Ostatnie lata to eksplozja modyfikacji genetycznych. W grupie roślin modyfikowanych są rośliny oleiste, a wśród nich duże znaczenie ma rzepak. Pozycja rzepaku jest przy tym specyficzna i szczególnie ważna dla przemysłu spożywczego, również farmaceutycznego, kosmetycznego czy chemicznego. Specyfika rzepaku polega na tym, że ma zdecydowanie najwięcej odmian, a szczególnie dużo o zmienionym składzie kwasów tłuszczowych oleju. Oczywiście istnieją także odmiany rzepaku odporne na herbicydy czy insektycydy, ale w niniejszym opracowaniu zostaną omówione tylko te o zmienionym składzie.
Podstawową zasadą obowiązującą podczas organizowania procesów gospodarki towarowej i procesów produkcyjnych w przedsiębiorstwach przemysłu spożywczego jest dokładne ich odwzorowanie.
Nasiona rzepaku przeznaczone do przetwórstwa spożywczego to żywy materiał roślinny w stanie uśpienia. Jednakże procesy życiowe zachodzą tu przez cały okres przechowywania. Sposób obchodzenia się z nasionami rzepaku od zbioru na polu do zakładów tłuszczowych wpływa na jakość technologiczną uzyskanych z niego produktów.
Dzięki postępowi technologicznemu, a szczególnie zwiększeniu możliwości przesyłania na coraz większe odległości, rynki energii elektrycznej wykraczają swoim działaniem poza terytorium państw. W artykule zostały omówione uwarunkowania sprzyjające tworzeniu regionalnych porozumień na rzecz współpracy energetycznej i jej skutków. Zdaniem autorki, regionalizacja rynków energii stanowi formę współpracy, odpowiadającą tak potrzebom rynków wewnętrznych państw, jak i globalnej gospodarce światowej.
W niniejszej pracy przedstawione zostały wyniki badań wpływu surowca użytego do produkcji estrów metylowych kwasów tłuszczowych (FAME) na ich skład chemiczny oraz właściwości fizykochemiczne. Założono, że na podstawie wyników badania składu estrów oraz wartości wybranych parametrów jakościowych gotowego biokomponentu możliwe będzie określenie jego pochodzenia – w aspekcie zastosowanego surowca. W pracy przedstawiono zestawienia wybranych właściwości, na podstawie których można podjąć próbę identyfikacji surowca. Wyniki te można traktować jako wstępne, gdyż zidentyfikowano pewne relacje, których analizę należałoby kontynuować w celu uzyskania większej precyzji i selektywności oceny.
10 Światowy Kongres Rzepakowy odbył się w Canberze (Australia) we wrześniu 1999 r. pod hasłem "New Horizons for an Old Crop" (nowe horyzonty starej rośliny uprawnej).
W artykule dokonano analizy zmian eksportu, importu i salda handlu surowcami (z wyłączeniem paliw) krajów członkowskich Unii Europejskiej w latach 2006-2015. Surowce stanowią specyficzną grupę towarów, w przypadku których saldo handlu zagranicznego ma mniejsze znaczenie niż w przypadku innych towarów. Autor wykazał dominującą pozycję Holandii jako eksportera netto surowców w badanym okresie. Ponadto najważniejszymi eksporterami netto surowców w 2015 roku były Szwecja i Finlandia. Szwecja zajmowała także drugie miejsce w 2006 roku, Finlandia zaś była wówczas siódmym importerem netto surowców. Z kolei Niemcy były najważniejszym importerem netto surowców w 2015 r., w 2006 r. zaś były drugim po Włochach importerem netto. Natomiast drugi w 2015 r. importer netto surowców, czyli Włochy, zamienił się miejscami z Niemcami w stosunku do roku 2006 r. Trzecim importerem netto surowców w 2015 r. była Wielka Brytania, a czwartym Hiszpania, w 2006 r. zaś kolejność tych państw także była odwrotna. Polska była w 2015 r. ósmym importerem netto surowców, w 2006 zaś zajmowała dziewiąte miejsce. Wykazano stosunkowo niskie udziały eksportu i importu surowców w handlu towarowym krajów UE. Ponadto autor udowodnił większe znaczenie importerów netto niż eksporterów netto w unijnym handlu międzynarodowym surowcami.