Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Leczenie głuchot z zastosowaniem implantów na przewodnictwo kostne

100%

Konopka W. , Strużycka M. , Śmiechura M.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2016

|

tom 5(1)

11-17

PL

Osoby z niedosłuchem – lub głuchotą w przebiegu przewlekłych chorób ucha środkowego, zewnętrznego czy wad wrodzonych – które nie mogą nosić klasycznych aparatów słuchowych, czy też nie poddają się leczeniu chirurgicznemu są kandydatami do wszczepienia implantu na przewodnictwo kostne. Druga kategoria kandydatów to chorzy z głuchotą „jednostronną”. Obecnie pacjenci i lekarze mają do dyspozycji wiele rozwiązań technicznych, które z powodzeniem mogą być zastosowane u większości leczonych, dając im możliwość satysfakcjonującego słyszenia. Szczególną grupą chorych są dzieci, u których zastosowanie aparatów zakotwiczonych w kości możliwe jest już od 4–5 roku życia. Wprowadzenie implantów zakotwiczonych w kości z akcesoriami bezprzewodowymi pozwala pacjentom dodatkowo na bezprzewodowe korzystanie i łączenie się z innymi urządzeniami. Rozwiązania z magnetycznym wspornikiem umożliwiają schowanie implantu pod skórę, pozbawiają leczonych stygmatyzacji i są wygodne w codziennym użytkowaniu.

2

Bożena Stawoska-Jundziłł, Vixit cum parentibus. Dzieci w wieku do siedmiu lat w rodzinach chrześcijan z Rzymu III-IV wieku, Bydgoszcz 2008, Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, ss. 616.

100%

Pietras H.

Vox Patrum

|

2009

|

tom 53

737-743

PL

nie dotyczy

3

Edukacja ekologiczna dzieci przedszkolnych na zajeciach terenowych

100%

Wilczek Z.

Aura

|

1994

|

nr 05 dodatek ekologiczny nr 16 dla szkol

7

4

Zywienie dzieci w wieku szkolnym

100%

Bryl B.

Wieś Mazowiecka. Wojewódzki Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Warszawie

|

2000

|

nr 09

35

5

Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych u dzieci

80%

Zielnik-Jurkiewicz B.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2017

|

tom 6(1)

26-34

PL

PZNZP u dzieci może przebiegać łagodnie i mało charakterystycznie. Etiologia tego schorzenia jest wieloczynnikowa, co wymaga wszechstronnego i wielospecjalistycznego podejścia. Leczenie PZNZP u dzieci jest trudne, zakażenia często nawracają, a stosowane metody lecznicze są często nieskuteczne. U dzieci rzadko wykonuje się zabiegi operacyjne, tj. tylko w przypadku, gdy metody zachowawcze zawiodą. Pierwszą linię leczenia chirurgicznego stanowi adenoidektomia. Czynnościowa endoskopowa chirurgia zatok przynosowych (FESS) może być rozważona, gdy nie zaobserwowano poprawy stanu pacjenta po wykorzystaniu wszystkich możliwości leczenia zachowawczego.

6

Kamica infekcyjna

80%

Skrzypczyk P. , Pańczyk-Tomaszewska M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2019

|

tom 15

|

nr 1

33-37

EN

Infectious urolithiasis is a form of urolithiasis associated with the presence of bacteria in the urinary tract (Proteus spp., Klebsiella spp., Providencia spp., Pseudomonas, Morganella morganii and Staphylococcus aureus). These bacteria produce urease, i.e. an enzyme which decomposes urea. Deposits made of magnesium ammonium phosphate (struvite), sometimes combined with carbonate apatite, can quickly expand, fill the entire renal pelvis and lead to renal failure. In children, struvite urolithiasis has a variable frequency – in 1–29% of all patients with urinary tract deposits. The predisposing factors for the development of this urolithiasis in children are urinary tract defects and neurogenic bladder. Its symptoms are a combination of the symptoms of urolithiasis and urinary tract infection (fever, dysuria, lumbar pain, urinary urgency). In imaging studies, a large branched deposit is often visible, sometimes filling the entire renal pelvis and calyces. Treatment consists of surgical removal of deposits (most often by percutaneous nephrolithotomy) in combination with targeted antibiotic therapy. In Poland, combined treatment (percutaneous nephrolithotomy + ureterorenoscopy) proved to be a very effective and safe method, allowing the removal of large urinary deposits from the urinary tract in children. Antimicrobial treatment without surgical treatment is rarely effective. Other options for non-surgical management include reducing dietary phosphates, acidifying urine, administration of urease inhibitors (in adults) or citrates, and rinsing the renal pelvis with a solution of citrates or hemiacidrin. The prognosis in this group of patients depends mainly on the completeness of the surgical procedure and the lack of relapses.

PL

Kamica infekcyjna to postać kamicy nerkowej związana z obecnością w drogach moczowych bakterii (Proteus spp., Klebsiella spp., Providencia spp., Pseudomonas, Morganella morganii oraz Staphylococcus aureus), które wytwarzają enzym ureazę – rozkładający mocznik. Złogi, zbudowane z fosforanu magnezowo-amonowego (struwit), czasami w połączeniu z węglanoapatytem, mogą szybko się powiększać, wypełniać całą miedniczkę nerkową i prowadzić do niewydolności nerek. U dzieci kamicę struwitową stwierdza się ze zmienną częstością – u 1–29% wszystkich pacjentów ze złogami w drogach moczowych. Czynnikami predysponującymi do rozwoju tej kamicy u dzieci są wady układu moczowego i pęcherz neurogenny. Jej objawy stanowią kompozycję objawów kamicy i zakażenia układu moczowego (gorączka, dyzuria, bóle w okolicy lędźwiowej, uczucie parcia na mocz). W badaniach obrazowych często uwidacznia się duży rozgałęziony złóg, niekiedy wypełniający całą miedniczkę nerkową i kielichy. Leczenie polega na zabiegowym usunięciu złogów (najczęściej metodą przezskórnej nefrolitotomii) w połączeniu z celowaną antybiotykoterapią. W doświadczeniach polskich kombinowane leczenie zabiegowe (przezskórna nefrolitotomia + ureterorenoskopia) okazało się bardzo skuteczną i bezpieczną metodą, pozwalającą na usunięcie dużych złogów infekcyjnych z dróg moczowych u dzieci. Leczenie przeciwdrobnoustrojowe bez zabiegowego rzadko jest skuteczne. Inne możliwości postępowania niezabiegowego obejmują ograniczenie fosforanów w diecie, zakwaszanie moczu, podawanie inhibitorów ureazy (u dorosłych) lub cytrynianów oraz płukanie miedniczki nerkowej roztworem cytrynianów lub hemiacydryny. Rokowanie w tej grupie chorych jest uzależnione przede wszystkim od doszczętności wykonanego zabiegu i braku nawrotów.

7

Zastosowanie cementu kostnego opartego na betafosforanie trójwapniowym w leczeniu torbieli samotnych u dzieci

80%

Jabłoński J. , Jankowski Z. , Lewandowska M. , Andrzejewska E.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2013

|

nr 3

326-328

8

W krainie wiewiórki Hani i świstaka Dominika

80%

Matulewska A. , Jakubowska A.

Zachodni Poradnik Łowiecki. Kwartalnik Wojewódzkiego Sejmiku Łowieckiego w Poznaniu

|

2010-2011

|

nr 3[35]

9

Ocena czynników etiologicznych limfadenopatii wieku rozwojowego w regionie łódzkim

80%

Taran K. , Rosiak A. , Kobos J.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2013

|

nr 3

405-407

10

Kryptosporydioza u dzieci z przewlekla biegunka

80%

Wesolowska M. , Mowszet K. , Wrobel G. , Jankowski S.

Wiadomości Parazytologiczne

|

2004

|

tom 50

|

nr 3

393-396

11

Autorytet rodziców i jego znaczenie w wychowaniu - w opiniach dzieci w wieku szkolnym

80%

Matyjas B.

|

tom 557(2)

3-10

PL

Artykuł ma charakter teoretyczno-empiryczny/badawczy. Poruszono w nim ważny społecznie i pedagogicznie temat dotyczący autorytetu rodziców i jego znaczenia w wychowaniu. Badano opinie dzieci – uczniów szkół podstawowych koncentrujące się na pytaniach o rozumienie słowa autorytet, znaczenie jakie przypisują autorytetowi rodziców w procesie opiekuńczo-wychowawczym i edukacyjnym swoich dzieci, jakie cechy cenią u swoich rodziców oraz jakie, inne niż rodzice, wybierają autorytety. Wyniki badań zostały przedstawione w wyżej wymienionych obszarach tematycznych.

12

Epidemiologia ostrych bólów brzucha u dzieci zgłaszających się na ostry dyżur chirurgiczny

80%

Jankowski Z. , Lewandowska M. , Jabłoński J. , Popek B. , Pietrzyk J. , Andrzejewska E.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2014

|

nr 3

236-238

13

Torbiele dermoidalne głowy i szyi u dzieci

80%

Piszcz M. , Skotnicka B. , Hassmann-Poznańska E. , Gościk E. , Reszeć J.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2015

|

tom 4(2)

66-70

PL

Wstęp: Torbiele dermoidalne to łagodne guzy pochodzenia naskórkowego, w 7 proc. zlokalizowane w obrębie głowy i szyi. Mają charakter zmian wrodzonych, zlokalizowanych w linii pośrodkowej ciała. Najczęściej (70 proc.) są diagnozowane u dzieci poniżej 5. roku życia. Materiał i metody: Przeprowadzono analizę dokumentacji medycznej dzieci z torbielami dermoidalnymi w obrębie głowy i szyi leczonych w Klinice Otolaryngologii Dziecięcej UM w Białymstoku w latach 1994-2014. Przedstawiono przegląd literatury dotyczący tego tematu. Wyniki: Leczono 17 dzieci z torbielami skórzastymi w obrębie głowy i szyi. Średni wiek chorych to 8,9 roku, 76,5 proc. płci żeńskiej. Najczęstszą lokalizacją torbieli była okolica przednia szyi i dno jamy ustnej (76 proc.). W diagnostyce wykorzystywano badanie ultrasonograficzne i tomografię komputerową. Wszystkich chorych leczono chirurgicznie, nie obserwowano nawrotów po leczeniu. Wnioski: Rozpoznanie torbieli dermoidalnych musi być brane pod uwagę w diagnostyce guzów głowy i szyi u dzieci.

14

Prace i czynnosci szczegolnie niebezpieczne, ktorych nie nalezy powierzac dzieciom do lat 15-tu w gospodarstwach rolnych

80%

Informacyjny Biuletyn Rolniczy. Aktualności

|

1999

|

nr 105-106

11-12

15

Wybrane czynniki wpływające na wykonywanie szczepień zalecanych u dzieci

80%

Cepuch G. , Zych B. , Wyżga A. , Wojtas K.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2014

|

nr 3

211-212

16

Wazne aspekty zycia rodzinnego

80%

Leja Z.

Podkarpacki Magazyn Rolniczy. Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Iwoniczu

|

1999

|

nr 02

26

17

Ocena rozwoju fizycznego i sprawnosci fizycznej dzieci w wieku 7 lat w wybranych szkolach regionu bydgoskiego.

80%

Napierala M. P.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy. Studia Przyrodnicze

|

1997

|

tom 13

135-141

18

Częstość zakażeń Chlamydophila pneumoniae u dzieci z zakażeniem układu oddechowego

80%

Choroszy-Król I. , Frej-Mądrzak M. , Hober M. , Teryks-Wołyniec D.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2012

|

nr 3

358-362

19

Dlaczego dzieci biora narkotyki

80%

Kozlowska K. , Boczek B.

Wieś Mazowiecka. Wojewódzki Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Warszawie

|

2001

|

nr 12

30

20

Torbiele nerek u dzieci – obserwacja jednego ośrodka

80%

Medyńska A. , Fornalczyk K. , Kiliś-Pstrusińska K. , Wikiera-Magott I. , Kubicki D. , Zwolińska D.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2018

|

tom 14

|

nr 2

175-182

EN

Kidney cysts may be congenital (associated or not with genetic disorders) or rarely acquired. They may be an isolated abnormality or be part of an anomaly syndrome. The aim of the study was to analyse the history of patients with suspected/diagnosed cysts of the kidney(s) admitted to the authors’ department in 2015–2016. Material and methods: In this period 1,604 patients were hospitalised, including 49 children aged 1 month – 17 years with a suspected/diagnosed cyst of the kidney(s). There were 30 first-time admissions and the remaining cases were repeat admissions. Results: There were 14 infants (mean age of 4.2 months) among the children hospitalised for the first time. The final diagnoses in this group were as follows: autosomal recessive polycystic kidney disease in 3 children, autosomal dominant polycystic kidney disease in 1 child, right multicystic dysplastic kidney in 4 children, right multicystic dysplastic kidney combined with left ectopic kidney in 1 child, bilateral multicystic dysplastic kidney in 1 child, single renal cysts in 2 children and renal cystic hypodysplasia in 2 children. Among the remaining 16 children (mean age of 10.1 years) diagnosed for the first time due to arterial hypertension or abnormalities on abdominal ultrasound imaging, autosomal dominant polycystic kidney disease was found in 11 children, right multicystic dysplastic kidney in 4 children and left multicystic dysplastic kidney in 1 child. Among 19 patients hospitalised more than once (mean age of 9.5 years) autosomal dominant polycystic kidney disease was diagnosed in 4 children, autosomal recessive disease in 6 individuals, right multicystic dysplastic kidney in 4 children, left multicystic dysplastic kidney in 3 children and other forms of cystic kidney disease in 2 children. In 23 children (47%) various stages of chronic kidney disease were found and in 3 patients a renal transplant was performed. Conclusion: Renal cysts are not a common reason for hospitalisation at a pediatric nephrology centre (3.1% of patients); however, they do require diagnosis and monitoring of patients due to the risk of development of chronic kidney disease.

PL

Torbiele w nerkach mogą mieć charakter wrodzony (związany bądź niezwiązany z zaburzeniami genetycznymi) lub nabyty (rzadki). Mogą być zaburzeniem izolowanym lub stanowić element zespołu anomalii. Celem pracy była analiza historii pacjentów z podejrzeniem/rozpoznaniem torbieli nerki/nerek, przyjętych do Kliniki autorów w latach 2015–2016. Materiał i metody: W tym okresie hospitalizowano 1604 pacjentów, wśród nich było 49 dzieci w wieku od 1 miesiąca do 17 lat z podejrzeniem/rozpoznaniem torbieli nerki/nerek. W 30 przypadkach były to przyjęcia pierwszorazowe, w pozostałych – kolejne. Wyniki: Wśród dzieci hospitalizowanych po raz pierwszy było 14 niemowląt (średnia wieku 4,2 miesiąca). Ostateczne rozpoznania w tej grupie były następujące: autosomalna recesywna wielotorbielowatość nerek – u 3 dzieci, autosomalna dominująca wielotorbielowatość nerek – u 1, dysplazja torbielowata nerki prawej – u 4, połączona z ektopią nerki lewej – u 1, obustronna dysplazja torbielowata – u 1, pojedyncze torbiele nerek – u 2, hipodysplazja nerek z torbielami – u 2. W grupie pozostałych 16 dzieci (średnia wieku 10,1 roku) diagnozowanych po raz pierwszy z powodu nadciśnienia tętniczego lub nieprawidłowości w badaniu ultrasonograficznym jamy brzusznej autosomalną dominującą wielotorbielowatość nerek stwierdzono u 11, dysplazję torbielowatą nerki prawej – u 4, lewej – u 1. Wśród 19 pacjentów hospitalizowanych po raz kolejny (średnia wieku 9,5 roku) autosomalną dominującą wielotorbielowatość nerek rozpoznano u 4, autosomalną recesywną – u 6, dysplazję torbielowatą nerki prawej – u 4, lewej – u 3, inne postaci torbielowatości – u 2. U 23 dzieci (47%) z całej grupy stwierdzono przewlekłą chorobę nerek w różnych stadiach, u 3 wykonano przeszczep nerki. Podsumowanie: Torbiele nerek nie stanowią częstej przyczyny hospitalizacji (3,1% pacjentów) dzieci w ośrodku nefrologicznym, ale wymagają diagnostyki i monitorowania chorych ze względu na ryzyko rozwoju przewlekłej choroby nerek.