A Three-dimensional Aproach in Education for Sustainable Future

• Autorzy: Sederevičiūtė-Pačiauskienė Ž. , Žilinskaitė-Vytienė V. , Valantinaitė I.

Warianty tytułu

PL

Trójwymiarowe podejście do edukacji dla zrównoważonej przyszłości

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The concept of sustainable development is used in a growing number of new contexts (ever-modernising technologies, developing science, environmental protection, politics) and levels (global, regional, national, institutional, personal). The concept differs depending on an area in which it is used. Business, technologies and politics use typical, already existing approaches to sustainable development. The projection/transposition of sustainable development paradigm into the sphere of education, science, technologies, economy, environmental protection and politics acquire the specifics of a sphere, namely structure and terminology, and has different elements. A wide field of human activity and different levels of the implementation of the concept of sustainable development make the analysis of this development and its implementation in the education sector more difficult. Both scientific and practical educational discourse need common parameters, common dimensions which unify the different areas of sustainable development and allow educators to accurately convey a full picture of this development. In this article, we will highlight educational approach towards a sustainability paradigm by analysing the common dimensions of sustainable development. We will talk about the levels of the implementation of sustainable development by concentrating on education at a personal level. Having applied the triangle of the dimensions of sustainable development (Place, Permanence, Persons), created by L. Seghezzo, to explain and analyse the concept of quality of life, in the article, we will present a three dimensional model of education for sustainable development.

PL

Termin rozwój zrównoważony jest używany w coraz większej ilości nowych kontekstów (technologicznym, rozwoju nauki, ochrony środowiska, polityki) i na różnych poziomach (globalnym, regionalnym, krajowym, instytucjonalnym, indywidualnym). Konsekwentnie będzie on także różnorodnie interpretowany. W świecie biznesu, techniki i polityki wykorzystywane jest tradycyjne, już istniejące podejście. Projekcja/transpozycja paradygmatu zrównoważonego rozwoju w sferę edukacji, nauki, techniki, ekonomii, ochrony środowiska i polityki wymaga określenia struktury i terminologii, składających się z różnych elementów. Różnorodność ludzkich działań na różnych poziomach wdrażania koncepcji zrównoważonego rozwoju powodują, że badanie tego rozwoju i jego impelmentacja w sektorze edukacyjnym to trudne zadanie. Dyskurs edukacyjny, zarówno naukowy jak i praktyczny, wymaga pewnych wspólnych parametrów i odniesień, które ujednolicają różne konteksty zrównoważoności i pozwalają edukatorom trafnie przekazać wielowymiarowość tego rozwoju. W tej pracy skoncentrowano się na edukacyjnym podejściu do paradygmatu zrównoważonego rozwoju poprzez analizę jego składowych. Przedstawione zostaną poziomy implementacji rozwoju zrównoważonego w odniesieniu do edukacji na poziomie indywidualnym. Dzięki odwołaniu do wprowadzonego przez L. Seghezz‘ego trójwymiarowego podejścia do wymiarów rozwoju zrównoważonego (Miejsce, Trwałość, Ludzie) możliwa będzie analiza i wyjaśnienie koncepcji jakości życia, co prowadzić będzie do prezentacji trójwymiarowego modelu edukacji dla zrównoważonego rozwoju.

Słowa kluczowe

EN

sustainability; sustainable development; quality of life; education

PL

zrównoważoność; rozwój zrównoważony; jakość życia; edukacja

• Wydawca: Lublin University of Technology
• Czasopismo: Problemy Ekorozwoju
• Rocznik: 2017
• Tom: Vol. 12, nr 1
• Strony: 63--69
• Opis fizyczny: Bibliogr. 22 poz., fig.

Twórcy

autor

Sederevičiūtė-Pačiauskienė Ž.

• Vilnius Gediminas Technical University, Saulėtekio 11, Vilnius, 10223, Lithuania

autor

Žilinskaitė-Vytienė V.

• Vilnius Gediminas Technical University, Saulėtekio 11, Vilnius, 10223, Lithuania

autor

Valantinaitė I.

• Vilnius Gediminas Technical University, Saulėtekio 11, Vilnius, 10223, Lithuania

Bibliografia

• 1. ADKINS B., FOTH M., SUMMERVILLE J., HIGGS P., 2007, Ecologies of innovation – Symbolic aspects of cross-organizational linkages in the design sector in an Australian inner-city area, in: American Behavioral Scientist, vol. 50, no 7, p. 922-934.
• 2. COHEN-ROSENTHAL E., 2004, Making sense out of industrial ecology: a framework for analysis and action, in: Journal of Cleaner Production, vol. 12, no 8-10, p. 1111-1123.
• 3. COTTLE S., 2004, Producing nature(s): on the changing production ecology of natural history TV, in: Media Culture & Society, vol. 26, no 1, p. 81-101.
• 4. Darnaus vystymosi darbotvarkė iki 2030 metų, 2015, https://sustainabledevelopment.un.org/ post2015/transformingourworld (22.06.2016).
• 5. DIENER E., SUH E., 1997, Measuring quality of life: economic, social and subjective indicators, in: Social Indicators Research, vol. 40, p. 189-216.
• 6. FLORIDA R., 2002, The Rise of Creative Class. And how it’s transforming work, leisure, communitiy and everyday life, Basic, New York.
• 7. FROMM E., 1976, To Have or to Be? The nature of the psyche, Harper & Row, New York
• 8. HUCLE J., 2012, Towards a greater realism in learning for sustainability, in: Learning for Sustainability, p. 35-48, http://john.huckle.org. uk/download/2958/LfSChapterOne2012.pdf (10.07.2016).
• 9. HUGHES M., 2006, Affect, Meaning and Quality of Life, in: Social Forces, vol. 85, no. 2, p. 611-629.
• 10. KAČERAUSKAS T., 2016, Discourses of Ecology and the Sketches of Creative Ecology in the Context of Sustainable Development, in: Problemy Ekorozwoju/ Problems of Sustainable Development, vol.11, no.1, p. 31-39.
• 11. KOHLBERG L., 1984, The Psychology of Moral Development. Nature and Validity of Moral Stages, Harper and Row, San Francisco.
• 12. MASLAW A.H., 1954. Motivation and personality, Harper & Bros., New York, in: Seghezzo, 2009.
• 13. O‘CONNOR J., 1998, Natural Causes. Essays in Ecological Marxism, Guilford, New York.
• 14. PACE P., 2010, Education for sustainable development: current fad or renewed commitment to action? In: Journal of Baltic Science Education, vol. 9, no. 4, p. 315-323. 15. PAWŁOWSKI A., 2009, How many dimensions does sustainable development have?, in: Sustainable Development, vol. 16 no 2, p. 81-90.
• 16. PAWŁOWSKI A., 2011, Sustainable Devel-opment as a Civilizational Revolution. Multi-dimensional Approach to the Challenges of the 21st century, CRC Press, Taylor & Francis Group, A Balkema Book, Boca Raton, Londyn, Nowy Jork, Leiden.
• 17. SEGHEZZO L., 2009, The five dimensions of sustainability, in: Enironmental Politics, vol.18, no. 4, p. 539-556.
• 18. SPRINGETT D., 2016, Education and the Problems of Sustainable Development, in: Problemy Ekorozwoju/ Problems of Sustainable Development, vol. 11, no 1, p. 7-14.
• 19. Study Protocol for the World Health Organization Project to Develop a Quality of Life Assessment Instrument (WHOQOL) (1993). Quality of Life Research, vol. 2, no. 2, p. 153-159, http://www.jstor.org/stable/40343 96 (21.08.2016).
• 20. The World Summit on Sustainable Development. People, planet, prosperity, 2002, http://ec.europa.eu/environment/archives/wssd/documents/wssd_brochure.pdf (21.08.2016).
• 21. WCED (World Commission on Environment and Development), 1987, Our Common Future, Oxford University Press, New York.
• 22. ZOLLER U., 2015, Research-Based Transformative Science/ STEM/ STES/ STESEP Education for Sustainability Thinking. From: Teaching to ‘Know‘ to Learning to ‘Think‘, in: Sustainability, vol 7, no. 4, p. 4474-4491.

Uwagi

Opracowanie ze środków MNiSW w ramach umowy 812/P-DUN/2016 na działalność upowszechniającą naukę (zadania 2017)