O możliwości podziału cechsztynu na sekwencje stratygraficzne w Basenie Polskim

• Autorzy: Wagner R. , Peryt T.M.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Biorąc za punkt wyjścia exxonowską metodę wyróżniania sekwencji, w cechsztynie Polski można wyróżnić cztery sekwencje depozycyjne, z których pierwsza rozpoczęła się w trakcie depozycji górnej części czerwonego spągowca, czwarta zaś kończyła w dolnej części pstrego piaskowca. Utwory ewaporatowe, choć spotykane w różnych ciągach systemowych, w większości reprezentują osady systemów niskiego stanu względnego poziomu morza (LST). Chociaż odmienny w szczegółach, zaproponowany w tej pracy możliwy dla obszaru Polski podział na sekwencje depozycyjne nawiązuje w pewnym stopniu do zasad zaproponowanych dla obszaru Niemiec i Anglii. Czwarta sekwencja depozycyjna rozpoczyna się utworami ewaporatowymi LST, ale po nich następuje ogólna zmiana charakteru sedymentacji i w rezultacie cechsztyn górny jest zdominowany przez litofację terygeniczno-ewaporatową. W cyklotemach terygeniczno-ewaporatowych nie można wydzielać typowych sekwencji depozycyjnych. Propozycja wyróżnienia sekwencji klimatycznych stanowi duże odstępstwo od zasad wyróżniania eustatycznych sekwencji depozycyjnych, chociaż pomimo zasadniczych różnic w genezie sekwencji klimatycznych i eustatycznych łączy je ważna wspólna cecha - ich granice są izochroniczne. Dla górnego cechsztynu są zatem do wyboru dwie możliwości: wyróżnić nietypowe sekwencje klimatyczne, które umożliwiają określenie izochronicznych systemów osadowych, lub pozostać przy praktycznej stratygrafii cyklotemowej.

Słowa kluczowe

PL

eustatyka; paleoklimat; sekwencja depozycyjna; cechsztyn; Niż Polski

• Wydawca: Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy
• Czasopismo: Prace Państwowego Instytutu Geologicznego
• Rocznik: 1998
• Tom: T. 165
• Strony: 129--146

Twórcy

autor

Wagner R.

autor

Peryt T.M.