Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Pamięć a struktura spektaklu „all’improvviso”

100%

Surma-Gawłowska M. , Jagielloński U.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

|

2013

|

tom 008

IT

Il saggio illustra il ruolo della memoria nell’improvvisazione, considerata parola-chiave per il teatro dei comici italiani, soprattutto nei secoli XVI-XVIII. Basandosi su descrizioni di spettacoli all’italiana nonché su testi di vari autori legati alla realtà del teatro si può estrarne informazioni sulla vera natura dell’improvvisazione. Evaristo Gherardi putava sul ruolo dell’immaginazione, la quale in uno spettacolo dell’improvvisa contava più della memoria. Luigi Riccoboni, pur non essendo favorevole all’improvvisazione, ne sottolineava i lati positivi, tra cui la naturalezza della recitazione. Jean-Augustin-Julien Desboulmiers ammirava il carattere collettivo della tecnica, nonché la “naturalezza e verità” della recitazione con il loro impatto sulla struttura dello spettacolo. Infine il famoso attore della commedia dell’arte, Flaminio Scala dava una delle caratteristiche più riuscite della tecnica dell’improvvisazione, ricorrendo alla visione aristotelica dello spettacolo. Da tutte quelle osservazioni emerge un’idea dell’improvvisazione intesa come una peculiare tecnica che non fa a meno del testo e della memoria, ma che li sfrutta in un modo del tutto originale.

2

Improvisation. Sketch. Synthesis. Short forms in architectural education

75%

Tulkowska K.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2015

|

tom Y. 112, iss. 9-A

381--386

EN

The game is a particular aspect of human activity, organized and limited by rules, with a result, though not a material outcome. In the process of creating architecture we undertake activities associated with the notions of fun and game. This also, or primarily, applies to architectural education, which, in short, free forms seeks experience and inspiration for further, serious design solutions.

PL

Gra jest szczególnym przejawem ludzkiej aktywności, zorganizowanym i ograniczonym regułami, przynoszącym rozstrzygnięcie, choć nie materialny rezultat. W procesie tworzenia architektury podejmujemy szereg działań budzących skojarzenia z zabawą i grą. Dotyczy to także, a może przede wszystkim, edukacji architektonicznej, która w krótkich, niezobowiązujących formach poszukuje doświadczenia i inspiracji dla późniejszych, poważnych rozwiązań projektowych.

3

Percepcja wrażeń akustycznych w wierszu Mochnacki Jana Lechonia

71%

Radion E.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2019

|

tom 52

|

nr 1

69-85

EN

This research on the perception of phonic reality presented in Jan Lechoń’s poem Mochnacki is based on interdisciplinary sound studies, specifically the findings made by musicologists, music critics, music psychologists, psychoacoustcians and literature spcialists. The author perceives the speaking persona as the Schaferean “ear witness” verbalizing his experience in metrical language. In her research on lyrical description of perception, the author takes into account both the response to individual sounds and internal images, which become active when one is listening to music. The perception of phonic reality presentend in the poem reveals the poet’s attitude to not only the art of sound, but also non-literary reality and, above all, to the Romantic tradition.

PL

Kontekstem prowadzonych badań nad percepcją rzeczywistości fonicznej prezentowanej w wierszu Mochnacki Jana Lechonia są interdyscyplinarne badania nad dźwiękiem (sound studies). Korzystam z ustaleń muzykologów, krytyków muzycznych, psychologów muzyki, psychoakustyków oraz literaturoznawców. Postrzegam osobę mówiącą w kategorii Schaferowskiego „nausznego świadka”, werbalizującego swoje przeżycia w mowie wiązanej. Analizując liryczny opis percepcji, biorę pod uwagę zarówno reakcje na pojedyncze dźwięki, jak i wewnętrzne obrazy, aktywizujące się podczas słuchania muzyki. Percepcja rzeczywistości akustycznej prezentowana w omawianym wierszu ujawnia nie tylko stosunek poety do sztuki dźwięku, ale również do rzeczywistości pozaliterackiej, a nade wszystko do tradycji romantycznej.

4

Uwaga na twórczość! Poznawcze aspekty kreatywności

71%

Piotrowski K. T.

Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

|

2018

|

tom 7

|

nr 2

56-67

EN

The main research problem is the differentiation of the state of attention during convergent and divergent tasks. Divergent tasks are associated with creative processes. These tasks require varied and often new solutions. It is necessary then to activate, in the working memory, information poorly connected to the long-term memory network. The key process in activating information in memory is attention. A hypothesis was that divergent tasks are performed with greater extensiveness of attention than convergent tasks. The research procedure used in the conducted experiment was based on the simultaneous execution of the extensive attention test and a convergent task (recalling the remembered melody) or a divergent task (improvisation based on the remembered melody). The results support the hypothesis. Creative processes depend on the state of attention and its active application.

PL

Głównym problemem badawczym jest różnicowanie stanu uwagi w czasie wykonywania zadań konwergencyjnych i dywergencyjnych. Zadania dywergencyjne wiązane są z procesami twórczymi. Zadania te wymagają różnorodnych i często nowych rozwiązań. Niezbędne jest wówczas aktywowanie w pamięci roboczej informacji słabo połączonych z siecią pamięci długotrwałej. Kluczowym procesem w aktywowaniu informacji w pamięci jest uwaga. Postawiona została hipoteza mówiąca, że zadania dywergencyjne są wykonywane przy większej ekstensyfikacji uwagi niż zadania konwergencyjne. Procedura badawcza wykorzystana w przeprowadzonym eksperymencie opierała się na jednoczesnym wykonywaniu zadania konwergencyjnego (odtwarzania zapamiętanej melodii) lub dywergencyjnego (improwizacja w oparciu o zapamiętaną melodię), przy jednoczesnym rozwiązywaniu testu mierzącego ekstensywność uwagi. Uzyskane wyniki wspierają postawioną hipotezę. Procesy twórcze zależą od stanu uwagi i jej aktywnego działania.

5

Students’ and Higher Education stakeholders’ concepts of resilience in the context of innovation camps

63%

Konst T. , Jagiełło-Rusiłowski A.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2017

|

tom 18

19-34

EN

Graduates who are potential change-makers, able to persevere in the face of adversity, are crucial for the working life and societies challenged by global changes. The authors explore conceptualizations of resilience in the context of innovation pedagogy. The meanings are revealed from the narratives of some stakeholders and students and then confronted with the results of the innovation barometer test administered to innovation camp participants. The theoretical framework for conceptualizing resilience comes from the radical pedagogy of Freire and the literary theory of Bakhtin. The findings allow the authors to interpret resilience as the capacity for perseverance and problem solving under challenging conditions. Students self-reported efficacy beliefs on that capacity rise after the participation in innovation camps. Other values on innovation barometer confirm the intuitive understanding of resilience as the ability to predict and discern causal relationships of own and team efforts to prevent or capitalize on failure.

PL

Pracodawcy i społeczności niepokojone różnymi globalnymi wyzwaniami poszukują absolwentów uczelni odpornych na przeciwności losu, nierezygnujących z chęci udoskonalania świata. Autorzy artykułu badają rozumienie prężności (resilience) w kontekście pedagogiki innowacyjności. Różne interpretacje znaczenia prężności wyłaniają się z narracji badanych interesariuszy szkolnictwa wyższego i studentów, a następnie są one zestawione z wynikami testów „barometru innowacyjności”, które na wejściu i wyjściu wypełnili uczestnicy trzech obozów innowacyjności. Podstawy teoretyczne badania zostały zaczerpnięte z radykalnej pedagogiki Paula Freire’a oraz teorii powieści Michaiła Bachtina. Prężność jawi się w badaniach jako pojęcie obejmujące zdolność do rozwiązywania problemów w niesprzyjających okolicznościach. Przekonania studentów co do owej zdolności stają się silniejsze po udziale w obozie innowacyjności. Wartości „barometru innowacyjności” związane z przyczynowo-skutkowym związkiem nakładu pracy i powodzeniem osobistym lub zespołowym także rosną, wskazując na zbieżność intuicyjnego rozumienia prężności z realną oceną własnej zdolności zapobiegania lub uczenia się na błędach czy porażkach.

6

Noise – medium multiwersum

63%

Grygorkiewicz P.

Postępy w Inżynierii Mechanicznej

|

2013

|

tom nr 2(1)

27--29

PL

W pracy omówiono zjawisko noise’u i improwizacji jako medium sztuki aktualnej w reakcji na kulturę masowego konsumpcjonizmu, a zarazem narzędzie wyzwalania kreatywności i poszerzania wyobraźni.

EN

The article introduces improvised noise as a contemporary art medium and a reaction to consumerism driven culture as well as a tool for creativity triggering and imagination expanding.

7

Kłopoty z Deotymą

63%

Bąbel A.

Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej

|

2015

|

nr 21: Sztuka tracenia, sztuka rezygnacji. Samoograniczenie i autocenzura

94-119

EN

The article presents contradictory opinions about Jadwiga Łuszczewska (Deotyma) and her artistic works expressed by her contemporaries and future generations. These opinions are contrasted with the image of the poet that emerges from her "Pamiętniki 1834-1897" ["Memoir 1834-1897"]. Selected critical comments are set in the cultural context of the time (for example the phenomenon of poetical improvisation and a literary salon) and also set against certain biographical information. An attempt has been made to indicate possible reasons for enormous fascination, intense dislike or treatment with condescension that Deotyma herself and her controversial life choices arouse.

8

Strategie intuicyjne w projektowaniu architektonicznym w przestrzeniach o silnym istniejącym kontekście

63%

Rumież A.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz

|

2021

|

tom Z. 5

41--52

PL

Przedmiotem przedstawionych w artykule badań jest metoda kształtowania przestrzeni nazywana tutaj improwizacją architektoniczną1. W takim podejściu do projektowania kluczową rolę odgrywa tzw. intuicja ekspercka. Jest ona tutaj rozumiana jako forma pamiętania wzorców uprzednio zinternalizowanych i manipulowania nimi w celu znalezienia w szybki sposób efektywnego i innowacyjnego rozwiązania. Wielodziedzinowy przegląd literatury w zakresie psychologii, nauk kognitywnych, ekonomii, teorii architektury i estetyki oraz badania interpretacyjno-historyczne wraz z argumentacją logiczną umożliwiły konceptualizację znaczenia intuicji w procesie improwizacji architektonicznej.

EN

The subject of presented in the paper research is the method of spatial design, which is here called architectural improvisation. It covers issues related to the design approach, which focuses on activating the mechanisms of expert intuition. It is understood here as a form of remembering previously internalized patterns and manipulating them in order to quickly find an effective and innovative solution. A multidisciplinary review of the literature in the field of psychology, cognitive sciences, economics, architectural theory and aesthetics as well as interpretative and historical research together with logical argumentation enabled conceptualization of the meaning of intuition in the process of architectural improvisation.

9

Deotyma (Jadwiga Łuszczewska) w witrynie artystycznej ewaluacji pierwszego okresu twórczości (1851–1863): prasa, wspomnienia, korespondencja

63%

Woszczak I.

Prace Polonistyczne

|

2014

|

tom 69

47-63

EN

The following article is a narrative, captivated in authorial perspective, concerned with Deotyma’s actual or improbable literary endowments and artistic esprit. Sampled information are collected from nineteenth century critical reviews, private reckonings and stormy polemics which centre around Łuszczewska’s controversial talent. Most of the analysis involve contemporary press publications but also includes impressions preserved in intimate diaries, letters, Deotyma’s friends jottings and many others. The article presents both: votes “pro” and “against” the authoress which are encapsulated by Łuszczewska’s own afterthoughts on refining her poetic abilities and self-judgments on her works.

10

POSTAĆ MUZYKA CYGAŃSKIEGO I ROMANTYCZNEGO WIRTUOZA. KRÓTKIE STUDIUM PODOBIEŃSTW I RÓŻNIC

63%

Piotrowska A. G.

Ars inter Culturas

|

2015

|

nr 4

163-174

EN

The paper discusses the identity of a Gypsy musician and explains the conditions under which this figure can be identified as a prototypical romantic virtuoso. Since improvising artists were heavily criticised in the early 19th century as those contaminating the true art, they soon became the objects of ambivalent perceptions: admired for their command of the instrument and, at the same time, eschewed by professional musicians. In the 1840s, Gypsy musicians became more appreciated as the their culture and history began gaining currency among scholars. Since Gypsy musicians relied heavily on oral tradition, they were often associated with the practice of improvisation. This common perception of the Gypsy musician – so deeply indebted in the romantic ideology of alienated genius – became one of the most stereotyped images of Gypsies in the European culture.

11

Wariacje jazzowe w kinie "młodych gniewnych"

63%

Śliwińska A.

Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

|

2009

|

tom 7

|

nr 13-14

205-210

EN

Jazz music and the vision of the world depicted by the “angry young men” are connected by a mysterious bond, its basis being not a simple citation of musical pieces, but functioning based on the identicalness of conveyed feelings and thoughts. Rarely can one find an example of correspondence of arts characterised by such extraordinary cohesion of thought and outlook on life. The objective of the present text is not to show the way jazz music functions in the “angry young men’s” films, but to take a closer look at this tangent point, this place where two worlds meet – worlds which are completely different, and yet, in consequence, alike. It transpires, after all, that there is only one way to self-cognition (whether in jazz or “angry young men’s” cinema) – the one leading through daring steps, rebellion and improvisation.

PL

Jazz variations in “angry young men” cinema Jazz music and the vision of the world depicted by the “angry young men” are connected by a mysterious bond, its basis being not a simple citation of musical pieces, but functioning based on the identicalness of conveyed feelings and thoughts. Rarely can one find an example of correspondence of arts characterised by such extraordinary cohesion of thought and outlook on life. The objective of the present text is not to show the way jazz music functions in the “angry young men’s” films, but to take a closer look at this tangent point, this place where two worlds meet – worlds which are completely different, and yet, in consequence, alike. It transpires, after all, that there is only one way to self-cognition (whether in jazz or “angry young men’s” cinema) – the one leading through daring steps, rebellion and improvisation.

12

Impact of Learning Resources Improvisation on Biology Instruction in Senior Secondary Schools in Ondo South Senatorial District in Nigeria

63%

Oluwafemi A. M.

Labor et Educatio

|

2021

|

nr 9

169-184

PL

W niniejszym artykule zbadano wpływ improwizacji zasobów edukacyjnych na nauczanie biologii w szkołach średnich pierwszego stopnia w południowym okręgu senatorskim Ondo w stanie Ondo w Nigerii. Próba badawcza liczyła 350 osób i składała się z uczniów wybranych losowo z 10 szkół średnich. Samodzielnie opracowany kwestionariusz został zaprojektowany i zatwierdzony przez testy pilotażowe, a następnie zastosowany w celu zebrania danych. Zostały one zestawione w tabelach i poddane analizie. Wyniki przedstawiono przy użyciu procentów, średniej, odchylenia standardowego i analizy t-testu. Badania pokazały przede wszystkim, że: do nauczania przedmiotów ścisłych dostępne są urządzenia edukacyjne, jak – waga, taśma audio, podręczniki, wykresy, diagramy i mapy; istnieje pozytywny wpływ improwizacji zasobów edukacyjnych na nauczanie biologii w szkołach średnich pierwszego stopnia i nie ma znaczącej różnicy między uczniami płci męskiej i żeńskiej w zakresie wpływu improwizacji zasobów edukacyjnych na nauczanie biologii. Na podstawie wyników tego badania sformułowano główne zalecenia.

EN

This study examined the impact of improvisation of learning resources on biology instruction in senior secondary schools from Ondo South Senatorial District. The study sample was 350; and consisted of students randomly selected from 10 senior secondary schools in Ondo South Senatorial District of Ondo State in Nigeria. A self-developed inventory was designed and validated through pilot testing and administered to the sample for the data collection. The researcher personally visited the schools in Ondo South Senatorial District, thus 100% data were collected. The collected data were tabulated and analysed by using percentages, mean, standard deviation and t-test analysis. The major conclusions of this study were that the types of learning facilities that are available for teaching science are weighing balance, audio tape, textbooks, graphs, charts and maps; there is positive impact of improvisation of learning resources on the biology instruction in the senior secondary schools and there is no significant difference between male and female students in the impact of improvisation of learning resources on biology instruction. Based on the finding of this study, major recommendations were made.

13

Wstęp. Zatańczyć, wyrazić, opisać. Języki tańca

63%

Chałupnik A. , Klimczyk W.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2020

|

tom 111

|

nr 4

10-11

PL

Czym są języki tańca i na czym polega ich różnorodność? Z potrzeby metodologicznej refleksji nad tym zagadnieniem narodził się pomysł badawczego przyjrzenia się temu niełatwemu, wbrew pozorom, tematowi. Kłopot stanowi już podstawowa definicja przedmiotu badań. Dla Joan Kealiinohomoku kluczowy wydaje się moment rozpoznania tańca jako tańca właśnie przez członków tańczącej wspólnoty. Intuicyjnie nazywamy tańcem ekspresję bywalców klubów techno, oglądany na scenie balet klasyczny, telewizyjne show w rodzaju Tańca z gwiazdami czy będące często niezbywalną częścią rytuału tańce w kulturach plemiennych – fenomeny niesłychanie przecież odmienne. Łączy te zjawiska ruch ciała, w skomponowanej w czasie i przestrzeni strukturze, czasami posługującej się znakiem. Tym, co wysuwa się na pierwszy plan, byłaby funkcja estetyczna. Taniec to tworzenie i doświadczanie ulotnego piękna. W planowanym numerze będziemy poszukiwać języka, w którym teoria spotyka się z praktyką, a metodologia jest – jak w somaestetyce Richarda Shustermana – wglądem we własne cielesne doświadczenie, samowiedzą. Ideą numeru jest łączenie refleksji teoretycznej nad tańcem z praktyką taneczną i choreograficzną. Kategoria intymności w tangu argentyńskim, improwizacja wobec choreografii, taniec jako narzędzie międzykulturowe, choreografie przeszłości to tylko niektóre z planowanych zagadnień.

14

Improwizacja w choreografii

63%

Ciesielski T.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2020

|

tom 111

|

nr 4

26-41

EN

This article discusses the relationship between choreography and improvisation, both in the context of the denotation of these two terms and the creative activities that they describe. While of key importance for the phenomenon of dance, both notions remain vague and are frequently presented as contradictory. Adopting an alternative perspective, this paper, firstly, offers an overview of the historical contexts that have shaped the contemporary forms of performance dance as well as non-European contexts. Thus, it provides the basis for exploring the extent to which the assumptions and ideas of improvisation (developed primarily in the second half of the 20th century in the United States) have been updated in contemporary practices. Secondly, the article analyses the relationship between improvisation and choreography. It is studied in terms of creative strategies employed throughout the production process, with a particular emphasis on the participants’ agency. Seeking to avoid value judgements and inaccurate labels, the author proposes a more frequent use of other terms such as a ‘dance artist’ and verbal nouns such as ‘choreographing’ and ‘improvising’.

15

Wasyl Suchomliński i fenomen „twórczego akme” nauczyciela w szkole podstawowej

63%

Marusynets M. , Perepeliuk I.

Prima Educatione

|

2019

|

tom 3

EN

The article attempts to examine the phenomenon of “creative acme” from the standpoint of the outstanding academic, educator Vasyl Sukhomlynsky. It indicates the phenomenology of the concept, features and specifics of the key concept from educator’s conceptual positions and considerations, his reflections about the importance of creativity in education and upbringing of pupils. The main principles are outlined, which, according to Sukhomlynsky, reveal the creative potential of the teacher and determine the meaning of his or her professional success throughout the life, namely volitional efforts, proactive attitude, motivation to fulfill one’s potential; creative orientation, development of creativity. Sukhomlynsky considered that creativity criteria include a teacher’s capacity for innovativeness, improvisation and insight. According to the educator, they contribute to the development of emotions and inner language (language of experience), attention, imagination, creativity, self-confidence. These qualities are interdependent, as they develop and form not only in pupils, but also in the teacher, who is a carrier of creativity. Particular emphasis is placed on the technologies for the development of creative interaction which took place in the educational process of the Pavlysh School and were summarized in such works as School of Joy, My Heart I Give to Children, and which can be fully implemented in the content of the Concept of the New Ukrainian School. These are the development of creative playgrounds/laboratories, where, together with children, the teacher experiences a sense of inspiration, revelation, insight, comprehension, variation and improvisation, quest and errors. It is these technologies that develop students’ interest in learning, “push” them towards creativity, and reveal “a new world” for them. Therefore, the task of the teacher is to develop this ability throughout life. This is the meaning of Sukhomlynsky’s “creative acme” as a carrier of innovativeness and mentor for teachers whose experience is unsurpassed for future generations.

PL

W artykule podjęto próbę przybliżenia fenomenu „twórczego akme” w ujęciu słynnego uczonego i pedagoga Wasyla Suchomlińskiego. Określono fenologię pojęcia, wskazano na główne treści, specyfikę pojęcia kluczowego z perspektywy koncepcyjnej oraz z punktu widzenia uczonego i pedagoga, a zwłaszcza przedstawiono jego rozważania o znaczeniu twórczości w procesie edukacji uczniów. Określono zalecenia zasadnicze, które w przekonaniu Suchomlińskiego ujawniają twórczy potencjał nauczyciela oraz stanowią sens jego sukcesu zawodowego w ciągu całego życia. Są to: wysiłki wolicjonalne, aktywność, motywacja w realizacji potencjału własnego, twórcza orientacja, rozwój kreatywności. Szczególny nacisk kładzie się na technologie interakcji twórczej, które stanowiły treść procesu edukacyjnego szkoły pawłyskiej oraz zostały uogólnione w takich dziełach, jak Oddaję serce dzieciom oraz Radosna szkoła. Można je w pełni implementować w treści koncepcji nowej szkoły ukraińskiej. Jest to stworzenie kreatywnych placów zabaw/laboratoriów, w których nauczyciel wraz z dziećmi doświadcza poczucia oświecenia, imprintingu, dojścia do zrozumienia, improwizacji i błędów. To właśnie te technologie rozwijają zainteresowanie uczniów nauką, „popychają” ich do twórczości, ujawniają nowy świat. Dlatego głównym zadaniem nauczyciela jest rozwój tych zdolności przez całe życie. W tym wszystkim upatruje się sensu „twórczego akme” Suchomlińskiego jako nośnika nowatorstwa oraz mentora dla nauczycieli, czyje doświadczenie jest nieprześcignione dla pokolenia następców.

16

Deotyma – „Dziesiąta muza” Norwida

54%

Krysowski O.

Studia Norwidiana

|

2020

|

tom 38

5-20

EN

This article is an attempt to recreate the image of Jadwiga Łuszczewska from literary and epistolary works of Cyprian Norwid. The young improviser aroused controversy not only among the critics, but also among the members of the art society in Warsaw in the era of romanticism. Norwid, however, considered her personality as original, modern and capable of refreshing the Polish poetry. In his poems he described her as „the tenth Muse” and compared to Sappho, who was called exactly the same name by Plato, in recognition for her poetic talent. Moreover, he depicted her in an idealized manner, like acontemporary Sibylla, who gives advise to the nation on how to proceed in a tragic historical period. Norwid’s enthusiasm waned at the begining of 1860s, when it became clear that the poetic skills of Deotyma were moving in circles, constantly exploitingthe same motives, ideas and aesthetic means, not being able to go beyond the initially drawn horizon. He realized that behind the female figure he himself ennobled-a comforter, Samaritan, visionary, a statuesque Muse-there is a personality of an artist, which is humanly imperfect and in some aspects trivial, affected or philistine.

PL

Artykuł stanowi próbę rekonstrukcji wizerunku Jadwigi Łuszczewskiej w utworach literackich i korespondencji Cypriana Norwida. Postać młodej improwizatorki budziła kontrowersje nie tylko wśród krytyków, ale też uczestników życia artystycznego romantycznej Warszawy. Norwid tymczasem dostrzegł w niej osobowość oryginalną, nowoczesną, mogącą wnieść świeże wartości do polskiej poezji. W liryce określił ją mianem „dziesiątej Muzy”, zestawił z Safoną, którą Platon tak właśnie nazwał w uwielbieniu dla jej kunsztu poetyckiego. Co więcej, ukazał ją w sposób wyidealizowany, jako współczesną Sybillę, wieszczkę wskazującą narodowi drogę postępowania w tragicznym dla niego okresie dziejowym. Na początku lat sześćdziesiątych, gdy okazało się, że kunszt poetycki Deotymy się nie rozwija, że porusza się ona stale w kręgu tych samych, wyeksploatowanych wątków ideowych i środków estetycznych, nie mogąc wykroczyć poza horyzont, który na początku sobie nakreśliła, entuzjazm Norwida dla jej osiągnięć osłabł. Za uwzniośloną przez siebie figurą kobiety-pocieszycielki, samarytanki, wizjonerki, posągowej Muzy poeta dostrzegł realną osobowość artystki – po ludzku niedoskonałą, pod pewnymi względami trywialną, afektowaną, filisterską.

17

„Nie mów mi, jak mam tańczyć!” – negocjowanie współpracy, uprawomocnienia i upolitycznienia w etnograficznym teatralnym projekcie „Nadzieja”

51%

Kazubowski-Houston M.

Tematy z Szewskiej

|

2014

|

nr Performatywność 2(12)/2014

20-43

PL

Tekst ten stanowi wkład do literatury dotyczącej etnografii eksperymentalnej, dostarczając krytyki etnograficznej współpracy, uprawomocnienia i upolitycznienia. Skupiając się na moim etnograficznym teatralnym projekcie „Nadzieja” – stworzonym przy współpracy z romskimi kobietami i lokalnymi aktorami w Polsce w 2003 roku – rozważam zmagania o władzę, które zdefiniowały mój projekt i które wynikały z różnych sposobów rozumienia teatru jako formy sztuki, a także z różnic dotyczących tego, co projekt znaczy dla nas i co dzięki niemu chcemy osiągnąć. Przedstawiam trudne moralne, etyczne i polityczne decyzje, które musiałam podjąć i które zmusiły mnie do zredefiniowania zarówno stosowanych przeze mnie metod badawczych, jak i mojej roli jako etnografa.

EN

This article contributes to the experimental ethnography literature by providing a critique of ethnographic collaboration, empowerment and politicization. Focusing on my ethnographic theatre project “Hope” – developed in collaboration with Roma women and local actors in Poland in 2003 – I discuss the power struggles over representation that defined my project and that arose from our multifarious understanding of theatre as an art form, differences in what the project meant to us and in what we hoped to accomplish through it. I reveal the problematic moral, ethical and political decisions I had to make that forced me to rethink both my methodology and my role as ethnographer.

18

Trudności dzieci w wieku wczesnoszkolnym w integracji społecznej oraz sposoby ich przezwyciężania

51%

Czyżewska P.

Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce

|

2012

|

nr 3(25)

45-64

PL

Niniejszy tekst poświęcony jest trudnościom dzieci w integracji społecznej. Dorośli, którzy odgrywają znaczące role w wychowaniu dzieci, muszą być w pełni świadomi, jak ważne są czynniki zewnętrzne, które mogą pomóc uczniom poradzić sobie z trudnościami w integracji. Rozpoczęcie edukacji jest ważnym etapem w życiu każdego dziecka, a sposób, w jaki to osiągnie, będzie w znaczący sposób decydować o jego przyszłości. W niniejszym tekście odnaleźć można również kilka wskazówek, jak zorganizować dziecku pomoc w taki sposób, by nie czuło się ono inne bądź odrzucane przez rówieśników.

EN

This paper discusses the difficulties with social integration of children. Adults, who play major roles in child's upbringing, have to be fully aware of the importance of external factors that can help pupils cope with hardships of integration. The beginning of education is a milestone in life of each child and how he or she undergoes it, will be significantly decisive on his or her future. In this work one can also find some hints on how to help a child in such a way so that it would not feel like a stranger or be rejected by peers.

19

Od liturgicznej improwizacji do tekstów pisanych

51%

Matwiejuk K.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2016

|

nr XIII/13

37-50

XX

Liturgy is the creation of Jesus Christ. He continues his redemptive creation in liturgi-cal activities, especially in celebration of the Eucharist. He does it in the Church and through the Church. Apostles and their followers were enable to act „in persona Christi”. In the Ancient History, until the 4th century, celebrants created liturgical texts. They were inspired by the Bible. From the 4th century they began to write down the prayers used in liturgy. In that way the fidelity to the Gospel of Jesus Christ was retained.

20

Film „Klasa” Laurenta Cantenta w świetle prądów i kierunków współczesnej pedagogiki

51%

Pomostowski P.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2018

|

nr 8

569-578

PL

Teza. Film Klasa poprzez rezygnację z klasycznej filmowej narracji staje się „papierkiem lakmusowym” samej rzeczywistości. Eksperyment psycho-społeczny ukazany w formie filmu ujawnia bolesne zderzenie współczesnych teorii pedagogicznych z zarejestrowaną okiem kamery szkolną quasi-rzeczywistością, w której możemy dojrzeć dynamicznie zachodzące procesy i przemiany społeczne w mikroskali. Omówienie koncepcji. Autor artykułu odwołuje się do takich kierunków i prądów współczesnej pedagogiki jak rekonstrukcjonizm, globalizm i edukacja międzykulturowa, a następnie zestawia je z filmem rozumianym jako tekst kultury, odzwierciedlający bolączki współczesnego społeczeństwa. Sporo uwagi poświęcono metodom formalnym, jakimi posłużono się w omawianym obrazie (performans, improwizacja) oraz ich wpływowi na ostateczny kształt dzieła. Wyniki i wnioski. Autor stwierdza, że rozwiązania formalne, które czynią film rodzajem eksperymentu psycho-społecznego, ujawniły pewne słabości ww. nurtów współczesnej pedagogiki. Rzeczywistość szkolna, którą rekonstruują twórcy filmu Klasa, nie radzi sobie z dynamicznie zachodzącymi w społeczeństwach przemianami, a jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest nie nadążająca za owymi przemianami inteligencja emocjonalna. Oryginalność/wartość poznawcza podejścia. Nowatorskość w kontekście filmowego opowiadania nie jest celem samym w sobie, a jedynie środkiem do jego osiągnięcia – ujawnienie mechanizmów jakimi rządzi się współczesna szkolna rzeczywistość. Projekt Klasa okazuje się zatem niezwykle cenny zarówno z punktu widzenia pedagogiki, jak i filmoznawstwa.

EN

Thesis. The film Entre les murs by giving up the classic film narrative becomes a "litmus test" of reality itself. The psycho-social experiment presented in the film reveals a painful collision of contemporary pedagogical theories with a quasi-reality registered by camera, in which we can see dynamically occurring processes and social changes in a microscale. Discussed concepts. The author of the article refers to such trends of contemporary pedagogy as reconstructionism, globalism and intercultural education, and then combines them with a film which is understood as a text of culture, reflecting the problems of contemporary society. Much attention has been paid to the formal methods used in the discussed picture (performance, improvisation) and their influence on the final shape of the work. Results and conclusions. The author states that formal solutions that make the film a kind of psycho-social experiment revealed some weaknesses of the above-mentioned trends of contemporary pedagogy. School reality, which is reconstructed by the creators of the film Entre les murs, does not cope with dynamic changes in societies. One of the reason for this situation is emotional intelligence that is not keeping up with these changes. Originality/cognitive value of the approach. Innovation in the context of a film story is not a goal itself, but only a way to achieve it – revealing the mechanisms that are charakteristic of modern school reality. Entre les murs project, thus, turns out to be extremely valuable both from the point of view of pedagogy and film studies.