Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Individual Features in the Contemporary Polish Reportage: A Syntactic and Stylistic Study on the Basis of "Zabójca z miasta moreli: reportaże z Turcji" by Witold Szabłowski

100%

Ostrowska K. M.

Półrocznik Językoznawczy Tertium

|

2020

|

tom 5

|

nr 2

31-47

PL

Artykuł traktuje o językowych indywidualizmach we współczesnym polskim reportażu na podstawie tekstu Zabójca z miasta moreli. Reportaże z Turcji Witolda Szabłowskiego. Autorka prezentuje zarówno statystyczny kształt, jak i stylistyczne osobliwości omawianego reportażu, który został wyróżniony Nagrodą im. Beaty Pawlak w 2011 roku oraz zawiera ważne wyróżniki charakterystyczne dla stylu publicystycznego. Ramy znaczeniowe terminu reportaż określa, posiłkując się definicjami Janusza Sławińskiego, Czesława Niedzielskiego oraz Juliana Maślanki. W swojej pracy używa tradycyjnego modelu składniowego Zenona Klemensiewicza, uwzględniając ważne osiągnięcia naukowe Stanisława Jodłowskiego. Zgodnie z postulatami Anny Wierzbickiej, Marii Rachwałowej, Stanisława Mikołajczaka oraz Marka Ruszkowskiego spośród konstrukcji narracyjnych, które silnie wpływają na podmiotowość stylu, dobiera próbę równą 200 wypowiedzeń. W badaniach w pierwszej kolejności dokonuje szczegółowej analizy syntaktycznego i stylistycznego kształtu tekstu Szabłowskiego w porównaniu do stylu współczesnego polskiego reportażu. Następnie zwraca szczególną uwagę na stylistyczne indywidualizmy wskazujące na wykorzystanie składni sprawozdawczo-raportującej. W rezultacie autorka zauważa, że w reportażu Zabójca z miasta moreli. Reportaże z Turcji Witolda Szabłowskiego 1) przewaga konstrukcji pojedynczych oraz dopełnień w zdaniach rozwiniętych świadczą o dynamizacji akcji, 2) często używane w konstrukcjach rozwiniętych okoliczniki potęgują dokumentarność, 3) zdania hipotaktyczne dopełnieniowe wskazują na raportowanie i przytaczanie, 4) zdania złożone podrzędnie okolicznikowo pełnią stylistyczną funkcję eksplikacyjną.

EN

The article deals with the language individual features in the contemporary Polish reportage based on the text Zabójca z miasta moreli: reportaże z Turcji by Witold Szabłowski. The author presents both the statistical analysis and the stylistic peculiarities of this reportage which was prized a prestigious Beata Pawlak Award in 2011 and contains important components characteristic for the journalistic style. The author uses the traditional syntactic model of Zenon Klemensiewicz and takes into consideration Stanisław Jodłowski’s research achievements. According to the postulates of Anna Wierzbicka, Maria Rachwałowa, Stanisław Mikołajczak, and Marek Ruszkowski, she selects a sample of 200 utterances which are examples of such narrative constructions that strongly indicate subjectiveness. In her research, firstly, she conducts a detailed analysis of the syntactic and statistical features of Szabłowski's text in comparison with the style of the contemporary Polish reportage. Secondly, she draws attention to stylistic unique features indicating the reporting syntax. As a result, the author notices the following language individual features in Zabójca z miasta moreli: reportaże z Turcji by Witold Szabłowski: 1) simple utterances and direct and indirect objects in the developed sentences, 2) developed clauses and adverbials, 3) objective hypotaxis, and 4) adverbial hypotaxis.

2

Básník jako oběť, svědek i žalobce: kontradějiny v básnické skladbě Ivana Diviše Moje oči musely vidět (1987-1989)

80%

Vojvodík J.

Česká literatura (Czech Literature)

|

2022

|

tom 70

|

nr 1

29-57

EN

Ivan Diviš’s My Eyes had to See (1987–1989) can be considered one of the finest poetic creations and performances of Czech poetry at the end of the 20th century. Its powerful effect lies in the fact that it combines poetic testimony, (auto)biographical intimacy, a suprapersonal, generally applicable message and a reflection on universal history and the modern Czech history of the last century in both fiction and fact. It is as if the identity of the poet is actually determined by the testimony: the poet is the one who sees, must see, and bear witness to what he sees.

3

Na wodach wielkich i niespokojnych. Wokół metaforyki akwatycznej i nautycznej

80%

Wróbel Ł.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2015

|

nr 5(8)

185-199

EN

The objective of this article is to briefly describe the ways in which aquatic and nautical metaphorics functioned in the seventeenth-century literature and philosophy in regard to meta-scientific discourse. The paper’s compositional frame is the reference to the interwar writings of Juliusz Kleiner. Firstly, I point out that the category of “life” along with the metaphors of “water” and “fluidity” he used, were ontologised and, in fact, refer to the undifferentiated domain of primal factuality that is located beyond the symbolic registers, ahead of the hermeneutic moment. Secondly, I hold that figures and concepts which appear in Kleiner’s writings, not necessarily refer solely to the French and German modern philosophy at the turn of the 19th and 20th century, as the sources of analogous conceptualisations: figurative and conceptual are to be found also within the seventeenth-century British meta-scientific discourse.The article’s axis is an analysis of selected writings of Francis Bacon, Thomas Hobbes and William Shakespeare concerning the ways they applied aquatic and nautical metaphorics. Auden, Wystan Hugh. The Enchaféd Flood or the Romantic Iconography of the Sea. London: Faber and Faber, 1985