Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Skuteczność leczenia fijoterapeutycznego pacjentów z zespołem cieśni kanału nadgarstka

100%

Jolanta Zwolińska J. , Andrzej Kwolek A.

|

2012

|

nr 4

428–445

XX

Carpal tunnel syndrome is the most commonly occurring neuropathy and main cause of median nerve dysfunction. Advancements in civilization and poor working conditions have often resulted in a signifiant increase in the number of cases. The variety of therapeutic agents applied in conservative and post-surgery treatment of carpal tunnel syndrome necessitates the need to evaluate their efficy in order to improve applicable rehabilitation programs. The aim of the paper was to assess the physiotherapeutic effctiveness of sonotherapy, whirl massage and physiotherapy applied on patients with carpal tunnel syndrome. A total of 30 people referred for physiotherapy in accordance with approved research program because of a single or bilateral carpal tunnel syndrome were covered by the study. A total of 48 arms were analyzed in all. Both subjective and objective clinical syndromes were evaluated. With the use of electrodiagnostic testing device hand measurements were made in areas of joint motions as well as the power grip. The nerve excitability of thenar muscles was evaluated using the traditional electrodiagnostic methods. The studies were performed prior to the implementation of rehabilitation programs and after their completion. The program covered sonotherapy, whirl massage and neuro-mobilization of the median nerve. A reduction in the severity of clinical symptoms as well as complete relief from some others was obtained. Results of computer measurements in respect of motion and muscle strength confimed the improved hand function. A statistically significant improvement in the two-pointConclusions. A combination of antiretroviral therapy in the form of sonotherapy together with hydro-therapy and kinesitherapy allows for reducing the severity of clinical symptoms as well as improve the hand function in patients with carpal tunnel syndrome (CTS). discrimination sensory quality was obtained while changes in electro-diagnostic parameters such as rheobasis, chronaxie and accommodation rate were statistically insignifiant.

2

High-frequency ultrasound in carpal tunnel syndrome: assessment of patient eligibility for surgical treatment

84%

Kapuścińska K. , Urbanik A.

|

tom 15

|

nr 62

283-291

EN

Carpal tunnel syndrome (CTS) is the most common entrapment neuropathy and a frequent cause of sick leaves because of work-related hand overload. That is why an early diagnosis and adequate treatment (conservative or surgical) are essential for optimal patient management. Aim: The aim of the study is to assess the usefulness of high-frequency ultrasound in CTS for the assessment of patient eligibility for surgical treatment. Material and methods: The study involved 62 patients (50 women and 12 men, aged 28–70, mean age 55.2) with scheduled surgeries of CTS on the basis of clinical symptoms, physical examination performed by a neurosurgeon and a positive result of EMG testing. The ultrasound examinations of the wrist were performed in all these patients. On the basis of the collected data, the author has performed multiple analyses to confirm the usefulness of ultrasound imaging in assessing patient eligibility for surgical treatment of CTS. Results: US examinations showed evidence of median nerve compression at the level of the carpal tunnel in all of the examined patients. This was further confirmed during surgical procedures. The mean value of the cross-sectional area at the proximal part of the pisiform bone was 17.45 mm2 (min. 12 mm2, max. 31 mm2). Nerve hypoechogenicity proximal to the nerve compression site was visible in all 62 patients (100%). Increased nerve vascularity on the transverse section was present in 50 patients (80.65%). Conclusions: Ultrasonography with the use of high-frequency transducers is a valuable diagnostic tool both for assessing patient eligibility for surgical treatment of CTS, and in postoperative assessment of the treatment efficacy.

PL

Zespół kanału nadgarstka (ZKN) jest najczęstszą neuropatią uciskową i częstą przyczyną zwolnień lekarskich z powodu przeciążenia ręki związanego z pracą. Optymalne postępowanie w tym zespole zależy od wczesnego rozpoznania i podjęcia odpowiedniego leczenia (zachowawczego lub operacyjnego). Cel pracy: Celem pracy jest określenie przydatności badania USG z zastosowaniem głowicy wysokiej częstotliwości w kwalifikowaniu do operacyjnego leczenia ZKN. Materiał i metoda: Materiał pracy stanowi grupa 62 pacjentów (50 kobiet i 12 mężczyzn w wieku od 28 do 70 lat; średnia wieku 55,2 roku) zakwalifikowanych do operacyjnego leczenia ZKN na podstawie objawów klinicznych i badania fizykalnego przeprowadzonego przez neurochirurga oraz pozytywnego wyniku badania EMG. Wykonano badanie USG u wszystkich tych chorych. Na podstawie uzyskanych danych przeprowadzono liczne analizy, mające na celu potwierdzenie przydatności badania USG w kwalifikowaniu do leczenia operacyjnego ZKN. Wyniki: U wszystkich osób z grupy badanej uwidoczniono w badaniu USG ucisk nerwu pośrodkowego na poziomie kanału nadgarstka, który potwierdzono podczas zabiegu operacyjnego. Średnia wartość pola przekroju nerwu pośrodkowego na poziomie bliższej części grochowatej wynosiła 17,45 mm2 (min. 12 mm2, max. 31 mm2). Obniżenie echogeniczności nerwu pośrodkowego powyżej miejsca ucisku stwierdzono u wszystkich 62 pacjentów (100%). Cechy wzmożonego unaczynienia nerwu na przekroju poprzecznym występowały u 50 osób (80,65%). Wnioski: Badanie USG z zastosowaniem głowicy wysokiej częstotliwości jest wartościową metodą diagnostyki obrazowej w kwalifikowaniu do operacyjnego leczenia zespołu kanału nadgarstka.

3

Bipolar pulsed radiofrequency neuromodulation of median nerve for treatment of carpal tunnel syndrome – a preliminary study

84%

Adam Krzywda K. , Wypych-Ślusarska A. , Krupa-Kotara K. , Oleksiuk K. , Głogowska-Ligus J. , Skrzypek M. , Słowiński J. L.

|

nr 75

107-110

EN

INTRODUCTION: The results of direct surgical release of the median nerve in patients with carpal tunnel syndrome are frequently far from being satisfactory. Aim of the presented study is to assess the early results of bipolar pulsed radiofrequency (PRF) neuromodulation of the median nerve (MN) for treatment of carpal tunnel syndrome (CTS). MATERIAL AND METHODS: Fifteen adult patients with CTS (10 women and 5 men, mean age 58.5 years) were treated. The bipolar technique of neuromodulation was applied, with confirmation of the correct electrode position by neurophysiological examination. The study protocol included the Boston Carpal Tunnel Questionnaire (BCTQ), Numerical Rating Scale (NRS) for pain assessment and tip pinch strength assessment performed before neuromodulation as well as 4 and 12 weeks after treatment. Moreover, the sensory nerve conduction velocity (SNCV) was assessed before and 12 weeks after the intervention. RESULTS: A significant improvement in symptom severity (33.53 ± 8.25 at the baseline vs. 18.33 ± 11.06 and 25.67 ± 12.39 at 4 and 12 weeks) and functional status (21.0 ± 5.79 vs. 12.07 ± 7.20 and 17.73 ± 9.09) BCTQ subscores, as well as tip pinch strength (3.39 ± 1.68 vs. 5.86 ± 1.98 and 4.93 ± 2.22) were observed. A reduction in pain and improvement in SNCV were also found, but did not reach statistical significance. CONCLUSIONS: Bipolar PRF neuromodulation of MN is a promising therapeutic tool for patients with CTS and could potentially be an alternative to direct surgical release of MN. A longer follow-up period is required to assess the longevity of clinical improvement after the treatment.

PL

WSTĘP: Wyniki chirurgicznego odbarczenia nerwu pośrodkowego u części chorych z zespołem cieśni nadgarstka są niezadowalające. Celem pracy jest ocena wczesnych wyników leczenia zespołu cieśni nadgarstka (carpal tunnel syn-drome – CTS) za pomocą bipolarnej neuromodulacji nerwu pośrodkowego (median nerve – MN) z użyciem prądu o częstotliwości radiowej w trybie pulsacyjnym (pulsed radiofrequency – PRF). MATERIAŁ I METODY: Leczeniu poddano 15 dorosłych pacjentów z CTS (10 kobiet i 5 mężczyzn, średni wiek 58,5 roku). Zastosowano technikę bipolarnej neuromodulacji z użyciem prądu PRF. Prawidłowość położenia elektrod potwierdzano neurofizjologicznie. Protokół badania składał się z kwestionariusza objawów zespołu cieśni nadgarstka (Boston Carpal Tunnel Questionnaire – BCTQ), skali numerycznej NRS (Numerical Rating Scale) dla oceny bólu oraz oceny siły mięśniowej przed neuromodulacją oraz 4 i 12 tygodni po leczeniu. Ponadto oceniano szybkość przewodnictwa czuciowego w nerwie pośrodkowym (sensory nerve conduction velocity – SNCV) przed i 12 tygodni po interwencji. WYNIKI: Stwierdzono znamienną poprawę w zakresie podskal BCTQ dotyczących ciężkości objawów (33,53 ± 8,25 przed zabiegiem vs. 18,33 ± 11,06 i 25,67 ± 12,39 po upływie 4 i 12 tygodni od zabiegu) oraz stanu czynnościowego (21,0 ± 5,79 vs. 12,07 ± 7,20 i 17,73 ± 9,09), a także poprawę siły mięśniowej (3,39 ± 1,68 vs. 5,86 ± 1,98 i 4,93 ± 2,22). Ponadto stwierdzono redukcję bólu i poprawę SNCV, jednak parametry te nie osiągnęły znamienności statystycznej. WNIOSKI: Neuromodulacja nerwu pośrodkowego za pomocą prądu PRF przeprowadzona techniką bipolarną jest obiecującą metodą leczenia pacjentów z CTS i może być alternatywą dla chirurgicznego uwolnienia nerwu pośrodkowego. Dla oceny trwałości poprawy klinicznej po zastosowanym leczeniu konieczny będzie dłuższy okres obserwacji.

4

Anatomia prawidłowa i ultrasonograficzna wybranych nerwów obwodowych. Część I: Sonohistologia oraz ogólne zasady badania na przykładzie nerwu pośrodkowego

84%

Kowalska B. , Sudoł-Szopińska I.

Journal of Ultrasonography

|

2012

|

tom 12

|

nr 49

120-130

EN

Ultrasonography is an established method for imaging peripheral nerves. It serves to supplement the physical examination, electromyography, and magnetic resonance imaging. It enables the identification of post-traumatic changes of nerves, neuropathies secondary to compression syndromes, inflammatory or neoplastic nerve lesions as well as the evaluation of postoperative complications. In certain situations, this technique is the imaging method of choice. It is increasingly used in anesthesiology for regional anesthesia. As in the case of other ultrasound imaging studies, the examination of peripheral nerves is non-invasive, well-tolerated by patients, and relatively inexpensive. This article presents the histological structure of peripheral nerves and their appearance in ultrasonography. It also presents the examination technique, following the example of the median nerve, and includes a series of diagrams and ultrasound images. The interpretation of the shape, echogenicity, thickness and vascularity of nerves is described, as well as their relation to the surrounding tissues. The “elevator technique”, which consists of locating a set nerve at a characteristic anatomic point, and following it proximally or distally, has been explained. The undisputed benefits of the ultrasound examination have been presented, including its advantages over other diagnostic methods. These advantages include the dynamic component of the ultrasound examination and the possibility of correlating the patient’s symptoms with the ultrasound images. As an example, the proper anatomy and the ultrasonographic appearance of the median nerve were described. This nerve’s course is presented, its divisions, and characteristic reference points, so as to facilitate its location and identification, and enable subsequent use of the aforementioned “elevator technique”. This article opens a series of publications concerning anatomy, technique of examination and pathologies of peripheral nerves.

PL

Ultrasonografia jest uznaną metodą obrazowania nerwów obwodowych, stanowiącą uzupełnienie badania klinicznego, elektromiografii oraz badania metodą rezonansu magnetycznego. Pozwala na rozpoznanie neuropatii na tle zespołów uciskowych, zmian pourazowych nerwów, zmian nowotworowych i zapalnych nerwów oraz na ocenę powikłań pooperacyjnych. W niektórych sytuacjach staje się metodą z wyboru. Coraz częściej jest wykorzystywana w anestezjologii celem prowadzenia znieczuleń regionalnych. Podobnie jak w przypadku innych rodzajów badań ultrasonograficznych, diagnostyka nerwów obwodowych ma nieinwazyjny charakter, jest dobrze tolerowana przez pacjentów i względnie tania. W artykule przedstawiono budowę histologiczną nerwów obwodowych w korelacji z obrazem ultrasonograficznym oraz technikę badania na przykładzie nerwu pośrodkowego, załączając szereg schematów i zdjęć ultrasonograficznych. Opisano sposób interpretacji kształtu, echogeniczności, grubości, unaczynienia nerwu, a także jego stosunku do otaczających tkanek. Wyjaśniono „technikę windy”, polegającą na odnalezieniu nerwu w charakterystycznym punkcie anatomicznym i śledzeniu go w kierunku obwodowym bądź dogłowowym. Zwrócono uwagę na niekwestionowane zalety badania ultrasonograficznego i tym samym jego przewagę nad innymi metodami diagnostycznymi, jakimi są badanie dynamiczne i możliwość jednoczasowej konfrontacji dolegliwości pacjenta z obrazem ultrasonograficznym. Przedstawiono szczegółową anatomię prawidłową i ultrasonograficzną nerwu pośrodkowego. Opisano przebieg nerwu, jego podziały i charakterystyczne punkty referencyjne, ułatwiające jego odnalezienie i identyfikację, a następnie śledzenie wspomnianą „techniką windy”. Artykuł otwiera cykl prac dotyczących anatomii, techniki badania oraz patologii nerwów obwodowych.