Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Chromatická harfa z pozůstalosti Marie Zunové-Skalské ve sbírce Českého muzea hudby

100%

Kotašová D.

Hudební věda (Musicology)

|

2014

|

tom 51

|

nr 3-4

365-383

XX

Organologická studie se zabývá nástrojem, který byl v držení harfenistky, pedagožky a hudební publicistky Marie Zunové-Skalské a dnes je uložen ve sbírkovém fondu NM-ČMH.

2

Uniwersalny moduł harfy ze sterowaniem ultradźwiękowym

100%

Pawluś M. , Warowny A.

Przegląd Mechaniczny

|

2017

|

tom nr 11

40--43

PL

Harfa laserowa, inspiracja dla tego projektu, została po raz pierwszy wykonana w 1981 r. przez Niemca Bernarda Szajnera. Jednak ze względu na zastosowanie w niej laserów o wysokiej mocy korzystanie z urządzenia wiązało się z niebezpieczeństwem poparzenia lub uszkodzenia wzroku. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie procesu projektowania i wykonania bezpiecznego następcy harfy laserowej w postaci interaktywnego, elektronicznego instrumentu muzycznego w swoim działaniu wykorzystującego ultradźwiękowe czujniki odległości. Dzięki zastosowaniu modularnego, wielosegmentowego układu czujników możliwy jest odczyt położenia rąk w dwóch osiach oraz przełożenia ich na parametry zadawane do interfejsu MIDI przez mikrokontroler Arduino, przy zachowaniu kompaktowej i łatwej w transporcie budowy urządzenia. Urządzenie pracuje jako kontroler z interfejsem MIDI, do swojego działania wymagając dodatkowo syntezatora zgodnego z tym standardem.

EN

Laser Harp, which was an inspiration for this project, was created for the first time by German Bernard Szajner in 1981. However due to the need of application high power lasers the use of this device involved a danger of getting burn or damaging sight ability. The aim of this article is a presentation of a process of designing and executing a safe successor of laser harp in the form of interactive, electronic musical instrument, that in its work uses ultrasonic distance sensors. A Modular, polymerous set of sensors allows to register a hand position in two dimensions. Received data are being translated to parameters of MIDI interface through Arduino microcontroller with maintaining a compact and easy to transform device construction. This device is a controller with MIDI interface. It requires a synthesizer compatible with this standard for its efficient work.

3

Václav Klička's harp in the collection of the czech museum of music

80%

Kotašová D. , Vomáčka I.

Hudební věda (Musicology)

|

2019

|

tom 56

|

nr 4

366-385

EN

The current collection of the National Museum – Czech Museum of Music includes five harps made by Erard, whose original owners were prominent figures of Czech musical life during the period from the first third of the 19th century to the 1950s. One of them was the Czech harpist, educator and composer Václav Klička (1882–1953). His biography is reconstructed here in association with his musical instrument, and is supplemented by information drawn from surviving photographic documentation, press of the period, and Klička´s own written memories. The research takes in economic aspects, with findings available from newly obtained data from Erard ledger books. Their detailed study revealed that notwithstanding the considerable cost of one of the most expensive musical instruments, the noted Paris manufacturer proved ready and willing to adjust this specimen´s retail price to the economic situation in this country. Sébastien Erard, who had worked his way up in the course of the 19th century to the status of the most successful producer of double-action pedal harps with fourchette mechanism, influenced other instrument makers across Europe. His Czech competitor was Alois Červenka, arguably the only professional harp builder in the Austro-Hungarian Empire at the turn of the 20th century. Despite the presence of a local supplier, the ownership of an instrument made by the French firm was believed to enhance the prestige of a Czech artist who was well established on the European concert circuit. The Erard harp No. 2284, dating from 1892, which was donated to the Museum by Václav Klička´s daughters, today serves as a lasting memento of not only an eminent artist and creative partner of world-famous musicians, but also a Czech patriot who warmly loved his country.

CS

V současné sbírce Národního muzea – Českého muzea hudby se nachází pět harf značky Erard, jejichž původní majitelé pochází z řad významných osobností českého kulturně hudebního života od první třetiny devatenáctého do padesátých let století dvacátého. Patřil mezi ně také český harfista, pedagog i skladatel Václav Klička (1882–1953). Jeho biografie je rekonstruována ve spojení s hudebním nástrojem, doplněna o informace z dochované fotografické dokumentace, dobového tisku a písemně zaznamenaných vzpomínek hudebníka. Do předmětu bádání byl zahrnut rovněž ekonomický aspekt, a to díky nově získaným údajům z Erardových zákaznických knih. Z výsledků výzkumu vyplynulo, že navzdory finančně náročnému pořízení jednoho z nejdražších hudebních nástrojů se proslulý pařížský výrobce při jeho prodeji cenou obratně přizpůsobil dobovým hospodářským poměrům na našem území. Sébastien Erard, který se v průběhu 19. století doby stal nejúspěšnějším producentem dvouzářezové pedálové harfy s vidličkovou mechanikou, ovlivnil také další nástrojaře po celé Evropě. Jeho konkurenci u nás reprezentoval Alois Červenka, pravděpodobně jediný profesionální harfař v rakousko-uherské monarchii na přelomu 19. a 20. století. Přesto vlastnictví nástroje francouzského výrobce znamenalo určitou společenskou prestiž českého výkonného umělce, působícího zejména na evropských koncertních pódiích. Erardova harfa No. 2284 z roku 1892, kterou naší národní instituci darovaly dcery Václava Kličky, tvoří dnes trvalou památku nejen na našeho umělce, partnera světoznámých hudebníků, ale také na českého patriota, jenž miloval svou zemi.

4

Aniołowie fanfarzyści i poena sensus. Garść refleksji nad Ołtarzem Sądu Ostatecznego Jheronimusa Boscha z Groeningemuseum w Brugii

80%

Kubies G.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

tom 66

|

nr 4: Historia sztuki

33-53

PL

Ołtarz Sądu Ostatecznego z brugijskiego muzeum (0000.GRO.0208.I) uważany jest obecnie przez członków Bosch Research and Conservation Project (BRCP) za niekwestionowane dzieło w oeuvre Jheronimusa Boscha (ok. 1450-1516). Ołtarz, wykonany zapewne dla humanistycznie wyedukowanego odbiorcy wywodzącego się z arystokratycznego lub patrycjuszowskiego środowiska, jest datowany (BRCP) na lata ok. 1495-1505. W niniejszym artykule podjęto próbę wykazania związku (i zarazem jego interpretacji), u podstaw którego leżą kategorie inventio i fantasia, pomiędzy wyobrażeniami aniołów fanfarzystów flankujących Chrystusa a potępionymi powiązanymi z dwoma instrumentami muzycznymi – harfą i dzwonem, poddawanymi karom zmysłów (poena sensus); zostali oni ukazani w części środkowej Ołtarza. Artykuł porusza także zagadnienia funkcji i zadań trębaczy, komentarzem opatrzono instrumenty muzyczne, uwzględniając ich kontekst ikonograficzny oraz muzyczny. Aniołowie, jak ukazał malarz (kierują swe instrumenty w stronę harfy i dzwonu), zdają się stać za wyrafinowanymi torturami dla skazańców. Hipoteza, w ramach której zidentyfikowano niekonwencjonalne zadania owych istot duchowych, zasadza się na fundamencie biblijnym (Rdz 19,13.24-25; 2 Krl 19,35; 2 Mch 3,26-27; Ap, 8,1-11,19; 15, 1-16,21). Aniołowie fanfarzyści posługujący się długimi, prostymi trąbkami, z których zwisają chorągwie ze znakiem krzyża, występują zarazem w funkcji trębaczy heraldycznych – anonsują przybycie Chrystusa na sąd powszechny, obwieszczają Jego obecność. Malarz w ramach swoistej gry z ikonografią Sądu Ostatecznego zerwał z tradycyjnym toposem anioła fanfarzysty, a sięgając po motywy instrumentów łączonych z królem Dawidem (harfa) i Kościołem (dzwon), wyszedł poza krąg odniesień o pozytywnych konotacjach.

EN

The Last Judgement triptych from the Groeningemuseum in Bruges is currently considered by members of the Bosch Research and Conservation Project as an undisputed work in the oeuvre of Hieronymus Bosch (c. 1450-1516). The triptych is dated c. 1495-1505. In the article I demonstrate the connection (and thus the interpretation), based on two categories – inventio and fantasia, between the images of trumpet-playing angels and two musical instruments: a harp and bell, fulfilling the function of penitentiary tools. Two damned linked to them undergo punishment of senses (poena sensus). The driving force behind this refined form of torture, in response to amoral living seen in the light of Christian ethics, would be the angels. They play with their instruments turned in the direction of the harp and bell. In the context of the main contents of the Bruges Last Judgement I perceive the trumpet-playing angels using long, straight aerophones with banners as heraldic trumpeters. The painter, within the context of his own iconographical game, departed from the traditional topos of an angel eschatological trumpeter and in reaching for motifs of instruments connected to King David (harp) and the Church (bell), went beyond positive connotations related to them.

5

Rerum patris Pii Hancke. O muzykaliach nyskiego dominikanina

60%

Hauptmn-Fischer E.

Hereditas Monasteriorium

|

2013

|

tom 2

81-93

EN

The collection of Pius Hancke’s works includes numerous pieces written for the harp. Its outstanding repertoire and provenance distinguishes it from other monastic collections. The collection belonged to the monk who developed it during his whole life and carried it with him when changing places he lived in. Last 30 years of his life Pius Hancke spent in Dominican monastery in Nysa. Notes used during the liturgy (masses, litanies) certainly were used there and currently are the only testimony of the music culture of this monastery. Next to liturgical pieces Hancke’s collection includes a number of instrumental pieces for the harp with the accompaniment of other instruments and contrafacta of opera arias. The latter often include arrangements of harp parts, most probably made by Hancke himself. Scriptors’ names relate this collection to the unique manuscript containing Antonio Vivaldi’s Credo.