Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Influence of the cardiac rehabilitation on regular physical activity after coronary artery bypass grafting

100%

Storch-Uczciwek A. , Bochenek A.

|

nr 1

3-8

PL

Cel i założenie: celem pracy była ocena aktywności ruchowej (AR) oraz wpływu rehabilitacji kardiologicznej na systematyczny wysiłek fizyczny osób po chirurgicznej rewaskularyzacji serca. Materiał: badaniem objęto 120 mężczyzn w wieku 40-75 lat z chorobą niedokrwienną serca, którzy zostali poddani klasycznej operacji pomostowania wieńcowego z zastosowaniem krążenia pozaustrojowego. Metoda badawcza: oceny aktywności ruchowej badanych dokonano na podstawie kwestionariusza Paffenbarger (PPAQ - Paffenbarger Physical Activity Questionnaire). Badanie przeprowadzono dwukrotnie - bezpośrednio przed zabiegiem i 12 miesięcy po pomostowaniu. Podczas pierwszego i drugiego badania u każdego chorego przeprowadzono wywiad w celu pozyskania informacji dotyczących udziału w poszpitalnej rehabilitacji kardiologicznej. Wnioski: 1. W trakcie 12-miesięcznej obserwacji badanie kwestionariuszowe wykazało istotne zmniejszenie całkowitego wydatku energetycznego związanego z aktywnością ruchową. 2. Istotnym czynnikiem podejmowania aktywności ruchowej przez badanych w ciągu 12 miesięcy po rewaskularyzacji chirurgicznej był ich udział w poszpitalnej rehabilitacji kardiologicznej. 3. U chorych po CABG nie stwierdzono korelacji między ich udziałem w rehabilitacji kardiologicznej przed operacją a całkowitym tygodniowym wydatkiem energetycznym związanym z aktywnością ruchową.

EN

Aims: evaluation of physical activity and the influence of outpatient cardiac rehabilitation on regular physical activity after surgical revascularization. Material and method: the study group consisted of 120 male patients, aged between 40-75 years with ischemic heart disease, who had undergone standard coronary artery bypass grafting procedure with extracorporeal circulation. In order to evaluate physical activity of the patients the Paffenbarger Physical Activity Questionnaire was used. The questionnaire was conducted twice, directly prior to the CABG procedure and 12 months after. The information concerning participation of the patients in outpatient cardiac rehabilitation was gathered during the first and second interview. Conclusion: 1. PPAQ showed a significant decrease in total energy expenditure related to physical activity within 12 months following the procedure. 2. Participation in the outpatient cardiac rehabilitation was an essential factor for undertaking physical activity within 12 months after surgical revascularization. 3. There was no correlation between participation in outpatient cardiac rehabilitation before surgical revascularization and the total weekly energy expenditure related to physical activity.

2

Estimation of energy expenditure during various forms of exercise training in early cardiac rehabilitation

75%

Kocur P. , Deskur-Śmielecka E. , Wilk M. , Dylewicz P.

|

nr 2

3-11

PL

Celem niniejszej pracy było porównanie szacowania za pomocą trzech metod wydatku energetycznego (WE) podczas różnych form treningu stosowanego w rehabilitacji kardiologicznej. Materiał i metoda: badaniu poddanych zostało 40 kolejnych mężczyzn uczestniczących w programie wczesnej rehabilitacji po ostrym zespole wieńcowym. Program rehabilitacyjny składał się z 12-13 sesji treningowych obejmujących Nordic Walking (NW), ćwiczenia ogól-nousprawniające (Ćw) i trening na cyklergometrze (R). U każdego pacjenta 4-krotnie oszacowano WE za pomocą 3 prostych metod: z wykorzystaniem rejestratora częstotliwości rytmu serca z wbudowaną funkcją kalkulacji WE (CRS), akcelerometru i obliczanego na podstawie średniej treningowej CRS w odniesieniu do wartości CRS podczas kolejnych obciążeń w trakcie próby wysiłkowej. Wyniki: w przypadku wszystkich rodzajów treningu wartość WE oszacowanego za pomocą akcelerometru była istotnie mniejsza niż na podstawie obliczeń wykonywanych w odniesieniu do próby wysiłkowej, a w przypadku Ćw i R była także mniejsza niż oszacowana za pomocą rejestratora CRS. Szacowania WE za pomocą rejestratora CRS i obliczeń na podstawie średniej treningowej CRS różniły się istotnie jedynie w przypadku treningu na cykloergometrze. Niezależnie od zastosowanej metody, największy średni WE uzyskali pacjenci podczas NW. Wnioski: użycie rejestratora CRS wyposażonego w funkcję kalkulacji WE umożliwia wiarygodne porównanie WE związanego z różnymi formami aktywności fizycznej. Pomiar WE za pomocą akcelerometru jest przydatny wyłącznie do oceny niezłożonych czynności odbywających się z dużym przyspieszeniem liniowym ciała.

EN

Aim: to compare estimated energy expenditure by means of three simple methods during various forms of training used in cardiac rehabilitation. Material and methods: the examined group consisted of 40 men involved in early cardiac rehabilitation following acute coronary syndrome. The rehabilitation program consisted of 12-13 sessions comprising Nordic Walking (NW), calisthenics (Cal), and cycle ergometer training (Erg). In each subject, energy expenditure was measured four times using a heart rate monitor with inbuilt function for calculating energy expenditure (CRS), an accelerometer, and heart rate calculated from mean exercise heart rate value based on the data from the treadmill exercise test. Results: for all types of training, the energy expenditure value assessed with an accelerometer was lowerthan calculated based on data from the treadmill exercise test. For Cal and Erg, it was also lower than estimated with the heart rate monitor. The assessment of energy expenditure with the heart rate monitor and calculated based on the data from the exercise test differed exclusively in the case of ergometer training. For all methods of assessment, the energy expenditure was highest during NW. Conclusions: the use of the heart rate monitor enables reliable comparison of energy expenditure during various forms of physical activity. The accelerometer may be useful in assessment of energy expenditure only during simple activities with high linear acceleration.

3

The influence of regular clinic physical training on blood pressure in patients with ischemic heart disease

63%

Kielnar R. , Selwa E. , Domka-Jopek E. , Snela S.

|

nr 3

7-16

PL

Rehabilitacja kardiologiczna w dużym stopniu umożliwia pacjentom powrót do sprawności psychofizycznej spełniając w ten sposób jeden z jej głównych celów. Celem pracy jest ocena wpływu ambulatoryjnej, systematycznie prowadzonej rehabilitacji kardiologicznej na wartości ciśnienia tętniczego u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Badaniem objęto 73 pacjentów (49 mężczyzn i 24 kobiety) po zawale mięśnia sercowego, operacjach kardiochirurgicznych, koronaroplastyce oraz po ostrym incydencie wieńcowym wraz z innymi współtowarzyszącymi schorzeniami. Średnia wieku pacjentów wynosiła 61,63 roku. U pacjentów tych oceniano średnie wartości ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego oraz średnie ciśnienie tętnicze. Program rehabilitacji zawierał 24 sześćdziesięciominutowe sesje po 2-3 razy w tygodniu, obejmujące 30 minut ćwiczeń ogólnokondycyjnych oraz 30 minut jazdy na cykloergometrze rowerowym (trening interwałowy) z submaksymalnym obciążeniem dostosowanym indywidualnie do każdego pacjenta na podstawie wyników próby wysiłkowej, pod stałą kontrolą EKG pracy serca. Rehabilitacja trwała około 3 miesięcy. Pacjenci ćwiczyli w 6-osobowych grupach. Ambulatoryjna rehabilitacja kardiologiczna pozytywnie wpływa na wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Trzymiesięczny cykl rehabilitacji kardiologicznej powoduje istotną redukcję skurczowego i średniego ciśnienia tętniczego w spoczynku, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn niezależnie, od wieku. Długoterminowy trening kardiologiczny istotnie obniża ciśnienie rozkurczowe i średnie ciśnienie tętnicze pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i nadciśnieniem w przeciwieństwie do grupy pacjentów normotensyjnych.

EN

Cardiac rehabilitation greatly contributes to regaining psycho-physical fitness by patients which is one of its main aims. The aim of this research was to evaluate the influence of clinic cardiac rehabilitation on blood pressure in patients with ischemic heart disease. 73 patients (49 men and 24 women) after myocardial infarction, cardiac operations, coronary angioplasty or serious heart disorders together with other concomitant diseases were examined. The average age was 61.63 years. The average systolic and diastolic blood pressure in those patients and the average blood pressure was measured. The rehabilitation programme consisted of 24 one-hour sessions carried out 2-3 times a week. Those sessions included 30 minutes of general keep-fit exercises and 30 minutes of cycloergometer exercise (intervallic training) with the submaximum load individually adjusted to each patient on the basis of the exercise test results. All the time the heart work was controlled by means of an electrocardiograph. The rehabilitation lasted about 3 months. The patients did the exercises in groups of six. The research results show that regular cardiac rehabilitation has a beneficial influence on the systolic and diastolic blood pressure in patients with ischemic heart disease. The three-months-long cardiac rehabilitation resulted in significant reduction of the systolic blood pressure and the mean arterial pressure in both female and male patients regardless of age. A long-term cardiac training significantly reduces the diastolic blood pressure and the mean arterial pressure in patients with ischemic heart disease and hypertension as opposed to the group of normotensive patients.

4

Quality of life in patients undergoing cardiac rehabilitation after myocardial infarction treated with PTCA and stem cells - case study

51%

Borgosz-Guźda A.

|

nr 3

67-71

PL

Celem pracy była ocena jakości życia pacjenta po zawale mięśnia sercowego, leczonego PTCA i komórkami macierzystymi szpiku, a także poddanego rehabilitacji kardiologicznej. Materiał i metoda: badanie przy pomocy kwestionariusza SF-36 wykonano około 2 lata po zawale. Pacjent: mężczyzna, 46 lat, z zawałem serca trafił do szpitala im. Jana Pawła II w Krakowie, gdzie przeprowadzono zabieg PTCA oraz wszczepienie komórek macierzystych szpiku celem regeneracji uszkodzonego niedokrwieniem mięśnia sercowego. Pacjent przeszedł także rehabilitację szpitalną, sanatoryjną w Polanicy Zdrój oraz kontynuuje rehabilitację w warunkach domowych. Wnioski: w porównaniu z wynikami innych badaczy można stwierdzić, że pacjent po PTCA, komórkach macierzystych i rehabilitacji kardiologicznej uzyskał wyższe wyniki w zakresie wszystkich skal, za wyjątkiem RP (ograniczenia z powodu zdrowia fizycznego), w porównaniu z wynikami innych chorych po zawale mięśnia sercowego. Ogólna ocena jakości życia i całkowite zdrowie psychiczne okazały się także wyższe od wartości uzyskanych przez pacjentów wyłącznie po PTCA, jedynie wartość całkowitego zdrowia fizycznego okazała się niższa. Ogólna jakość życia okazała się również wyższa w porównaniu z wynikami uzyskanymi przez pacjentów po CABG.

EN

Aims: The aim of this study was to evaluate the quality of life in a patient after myocardial infarctionion undergoing cardiac rehabilitation, who had been treated with PTCA (Percutaneous Transluminal Coronary Angioplasty) and stem cells. Material and method: SF-36 test taken approx 2 years after the infarctionion. Patient: male, 46 years, treated for cardiac infarctionion at Jan Paweł II hospital in Cracow using PTCA and stem cells implantation in order to regenerate the cardiac muscle affected by ischemia. The patient was also subjected to hospital and sanatorium rehabilitation in Polanica Zdrój and continues rehabilitation at home. Conclusions: in comparison to the results of other authors it can be said that the patient after PTCA, stem cells and cardiac rehabilitation had better scores on all of the scales in the test apart from RP scale (role-physical) in comparison to results of other patients after myocardial infarction. The general quality of life and mental health scores proved to be higher than those attained by patients treated only with PTCA, however the GH score (general health) was lower than in the other patients. The general quality of life score was higher as well in comparison to patients after CABG (coronary artery by-pass grafting).