Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Kierunki polskiej dyplomacji kulturalnej

100%

Wierzejska M.

Sprawy Międzynarodowe

|

2016

|

nr 3

27-38

EN

This essay describes the inner working of Polish institutions involved in public diplomacy, which by definition is implemented by the Ministry of Foreign Affairs. The study examines the evolving legal framework within which the Adam Mickiewicz Institute is functioning as part of the Ministry of Culture and National Heritage, and sheds light on the institutional tensions between the actors pursuing Polish cultural diplomacy.

2

Dyplomacja osobista szefów państw i rządów w procesie decyzyjnym NATO

63%

kupiecki R.

Sprawy Międzynarodowe

|

2016

|

nr 3

7-26

EN

The term summit implies a well-established in international relations yet specific form of diplomacy waged personally by the heads of state and government according to their constitutional powers. The evolution of this international phenomenon has shaped its forms and expected deliverables, while modern means of transportation and communication have increased their frequency, making them a visible sign of leaders’ involvement in foreign relations, pursued sometimes at the expense of „traditional” diplomacy. NATO summits have evolved as a key instrument of strategic decision-making and public diplomacy of the Alliance. They raise the political profile of the organisation, rubber-stamping the daily diplomatic efforts of its member-states. While consuming the results of these efforts, they also set the highest-level agenda for the short and mid-term perspective. They also consolidate NATO outreach activities beyond collective defence.

3

Materiały dotyczące Gdańska w londyńskich zasobach archiwalnych proweniencji dyplomatycznej z pierwszej ćwierci XVIII wieku

51%

Chomicki G.

Miscellanea Historico-Archivistica

|

2015

|

nr 22

61-72

PL

W okresie wielkiej wojny północnej Gdańsk stanowił punkt zborny dla, działających na Bałtyku, eskadr brytyjskiej marynarki wojennej. Był też rynkiem zaopatrzenia w surowce i akcesoria szkutnicze. Panowała opinia, że naruszanie swobód Gdańska destabilizuje handel, a utrzymanie status quo stanowi kluczowe zadanie dyplomacji brytyjskiej w tym regionie. Czuwała ona także nad interesami własnego kupiectwa. Posłowie często odwiedzali Gdańsk, a niektórzy rezydowali tam na stałe. Znajdująca się w londyńskim National Archives, w działach Foreign Office (FO) i State Papers – Foreign (SP) brytyjska korespondencja dyplomatyczna z XVIII w. jest olbrzymia i uporządkowana pod postacią zszytych, oprawnych tomów raportów wysyłanych z placówek do Londynu. Istnieją też kopiariusze kredencjałów oraz instrukcji wychodzących z sekretariatu stanu. Rzadko zdarzają się fascykuły kart luźnych: dubletów, not, rozmaitych memoriałów. W odrębnym fascykule (SP 102/43 - Dantzick and Courland) znajdują się listy magistratu gdańskiego do królów angielskich i kopie odpowiedzi. Nieodzownym polem badań nad dyplomacją brytyjską są także zbiory rękopisów British Library. Na przykład w zespole Additional Manuscripts są m.in. archiwalia związane z bałtyckimi eskadrami admirała Johna Norrisa.

EN

Gdańsk was a rallying point for a British naval squadron that operated in the Baltic, during the Great Northern War. The Gdańsk port served also as the market supply for raw materials and boatbuilding accessories. There was an opinion that violations of the freedom of Gdańsk would destabilize trade, thus, maintaining the status quo was regarded as a key task of the British diplomacy in the region, which also watched over the interests of British merchandise. Envoys often visited Gdańsk, and some of them resided there permanently. Located in London’s The National Archives, the departments of the Foreign Office (FO) and State Papers – Foreign (SP) British diplomatic correspondence of the 18th c. is enormous and organized in the form of stapled, bound volumes of reports sent from the offices to London. There are also copies of the credentials and instructions issued by the secretariat of state. Loose fascicules: doublets, notes, various memorials happen rarely. In a separate fascicule (SP 102/43 – Dantzick and Courland) are to be found letters of the municipality of Gdansk to the kings of England and copies of the responses. An indispensable field of research on British diplomacy is also collections of manuscripts of the British Library. For example, the fond Additional Manuscripts contains archives related to the Baltic squadrons of Admiral John Norris.

4

Stosunki dyplomatyczne Ukrainy z Kubaniem w 1918 roku

51%

Kolasiński M.

Historia i Polityka

|

2010

|

nr 2/3(9/10)

141-164

EN

The article describes relations between State organisms that emerged on the Ukrainian and Kuban Cossacks’ territory of the former Russian Empire atthe end of the Great War. Uniting factor was a common enemy (Bolsheviks). Initially, because of a cultural and ethnical similarity Ukrainian elites perceived Kuban as a part of futurę confederation with the centre in Kiev. Cossacks’ perception was determined by necessity of obtaininga military supportto respond to Sovietaggression. Ukrainę was able to offer only an indirect one (supplies of military eąuipment). The Volunteer Army put at their disposal smali but direct support (a few thousand soldiers) and Kuban Cossacks decided to choose an alliance with it. Nevertheless, relations with Ukrainę was maintained and even developed. In November a few technical agreements (among them a consular convention) were signed in Kiev and Ukrainian legation started to operate in Jekaterynodar. The collapse of the Hetmanate and an increase of the importance of the Volunteer Army, which started to limit a political autonomy of Kubań Cossaks, reversed this process. Ukrainian envoy was forced to close its institution and finally was murdered by "white” officers while returning to Kiev.

5

Wkład Polaków do badań nad dziejami dyplomacji europejskiej (XVIII w.)

51%

Kurkowski J.

Kwartalnik Historii Nauki i Techniki

|

2012

|

tom R. 57, nr 3/4

105--124

EN

The basis of these considerations are editions of sources of the international law as well as reviews of the history of European diplomacy in the 18th and the first half of the 194 j century - particularly the work of the famous Martens family (especially Georg Friedrich von Martens), of Johann Ludwig Klüber, Dietrich Heinrich Ludwig von Ompteda, Karl Albert von Kamptz etc. The evaluation of Polish achievements in the 18th century presented in these publications is very positive, although the compilation of main editions from the Polish-Lithuanian Commonwealth is far from complete. Editorial projects of Konarski, Dogiel, Skrzetuski, Obermajer, Jezierski or Siarczyński are a manifestation of a certain specific „documentary” tendency in the Polish literature of this period. In order to explain this certain characteristics of the 18th century culture, visible mostly during the reign of Augustus III and King Stanislaw Augustus, including the controversy surrounding the first partition (with a slight revival during the Great Sejm), one has to appeal to a variety of phenomena associated with the elite of the educated and active in public life personages, represented by a group of patrons, editorial and publishing groups or a list of subscribers of the greatest editorial projects of the period, with Volumina Legum at the forefront. First of all, one has to consider the political context of the phenomenon. Awareness of the crisis of the gentry state exhorted to seek solutions, primarily as part of the „eternal” order: to support institutions on proven and sustainable basis, to restore the good old customs, laws, virtues and long forgotten civic attitudes. There appeared a need for recapitulation - a need for a full, systematic and reliable description of the present, and especially of gathering and organizing the knowledge about the state of the country and of its institutions. A special assignment in systematization, rationalization and restoration of the reality was allocated to history and to the public law - in the Republic of Poland, as in the Reich having the character of „historical right”, based on a continuous, uninterrupted tradition. No wonder that one of the basic features of historical and legal retrospection of the time of Augustus III is the timeliness of topics and the focus on their formal and legal sides, which further obliterated boundaries between history and politics. In the explanations for this „documentary” tendency, one must also take into account the intellectual climate of the period, and especially pay attention to the scholarly pattern of humanities with its main slogan „sources and facts should speak for themselves”. The impact of the idea of „respublica litteraria” on the intellectual life of the elite of the Polish-Lithuanian state reached its apogee in the era of union with Saxony and during the reign of Stanislaw Leszczyński in Lorraine. In the world of scholars, editing sources constitute a specific form of historical writing, which in the Republic was also connected with some journalistic functions, as is exemplified by its surprising popularity in the mid-18th century Dzieje w Koronie Polskiej by Łukasz Górnicki, related to the timeliness of the Republic’s rights towards the Duchy of Livonia. Another, no less important than the current political issues, explanatory part, are the educational issues, especially the currently developing education form the elite, as is clearly evident in the curriculum in the standard facilities of the Piarist and Jesuit Orders. Moreover, international affairs increasingly occupied the public opinion stimulated by new means of social communication, especially by newspapers. In Europe of the 18th century, the subject of dispute at the highest levels of power, between main political camps, were usually different concepts of external actions, whereas in the Polish-Lithuanian state, after the foundation of great factions, each of which claimed to be entitled to pursue its own foreign policy. After the partition of the Republic, the journalistic and political contexts of Polish editing of historical sources did not disappeared entirely, as evidence in the form of publications by Leonard Chodźko shows. One may risk saying that this ever-present up to this day current in Polish political and historical thought referring in the international affairs primarily to legal and ethical arguments, has its beginnings in the literature of the 18th century.

6

Konwencja konsularna z 1960 roku jako próba uregulowania problematyki konsularnej w stosunkach polsko-czechosłowackich

51%

Szczepańska A.

Historia i Polityka

|

2009

|

nr 1(8)

115-133

EN

Relations between Poland and Czechoslovakia, based on the 1947 pactof mutual assistance and cooperation within the communistbloc, were notregulated by consular convention following WW II. This State of affairs continued until 1960, which is highly surprising considering the number of Poles residing in Czechoslovakia and the wide rangę of business undertaken there by Polish diplomatic and consular posts. Consular relations between the two countries were therefore initially based on internal law and bilateral agreements. The development of mutual Polish and Czechoslovak relations, and above all the existence of the Polish minority in Czechoslovakia, was in particular down to the insti- tution of consul, whose function was adjusted to meet new needs; relatively late, it has to be said, sińce it was only on 17 May 1960 that the consular convention was signed. The convention was one of three (the other two being Bułgaria and Yugoslavia) which contained a most favoured nation clause. After accepting these generał regulations, Polish consular practice headed in the direction of widening consular function to protect not only its citizens’ interests, but also those of the State. The treaty’s conclusion forced to some extent invigorated Polish - Czechoslovak contacts, along with the rangę of issues dealt with by the consulates of both countries. The provisions of the 1960 agreement, however, departed from International practice, as became obvious in 1963 with the signing of the Vienna Convention on Consular Relations. The Polish-Czechoslovak convention became, however, the basis for regulating a hostof issues arising from consular cooperation and brought aboutboth Warsaw’s and Prague’s decision to work to deal with the (later resolved) following ąuestions: citizenship, visa and border movement regulations, legał protection and assistance, social aid, criminal affairs and also transport and fiscal issues.

7

Niemieckie dylematy wobec wojny w Afganistanie

51%

kruk a.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2012

|

tom 6

229-241

EN

The article depicts the involvement of Germany in the problems of Afghanistan. The German-Afghan relations have become dynamic at the turn of the 19th and 20th century taking on a multilateral character (political, economic, scientifi c, cultural, etc.). German-Afghan organisations have been established and German political foundations have opened their branches in Afghanistan. The activity of Germany increased after the attack on the World Trade Centre on 11 September 2001 and was a consequence of Berlin obligations towards the alliance. Germany decided on the military and civil presence in Afghanistan and they also undertook diplomatic actions to the benefi t of the stabilization in Afghanistan – a fallen state.The confl ict in Afghanistan has become the subject of social discussion in the Federal Republic of Germany. They emphasise the will of withdrawing from Afghanistan.

PL

Artykuł obrazuje zaangażowanie Niemiec w problemy Afganistanu. Relacje niemiecko -afgańskie uległy dynamice na przełomie XIX i XX wieku i przybrały wielostronny charakter, m.in. polityczny, ekonomiczny, naukowy, kulturalny. Powstały organizacje niemiecko-afgańskie, niemieckie fundacje polityczne mają swoje filie w Afganistanie. Aktywność Niemiec wzrosła po ataku na World Trade Center 11 września 2001 r. i było konsekwencją zobowiązań sojuszniczych Berlina. Niemcy zdecydowały się na wojskową i cywilną obecność w Afganistanie, podjęły się również działań dyplomatycznych na rzecz stabilizacji Afganistanu – państwa upadłego. Konfl ikt w Afganistanie stał się przedmiotem dyskusji społecznej w RFN. Niemcy podkreślają chęć wycofania się z Afganistanu.

8

Międzynarodowy Komitet Olimpijski jako aktor dyplomatyczny

51%

Kobierecki M. M.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Kultura Fizyczna

|

2017

|

tom 16

|

nr 1

PL

Przedmiotem badania podjętego w niniejszym artykule jest zagadnienie aktywności dyplomatycznej Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, główny problem badawczy związany jest zaś z pytaniem, czy we współczesnym świecie MKOl może być uznawany za aktora dyplomatycznego. Artykuł obejmuje część teoretyczną, poświęconą kategorii dyplomacji sportowej oraz jej aktorom, a także część empiryczną, uwzględniającą cztery studia przypadku, związane z zaproponowanymi typami działań dyplomatycznych MKOl. Główna hipoteza stanowi, iż pozycja i rola MKOl we współczesnym świecie sprawiła, że jego aktywności w środowisku międzynarodowym w dużym stopniu przypominają aktywność dyplomatyczną państw.

EN

The issue of diplomatic activity of the International Olympic Committee is the subject of the research, whereas the main research problem refers to the question whether in the contemporary world the IOC can be regarded as a diplomatic actor? The article comprises a theoretical part dedicated to the category of sports diplomacy and its actors and an empirical part which encompasses four case studies which illustrate the proposed types of diplomatic activities of the IOC. According to the main hypothesis, position and role of the IOC in the contemporary world led to a situation that its activity in the international environment strongly resembles diplomatic activity of states.

9

uroczystości rodzinne na dworze sułtana Mahmuda II w świetle raportów dyplomatycznych ambasadora hiszpańskiego w konstantynopolu w latach trzydziestych XIX wieku.

51%

Obtułowicz B.

Res Gestae. Czasopismo Historyczne

|

2007

|

tom 6

171-184

10

"REWOLUCYJNA UTOPIA" Z PUNKTU WIDZENIA "REALNEGO SOCJALIZMU". OBRAZ KUBY W 1967 ROKU W RELACJACH DYPLOMATÓW PRL

51%

Fiedorek T.

Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny

|

2008

|

tom 16

|

nr 3-4(61-62)

39-58

PL

Rok 1967 był dziewiątym rokiem rewolucji na Kubie, która właśnie wówczas weszła w apo-geum swego radykalizmu. Na wyspie ogłoszono budowę "socjalizmu i komunizmu jednocześnie" oraz zadekretowano przewagę "bodźców moral-nych" nad "materialnymi bodźcami zainteresowa-nia" robotników. Hawana pretendowała do miana światowej stolicy walki antyimperialistycznej i na-rodowowyzwoleńczej, a udzielając wsparcia ru-chom partyzanckim na kontynencie, dążyła do wzniecenia rewolucji mającej ogarnąć całą Ame-rykę Łacińską

11

Listy Anny z Mycielskich Radziwiłłowej oraz diariusz Charles’a de Saint-Pola jako źródło do badań działalności „dyplomatycznej” wojewodziny wileńskiej

45%

Grobelna-Mazurek P. , Manyś B.

Historia Slavorum Occidentis

|

2019

|

nr 3 (22)

100-116

EN

In the following paper the authors decided to discuss the „diplomatic” correspondence of the Anna Radziwiłłowa (de domo Mycielska) and the diary of the baron Charles de Saint-Pol, which are nowadays in the repertory of the Central Archives of Historical Records in Warsaw, touching the matter of the action took by the second wife of the Michał Kazimierz Radziwiłł „Rybeńko” in the case of his son „Panie Kochanku” (Karol Stanisław Radziwiłł) in the 1764.

12

Stosunki dwustronne pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Chorwacji

44%

Łakota-Micker M.

Kwartalnik Naukowy OAP UW "e-Politikon"

|

2014

|

nr 11

136-171

PL

Polsko-chorwackie stosunki dwustronne określane są, jako bardzo życzliwe. Polska uznała niepodległość Chorwacji 15 stycznia 1992 roku. W kwietniu tego samego roku została ustanowiona Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Za-grzebiu. Od połowy 1993 roku w stolicach obu państw swoje urzędy zaczęli sprawować najwyżsi przedstawiciele dyplomatyczni. Baza traktatowa polsko-chorwacka jest w zasadzie kompletna. Większość umów, sięgających swoimi korzeniami jeszcze do byłej Jugosławii, została uaktualniona w oparciu o Poro-zumienie o sukcesji umów z kwietnia 1995 roku. Poza współpracą polityczną, gospodarczą i turystyczną Chorwację łączą z Polską postanowienia umowy o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji. Kraj zawdzięcza stronie polskiej nie tylko wsparcie w okresie przedakcesyjnym, ale i pomoc ekspercką, na jaką mógł liczyć w zakresie pozyskiwania i wdrażania funduszy unijnych. Dla Polski Chorwacja to nie tylko „mały kraj na wielkie wakacje”, ale także obiecujący partner handlowy, członek Unii Europejskiej, z którym warto rozwijać dalszą współpracę.

EN

Bilateral relations between Poland and Croatia are defined as very benevolent. On January 15, 1992. Poland recognized the independence of Croatia. In April of the same year, Polish Embassy was established in Zagreb. Since mid-1993, in the capitals of both countries highest diplomatic representatives began their service. The base of the Polish-Croatian treaty is basically complete. Most of the contracts, whose roots are dating back to the former Yugoslavia, have been updated in April 1995 on the basis of the Agreement on succession agreements. Besides political, economic and tourist cooperation, Croatia and Poland are linked by the agreement on cooperation in the cultural and educational field. The country owes the Polish support not only in the pre-access period, but also expert assistance in obtaining and implementing EU funds. For Poland Croatia is not only "a small country for great holidays" but also a promising partner, a member of the European Union, with whom it is worth cooperating further.

13

Międzynarodowy Komitet Olimpijski jako aktor dyplomatyczny

44%

Kobierecki M.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie Kultura Fizyczna

|

2017

|

tom 16

|

nr 1

101-114

PL

Przedmiotem badania podjętego w niniejszym artykule jest zagadnienie aktywności dyplomatycznej Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, główny problem badawczy związany jest zaś z pytaniem, czy we współczesnym świecie MKOl może być uznawany za aktora dyplomatycznego. Artykuł obejmuje część teoretyczną, poświęconą kategorii dyplomacji sportowej oraz jej aktorom, a także część empiryczną, uwzględniającą cztery studia przypadku, związane z zapropono-wanymi typami działań dyplomatycznych MKOl. Główna hipoteza stanowi, iż pozycja i rola MKOl we współczesnym świecie sprawiła, że jego aktywności w środowisku międzynarodowym w dużym stopniu przypominają aktywność dyplomatyczną państw.

EN

The issue of diplomatic activity of the International Olympic Committee is the subject of the research, whereas the main research problem refers to the question whether in the contemporary world the IOC can be regarded as a diplomatic actor? The article comprises a theoretical part dedicated to the category of sports diplomacy and its actors and an empirical part which encompasses four case studies which illustrate the proposed types of diplomatic activities of the IOC. According to the main hypothesis, position and role of the IOC in the contemporary world led to a situation that its activity in the international environment strongly resembles diplomatic activity of states.

14

Kryzys w stosunkach między Polską a Rumunią w latach 1934–1936 w świetle polskich dokumentów dyplomatycznych

38%

Żerko S.

Dzieje Najnowsze

|

2016

|

tom 48

|

nr 2

PL

Crisis in Relations between Poland and Romania in 1934–1936 in the Light of Polish Diplomatic DocumentsIn 1934 relations between Poland and Romania, the signatories of an alliance pact, rapidly deteriorated. The crisis was caused by a sudden turnabout in Romanian foreign policy, when the Romanian Minister of Foreign Affairs Nicolai Titulescu unexpectedly became one of the advocates of including the USSR into a collective security system in Central–Eastern Europe. Naturally, this decision resulted in a crisis in the titular relations at a time when Polish diplomacy (steered by Józef Beck) endeavoured to restrict the impact exerted by Moscow upon the course of events in Europe. The policy pursued by Titulescu also brought about unrest among the influential circles of Romania. An end was put to the crisis by Titulescu’s dismissal in August 1936, with Polish diplomacy playing a considerable part in the minister’s discharge.

15

Metody tranzytu poczty dyplomatycznej w prawie międzynarodowym publicznym

38%

Niewęgłowski K. T.

Studenckie Zeszyty Naukowe

|

2019

|

tom 22

|

nr 42

EN

A properly functioning institution of diplomatic bag is the sine qua non of effective operation of diplomatic missions. There is no legal definition of diplomatic bag in international law however, this problem was repeatedly raised by representatives of the doctrine and by the International Law Commission. In communicating with the Government and the other missions and consulates of the sending State the mission may employ all appropriate means, including diplomatic couriers also as courier ad hoc or so – called captain’s mail.

PL

Prawidłowo funkcjonująca instytucja poczty dyplomatycznej jest elementem niezbędnym do skutecznej działalności misji dyplomatycznych. W Konwencji brak jest definicji poczty dyplomatycznej, jednakże ten problem był wielokrotnie podnoszony przez przedstawicieli doktryny jak i przez Komisję Prawa Międzynarodowego. W porozumiewaniu się z rządem czy innymi podmiotami misja może używać wszelkich odpowiednich środków, w szczególności przy pomocy kuriera dyplomatycznego, również ad hoc czy tzw. poczty kapitańskiej.

16

Congress of Westphalia. Participants in the negotiations, main provisions and consequences of decisions taken

38%

Kamieński A.

Przegląd Zachodniopomorski

|

2019

|

nr 4

61-82

EN

The congress of Westphalia ending the Thirty Years’ War was attended by representatives of 178 political entities from the German Reich and 16 European countries. Only representatives of England, Russia and Turkey did not show up. The participation of European countries and German territorial authorities in diplomatic negotiations in Osnabrück and Münster was not the same. The first was the Emperor, France, Sweden and Spain. Westphalia’s peace agreements have regulated the political, constitutional and religious affairs of the German Reich. The territorial achievements of France, made at the expense of the Empire and the independence of the Netherlands and Switzerland were sanctioned. The electors of Saxony, Brandenburg and Bavaria were given an advantage and the hegemony of Sweden in the Baltic Sea and the northern part of Germany was established, giving it the western part of the Pomeranian Principality, parts of Mecklenburgas well as the Archbishopric of Bremen and the Bishopric of Verden in Lower Saxony. A general amnesty was declared for all German princes; the guilt settlement, as a threat of additional argument, was simply abandoned and the property was returned to the representatives of the ruling families. Provisions were introduced to consolidate German political particularism and put an end to religious wars in Germany. Calvinism was recognised as the third legal confession in the German Reich, alongside Catholicism and Lutheranism. The weakened Habsburgs, focused on building a centralised absolute state and fighting the Reformation in Austria, the Czech Republic and Hungary, quickly returning to the role of a European power and a dangerous rival of France.

PL

W kongresie westfalskim kończącym wojnę trzydziestoletnią uczestniczyli przedstawiciele 178 bytów politycznych z Rzeszy Niemieckiej oraz 16 państw europejskich. Nie stawili się tylko reprezentanci Anglii, Rosji i Turcji. Udział państw europejskich i niemieckich władztw terytorialnych w rokowaniach dyplomatycznych prowadzonych w Osnabrück i Münster nie był taki sam. Prym wiodły poselstwa cesarza, Francji, Szwecji i Hiszpanii. Westfalskie porozumienia pokojowe uregulowały sprawy polityczne, ustrojowe i wyznaniowe Rzeszy Niemieckiej. Usankcjonowano zdobycze terytorialne Francji, poczynione kosztem Cesarstwa oraz niepodległość Niderlandów i Szwajcarii. Zapewniono korzyści elektorom Saksonii, Brandenburgii i Bawarii oraz ugruntowano hegemonię Szwecji w basenie bałtyckim i w północnej części Niemiec, oddając jej zachodnią część Księstwa Pomorskiego, fragmenty Meklemburgii, a także arcybiskupstwo Bremy i biskupstwo Verden w Dolnej Saksonii. Ogłoszono powszechną amnestię dla wszystkich książąt niemieckich, zrezygnowano z rozliczenia win i zwrócono majątki przedstawicielom rodzin panujących. Wprowadzono przepisy utrwalające niemiecki partykularyzm polityczny i położono kres wojnom religijnym w Niemczech. Uznano kalwinizm trzecim, obok katolicyzmu i luteranizmu, legalnym wyznaniem w Rzeszy Niemieckiej. Osłabieni Habsburgowie skoncentrowali się na budowie scentralizowanego państwa absolutnego i walce z reformacją w Austrii, Czechach i na Węgrzech, powracając szybko do roli potęgi europejskiej i groźnego rywala Francji.

17

W poszukiwaniu scenariuszy "wyjścia z kryzysu" – międzynarodowa konferencja naukowa pt. "Unia Europejska – Rosja. Drogi wyjścia z kryzysu. Punkt widzenia Niemiec, Rosji i Polski"

38%

mickiewicz p.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2016

|

tom 10

|

nr 2

343-344

18

In the Light of John Paul II’s Teaching: Diplomacy’s Moral Duty is Respect for Human Rights

38%

Makowski P. A.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2017

|

tom 16

|

nr 1

EN

Human rights hold an important place in Pope John Paul II’s teaching to diplomats. The dignity of the human person serves as the basis for the pope’s reflection on human rights. In his teaching, the pope taught diplomats how to understand, comprehend, and explain human rights. This publication aims to show in light of Pope John Paul II’s teaching that respect for human rights is a moral duty of diplomacy. For the pope, respect for human rights is, on the one hand, an appropriate platform for dialogue with the world and, on the other hand, a way to introduce Christian values into modern culture. John Paul II respected all diplomatic activities aimed at promoting human rights.

PL

Prawa człowieka zajmują istotne miejsce w nauczaniu Jana Pawła II do dyplomatów. Podstawą refleksji na temat praw człowieka dla Papieża jest godność osoby ludzkiej. Papież w nauczaniu do dyplomatów przedstawiał sposób rozumienia, ujmowania i wyjaśniania praw człowieka. Celem niniejszej publikacji jest ukazanie, że poszanowanie praw człowieka to moralna powinność dyplomacji. Respektowanie praw człowieka jest dla Papieża z jednej strony odpowiednią płaszczyzną do prowadzenia dialogu ze światem, z drugiej strony – drogą do wprowadzania wartości chrześcijańskich we współczesną kulturę. Jan Paweł II szanował wszelkie działania dyplomacji, których celem była promocja praw człowieka.

19

Królewski dokument rozejmu ze Świdrygiełłą z 20 VIII 1431 roku

38%

Polechow S. , Szybkowski S.

Roczniki Historyczne

|

2017

|

tom 83

PL

Głównym celem niniejszego artykułu jest publikacja niewydanego dotąd w pełnym tekście dokumentu wystawionego przez króla Władysława Jagiełłę w sprawie rozejmu z wielkim księciem litewskim Świdrygiełłą, zawartego pod Łuckiem 20 VIII 1431 r. Dokument został przekazany stronie litewskiej, w XVII w. padł łupem wojsk rosyjskich i dziś przechowywany jest w Moskwie. Szczególna uwaga poświęcona została gwarantom rozejmów z 20 i 26 VIII 1431 r., wśród których przeważali możni z Wielkopolski. The main purpose of this paper is to publish the document, so far unedited in its entirety, issued by Władysław Jagiełło and proclaiming the armistice with Švitrigaila, Grand Duke of Lithuania, near Łuck on 20 August 1431. The document presented to the Lithuanian side, was seized by the Russian army in mid-17th century and is now housed in an archive in Moscow. A special attention is paid to the guarantors of the truces of 20 and 26 August 1431, the majority among whom were barons of Great Poland.

20

Geneza i historyczny rozwój form dyplomatycznych od starożytności do kongresu wiedeńskiego w 1815 roku

38%

Bortnowski A. W.

Zeszyty Naukowe AON

|

2001

|

tom nr 1(42)

211-224

EN

The article contains the definition of the notion „diplomacy” in a narrow and wide meaning, stressing its contemporary meaning. The author describes the diplomacy genesis from the times of ancient Egypt, Babylon, Assyria, Greece and Rome (of the ancient and republican times) up to the Middle Ages. He shows the principles and ways of carrying out diplomacy taking into consideration binding at those times ceremonies. Byzantine contributed greatly in this area; some of the principles binding in that time are still in force as external forms of diplomatic activities. In the further part of the article the beginnings of modern diplomacy have been described, which started in Italian cities. Then creating steady legations and professional diplomatic corps, stressing Poland's and Vatican diplomacy have been discussed. Also the evolution of titles, classes and ranks of diplomatic personnel have been presented.