Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Witold Gombrowicz w kalejdoskopie recepcji

100%

Hamze D.

Postscriptum Polonistyczne

|

2013

|

nr 2(12)

199-219

EN

Seen through the perspective of reception, the works of Witold Gombrowicz constitute a wide range of receptive proposals, selectively updated in the constant dynamic of the interactive discourse between the literary subject and the reader. The reader is invited in a covert partnership with his communication peer (the author–the producer) in their joint journey to the own polyphonic, unidentifiable, mutational ego. The relation to the self, as permanently disputed by otherness, finds its artistic application through the comic as the most powerful weapon against the Form, both in the field of the author and of the recipient.

2

Reception of Comics as a Multimodal Experience – Approaches to (Suitable) Writing Practices in German Secondary Schools

100%

Führer C.

Filoteknos

|

2020

|

nr 10

410-424

EN

Beyond teaching practices that have treated comics and graphic novels principally as instruments of promoting reading until now, this article points out the multimodality and own aesthetic of this media. It therefore inquires more precisely into what a suitable multimodal aesthetic reception might look like in secondary school, that avoids a technologically determinative functional development and relates reading, writing, and designing to each other operationally. To this end, (previous) comprehension models for text-picture-integration are brought into focus, with reference to select findings on the research-based didactics of writing. This is supplemented by explorative analyses of how comics are really received in authentic writing lessons. The essay concludes with a combination of these perspectives to offer a point of view on bridging classroom practices and the findings regarding the reception to deal with current possibly neglected aspects of comics.

3

„Śmiech” w poematach Norwida

88%

Korpysz T.

Pamiętnik Literacki

|

2021

|

tom 112

|

nr 3

91-106

PL

W artykule oglądowi poddano rodzinę słowotwórczą śmiechu w poematach Cypriana Norwida. Tworzy ją 10 leksemów: naśmiać się, pośmiewać, pośmiewisko, rozśmiać się, śmiać się, śmiech, śmieszny, wyśmiewać się, wyśmiewany i zaśmiać się, użytych łącznie 43 razy. Jedynie w części owych użyć wymienione wyrazy wiążą się z szeroko rozumianą kategorią komizmu czy radości. Nawet wówczas jednak śmiech i śmianie się stosunkowo rzadko mają charakter czysto ludyczny i są waloryzowane dodatnio. Znacznie częściej ten, kto się śmieje, jest oceniany negatywnie ze względu na to, że jego wypowiedzi i zachowania okazują się skierowane przeciwko komuś lub czemuś, stanowią przejaw naznaczonego wyższością agresywnego stosunku wobec drugiego człowieka albo też jakichś fenomenów czy zdarzeń, a samo śmianie się bywa zachowaniem nieautentycznym bądź sygnałem emocji i postaw negatywnych. W użyciach przymiotnikowych aspekt ludyczny albo w ogóle nie istnieje, albo też jest wyraźnie drugoplanowy, a leksemowi śmieszny zazwyczaj można przypisać znaczenie ‘dziwny, dziwaczny, zaskakujący’ i/lub ‘błahy, niezasługujący na uwagę’.

EN

The paper offers an insight into a family of a root word śmiech (laugh) in Cyprian Norwid’s poems. The family is composed of 10 lexemes, namely naśmiać się (have a good laugh), pośmiewać (spend some time laughing), pośmiewisko (laughing stock), rozśmiać się (make laugh), śmiać się ( laugh), śmiech (laughter), śmieszny (laughable), wyśmiewać się (laugh somebody sick), wyśmiewany (laughed) and zaśmiać się (give a laugh), used 43 times in total. In only a part of their uses, the words above refer to a broadly understood category of the comic or joy, but even in such instances laugh and laughing have only occasionally purely ludic character and are positive. Much more often the one who laughs is given negative values since their statements and behaviours prove to be against someone or something, they manifest aggressive and marked by superiority attitude towards the other person or certain wonders or occurrences, while laughing as such tends to be either non-authentic behaviour or a signal of negative emotions or stances. In their uses as adjectives, the ludic aspect is either absent or markedly of secondary importance, and the lexeme śmieszny (laughable) oftentimes is assigned the meaning ‘weird, bizarre, surprising’ and/or ‘trivial, not worthy of attention.’

4

Plansze komiksowe w kolekcji muzeum historycznego (na przykładzie zbiorów Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN)

75%

Kaniecki P.

Rocznik Antropologii Historii

|

2019

|

nr 12, Historia publiczna

91-107

XX

The essay deals with collecting original examples of comic book art by historical museums—it puts forward arguments for building such collections. These arguments have their source in the Polish Act on Museums—such objects may represent key values indicated in the Act: historical, artistic and scholarly. The nature of comic book panels and their value as potential exhibits and research material is well illustrated by the example of a collection of original panels from the comic book titled Achtung Zelig! The Second War by Krzysztof Gawronkiewicz (drawings) and Krystian Rosenberg/Rosiński (script). The panels held in the POLIN Museum of the History of Polish Jews collection are being analysed as a record of subsequent changes implemented in the course of the creative process (variants). It turns out that some of the changes can be interpreted as auto-censorship, which might have something to do with the social debate on the subject of Polish-Jewish relations that was ripe in the 1990s. Thus, these objects can indeed serve as a testament to the social history at the turn of the twenty-first century, which further justifies including them into a museum collection.

5

Interaction specifics of political and comic in popular culture

75%

Pavlova O.

International Journal of Slavic Studies Transgressive, Pragmatic and Speculative Horizons of Popular Literature and Culture

|

2019

|

tom 1

|

nr 1

99-108

EN

The study is devoted to the analysis of the interaction of the comic and political in the logic of the popular culture organization. The latter is defined as a form of de-differentiation of mass and elite cultures. It differs from the democratic foundations of Antiquity, where the political needed forms of critical comedy under circumstances of the external institutions absence for self-correction. In the same way, the postmodern situation in the conditions of de-differentiation of all forms of culture gives populism as a new form of political and comic interaction in the conditions of the crisis of the Modernity basic institutions. Postmodern synthesis of political comic and administration of horror testifies to a dedifferentiation in popular culture, and is a symbol of the end of the social. The horror of the total chaos of personified corruption highlights the ironic evidence of their political scheme and the comic populism of their representations. Unlike the comic of Antiquity, where theatrical satire was a way of social criticism of political leaders, and, consequently, a way of increasing meaning, the comic populism of post-modernity is a way of concealing the disappearance of meaning. Although both historical versions of the interaction of political and comic work in the logic of the sign and dominant of popular culture in these periods.

6

Czy satyra jest formą komizmu?

75%

Sidoruk E.

Białostockie Studia Literaturoznawcze

|

2011

|

nr 2

147-154

EN

The article undertakes the issue of relation between the comic and satire. Reviewing the recently reprinted book 'O komizmie. Od Arystotelesa do dzisiaj' by Bohdan Dziemidok, the author applies critical analysis to the researcher's proposed understanding of satire as a form of the comic which is equivalent and simultaneously opposite to humour.

7

Specific of the Genre and System of Images in the Tragicomedy “Volodymyr” by Theophan Prokopovych

75%

Meimei H.

Studia Polsko-Ukraińskie

|

2022

|

tom 9

54-63

EN

The article is devoted to the analysis of the genre specific and the system of images in the tragicomedy “Volodymyr” written by Theofan Prokopovych. It is emphasized on the synthesis of European and authentic traditions in this work. The observance of the principle of unity of place, time and space as the main feature of this drama is determined in the analyzed tragicomedy. The research examines the specificity of the writer’s vision and interpretation of the Christianization of the Kyivan Rus’ in 988 and the introduction of Christianity as the state religion. It is also highlighted the researcher’s observance and non-observance of this historical fact. The peculiarities of creating the system of images presented in a high tragic style and in a low comic style are studied. The projecting of the historical figure of Prince Volodymyr on the Hetman Ivan Mazepa, who was the contemporary of Theofan Prokopovych, is noted. The conclusions about the innovative nature of the work in the context of the development of the Ukrainian Baroque school drama are drawn. The specificity of the genre is manifested through the synthesis of the comic and the serious features. The main characteristics of the tragicomedy are realized at the level of the system of images and an ideological and thematic spectrum.

8

Význam humoru v kontextu úvah Louise Cazamiana

63%

Ševčík M.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2020

|

tom 68

|

nr 3

361-386

EN

The study interprets and develops Louis Cazamian’s theory of humor. It presents the outlines of the theory, which was created in connection with Bergson’s general theory of the comic and his remarks on humor. In the process of zeroing in on Cazamian’s conception of the mechanism of humor as a transposition of man’s natural reaction to reality into the form of an invented response, the study raises the question of the im‑ portance of humor in life. This topic is approached by depicting the evolution of Caza‑ mian’s views on the possibility of establishing a “philosophy” of humor, highlighting a gradually emerging belief in the power of humor to free man from a naive view of reality. The study shows that Cazamian’s thinking as regards the philosophy of humor also contains an inadequately expressed tendency to conceive of humor as a way of criticizing humanity’s rigid approach to reality. The study attempts to highlight and develop this tendency with references to Bergson’s emphasis on the critical role of laughter and Cazamian’s reflections on the complex scope of the suggestive power of humor.

CS

Studie interpretuje a rozvíjí teorii humoru Louise Cazamiana. Ukazuje obrysy této teorie vytvořené v návaznosti na Bergsonovu obecnou teorii komična a na Bergsono‑ vy poznámky o humoru. V souvislosti s přiblížením Cazamianova pojetí mechanismu humoru jako transpozice přirozené reakce člověka na skutečnost do podoby vynale‑ zené responze si studie pokládá otázku po významu humoru v životě. K tomu tématu se přibližuje prostřednictvím zachycení vývoje Cazamianových názorů na možnost stanovení „filosofie“ humoru, přičemž vyzdvihuje jeho postupně se vynořující pře‑ svědčení o síle humoru osvobozovat člověka od naivního pohledu na skutečnost. Stu‑ die ukazuje, že Cazamianovo uvažování o filosofii humoru obsahuje i nedostatečně vyjádřenou tendenci pojmout humor jako nástroj kritiky strnulého přístupu člověka ke skutečnosti. Tuto tendenci se za pomoci poukazů na Bergsonovo zdůraznění kri‑ tické role smíchu a na Cazamianovy reflexe složité působnosti sugestivní síly humoru pokouší studie vyzdvihnout a rozvinout.

DE

In der vorliegenden Studie wird die Humortheorie Louis Cazamians interpretiert und entwickelt. Dabei werden die in Anknüpfung an Bergsons allgemeine Theorie des Ko‑ mischen und an Bergsons Anmerkungen zum Humor entstandenen Umrisse dieser Theorie aufgezeigt. Im Zusammenhang mit der Annäherung an Cazamians Auffas‑ sung zum Mechanismus des Humors als Transposition der natürlichen Reaktion des Menschen auf die Wirklichkeit in die Form einer erfundenen Antwort wird in der Studie die Frage nach der Bedeutung von Humor im Leben gestellt. Die Annäherung an dieses Thema erfolgt vermittels der Verfolgung der Entwicklung von Cazamians Ansichten zur Möglichkeit der Bestimmung einer „Philosophie“ des Humors, wobei Cazamians allmählich zutage tretende Überzeugung von der Kraft des Humors zur Befreiung des Menschen von dessen naiver Sicht auf die Wirklichkeit betont wird. Die Studie zeigt, dass Cazamians Gedanken zur Philosophie des Humors auch eine un‑ zureichend ausgedrückte Tendenz enthält, Humor als Instrument der Kritik am er‑ starrten Zugang des Menschen zur Wirklichkeit aufzufassen. In der Studie wird dabei versucht, diese Tendenz mithilfe von Verweisen auf Bergsons Betonung der kritischen Rolle des Lachens und auf Cazamians Reflexion der komplexen Wirkweise der Sugge‑ stivkräfte des Humors zu betonen und weiterzuentwickeln.

9

Famae petitor. Lucan’s Portrayal of Pompey.

63%

Pypłacz J.

Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae

|

2014

|

tom 24

|

nr 2

97-118

PL

In spite of the fact that Lucan’s sympathies are apparently with the Republicans, his attitude to Pompey, which emerges from the Pharsalia, turns out to be rather critical. Moreover, this criticism actually comes very close to ridicule. Lucan depicts Pompey as a senile and narcissistic leader who dwells on his past success and lives in the world of his own fantasies. Trapped in the vicious circle of his delusions of grandeur, he is rather grotesque than majestic. The harder he tries to enhance his public image, the more pathetic he becomes both in the eyes of his friends and in those of his enemies. The effects of his efforts are, therefore, quite contrary to their purpose. On the one hand, the figure of the senile and deluded Pompey is the caricature of the decaying Roman Republic, whose degeneracy it obviously mirrors. On the other hand, however, Lucan’s grotesque anti-hero is the exact opposite of archetypal epic characters such as Virgil’s Aeneas. Willing yet unable to emulate his literary predecessors, he functions as the caricature of the literary paradigm of a standard epic hero.

10

Kарикатура: объект, его чувственное восприятие и художественное воплощение (на материале романа Ивана Гончарова Обрыв)

63%

Łoskutnikowa M.

Slavica Wratislaviensia

|

2014

|

tom 158

93 - 101

EN

The article shows the understanding by Ivan Goncharov of caricature in literature. In his novel The Precipice the writer created two images, directly marking them as caricatures. The comic effect in creation of images of Polina Kritsky and Akim Openkin is formed by means of using several tools of embodying: the portrait details of static and dynamic character, the speech characteristic and the estimations of the heroine (hero) by the storyteller and other characters. The caricature features are attached to comic effect by consecutive exaggeration of the features peculiar to certain type of a person.

11

Komiks i topika Zagłady

63%

Lichtblau K.

Studia Żydowskie. Almanach

|

2016

|

tom 6

|

nr 6

173-183

EN

This article is an attempt to include comics into a broader field of research, namely into the topic of Holocaust. In this context, understanding of the topic is related to motifs recurring in this kind of writing. In his text, Sławomir Buryła has enumerated the following keywords: another world, smoke, silence, shmaltsovnik, torturer, selection, trains, Muslim etc. Their presence and functioning in Polish and foreign comics is discussed in the article. Additionally, the author focuses on another motif – photography – which is featured in comics on various different levels. It invokes the reality which is outside a text and, in a way, authenticates the vision presented by comics. The summary elaborates on the dangers of simplification which is characteristic for pop culture. Hence, the article is an attempt to answer the question posed by Giorgio Agamben: “What remains of Auschwitz?”

PL

Niniejszy artykuł jest próbą włączenia komiksu do szerszego pola badawczego, a mianowicie do tematu Holokaustu. W tym kontekście rozumienie tematu wiąże się z motywami powracającymi w tego rodzaju piśmiennictwie. W swoim tekście Sławomir Buryła wylicza słowa-klucze: inny świat, dym, cisza, szmalcownik, oprawca, selekcja, pociągi, muzułmanin itp. W artykule omówiono ich obecność i funkcjonowanie w komiksie polskim i zagranicznym. Dodatkowo autor skupia się na innym wątku – fotografii – który pojawia się w komiksach na różnych poziomach. Przywołuje rzeczywistość, która jest poza tekstem i niejako uwiarygodnia wizję przedstawianą przez komiks. Omówiono także niebezpieczeństwa uproszczeń, które są charakterystyczne dla popkultury. Artykuł jest więc próbą odpowiedzi na pytanie postawione przez Giorgio Agambena: „Co pozostało z Auschwitz?”

12

Přehlídky lidských kuriozit v kontextu dobové komiky

63%

Půtová B.

Národopisná revue (Journal of Ethnology)

|

2016

|

tom 26

|

nr 1

3 - 18

EN

The paper focuses on ethnologic and cultural-anthropologic analysis of freak shows. This was one of the forms of Eurocentric and inhumane approach to corporal and cultural dissimilarities in members of extra-European cultures, or physically handicapped people whose differences became a subject of exhibitions and other forms of public presentations. The freak shows accentuated particularly exotic features of different individuals, their morphological dissimilarities and any other deviations and anomalies differing from the standards related to European population. The paper describes, analyses and interprets historical, cultural, social and power factors and causes which made it possible to turn “the others” into a subject of amusement, astonishment and comic. The paper presents principles and strategies employed by freak shows, mostly determined by their impresarios (Phineas Taylor Barnum, Carl Hagenbeck, Albert Geoffroy Saint-Hilaire, William Leonard Hunt). In addition to circuses, zoological gardens and wax museums, the paper does not ignore the influence these freak shows had on theatres, music halls and cabarets. The final part of the paper reveals the inhumane message of freak shows which were grounded on ideological and power construction of Eurocentric cultural standards and values. The aim of the paper is to draw attention to a frequently omitted field of ethnology and cultural anthropology, as well as to the negative consequences resulting from constructing “the others” in the context of mass entertainment and the comic.

13

„Naukowiec jak malowany”. Uwagi o micie i komiksie

63%

Sochacki Ł.

|

2014

|

tom 42

|

nr 3

245–256

EN

The article is a treatise in the field of anthropology of science. The main goal of the essay is the antropological analysis of the comics Expercience by Emilia Dziubak. The author treats the comics as a source of knowledge about stereotypes for the scientist and science. Especially, he points to the mythological patterns used in the comics.

14

KOMICZNA DEGRADACJA HIERARCHII GATUNKÓW LITERACKICH I FIGURY AUTORA W POWIEŚCIACH MIRJANY ĐURĐEVIĆ

54%

Perišić I.

PORÓWNANIA. Czasopismo poswiecone zagadnieniom komparatystyki literackiej...

|

2018

|

tom 23

|

nr 2

187-199

EN

In the first part of the text, the review of Mirjana Đurđević’s novels, with particular emphasis on the genre matrices used by her, allowed to formulate the thesis that the dehierarchization of literary genres leads to the demystification of the author’s figure. In the second part of the work special attention was devoted to the satirical and dystopian elements present in the novel Odlazak u Jolki Palki (Going to Yolky Palky) on the background of the Serbian writer’s achievements, ways of constructing the novelistic “new woman” and – on the over-text level – the person of the author. In addition, it will be observed how the character of the “new woman” is formed in the novel, as well as the plot with the ironical happy end which, among other things, contributes to the dehierarchization of literary genres and the deconstruction of the myth about the comic work as a less valuable piece of art, a myth that is still very much alive in the Serbian culture.

PL

Przegląd dorobku powieściopisarskiego Mirjany Đurđević ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystywanych przez nią matryc gatunkowych pozwolił na sformułowanie w pierwszej części artykułu tezy, że dehierarchizacja gatunków literackich prowadzi do demistyfikacji figury autora. W oparciu o te analizy w drugiej części pracy szczególną uwagę poświęcono elementom satyrycznym i dystopijnym, obecnym w powieści Odlazak u Jolki Palki (Odjazd w Jołki Pałki) i pokazanych na tle całego dorobku serbskiej pisarki, sposobom konstruowania powieściowej postaci „nowej kobiety” oraz – na poziomie ponadtekstowym – figury autorki. Przedmiotem analizy był także sposób prowadzenia fabuły z ironicznym happy endem, co – między innymi – sprzyja dehierarchizacji gatunków literackich, a także dekonstrukcja ciągle żywego w serbskiej kulturze mitu utworu komicznego jako dzieła literackiego o mniejszej wartości artystycznej.

15

Portraits caricaturaux du gouvernement de Vichy sous la verve démesurée de Céline

51%

Alves A. M.

Quêtes littéraires

|

2020

|

nr 10

EN

In his three novels, commonly referred to as the German trilogy, Céline evokes the story of his dangerous exodus to Germany, from 1944 to 1945, then to Denmark from 1945 to 1951. Our purpose is not to take the whole journey back, but to dwell on his stay in Sigmaringen where almost all the outstanding figures of the Collaboration are depicted and caricatured by Céline in a tone of contempt particular of him and of his exceptional singularity. We will use a few examples to show how the writer amplifies his characters’ features, to strengthen his descriptions. Céline paints their portraits, exaggerating their characteristics or, sometimes, endowing them with ridiculous attitudes. By hilarious, burlesque, comical details, Céline manages to caricature certain figures of the Vichy government in an atmosphere where absurdity, chaos and decadence mingle.

FR

Dans ses trois romans, communément désignés comme trilogie allemande, Céline évoque le récit de son périlleux exode en Allemagne, de 1944 à 1945, puis au Danemark de 1945 à 1951. Notre propos n’est pas de reprendre tout ce périple, mais de nous attarder sur son séjour à Sigmaringen où presque toutes les figures marquantes de la Collaboration sont dépeintes et caricaturées par Céline sur un ton de mépris qui lui est exclusif et marque sa singularité exceptionnelle. Nous en retiendrons quelques exemples pour montrer comment l’écrivain amplifie les traits de ses personnages, pour donner plus de vigueur à ses descriptions. Céline brosse leurs portraits, en accentuant leurs caractères ou bien en leur prêtant, parfois, des attitudes ridicules. Par des détails hilariants, burlesques, comiques, Céline parvient à caricaturer certaines personnalités du gouvernement de Vichy dans une atmosphère où se mêlent absurdité, chaos, décadence.

16

„den letzten Zipfel des Gebetsmantels“ – Komische Inkongruenzen und ‚religiöser Humor‘ in Franz Kafkas Tagebuchaufzeichnungen und Briefen

51%

Sommerfeld B.

Colloquia Germanica Stetinensia

|

2020

|

nr 29

5-26

DE

Kafkas Humor und die spezifische Komik seiner Texte sind in den letzten Jahren verstärkt in den Fokus der Forschung getreten. Beide kommen insbesondere in Kafkas Auseinandersetzung mit seinem religiösen Umfeld zum Tragen. Dies soll anhand der Tagebuchaufzeichnungen und Briefe Kafkas nachgewiesen werden. In Anlehnung an Henri Bergson wird Kafkas Komik in den Inkongruenzen zwischen dem assimilierten Westjudentum und dem Chassidismus aufgespürt. Unter Berufung auf Felix Weltsch und Sören Kierkegaard wird Kafkas Humor als Ausdruck seiner geistigen Suche herausgestellt.

EN

Kafka’s humor and the comic aspects of his texts recently have been focused extensively by scholars. Both can be observed particularly in Kafka’s confrontation with his religious environment. This is pointed out on the example of his diaries and letters. Referring to Henri Bergson, Kafka’s specific comical imagery is shown as an effect of the observed incongruencies between assimilated Western Judaism and Hasidic Judaism. With reference to Felix Weltsch and Søren Kierkegaard, Kafka’s humor is emphasized as an expression of his own religious inquiries.

PL

Humor Kafki i specyficzny komizm jego tekstów w ostatnich latach coraz częściej były przedmiotem badań w kafkologii. Oba ujawniają się ze szczególną ostrością w konfrontacji Kafki ze swoim środowiskiem religijnym. Artykuł bada te kwestie na przykładzie dzienników oraz listów Kafki. Odwołując się do Henri’ego Bergsona, komizm Kafki jest ukazany jako efekt inkongruencji występujących w relacji zasymilowanego zachodniego judaizmu do chasydyzmu. W świetle tekstów przyjaciela Kafki, Feliksa Weltscha, oraz filozofa Sørena Kierkegaarda humor Kafki jawi się jako wyraz jego własnych religijnych poszukiwań.

17

Komentarz do bibliografii przekładów literatury polskiej w Serbii i serbskiej w Polsce w 2015 roku

51%

Sobalkowska E.

Przekłady Literatur Słowiańskich

|

2016

|

tom 7

|

nr 2

115-124

SR

У овом тексту аутора интересује проблем пољске књижевности у Србији и српске књижевности у Пољској. Већина превода који су се појавили у Србији 2015. године представљају наставак претходних издања или су то нови, савременији преводи већ познатих дела на издавачком тржишту Србије. 2015. година је донела 23 књиге (без иједне збирке песама) и 17 песама у разним часописима. Српска књижевност је била слабо представљена у овом периоду — само два стрипа, две антологије поезије и двадесет три песме су биле објављене. Према томе, није било ни једне публикације прозе. Ово постаје тенденција, јер као и у 2014. години, није био објављен нити један превод српске прозе на пољском издавачком тржишту.

EN

The text analyses the issue of Polish literature in Serbia and Serbian literature in Poland. Most of the translations that appeared in Serbia in 2015 were reprints of previous editions or new, contemporized translations of works already known in the Serbian publishing market. The year 2015 saw 23 book publications (without any volume of poetry) and 17 poems in various magazines. Serbian literature was poorly represented in the discussed time — only two comics, two anthologies of poetry and 23 poems were published. Consequently, there was not a single prose publication. This is a tendency, as in 2014, not a single translation of Serbian prose in Polish publishing market appeared.

18

Ciała dyscyplinowane czy podmioty transgresywne? Somatoestetyka fikcyjnych zespołów death- i blackmetalowych

51%

Sierzputowski K.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

|

2018

|

nr 10(3) "Studia nad kulturą metalową"

34-46

PL

Spektakle koncertów zespołów metalowych są widowiskiem o dużym stopniu symbolicznej umowności, która paradoksalnie ma za zadanie wywoływać efekt nieustannej autentyczności wśród widzów i słuchaczy. Prezentowane utwory, a także cały entourage sceniczny i wizerunkowy zespołu stanowi o sile jego podmiotowości w polu lokalnej muzyki metalowej. Bardzo rzadko, a często także niechętnie, mówi się jednak o zakulisowej egzystencji grup metalowych oraz o procesach dyscyplinujących, którym muszą się poddawać, by wywołać określone i oczekiwane efekty wśród słuchaczy. Da się jednak zauważyć krytyczny namysł nad zjawiskiem zakulisowej dyscypliny w metatekstach muzycznych, takich jak komiksy i animacje poświęcone biografiom zespołów fikcyjnych. Teksty te transgresywnie unaoczniają problem masochistycznego spektaklu ciała i przemocowej, choć pozornej, autentyczności grup muzycznych. Przykładami takich tekstów są japońska animacja Detroit Metal City (2008) oraz komiksem Będziesz smażyć się w Piekle autorstwa Krzysztofa „Prosiaka” Owedyka (2016).

EN

The performances of metal music gropus kind be described as a spectacles of a high degree of symbolic convention, which is paradoxically intended to cause the effect of constant authenticity among spectators and listeners. However, it is diffucult to find any kind of material that shows behind-the-scenes existance of those gropus, we can find critical reflection on the phenomenon of behind-the-scenes discipline in meta-music texts, such as comics and animations devoted to the biographies of fictional music groups. These texts transgress the problem of the masochistic spectacle of the body fictional authenticity of the musical groups. Examples of such texts are the Japanese animation Detroit Metal City (2008) and the Polish comic Będziesz smażyć się w Piekle by Krzysztof “Prosiak” Owedyk (2016).

19

Międzykulturowy intersemiotyczny transfer komizmu powieść Ericha Kastnera «35 maja albo Jak Konrad pojechał konno do mórz południowych» w opracowaniu graficznym Bohdana Butenki.

44%

FRUŻYŃSKA J.

Transfer. Reception studies

|

2018

|

tom 3

EN

The subject of the presented paper is the analysis of the graphic design of the novel The 35th of May or Conrad’s Ride to the South Seas by Erich Kästner, edited by Nasza Księgarnia publishing house in the period 1957-2008. The Polish edition of the book, illustrated by an eminent representative of the Polish School of illustration, Bohdan Butenko, has the features of a picture book. It is characterized by the versatility of the project, including typography and book “architecture". The graphic layout of the book, examined as a form of intersemiotic translation, is analyzed in terms of humor, which is present in both the literary text and illustrations in several typical figures: caricature, carnivalesque "world upside down", subtle parody and satire.

DE

Zusammenfassung Ziel des Artikels ist die Analyse des Grafikdesigns von Erich Kästners Kinderroman Der 35. Mai oder Konrad reitet in die Südsee in den Ausgaben des Verlages „Nasza Księgarnia“ von 1957-2008. Die polnische Ausgabe, illustriert von Bohdan Butenko, einem herausragenden Vertreter der polnischen Illustrationsschule, hat Eigenschaften eines Bilderbuches und zeichnet sich durch Vielseitigkeit des Designs aus, mit typographischen und bucharchitektonischen Elementen. Analysiert wird das als Intermedialitätsform betrachtete Grafik-Layout des Buches im Hinblick auf dessen Zusammenhang mit dem für Kästners Schaffen bezeichnenden Humor, der sowohl im literarischen Text als auch in den Illustrationen auf mehrere typische Arten vorhanden ist, wie z. B. in Karikaturporträts, der Karnavalsabbildung „der Verkehrten Welt“ oder dezenter Ironie und Satire.

PL

Tematem artykułu jest analiza szaty graficznej powieści Ericha Kästnera 35 maja albo Jak Konrad pojechał konno do mórz południowych w wydaniach Naszej Księgarni z lat 1957–2008. Polska edycja utworu, zilustrowana przez wybitnego przedstawiciela Polskiej Szkoły Ilustracji, Bohdana Butenkę, ma cechy książki obrazkowej i odznacza się wszechstronnością opracowania, obejmującego typografię i przestrzenną „architekturę” książki. Szata graficzna książki, traktowana jak forma przekładu intersemiotycznego, jest analizowana pod kątem związków z charakterystycznym dla twórczości Kästnera komizmem, który jest obecny zarówno w tekście literackim, jak i w ilustracjach w kilku typowych postaciach: portretu-karykatury, karnawałowego obrazu „świata na opak”, subtelnej parodii i satyry.

20

Языковая игра в педагогической речи: лингвоэкологический аспект

38%

Иванян Е.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica Rossica

|

2017

|

nr 14

73-80

EN

The article provides an overview of the concept of language game. The linguistic language game in the speech of the teacher was studied with the help of a three-year sociolinguistic experiment with the use of dictaphone records, the method of included observation and questioning, which covered about 1,700 informers. The author examined the language game in the speech of the teacher from the position of linguoecology, developed the criteria for determining the linguoecological / non-linguistic nature of the result of the language game. In the article, all the level types of language games are consistently characterized, considering the sign of the linguoecological / non-linguoecological character of the evaluative statements of the teacher. It is shown that the language game is an effective way to create an atmosphere of creativity and cooperation in the class. It is determined that among the comic techniques the most linguoecological is antiphrasis. It is revealed that many methods of language play violate the linguoecological nature of speech, if the game vector is aimed at discrediting the learner, the statement is permeated with self-abasement or contains invectives «softened» by the language game method.

RU

В статье представлен обзор понятия языковой игры. Лингвистическая языковая игра в речи педагога исследована при помощи трехлетнего социолингвистического эксперимента с применением диктофонных записей, метода включенного наблюдения и анкетирования, охватившего около 1.700 информаторов. Автор рассмотрел языковую игру в речи педагога с позиции лингвоэкологии, разработал критерии определения лингвоэкологичности / нелингвоэкологичности результата языковой игры. В статье последовательно характеризуются все уровневые типы языковой игры с учетом признака лингвоэкологичности / нелингвоэкологичности оценочных высказываний педагога. Показано, что языковая игра является эффективным способом создания атмосферы творчества и сотрудничества на занятии. Определено, что среди приемов комического наиболее лингвоэкологичным является антифразис. Выявлено, что многие приемы языковой игры нарушают лингвоэкологичность речи, если вектор игры нацелен на дискредитацию обучающегося, высказывание проникнуто самоуничижением или содержит инвективы, «смягченные» приемом языковой игры.