Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Lata help
Autorzy help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 49

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
PL
W ostatnich latach pojawiają się coraz częściej sygnały z północnej Europy (>60 N), wskazujące na istotne zmiany zachodzące w przebiegu wieloletniej liczebności norników i lemingów. Zmiany te, polegające na zaniku regularnych cykli populacyjnych o wysokiej amplitudzie i pojawieniu się w ich miejsce niecyklicznych fluktuacji na stosunkowym niskim poziomie liczebności, przypisywane są globalnemu ociepleniu klimatu, najsilniej zaznaczającemu się w północnej i umiarkowanej strefie klimatycznej w okresie zimy. Dane zaprezentowane w tym artykule (1) przedstawiają podobne zmiany dynamikiliczebności w populacjach dwóch gatunków norników w Polsce w okresie ostatnich 25 lat; (2) wskazują, które czynniki meteorologiczne są najistotniejsze dla zimowej przeżywalności norników oraz (3) wykazują statystycznie, że te właśnie czynniki w ostatnim półwieczu zmieniały się niekorzystnie dla norników w miarę ocieplania się klimatu. Ponadto, przedstawiono zależność pomiędzy obniżającą się liczebnością norników a spadkiem zagęszczenia zwierzyny drobnej w Polsce w okresie ostatnich 20 lat, sugerującą, że niedostatek norników jest przyczyną nadmiernej redukcji zwierzyny drobnej przez drapieżniki, dla których norniki, szczególnie w latach masowego występowania, stanowiły poprzednio podstawowe źródło pokarmu.
EN
Recently, several reports from Northern Europe (>60 N) indicated significant change in population dynamics of voles and lemmings. The change from high–amplitude regular cycles to acyclic fluctuations at relatively low level is regarded as an effect of climate warming, most pronounced in winter. Data presented in this article (1) show similar changes in the dynamics of two vole species in Poland over last 25 years, (2) indicate which winter weather factors are most important for successful survival of voles and (3) demonstrate that those factors changed to disadvantage of overwintering voles, over last half–century due to global warming. The decline in vole abundance is indicated as an indirect cause for the fall in the abundance of small game observed in Poland over the last 20 years.
Acta Ornithologica
|
2008
|
tom 43
|
nr 2
151-158
EN
Larger predators consume prey of greater mean size and include a wider diversity of prey in their diets than their smaller counterparts occurring in the same communities. There is some controversy as to whether these patterns result from opportunistic feeding behavior or from prey size selectivity leading to food-niche segregation among predators. This study examined the effects of body size on the diet of avian predators in the sagebrush habitat of north-eastern Utah. The assessment was based on data collected from the analysis of pellet contents and was deliberately confined to mammalian components, almost exclusively from rodents. A significant positive relationship was found between predator size and both average and maximum prey size, but no such correlation was found for the minimum body size of prey. In general, there was considerable overlap in the rodent prey taken by different raptors, suggesting opportunistic feeding behavior in these predators. However, the size (and species) of rodent prey that contributed most to the consumed biomass was different for each bird species and correlated well with its body size. The revealed pattern of larger raptors acquiring most biomass (energy) from larger prey, implies food selectivity based on its energetic profitability, and niche segregation that could facilitate the coexistence of a high diversity of avian predators in the sagebrush habitat. The possible role of food limitation and competition in the evolution of body size in raptors and the consequences of size-dependent predation are discussed.
PL
W diecie większych drapieżników często stwierdzano, że średnia masa ofiary jest większa, a spektrum wielkości ofiar szersze niż w diecie mniejszych drapieżników współwystępujących w tych samych środowiskach. Jednak takie zależności mogą dowodzić zarówno oportunistycznego żerowania drapieżników różnej wielkości, jak i być efektem wybiórczego chwytania ofiar optymalnej wielkości, prowadzącym do rozdziału nisz pokarmowych drapieżników. Celem prezentowanych tu badań, prowadzonych w otwartym środowisku bylicowym („sagebrush”) w Stanie Utah, USA, było określenie zależności pomiędzy wielkością ciała współwystępujących ptasich drapieżników, a składem ich diety. Do oceny diety posłużyły wypluwki siedmiu gatunków ptaków: Falconiformes (4), Strigiformes (2) i Corvidae (Passeriformes — 1). Analizę składu diety zawężono do identyfikacji szczątków ssaków, z których niemal wszystkie były drobnymi i średnimi gryzoniami (8 gatunków + jeden zajęczak — Tab. 1). Udział różnych ofiar w diecie drapieżników wyrażono w procentach liczby schwytanych osobników oraz w procentach ich biomasy w całej ssaczej biomasie oszacowanej w wypluwkach (Fig. la i lb). Wykazano pozytywną korelację między wielkością drapieżnika a średnią i maksymalną wielkością jego ofiar (Fig. 2a i 2b) oraz brak takiej korelacji w przypadku minimalnej wielkości chwytanych ofiar, wynikający z tego, że na małe ofiary polowały prawie wszystkie drapieżniki. W efekcie nakładanie się zakresów wielkości (i gatunków) zjadanych ofiar było znaczne, a większe drapieżniki chwytały bardziej różnorodne ofiary (Fig. 2c), co przemawia za oportunistycznym korzystaniem z dostępnych zasobów. Wykazano jednak również, że dla każdego gatunku drapieżnika głównym źródłem biomasy był inny gatunek gryzonia o wielkości ściśle skorelowanej z masą drapieżnika (Fig. 2d), co sugeruje, że ofiary były wybierane zgodnie z ich energetyczną opłacalnością, co mogło być czynnikiem ułatwiającym segregację nisz i współbytowanie różnorodnego zespołu ptasich drapieżników w badanym siedlisku.
PL
Poznanie zasad ekologii krajobrazu i zgodne z nimi formowanie drobnoziarnistej mozaiki ekosystemów, która powstała za sprawą człowieka na rozległych niegdyś obszarach homogennych biomów jest najskuteczniejszym sposobem na utrzymanie całego bogactwa form życia.
EN
Learning the principles of landscapes ecology and appropriate development of this fine-grain mosaics of ecosystem that has been established by humans on the originally extensive areas of homogenic bioms is the most effective ways of maintaining the abundance of life forms in the most transformed and populated areas of the world. It is important that all species may satisfy their needs on areas occupied and managed by humans.
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.