Rejonowy w Tarnowie

Bibliografia

1. Bogdan, G. (2008). (w:) A. Barczak-Oplustil, M. Bielski, G. Bogdan et al. Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz do art. 117-277 Kodeksu karnego, t. 2, Kraków.
2. Burdziak, K. (2018). Kilka uwag na temat istoty błędu (rozważania na tle polskiego prawa karnego), ACTA IURIS STETINENS1S 1 (21).
3. Dąbrowska-Kardas, M., Kardas, P. (1999). Odpowiedzialność karna za spowodowanie wypadku komunikacyjnego w świetle regulacji nowego Kodeksu karnego z 1997 r. (część 11), Pal. 1999, nr 3-4.
4. Górniok, O. (2006). (w:) O. Gómiok, S. Hoc, M. Kalitowski, S.M. Przyjemski, et al.. Kodeks karny. Komentarz, t. II, Kraków.
5. Góral, R., (2005). (w:) Kodeks karny. Praktyczny komentarz z orzecznictwem. Warszawa.
6. Huminiak, T. (2004). Stan „pod wpływem środków odurzających" i stan „po użyciu środka działającego podobnie do alkoholu” u kierującego pojazdem, Paragraf na Drodze, nr 3.
7. Krajewski, K. (2003). Pojęcie środka odurzającego na gruncie Kodeksu karnego, PiP, nr 11.
8. Kunze, E. (2004). Przestępstwo prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego (art. 178a k.k.), (w:) Nauka wobec współczesnych zagadnień prawa karnego w Polsce. Księga pamiątkowa ofiarowana Prof. A. Tobisowi, pod red. B. Janiszewskiego, Poznań.
9. Łucarz, K. (2005). Zakaz prowadzenia pojazdów jako środek polityki kryminalnej, Wrocław.
10. Małecki, M. (2015). Usprawiedliwiony błąd co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego w świetle nowelizacji art. 28 § 1 k.k., e-Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych, www.czpk.pl. Pozycja w wydaniu Internetowym: nr 3/2015.
11. Marek, A. (2006). Kodeks karny. Komentarz, Warszawa.
12. Nowak, P. (2013). (w. ) Wykładnia znamion „stan pod wpływem środka odurzającego” oraz „stan pod wpływem środka działającego podobnie do alkoholu”, Paragraf na Drodze, nr 1.
13. Piórkowska-Flieger, J. (2006). (w:) T. Bojarski, A. Michalska-Warias, J. Piórkowska-Flieger, M. Szwarczyk, Kodeks karny. Komentarz, Warszawa.
14. Stefański. R.A. (2000). Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu i w komunikacji. Rozdział XX i XXI Kodeksu karnego, Warszawa.
15. Stefański, R.A. (2007). (w. ), Środek odurzający w rozumieniu Kodeksu karnego, Paragraf na Drodze, nr 4.
16. Stefański, R.A. (2006). (w:) M. Fleming, B. Michalski, W. Radecki, et al., Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz do artykułów 117-221, pod red. A. Wąsek, t. 1, Warszawa.
17. Stefański, R.A. (2007). Środek odurzający w rozumieniu kodeksu karnego, Paragraf na Drodze, nr 4.
18. Wróbel, W. (2001). Krytycznie o zaostrzeniu odpowiedzialności karnej za przestępstwa komunikacyjne, Państwo i Prawo, nr 7.
19. Zoll, A. Komentarz do art. 9 k.k., Lex el., teza 10.
20. Zoll, A. Komentarz do art. 9 k.k., Lex el., teza 16.
21. Zoll, A. (1998). (w :) K. Buchała, A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna, Kantor Wydawniczy „Zakamycze”, Kraków.

Typ dokumentu

Bibliografia

Identyfikator YADDA

bwmeta1.element.baztech-0e07dd0f-6832-4ba2-b8c8-2c02fd3ded59