Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Za gruba, za chuda, nieładna – problem społecznej stygmatyzacji osób o ciele nieidealnym

100%

Brandt A. , Buszman K.

Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne

|

2016

|

nr 1(20)

103-115

EN

The aim of this paper is to present the phenomenon of social exclusion of persons whose body has been deformed due to disease process. Modern concepts of stigmatization and sociocultural aspects, which can be the background of social exclusion process, are going to be shown. Authors’ own research fo- cused on how the bodies of women after mastectomy and those suffering from anorexia are perceived in the society. In the lights of obtained results, stigmatization process is in the more advanced stage in women with anorexia than in those after mastectomy. In women after mastectomy it stops on social labeling, but in the context of anorexia it reaches the stage of social rejection according to Link and Phelan’s (2001) theory, which can be connected with social attribution of responsibility for having a stigma (somatic vs mental illness).

2

Social Deviations, Labelling and Normality

100%

Skopalová J.

Human Affairs

|

2010

|

tom 20

|

nr 4

327-337

EN

This paper discusses the issues of labelling, normality and social deviation. I focus on the sociological and socio-psychological aspects of these topics in light of their importance for pedagogy. Labelling mainly concerns the ways in which the formal and constitutive institutions of social control, including schools, respond to behaviour. Mainly children and young people are "marked" or labelled according to both their existing and presumed patterns of deviant behaviour.School, as a social institution, expects its students to be normal. It has the power to define normality and, moreover, a network of social control to achieve it. However, from the perspective of the school it is very important not to prematurely label pupils negatively during the selection process. On the contrary, school should enable as many pupils as possible to contribute successfully towards the requirements of a knowledge society. Research indicates that there is a correlation between a child's school performance and the perceptions and expectations held by the teacher. Recent studies, concerning for example violence at school, have shown how strongly the aggressive behaviour of pupils is connected to the teacher's behaviour.The theory of labelling is concerned with the fundamental question of why some individuals and groups are branded as deviating from norms more often than others. Stigma is a relative phenomenon; it is the result of successful labelling, delivering a punitive and disapproving response. In order to better understand labelling, the concepts of social norms and social deviance also require clarification.

3

Adam Bede Revisited: Social Stigma and the Formation of Deviant Identity

88%

Bonner N. , Shayegh E.

Crossroads. A Journal of English Studies

|

2015

|

tom 8

EN

In Adam Bede, George Eliot explores the way a society divides its members into categories and how these categories contribute to the formation of an individual’s identity. In the mid-nineteenth century authors in the naturalist tradition often discussed this dialogical relationship between individual and society, the specific roles for social gaze, the labeling and degrading. Eliot shows an acute of these labels that no one shapes identity without their influence. According to Nancy Anne Marck, Adam Bede introduces the theme of “emerging social consciousness” where the characters gain broader awareness of human interdependence through an experience of suffering (447). This is particularly evident when examining Eliot’s characters of “lesser fortune.” Once we’ve investigated how Eliot portrays these negative social forces throughout the novel, the labeling and the stigmatization, we will return to how Eliot addresses the larger question permeating her novel of education: how one judges another against the backdrop of community values.

4

System dozoru elektronicznego w ocenie osadzonych w zakładach karnych

75%

Nowacki Z.

Resocjalizacja Polska

|

2015

|

nr 10/2015

229-244

PL

Przedmiotem badań są formułowane przez skazanych oceny systemu dozoru elektronicznego (SDE). Za narzędzie posłużył autorski Kwestionariusz Ankiety do Badania Oceny Systemu Dozoru Elektronicznego, który zawierał także skalę kłamstwa. Kontrolowano również nastrój badanych. Aby zweryfikować sformułowane hipotezy przyjęto metodę sondażu diagnostycznego oraz metody analizy statystyczno-porównawczej. Analiza czynnikowa wykazała, że postrzeganie systemu dozoru elektronicznego nie sprowadza się do jednolitego stanowiska – przekonania o SDE to niespójny konstrukt, w którym dają się wyróżnić trzy czynniki, tj.: Oceny Negatywne, Oceny Pozytywne oraz Stygmatyzacja. Okazało się, że niegrypsujący więźniowie mają istotnie wyższe natężenie Ocen Negatywnych SDE niż skazani grypsujący. W zakresie Ocen Pozytywnych oraz odczuwanej Stygmatyzacji nie stwierdzono istotnych różnic między niegrypsującymi a grypsującymi.

EN

The subject of study and analysis is formulating an evaluation of Electronic Supervision System by convicts. As a tool author’s Questionnaire of Electronic Supervision System Evaluation was used which contained scale of lie. Frame of mind was also controlled. To verify hypothesis formulation methods diagnostic sounding and statistical and comparative analysis were used. Factor analysis demonstrated that perception of Electronic Supervision System doesn’t bring a unitary opinion-opinions of ESS are incoherent in which we can single out three factors : Negative evaluations, Positive evaluations and Stigmatization. It turned out that “non flashing” prisoners have much more negative evaluation results of ESS than “flashing” prisoners. There weren’t any significant differences in terms of positive evaluations and perceptible Stigmatization between ‘flashing” and “non flashing’ groups.

5

„Dziecko z dzieckiem z domu dziecka” - stygmatyzacja i autostygmatyzacja a szanse życiowe małoletnich matek, byłych wychowanek placówek opiekuńczo-wychowawczych

75%

Skowrońska-Pućka A.

Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej

|

2018

|

nr 20

213-235

PL

This article is theoretical and empirical in character, presents fragments of authoritative quality ver- sions devoted to issues of teenage motherhood implemented by caregivers. The issues involved are stigmatization and autostigmatization of girls who became mothers before the age of eighteen, and additionally with their children in care and education facilities. Stigmatization practices were presented in the context of the chances and fate of former pastors of care and educational institutions that were mothers of teenage mothers.

6

Wpływ samobójstwa i samobójstwa wspomaganego na przeżywanie żałoby przez pozostawionych

75%

Antosz-Rekucka R.

Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media

|

2021

|

tom 8

|

nr 2

221-235

EN

Suicide is still one of the most stigmatized types of death, arousing controversy. There exists its special type: assisted suicide in which a one kills themselves with the help of another person. It is very interesting to compare the psychological consequences of these two forms of death for the suicide survivors – that is, the relatives of the ones who took their own lives. While there are many similarities between suicide and assisted suicide, certain "technical differences" between them can significantly affect the later functioning of the survivors. In the case of "ordinary" suicide, we distinguish factors that make it difficult to survive bereavement, while assisted suicide may sometimes also have a facilitating effect on this process. The literature review shows that suicide survivors experience a higher sense of guilt (exacerbated by sometimes felt relief), anger, abandonment and responsibility, and lower support and acceptance than the relatives of other deceased. Interestingly, they do not necessarily suffer from mental disorders more often, but they are more stigmatized and feel the need to hide the circumstances of their loved ones’ death. People left after the assisted suicide also sometimes experience emotions such as relief and a sense of abandonment, they tend to distance themselves from others and hide the truth about the death of their loved ones (in this case also because of the fear of legal consequences). The most significant differences, important for the later experience of bereavement, are the possibility of saying goodbye, as well as the belief that they provided their loved ones the "good death". These factors make it much easier to mourn, reduce the traumatic experience of grief. However, there are other factors potentially complicating bereavement – research shows that assisting in suicide correlates with certain mental disorders. This may be, for example, because of ethical doubts that this practice raises, conflict with the value system, potential remorse, alienation from the community after condemning such an act, fear of legal consequences and doubts if assisting in a suicide was a right decision.

7

Stygmat przestępcy jako czynnik utrudniający readaptację społeczną byłych skazanych

75%

Olszewska E.

Resocjalizacja Polska

|

2012

|

nr 3/2012

173 - 186

PL

W artykule zwrócono uwagę na rolę stygmatu przestępcy w kontekście jego readaptacji społecznej. Przedstawiono teorię stygmatyzacji oraz mechanizmy naznaczania społecznego. Ukazano, czym jest myślenie stereotypowe i jak wygląda obraz sprawcy przestępstw w oczach społeczeństwa. Podjęto także problem zmiany postaw społecznych wobec byłych skazanych, co jest koniecznym warunkiem dla powodzenia procesu ich readaptacji społecznej po opuszczeniu instytucji ¬penitencjarnej.

EN

The article presents the role of stigma in the context of criminal social adaptation. It shows the theory of stigmatization and social mechanisms of marking. It also presents the stereotypical image of the criminals and the problem of changing social attitudes to prisoners, which is a prerequisite for the success of their social adaptation after leaving the penitentiary institutions.

8

Podmiotowość osoby i dobro wspólne w procesie reintegracji społecznej a system probacji

75%

Andrzej B.

Resocjalizacja Polska

|

2012

|

nr 3/2012

107 - 135

PL

Z punktu widzenia procesu reintegracji w przypadku tożsamości dewiacyjnej najtrudniejszy jest okres przejściowy, o którym mówi Erikson, że jest to pozostawanie osoby w pewnym dualizmie: pomiędzy tym czy wchodzić głębiej w status osobowy i internalizować coraz to nowe elementy kodeksu zachowań dewiacyjnych i przybierać karierę przestępczą, czy zminimalizować tożsamość dewiacyjną. Pozostawanie na takim rozdrożu jest najtrudniejsze z tego powodu, że bywa ono długotrwałe. Jednostka funkcjonuje przez długi czas z jednej strony w rodzinie, w szkole, w przestrzeni publicznej, a z drugiej wchodzi w podskórny, podkulturowy świat. W związku z tym, jeżeli potrafimy zdiagnozować stopień identyfikacji roli dewianta, to proces reintegracji społecznej jednostki po opuszczeniu placówki powinien polegać na przełamywaniu dewiacji, która, jak wspomniałem wcześniej, wiąże się z oceną, reakcją i postawami społecznymi, w wyniku których tworzy się stygma, czyli naznaczenie społeczne . Na skutek tego naznaczenia następuje eliminacja osoby z życia publicznego. A zatem proces reintegracji będzie zmierzał do destygmatyzacji jednostki. Chcę podkreślić, że osoba czyniąca zło powinna zostać ukarana, ale nie może być potępiona. Powinna ona odpowiadać za swoje czyny, wybory, które są wyborami naruszającymi interes grupy, ale nie może być odrzucona społecznie. Można tu przywołać słowa Jana Pawła II, który powiedział do przestępców w Płocku: „Jesteście przestępcami, ale nie jesteście ludźmi potępionymi”. Papież wskazał na wartość etyczną każdego człowieka. Poprzez wysiłek resocjalizacyjny i pracę własną przestępcy mogą wyjść z roli dewianta i stać się osobami cieszącymi się zaufaniem społecznym. Mówimy wówczas o procesie destygmatyzacji, o którym w swoich pracach pisze Heckert czy Adler . Zjawisko destygmatyzacji – odrzucenia stygmy jest procesem reagowania społeczeństwa na osoby będące dewiantami, które naruszają dobro wspólne. Społeczeństwo powinno nakładać stygmę, ale powinno się też nauczyć ją zdejmować. Stygmatyzacja nie powinna być trwała, nie może mieć charakteru nakładania barbarzyńskich kar, nie może naruszać godności człowieka, być hańbiąca i odbierać człowiekowi szanse na zmianę stylu życia. Proces destygmatyzacji powinien więc być wolny od działań niepożądanych – karzących i restryktywnych, od działań niehumanitarnych i odwetowych . Stygma zasadna to nałożenie kary, która jest zasłużoną dolegliwością. Wychodząc z założeń filozofii Kanta i Hegla, moglibyśmy powiedzieć, że człowiek, który jest istotą wolną i mającą wolną wolę, oczekuje na reakcję karzącą jako usprawiedliwioną, ponieważ swoją wolą indywidualną przeciwstawił się woli grupowej – społecznej. Oczekuje zatem na zasłużoną i sprawiedliwą karę – stygmatyzację społeczną. To nie podawanie wyroku do publicznej wiadomości, ani działania, które mają polegać na potępianiu czy brutalizacji reguł zachowania wobec przestępcy stanowią destygmaty postępowania destygmatyzacyjnego. Ideał braterstwa ludzi, ideał humanizmu nakazuje stygmę jako element zasłużonej dolegliwości. Zasłużona stygma to uznanie swojej winy. Wówczas przestępca wie, że powinien się spotkać z zasłużoną reakcją społeczną, czyli taką, która jest odpowiedzią na jego zachowanie niezgodne z ogólnie przyjętym porządkiem. Natomiast nigdy stygma nie będzie sprawiedliwa, to naznaczenie nie będzie warunkowało zmiany zachowania, jeżeli będzie działaniem o charakterze represyjnym, brutalnym, eliminacyjnym, np. będzie miała charakter trwałej eliminacji jednostki ze społeczeństwa. Jeżeli jednostka-dewiant odbierze taki sygnał eliminacji, to przebieg procesu reintegracji jest wątpliwy .

EN

After completing the rehabilitation process in a closed institution, the individual is released. Social reintegration is nothing more than just the process of overcoming the ensuing oppressive situation. The individual expects help and change in their existing situation, and when these are not the case there appears humiliation which transforms into trauma. The latter can change into polytrauma and then a person com¬mit s acts against their own will, harm¬ing themselves. Social reintegration is an individualized process whereby an individual has a chance to me et a specialist who can neutralize difficult states and situations. It is a matter of time whether or not the person in the specialist’s care will respond with their humiliation to integration rationaliza¬tion. The question is if an individual will settle for being socially marginalized, underpriviliged and pauperized, or – by rejecting these states of identity - will turn them into socially accepted behaviour. Thus, what is meant here is per¬sonal traits which are essential for the role of reintegration process perform¬er – on the one hand as a protector, educator and helper, and on the other one – as an expert and advisor. When establishing normative law and an in¬stitutional system, what must be de¬veloped is such solutions which would allow probation officers to perform the above functions. Consequently, the prabation officer, counselor or social therapist, as reintegration experts with appropriate skills and techniques, are able to bring about a temporal and interpersonal change in an individual. A new image and lifestyle of the person undergoing therapy will be shaped through the strategy of destigmatisation and overcoming stress, i.e. getting out of an oppressive situation. This is a methodical, targeted and organized process, which has specific phases: successful institutional rehabilitation followed by rehabilitation in the open system. Its aim is to prepare an in¬dividual to change their former image and lifestyle through developing rel¬evant competencies, knowledge, selfassessment and motivation. Given the above, there should be developed individual rehabilitation programmes, Le. offers of change. The word “offer” im¬plies that one person proposes changes, and the other participates in the process by jointly determining aims and tasks which can result in the programme implementation. In order for an offer to bring about a real change in an individual’s behaviour, there must be provided proper means and tools necessary to accomplish direct and indirect services of a formative and therapist nature. This can be don e by means of original rehabilitation offers. What is necessary on the part of the community, however, is a network of institutionalized specialist services as a response to honesty, diligence and usefulness, i.e. axiological paradigm of social identity which is really put into operation.

9

A reconstruction of African social realities during the period of Ebola virus disease epidemic

75%

Nicholas-Omoregbe S. O. , Hezekiah Abimbola O. H. , Adeloye D.

World Scientific News

|

2018

|

tom 102

158-165

EN

The 2013-2014 Ebola Virus Disease (EVD) outbreak in West Africa is widely regarded as the largest and scariest, with 28638 cases and 11316 deaths reported. While Africans have long been known to uphold social values and norms, the EVD outbreak may have affected some of these age-long practices. This paper did an exploratory study of the role of the 2013-2014 EVD outbreak in social reconstruction of realities in West Africa. A literature search of PubMed, EBSCO and Google Scholar for studies on “Ebola” and “social reconstruction” in “Africa” was conducted. Widespread stigmatization, rejection, and isolation of EVD cases, survivors and their relatives characterized affected communities. Social interactions, intimacy, acceptance and identity were the leading realities socially reconstructed. There is need for government, non-governmental organizations and relevant social groups to facilitate effective rebuilding processes within affected communities, geared towards a prompt return to normal ways of life.

10

Employment discrimination against obese women in obesity clinic’s patients perspective

75%

Obara-Golebiowska M.

Roczniki Państwowego Zakładu Higieny

|

2016

|

tom 67

|

nr 2

EN

Background. The workplace is one of many areas of life where obese people are unfairly treated. According to the literature obese women are particularly susceptible to discrimination in employment. There is a lack of polish researches of this subject. Objective. The main objective of this study was to analyze personal, subjective experiences related to weight bias and discrimination against obese people in the workplace of obese Polish women. Material and Methods. The study was carried out in a hospital clinic for obesity management. A total of 420 women with BMI>30, aged 21 to 72, participated in group interviews focused on the weight bias and discrimination against obese people in the workplace. Results. In the group of clinically obese women, 5.3% of subjects had experienced employment discrimination and 10.5% had been victims of verbal and social abuse in the workplace. The most common psycho-physical consequences of the weight stigma were emotional problems, lack of motivation and overeating in response to stress. Conclusions. Weight-based discrimination in the workplace poses a problem in Poland. The weight stigma and occupational discrimination lead to psycho-physical discomfort which exacerbates overeating and obesity.

PL

Wprowadzenie. Zjawisko dyskryminacji zawodowej osób otyłych a w szczególności kobiet jest dobrze udokumentowane w licznych badaniach amerykańskich oraz brytyjskich. Niestety brakuje opracowań tego tematu w Polsce. Cel. Celem badań było analiza subiektywnych doświadczeń dotyczących stygmatyzacji oraz dyskryminacji zawodowej osób otyłych w grupie otyłych polskich kobiet. Materiał i metody. Badanie odbyło się w szpitalnym oddziale leczenia otyłości. 420 kobiet z BMI>30 w wieku od 21 do 72 lat wzięło udział w wywiadach grupowych zogniskowanych na temacie stygmatyzacji oraz dyskryminacji osób otyłych w miejscu pracy. Wyniki. W grupie klinicznej otyłych kobiet 5,3% doświadczyło dyskryminacji zawodowej natomiast 10,5% kobiet było stygmatyzowanych w sposób werbalno-relacyjny w miejscu pracy. Najpowszechniejszymi konsekwencjami psychofizycznymi okazały się problemy emocjonalno-motywacyjne oraz objadanie się jako reakcja na stres. Wnioski. Wyniki badań sygnalizują, że podobnie jak w krajach gdzie odsetek ludzi otyłych jest najwyższy, również i w Polsce istnieje zjawisko zawodowej dyskryminacji osób otyłych. Stygmatyzacja oraz wynikająca z niej dyskryminacja w miejscy pracy powodują dyskomfort psychofizyczny, który sam w sobie utrwala otyłość.

11

Scottish and Slovak university student discussions about stigmatized persons: A challenge for education – moving towards democracy and inclusion

75%

Plichtová J.

Journal of Pedagogy

|

2013

|

tom 4

|

nr 2

188-207

EN

The paper compares discussions in 12 groups of university students (6 Slovak and 6 Scottish) equal in sex and age. The participants discussed the same problem - how to control the spread of HIV/AIDS and respect medical confidentiality (MC). Systematic comparisons revealed striking differences between the two national groups. The Scottish discussants were more cooperative than the Slovaks; they devoted more attention to analysing the problem and to creating a shared understanding of it. Although there was a temptation to contravene MC and the individual rights of those infected with HIV in both the Slovak and Scottish groups, only the Scottish discussants came to the conclusion, collaboratively and through argumentative exchange, that such proposals would be counterproductive in controlling the spread of HIV or in protecting public health. In the Slovak groups even participants who were opposed to discriminative proposals were not able to convince their fellow discussants that MC should not be contravened. Links are drawn between the findings and critical pedagogy and inclusion.

12

The Electronic Supervision System in the Opinion of Convicts in Prison

75%

Nowacki Z.

Resocjalizacja Polska

|

2015

|

nr 10/2015

473-488

EN

The subject of study and analysis is formulating an evaluation of Electronic Supervision System by convicts. As a tool author’s Questionnaire of Electronic Supervision System Evaluation was used which contained scale of lie. Frame of mind was also controlled. To verify hypothesis formulation methods diagnostic sounding and statistical and comparative analysis were used. Factor analysis demonstrated that perception of Electronic Supervision System doesn’t bring a unitary opinion-opinions of ESS are incoherent in which we can single out three factors : Negative evaluations, Positive evaluations and Stigmatization. It turned out that “non flashing” prisoners have much more negative evaluation results of ESS than “flashing” prisoners. There weren’t any significant differences in terms of positive evaluations and perceptible Stigmatization between ‘flashing” and “non flashing’ groups.

PL

Przedmiotem badań są formułowane przez skazanych oceny systemu dozoru elektronicznego (SDE). Za narzędzie posłużył autorski Kwestionariusz Ankiety do Badania Oceny Systemu Dozoru Elektronicznego, który zawierał także skalę kłamstwa. Kontrolowano również nastrój badanych. Aby zweryfikować sformułowane hipotezy przyjęto metodę sondażu diagnostycznego oraz metody analizy statystyczno-porównawczej. Analiza czynnikowa wykazała, że postrzeganie systemu dozoru elektronicznego nie sprowadza się do jednolitego stanowiska – przekonania o SDE to niespójny konstrukt, w którym dają się wyróżnić trzy czynniki, tj.: Oceny Negatywne, Oceny Pozytywne oraz Stygmatyzacja. Okazało się, że niegrypsujący więźniowie mają istotnie wyższe natężenie Ocen Negatywnych SDE niż skazani grypsujący. W zakresie Ocen Pozytywnych oraz odczuwanej Stygmatyzacji nie stwierdzono istotnych różnic między niegrypsującymi a grypsującymi.

13

Wiedza płynąca z doświadczenia choroby psychicznej a możliwość wejścia w inną rolę społeczną. Przykład funkcjonowania grup samopomocowych osób chorujących psychicznie na poziomie psychologicznym i społecznym

75%

Zadrożna A.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2019

|

nr 9

162-169

PL

Teza. Osoba doświadczająca choroby psychicznej posiada wiedzę zdobytą z własnego doświadczenia, które może być zasobem używanym do pomocy innym oraz umocnienia własnej osoby. Omówione koncepcje. Coraz częściej ludzie mają doświadczenia związane z chorobami psychicznymi oraz ich konsekwencjami psychologicznymi i społecznymi. Mimo to społeczeństwo nadal przejawia wiele negatywnych postaw względem osób doświadczających problemów ze zdrowiem psychicznym. Istotnym problemem jest także stygmatyzacja tej grupy oraz jej skutki. Doświadczanie choroby psychicznej wiąże się jednak z nabyciem osobistej wiedzy, która może posłużyć do pomagania np. innym chorującym oraz umożliwiać zmianę postaw społecznych. Taką możliwość daje uczestniczenie w grupach samopomocowych osób chorujących psychicznie, które są ogniwem procesu zdrowienia, umacniają jednostkę i pozwalają na przeciwdziałanie negatywnym skutkom choroby oraz umożliwiają wykorzystanie osobistego potencjału i doświadczenia płynącego z własnego procesu dochodzenia do zdrowia. Wyniki i wnioski. Działania oparte na własnej wiedzy zdobytej podczas doświadczenia choroby dają możliwość wykorzystania trudnej sytuacji choroby. Oryginalność. Choroby psychiczne oraz ich konsekwencje są istotnym problemem, ich skutki dotykają jednostki oraz całe społeczeństwo. Tematyka grup samopomocowych osób chorujących psychicznie dopiero rozwija się na polskim gruncie nauki.

EN

Thesis. A person experiencing a mental illness has knowledge gained from their own experience, which can be used as a resource to help others and strengthen themselves. Concepts discussed. Increasingly, people have experiences related to mental illness and its psychological and social consequences. Nevertheless, society still presents a mostly negative attitude towards people experiencing mental health problems. An important problem is also the stigmatization of this group and its effects. Experiencing mental illness, however, is associated with the acquisition of personal knowledge, which can be used to help, for example, other people who are ill. Such a possibility is provided by participation in self-help groups for mentally ill people. These groups support the recovery process, and they can also empower the individual and allow them to counteract the negative effects of the illness and use the personal potential and experience of their own recovery process. Results and conclusions. Activities based on a person’s own knowledge gained during the mental illness experience make it possible to take advantage of the difficult situation connected with the disease. Originality. Mental illnesses and their consequences are an important problem, their effects affect individuals and the whole of society. The subject of self-help groups of people suffering from mental illness is still developing on the Polish science.

14

Poczucie stygmatyzacji w rodzinach doświadczających problemów ze zdrowiem psychicznym

75%

Przybyła-Basista H.

Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne

|

2016

|

nr 1(20)

23-35

EN

The objective of this paper was to address the notion of family stigma related to mental illnesses and discuss relevant theoretical perspectives. The review of the literature performed in this study shows that concepts of “family stigma” and “stigma by association” are used interchangeably. Family stigma includes the prejudice and discrimination experienced by members of family of a person suffering from mental illness. For many families the stigmatization that surrounds mental illness is a central issue causing concern, anxiety, shame and self-blame. Moreover, family members can be considered somehow “contaminated” because of close relationship they have with the stigmatized mentally ill person in their family. It is shown that current research results indicate this type of stigma negatively affects family members and relatives. In the paper’s closure some educational programmes devoted to counteracting the family stigma linked to metal disorders are presented.

15

Wykorzystanie filmu edukacyjnego Niebieskoocy na zajęciach ze studentami

65%

Jakubowska-Baranek J.

Kultura-Społeczeństwo-Edukacja

|

2016

|

tom 9

|

nr 1

135-145

EN

In the article I discuss the subject matter of the educational film Blue Eyed in terms of using its wide cognitive and educational advantages in academic class with students. The subject matter is discussed in the context of dominant media culture. I stress the meaning of multimedia in creating social reality image and present multiplicity of an educational film's features.

16

Fotografia w badaniach nad stygmą społeczną. Wnioski metodologiczne z badań nad stygmatyzacją osób, które popełniły przestępstwo

65%

Chomczyński P.

Studia Edukacyjne

|

2017

|

nr 44

177-194

EN

The goal of this paper is to present some preliminary methodological conclusions from research on social stigmatization of people who served time in prisons. It mainly discusses some patterns that underlie the process of photography interpretation made by interviewees within the techniques of in-depth interview and focus group interview. To characterize the research tools, contexts and circumstances of research are indicated which are important for the understanding of the outcomes obtained. The results are based on an analysis of forty in-depth interviews and eight focus group interview sessions.As this article is methodological in character, the problem of stigmatization as a subject of social rese-arch is only indicated as a context of the analyses presented in this paper.

17

Historia Afroniemców

63%

Krawczyk-Onyibe J.

Studia Litteraria et Historica

|

2015

|

nr 3–4

EN

History of Afro-GermansThe purpose of article History of Afro-Germans is to shad more light on the history of Afro-Germans of the last eight decades. I raise here issues like: social inclusion and exclusion, national affiliation, acceptance, self-identification and social categorization, stigmatization, discrimination based on racial background. I describe how this group has been perceived by the White majority of Germans, and activities of Afro-Germans that influenced change of their status and image in Germany. Based on a theoretical analysis, the following results reflect an incremental development in the recognition of Afro-Germans in Germany. Whereas the first generation of the 1940’s had been labelled as “occupation kids” not recognized by the majority of German society as member of it, rather as unwanted souvenir of Allies soldiers, the youngest generation in the meantime enjoys almost all rights included in being a German citizen. Historia AfroniemcówHistoria Afroniemców to artykuł, którego celem jest rzucić światło na historię Afroniemców na przestrzeni ostatnich ośmiu dekad. Poruszam w nim takie zagadnienia, jak: inkluzja i ekskluzja społeczna, przynależność narodowa, akceptacja, autoidentyfikacja i kategoryzacja społeczna oraz stygmatyzacja i dyskryminacja na tle rasowym. Opisuję sposób postrzegania Afroniemców przez białą większość Niemców, jak i działania samej mniejszości wpływające na zmianę jej statusu i wizerunku w Niemczech. Na podstawie teoretycznej analizy dostępnych materiałów stwierdzam, iż doszło do stopniowego postępu w kwestii akceptacji Afroniemców. Mam na uwadze, że pierwsza generacja nazywana „dziećmi okupacji” nie była uznawana za część społeczeństwa niemieckiego, raczej za niechcianą „pamiątkę” po alianckich żołnierzach, tymczasem najmłodsza generacja cieszy się prawie pełnią praw, jakie przysługują niemieckiemu obywatelowi.

18

Tożsamość osoby z niepełnosprawnością nabytą

63%

Lejzerowicz M.

Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

|

2015

|

tom 48

99-106

EN

The self-perception of people with disabilities often differs from how they are perceived by others in the community. The roles of these persons and their relationships in the society are often defined by others in a completely different way (than the way they view themselves) by assigning a specific identity to them. Disability becomes a central category which defines the social identity of these people. Difference between the transactional and true identity of the person disrupts interaction and constitutes a space in which it is possible to stigmatize/mark. In this context, a very important question appears regarding how and whether the person with acquired disabilities adapts to an expected social identity? Has the ego identity status been changed and if so, to what extent? To what extent is ego identity connected with the stigma and other scopes of the personal identity?

19

Od monogamii do poliamorii: społeczny odbiór związków niemononormatywnych

63%

Grunt-Mejer K.

Studia Socjologiczne

|

2014

|

nr 4(215)

159–181

PL

Tematyka konsensualnej niemonogamii, tzn. dopuszczenia w ramach związku dodatkowych relacji seksualnych lub emocjonalnych, staje się obiektem szerokiego zainteresowania społecznego, nie skupiając jednocześnie w takim samym stopniu naukowego zainteresowania w Polsce. Niniejsze badanie służy uzupełnieniu tej luki. W artykule przedstawiono wyniki badania nad społeczną oceną pięciu typów heteroseksualnych związków: monogamicznego, poliamorycznego (relacji otwartej na płaszczyźnie seksualnej i emocjonalnej), otwartego tylko seksualnie (gdzie partnerzy mogą spotykać się swobodnie z innymi osobami w celach seksualnych bez obecności partnera), swingującego (gdzie partnerzy mają relacje seksualne z innymi osobami w ściśle ograniczonej przestrzeni i przy swojej obecności) i związku dotkniętego obustronną zdradą. Wyniki wskazują na najsilniejszą stygmatyzację związku dotkniętego zdradą oraz efekt anielskiej aureoli wokół monogamii, zarówno na skalach związanych z jakością relacji, jak i niezwiązanych (na skali moralnościowej i sprawnościowej). Poliamoria oceniana jest bardziej pozytywnie od pozostałych typów konsensualnej niemonogamii. Mężczyzna we wszystkich typach związków niemonogamicznych oceniany jest jako bardziej usatysfakcjonowany od kobiety, podczas gdy odwrotny efekt obserwujemy w przypadku monogamii. Analizowane są potencjalne przyczyny wymienionych różnic oraz wskazówki dla kolejnych badań.

EN

The article presents the results of research on social perception of five types of relationships (monogamous, polyamorous, sexually open, swinging and afflicted with infidelity). The results indicates that non-consensual infidelity is a subject to the strongest stigmatization, while there is a halo effect around monogamous choice, both on evaluation of traits related and not related with the quality of the relationship. Polyamory is assessed more positively than other types of consensual non-monogamy. A man in all types of non-monogamous relationships is perceived as more satisfied than a woman, while the reverse effect is observed in a monogamous case.

20

Rozdíly v duševním zdraví mezi ne-heterosexuály a heterosexuály : přehledová studie

63%

Pitoňák M.

Československá psychologie (Czechoslovak Psychology)

|

2017

|

tom 61

|

nr 6

575-592

EN

Convincing number of studies indicate that compared to heterosexuals, non-heterosexuals report higher overall prevalences of internalizing mental disorders and their behavioral outcomes such as several-fold higher levels of suicidality. Non-heterosexuals also report elevated rates of substance use including higher rates of tobacco and alcohol use, whereas evidence has pointed also to links with higher rates of risky-sexual behaviors and transmission of STD’s. Although globally 5–10% of any population is estimated to be non-heterosexual, research on mental and physical health in non-heterosexuals is practically absent in the Central and Eastern Europe (CEE). This review article focuses on comprehensive presentation of the two most salient internationally established explanation frameworks – Minority Stress Theory (MST) introduced by Meyer (2003), and Psychological Mediation Framework (PMF) introduced by Hatzenbuehler (2009). Both approaches identify societal structural heteronormativity and societal stigma against non-heterosexuals as moderating and/or mediating minority stress as well as other psychological processes involved in etiology of various mental health outcomes. In conclusion, the study points out that regardless the fact that international evidence confirms non-heterosexuals as vulnerable population, scientists need to be cautious about viewing non-heterosexuals as homogeneous or victimized group. Strong evidence also shows that perhaps against all odds a majority of non-heterosexuals shows an unprecedented resiliency and adaptation. Structural destigmatizing interventions, further research within the CEE, as well as the development of a transdiagnostic clinical approach is suggested.

CS

Přesvědčivý počet studií naznačuje, že ve srovnání s heterosexuály vykazují ne-heterosexuální lidé vyšší celkovou prevalenci internalizujících duševních poruch a jejich behaviorálních důsledků, např. několikanásobně vyššího výskytu suicidality. Ne-heterosexuálové také uvádějí zvýšenou míru užívání návykových látek včetně užívání tabáku a alkoholu, přičemž důkazy dále naznačují možné vazby na vyšší míru rizikového sexuálního chování a přenos STD. Ačkoli se odhaduje, že 5–10% lidí z celosvětové populace nejsou heterosexuálové, ve střední a východní Evropě (CEE) výzkum duševního a fyzického zdraví ne-heterosexuálů prakticky chybí. Tento článek se zaměřuje na přehlednou prezentaci dvou nejdůležitějších mezinárodně ověřených explanačních rámců – Teorie menšinového stresu (MST), kterou představil Meyer (2003) a Psychologický mediační rámec (PMF), který představil Hatzenbuehler (2009). Oba přístupy identifikovaly společenskou heteronormativitu a společenskou stigmatizaci ne-heterosexuálů jako moderační a/nebo mediační strukturální faktory, které působí na menšinový stres a další psychologické procesy spojené s etiologií různých duševně-zdravotních dopadů. V závěru text upozorňuje, že nehledě na přítomnost důkazů z mezinárodních výzkumů, že ne-heterosexuální lidé jsou zranitelnou skupinou obyvatelstva, je potřeba vystříhat se jejich vyobrazování jako nějaké viktimizované nebo homogenní skupiny. Důkazy totiž rovněž ukazují, že ne-heterosexuální lidé jsou ve skutečnosti velmi rozmanitou skupinou lidí, z nichž většina, navzdory diskutovaným faktorům, vykazuje resilienci a schopnost adaptace. Závěrem studie doporučuje možné intervence, které by zahrnovaly strukturální destigmatizaci a rozvoj transdiagnostického klinického přístupu a také potřebu se této problematice začít systematicky v regionu střední a východní Evropy věnovat.