Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Survival in sudden cardiac arrest in emergency room: case-control study.

100%

Sosnowska-Mlak O. , Curt N. , Pinet Peralta L. M.

Critical Care Innovations

|

2019

|

tom 2

|

nr 3

1-10

EN

INTRODUCTION: Systematic analysis of risk factors, causes of sudden death and patient survivability allows implementation of increasingly effective methods and procedures for emergency cardiac arrest (SCA). The conditions of the emergency room (ER) allow for initial medical imaging and laboratory diagnostics, which facilitate the assessment of critical parameters that may be a predictor of SCA. The aim of the study is to determine the survival level of patients with SCA that were staying in ER and to indicate the factors that increase the likelihood of SCA. MATERIAL AND METHODS: The study was conducted in 2018 based on medical records of SOR in 73 patients with sudden cardiac arrest in SOR. Descriptive statistics and data analysis were performed using parametric tests (Pearson test). The level of significance was determined for p <0,05. RESULTS: The average age of SOR patients was 72 years (SD ± 16.29). In most cases, the patients were brought to the ER by the EMS. Sinus rhythm dominated in ECG tests,before the onset of SCA,. The ECG mechanisms in which SCA occurred were: asystole (50.7%), PEA (32.9%) and VF / pVT (16.4%), respectively. Among half of the patients (50.7%) of ER spontaneous circulation was restored, while 49.3% of ER patients were fatal. The relationship between mortality and O2 partial pressure, methanol, MPV, D-dimer, pH and HCO3 has been demonstrated. CONCLUSIONS: In the examined group of patients with SCA,non-defibrillatory rhythms (asystole, PEA) dominate. Half of the patients manage to achieve ROSC under ER conditions. There are predictors of SCA in patients in ER.

PL

WSTĘP: Systematyczna analiza czynników ryzyka, przyczyn nagłej śmierci oraz przeżywalności pacjentów pozwala na wdrażanie coraz skuteczniejszych metod i procedur postępowania w nagłym zatrzymaniu krążenia (NZK). Warunki Szpitalnego Oddziału Ratunkowego pozwalają na wstępną diagnostykę obrazową i laboratoryjną, co pozwala na ocenę parametrów krytycznych, mogących stanowić czynnik predykcyjny nagłego zatrzymania krążenia. Celem pracy jest określenie poziomu przeżywalności pacjentów z NZK przebywających w SOR oraz wskazanie czynników wpływających na wzrost prawdopodobieństwa wystąpienia nagłego zgonu sercowego. MATERIAŁ I METODY: Badanie zostało przeprowadzone w 2018 r. na podstawie dokumentacji medycznej SOR-u 73 pacjentów z nagłym zatrzymaniem krążenia na SOR. Dokonano statystyki opisowej oraz analizy danych za pomocą testów parametrycznych (test Pearsona). Poziom istotności ustalono dla p<0,05. WYNIKI: Średnia wieku pacjentów SOR-u wynosiła 72 lata (SD ± 16,29). W większości przypadków chorzy zostali przywiezieni na SOR przez zespół ratownictwa medycznego (ZRM). Przed wystąpieniem NZK w badaniach EKG dominował rytm zatokowy. Mechanizmy EKG, w jakim doszło do NZK to kolejno: asystolia (50,7%), PEA (32,9%) oraz VF/pVT (16,4%). U ponad połowy pacjentów (50,7%) SOR nastąpił powrót spontanicznego krążenia, natomiast u 49,3% pacjentów SOR odnotowano zgon. Wykazano zależność śmiertelności od ciśnienia parcjalnego O2, poziomu metanolu, MPV, D-dimerów, pH oraz HCO3. WNIOSKI: W przebadanej grupie pacjentów z NZK na SOR, zdecydowanie dominują rytmy niedefibrylacyjne (asystolia, PEA). U połowy pacjentów udaje się uzyskać ROSC w warunkach SOR. Istnieją czynniki predykcyjne występowania nagłej śmierci sercowej u pacjentów przebywających w SOR.

2

Acute coronary syndrome in cancer patients. Part II: invasive and conservative treatment options, takotsubo syndrome problem

100%

Piotrowski G.

OncoReview

|

2020

|

tom 10

|

nr 3

89-97

EN

Acute coronary syndrome (ACS) and oncological disease are more frequently observed in the general population as discussed in the part I of this article. Treatment of myocardial infarction in oncological patients becomes a real struggle for clinicians, especially that the data from clinical trials including cancer patients with ACS are very limited. The choice of treatment modality should consider many existing factors considering the type of ACS – non-ST-segment elevation myocardial infarction vs ST-segment elevation myocardial infarction, patient’s condition, type of cancer and oncological treatment applied. Taking into consideration above mentioned factors, clinicians have to face three therapeutic options: invasive, conservative or combination of both in order to choose the best and most beneficial treatment. This article summarizes the current therapeutic approach to the management of ACS in cancer patients.

3

Obesity – is it really so bad for a patient with coronary heart disease?

100%

Pogorzelski S. , Kuźma Ł. , Struniawski K. , Wróblewski D. , Gajewska_Bachórzewska, H , Dobrzycki S.

Progress in Health Sciences

|

2018

|

tom 8(2)

194-201

EN

According to American Obesity Medicine Association obesity is a chronic, relapsing, multifactorial, neurobehavioral disease, wherein an increase in body fat promotes adipose tissue dysfunction and abnormal fat mass physical forces, resulting in adverse metabolic, biomechanical, and psychosocial health consequences. Obesity has been renowned as a risk factor of cardiovascular, endocrinological, orthopedic and many other diseases. But for the last two decades, there have been many reports of beneficial influence of overweight or obesity on patients with coronary heart disease. This phenomenon got a name of obesity paradox. It’s existence is a matter of lively discussion in medical world, and even if true, the protecting mechanisms of obesity need much deeper understanding.

4

Acute coronary syndrome associated with NIGRO protocol in anal cancer.

100%

Antonopoulos A. , Luisi G. A.

Critical Care Innovations

|

2019

|

tom 2

|

nr 4

36-43

EN

5-fluorouracil (5-FU) cardiotoxicity is not a common, but with potentially deleterious effects on the patient condition. In this paper we present the case of an 53-year-old woman undergone local resection for localized anal cancer and then she was treated with NIGRO protocol. 48 hours after the end of 5-FU i.v. administration an acute coronary syndrome was developed. The electrocardiogram showed hyperacute T waves in all leads except for V1 and aVL that showed negative T waves in combination with chest pain and diaphoresis promptly resolved after sublingual isosorbide dinitrate. A subsequent coronary angiography was performed and normal coronary arteries were shown. The potential causes and the treatment are being discussing.

PL

Kardiotoksyczność 5-fluorouracylu (5-FU) nie jest powszechna, lecz może wykazywać niekorzystny wpływ na stan pacjenta. W artykule przedstawiono przypadek 53-letniej kobiety, która przeszła miejscową resekcję z powodu zlokalizowanego raka odbytu, a następnie była leczona protokołem NIGRO. 48 godzin po zakończeniu dożylnej podaży 5-FU wystąpił ostry zespół wieńcowy. Elektrokardiogram pokazał hiperostre załamki T we wszystkich odprowadzeniach, z wyjątkiem odprowadzeń V1 i aVL, wraz z ujemnymi załamkami T. Wystąpił także ból w klatce piersiowej, który ustąpił po podjęzykowym diazotanie izosorbidu. Wykonano kolejną angiografię wieńcową i ukazano prawidłowe tętnice wieńcowe. Dyskutowane są potencjalne przyczyny i leczenie przypadku.

5

An expert system supporting risk stratification in acute coronary syndromes

100%

Grabowski M. , Filipiak K. J. , Rudowski R. , Opolski G.

TASK Quarterly : scientific bulletin of Academic Computer Centre in Gdansk

|

2004

|

tom Vol. 8, No 2

281-286

EN

The aim of the project was to create a computer program, an expert system (ES), which would support physicians when a management for patients with acute coronary syndrome needs to be chosen. A knowledge database was created with the support of clinical experts, based on the current management standards. Data from new patients are added to the case database. The inference engine integrates two types of reasoning rule-based and case-based. The ES gives unambiguous and objective answers, its recommendation are reliable. At present, the ES is tested in clinical practice. Strategies recommended by the ES are compared with the management applied in a clinic.

6

Jakość życia pacjentów po zawale mięśnia serca leczonych angioplastyką tętnic wieńcowych.

100%

Haznar R. , Uchmanowicz I.

Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia

|

2012

|

nr 1

5-10

XX

Wstęp: Zawał mięśnia sercowego jest zdarzeniem kardiologicznym, które – chociaż jest wypadkową wielu czynników rozłożonych w czasie i przestrzeni – występuje niespodziewanie. Jedną z najskuteczniejszych form terapii zawału mięśnia sercowego (i szerzej – ostrych zespołów wieńcowych) jest terapia inwazyjna, w postaci przezskórnej wewnątrznaczyniowej angioplastyki wieńcowej. Z kolei efektem ujawniającym się w dłuższej perspektywie jest, a przynajmniej powinna być, poprawa jakości życia pacjentów. Cel pracy: Zbadanie jakości życia pacjentów po zawale mięśnia sercowego, którzy zostali poddani terapii angioplastyką wieńcową. Materiał i metody: W badaniu udział wzięło 50 osób, będących pacjentami Regionalnego Ośrodka Kardiologii przy Miedziowym Centrum Zdrowia S.A w Lubinie. W badanej grupie znalazło się 18 kobiet i 32 mężczyzn w wieku od 32 do 69 lat (średnia wieku: 42,2 lat). Badanie przeprowadzone zostało za pomocą ankiety zawierającej łącznie 25 pytań. Wyniki: Stwierdzono wyraźną poprawę stanu zdrowia fizycznego. W przypadku średniej oceny sprzed zawału mięśnia sercowego wynoszącej 2,88, średnia ocena po zawale oraz PTCA wynosiła 4,56. Potwierdzono również poprawę stanu zdrowia psychicznego. W przypadku średniej oceny sprzed zawału mięśnia sercowego wynoszącej 2,22, średnia ocena po zawale oraz PTCA wynosiła 4,08. Zanotowano ponadto, że oceny sfery psychicznej są niższe od ocen sfery fizycznej. Zmniejszyła się wyraźnie liczba subiektywnie odczuwanych objawów klinicznych związanych ze schorzeniami serca. Zaobserwowano wzrost liczby osób zdolnych do wykonywania, przeważnie relaksujących, prac w przydomowym ogródku lub też na działce (z 17 do 29) oraz zdolnych do dużego wysiłku fizycznego (z 9 do 19). Wzrosła również liczba osób spędzających czas wolny w sposób aktywny – o ile na takie formy wypoczynku przed MI i PTCA wskazało 13 osób, o tyle pół roku po – 26. Obserwowano poprawę relacji społecznych – z rodziną (średnia ocen wzrosła z 4,54 do 4,88), z sąsiadami (średnia ocen wzrosła z 3,76 do 4,02) oraz przyjaciółmi i znajomymi (średnia ocen wzrosła z 4,12 do 4,32). Wnioski: 1. W ocenie pacjentów po zawale mięśnia serca leczonych angioplastyką wieńcową stwierdzono wzrost jakości życia po zabiegu PCI w 6. miesięcy od zabiegu. 2. Poprawa jakości życia pacjentów po zawale mięśnia sercowego przebiegała na kilku płaszczyznach: samooceny zdrowia fizycznego oraz psychicznego, możliwości utrzymania lub ponownego podjęcia aktywności zawodowej, eliminacji szeroko pojętych dolegliwości bólowych, możliwości podjęcia aktywności fizycznej, możliwości rozwoju relacji społecznych, możliwości realizowania planów będących pochodną aspiracji, przewartościowaniu dotychczasowego życia. 3. Poziom jakości życia pacjentów po zawale mięśnia sercowego poddanych terapii PTCA w dużym stopniu determinuje styl życia. Elementami stylu życia stymulującymi poziom jakości życia są aktywność fizyczna adekwatna do możliwości organizmu, racjonalne odżywianie się, kontrolowanie stanu zdrowia, a także unikanie palenia papierosów.

EN

Background: Myocardial infarction is a cardiac episode which, though it is a result of many factors spread in time and space, occurs unexpectedly. One of the most efficient form of treatment of myocardial infarction (generally Acute Coronary Syndromes, ACS) is an invasive procedure in the form of Percutaneus Transluminal Coronary Angioplasty (PTCA). A long term effect of the treatment is, or should be, the improvement of patients’ life quality. Objectives: The aim of the study was to assess the life quality of patients following myocardial infarction who were treated with coronary artery angioplasty. Material and methods: The study included 50 people, patients of Regional Cardiology Centre at Miedziowe Centrum Zdrowia S.A in Lubin. The study group encompassed 18 women and 32 men, at the age of 32 to 69 (average age: 42.2 years). The study consisted in conducting a survey which included 25 questions. Results: A significant physical health improvement was found. The average assessment result prior to myocardial infarction was 2.88 whereas the result following myocardial infarction and PTCA amounted to 4.56. The improvement of psychological health condition has been also confirmed. The average result prior to myocardial infarction was 2.22 whereas the result following myocardial infarction and PTCA amounted to 4.08. It has been also observed that the assessment results of psychological sphere were lower than the assessment results of physical sphere. The number of subjective clinical symptoms related to heart conditions decreased substantially. It has been observed that the number of people able to perform, mostly relaxing, works in a backyard or in a garden plot increased (from 17 to 29) as did the number of people able to make considerable physical effort (from 9 to 19). The number of people spending their free time in an active way grew as well – prior to MI and PTCA only 13 people would spend their time in such a way whereas six months following MI and PTCA the number amounted to 26. The improvement of social relations with families (the average result increased from 4.54 to 4.88), with neighbours (the average result increased from 3.76 to 4.02), and with friends and acquaintances (the average result increased from 4.12 do 4.32) has been also observed. Results: 1. It has been stated that according to the patients their quality of life 6 months following MI and PTCA improved. 2. The improvement of life quality of patients following MI have been visible in a few areas: self-assessment of physical and psychological health, ability to continue or to undertake professional activity, elimination of ailments, ability to perform physical activity, ability to develop social relations, ability to implement plans deriving from aspirations, redefining lives. 3. The level of life quality of patients following MI treated with PTCA determines, to a large extent, a life style. The elements of life stimulating the level of life quality are as follows: physical activity proportionate to body’s abilities, rational nutrition, health condition monitoring, as well as avoiding smoking.

7

Eptifibatide induced acute thrombocytopenia. Case report of 80- years old man with acute coronary syndrome

100%

Kuźma Ł. , Pogorzelski S. , Wróblewski D. , Struniawski K. , Róg-Makal M. , Nowak K. , Matys U. , Gajewska-Bachórzewska H. , Dobrzycki S.

Progress in Health Sciences

|

2018

|

tom 8(2)

234-238

EN

Introduction: Glycoprotein (Gp) IIb/IIIa is a platelet receptor participating in platelet aggregation. According to ESC guidelines, glycoprotein IIb/IIIa inhibitors might be considered during percutaneous coronary interventions in patients with the acute coronary syndrome. Purpose: A case study of profound thrombocytopenia in 80-year-old man with the acute coronary syndrome. Case presentation: An 80-year-old, medicationnaive man with acute coronary syndrome was admitted to the Department of Invasive Cardiology. Due to the unsuccessful invasive strategy, an intracoronary bolus of Gp IIb/IIIa inhibitor – eptifibatide - was administered. During the following intravenous infusion, large subcutaneous hematomas were observed. Eptifibatide infusion was discontinued. Drop in platelet count to 1 thou/μL without significant anemia was registered. A control sample in sodium citrate showed similarly low platelet count - 2 thou/uL. Acetylsalicylic acid and clopidogrel were discontinued, steroids were introduced. Neither PLT nor FFP transfusion were necessary. Consecutive lab tests showed the gradual increase of PLT up to 35 thou/μL at discharge. A week later, the patient did not complain of any cardiovascular or bleeding symptoms; hematomas resented significant involution. Laboratory findings were normal. During follow-up visit 30 days after the discharge, the patient presented no cardiovascular symptoms. Conclusions: There are patients at risk of druginduced thrombocytopenia, especially those with impaired kidney function and the elderly. In such cases, decisions concerning anti-platelet and antithrombotic therapy should be taken cautiously. Because of its rare occurrence, every case of severe thrombocytopenia in ACS patients should be reported. Moreover, such patients should be followed-up to minimalize risk of similar adverse events in the future.

8

Acute coronary syndrome in patients with concomitant neoplastic disease and chemotherapy. Is clinical distinctness possible?

100%

Ciszewski A. , Dąbrowski M. , Bęćkowski M.

OncoReview

|

2015

|

tom 5

|

nr 3

A100-102

EN

We present 2 cases of acute coronary syndrome in patients with concomitant neoplastic disease during chemotherapy. In both patients, we found unusual angiographic image which showed that despite the presence of very large thrombi, there were no or hardly any atherosclerotic lesions in the vessel occlusion site. Aspiration thrombectomy was successfully performed in both cases to restore coronary flow and in the second patient, two bare metal stents were also implanted. After the patients were discharged from hospital, we decided to add enoxaparin to the routine dual antiplatelet therapy of both of them. So far, no guidelines have been developed on how to manage patients with acute coronary syndrome and concomitant neoplastic diseases while on chemotherapy.

9

Acute coronary syndrome in cancer patients. Part I: pathophysiology, clinical presentation and diagnosis

88%

Piotrowski G.

OncoReview

|

2020

|

tom 10

|

nr 2

41-47

EN

Coexistence of cardiovascular diseases and cancer is more and more common in everyday practice. This is due to the aging of the population and the fact that most of the classic cardiovascular risk factors also predispose to cancer. During anti-cancer treatment, cardiovascular components may be damaged and eventually lead to acute coronary syndrome. The first part of the review article presents the pathophysiology, clinical presentation and key elements of the diagnostic process of this life-threatening condition in cancer patients.

10

Kounis syndrome associated with Moxifloxacin infusion in a patient with COVID-19 pneumonia: a case report.

88%

Tverdokhlib I. , Skakun O. , Fedorov S. , Verbovska O. , Kozlova I. , Martyniv I.

Critical Care Innovations

|

2021

|

tom 4

|

nr 2

32-37

EN

Kounis syndrome (KS) is an acute coronary syndrome developing as a consequence of an anaphylactic or allergic reaction. Multiple mediators (especially histamine) released by mast cells, platelets, and some immune cells may lead to coronary vasospasm or thrombosis and cause an acute coronary syndrome. A clinical case of the KS in a hospitalized patient being treated for the COVID-19-associated pneumonia is presented. A 62-year-old woman was treated for COVID-19-associated pneumonia. In 15 min after the beginning of the Moxifloxacin infusion, the patient complained of severe headache, crushing chest pain, abdominal pain, severe general weakness, shortness of breath. Hypotension and decrease in SpO2 developed. Immediately performed ECG showed the ST-segment elevation in leads I and aVL. There were reciprocal changes in leads III, aVF, V3-V6. Troponin I was slightly elevated. Coronary angiography showed no hemodynamically significant coronary artery lesions. The KS type 1 was diagnosed. Repeated ECG in 2 hours showed isoelectric ST segments in all leads. It may be difficult to diagnose KS. Clinical signs of an allergic or anaphylactic reaction should raise the suspicion of KS. Moxifloxacin as well as other fluoroquinolones may be associated with the development of KS. We suggest a possible association of COVID-19 with KS. However, this issue requires further observation.

PL

Zespół Kounisa (ZK) jest ostrym zespołem wieńcowym rozwijającym się w następstwie wstrząsu anafilaktycznego lub reakcji alergicznej. Wiele mediatorów (zwłaszcza histaminy) uwalnianych przez komórki tuczne, płytki krwi i niektóre komórki odpornościowe może prowadzić do skurczu naczyń wieńcowych lub zakrzepicy i spowodować ostry zespół wieńcowy. Przypadek kliniczny ZK przedstawiono na przykładzie hospitalizowanej pacjentki leczonej z powodu zapalenia płuc związanego z COVID-19. 62-letnia kobieta była leczona z powodu zapalenia płuc związanego z COVID-19. W ciągu 15 minut po rozpoczęciu wlewu Moxifloxacin pacjentka zaczęła się uskarżać na silny ból głowy, miażdżący ból w klatce piersiowej, ból brzucha, silne ogólne osłabienie, duszność. Powstało niedociśnienie i spadek SpO2. Natychmiastowe wykonanie EKG wykazało uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach I i aVL. Wystąpiły wzajemne zmiany w odprowadzeniach III, aVF, V3-V6. Troponina I była lekko podwyższona. Angiografia naczyń wieńcowych nie wykazała istotnych hemodynamicznie zmian w tętnicach. Rozpoznano ZK typu 1. Powtórzone EKG w ciągu 2 godzin wykazało izoelektryczne odcinki ST we wszystkich odprowadzeniach. Diagnoza ZK może być trudna. Objawy kliniczne reakcji alergicznej lub wstrząsu anafilaktycznego powinny budzić podejrzenie ZK. Moksifloksacyna i inne fluorochinolony mogą być związane z rozwojem ZK. Sugerujemy możliwy związek COVID-19 z ZK. Jednak ten problem wymaga dalszej obserwacji.

11

75%

Lamberti M. , Ratti G. , Gerardi D. , Capogrosso C. , Ricciardi G. , Fulgione C. , Latte S. , Tammaro P. , Covino G. , Nienhaus A. , Garzillo E. M. , Mallardo M. , Capogrosso P.

International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health

|

2016

|

tom 29

|

nr 4

649-657

EN

Objectives Coronary heart disease is frequent in the working-age population. Traditional outcomes, such as mortality and hospital readmission, are useful for evaluating prognosis. Fit-for-work is an emerging outcome with clinical as well as socioeconomic significance. We describe the possible benefit of a cardiac rehabilitation (CR) program for return to work (RTW) after acute coronary syndrome (ACS). Material and Methods We evaluated 204 patients with recent ACS. They were divided into 4 groups on the basis of their occupational work load: very light (VL), light (L), moderate (M), and heavy (H). Work-related outcomes were assessed with the Work Performance Scale (WPS) of the Functional Status Questionnaire and as “days missed from work” (DMW) in the previous 4 weeks. The variables considered for outcomes were percent ejection fraction, functional capacity expressed in metabolic equivalents (METs), and participation or non-participation in the CR program (CR+ and CR–). Results One hundred thirty (66%) patients took part in the CR program. Total WPS scores for CR+ and CR– subgroups were VL group: 18±4 vs. 14±4 (p < 0.001), L group: 18±3 vs. 14±3 (p < 0.0001), M group: 19±3 vs. 16±3 (p < 0.003), and H group: 20±4 vs. 17±3 (p < 0.006). Fewer DMW were reported by the CR+ group. Conclusions Non-participation in CR was a consistent cause of poorer work-related outcomes. Our findings indicate that CR and occupational counseling play a very important role in worker recovery and subsequent reintegration in the workplace, in particular among clerical workers.

12

Electronic patient record, expert system and mobile monitoring in Cardio.net project

75%

Rudowski R. , Grabowski M. , Sierdziński J. , Guć M.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

|

2004

|

tom Vol. 24, no. 1

61-71

EN

Cardio.net project is aimed at the implementation of the prototype system of telecardiology in Mazovia and Pomerania Regions of Poland. It is planned as a tool to reduce the time from the onset of symptoms to the cardiological intervention, which can significantly reduce the mortality of patients with the acute coronary syndromes (ACS). The system will enable teleconsultations, from the reference centers to the regional hospitals, regarding the need for invasive cardiological intervention. If there is such a need then the patient will be transported to the reference center. The Cardio.net tasks include the design of telecommunication infrastructure, incorporating data transmission standards HL7, DICOM, work on the security and safety of the system, the design of Electronic Patient Record (EPR), uniform archive of EPR's and also the expert system. The EPR consist of two types of forms: a) personal data forms, b) forms supporting the physician work (case history, diagnosis, physical examination, the clinical course of hospitalization, additional tests and drugs). The tools used for creating EPR and archive of EPR's were PHP, Java Script, XML and MySQL. The risk stratification and therapeutic decision making in ACS are the main tasks of the expert system. There are two main therapeutic strategies: early invasive versus conservative. The chosen strategy depends on several factors. The expert system has been verified on the archival data of 147 patients with ACS. In 127 (86%) the expert system suggested the same strategy as applied by the cardiologist. In conclusion: uniform EPR and archive of EPR's give a chance of improving the quality of the cardiological care due to teleconsultations performed directly by specialists or indirectly by the expert system. Mobile monitoring and alerting can decrease the time from the onset of symptoms to the therapeutic intervention thus improving the patients safety,

13

Typical variant of takotsubo cardiomyopathy in oncological patients. Two case reports and review of the literature

75%

Stępień K. , Nowak K. , Pasieka P. , Warmuz K. , Stępień A. , Nessler J. , Zalewski J. , Stępień K. , Nowak K. , Pasieka P. , Warmuz K. , Stępień A. , Nessler J. , Zalewski J.

|

tom 60

|

nr 1

14

Opieka pielęgniarska nad pacjentem w ostrym zespole wieńcowym po zabiegu angioplastyki naczyń wieńcowych.

75%

Tracz A.

Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia

|

2013

|

nr 2

44-47

PL

Wstęp. Postęp, jaki dokonał się w ostatnich latach w medycynie, znacząco rozszerzył metody diagnozowania i leczenia chorych z zawałem serca. Wprowadzenie do praktyki przezskórnej angioplastyki naczyń wieńcowych przyczyniło się do poprawy wyników leczenia i redukcji śmiertelności chorych z powodu zawału mięśnia sercowego.

EN

Background. Progress made in medicine in recent years has expanded significantly methods of diagnosis and treatment of patients with myocardial infarction.

15

Ostre zespoły wieńcowe.

75%

Ochyńska O. , Pieniacka M.

Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia

|

2012

|

nr 2

40-44

PL

Ostry zespół wieńcowy jest coraz częściej występującą chorobą, dotykającą coraz młodsze osoby. Najczęściej choroba ta wywoływana jest przez samych chorych, którzy prowadzą nieodpowiedni tryb życia, ze zbyt dużą ilością stresu, nieprawidłową dietą oraz unikają kontaktu z lekarzem. Wraz z postępem medycyny można szybciej wdrożyć odpowiednie leczenie, a nawet zapobiegać chorobie. Celem naszej pracy było przedstawienie problemu, jakim są ostre zespoły wieńcowe, ich następstwa oraz wykazanie, że nasze zdrowie jest zależne od naszego trybu życia.

EN

Acute coronary syndromes is more occurring disease, which is affecting younger people. Mostly this disease is caused by patients, who have wrong lifestyle with a lot of stress, wrong diet and they don’t go to the physician. With medicine progress we can earlier implement right treatment even we can prevent disease. The target of our work was showing the problem which is acute coronary syndromes, their aftermaths and show that our health is dependent from our lifestyle.

16

Acute coronary syndrome: are patients and family members aware of the symptoms of attack?

63%

v J. , Kumboyono K. , Wihastuti T. A. , Rachmawati S. D. , Aziz A. N.

Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia

|

2018

|

nr 2

31-34

PL

Wstęp. Opóźnienie jest przyczyną niepowodzenia w leczeniu pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi (Acute Coronary Syndrome – ACS). Opóźnienie występuje, ponieważ pacjenci i członkowie ich rodzin nie znają objawów wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego. Cel pracy. Celem badania było odkrycie sposobu postrzegania pacjentów i członków ich rodzin w rozpoznawaniu objawów ACS na miejscu zdarzenia. Materiał i metody. Badanie to ma charakter jakościowy i zawiera opisową fenomenologię, która została przeprowadzona na podstawie dogłębnych wywiadów z udziałem szesnastu uczestników (w tym pacjentów z ACS i członków ich rodzin). Analizę danych przeprowadzono metodą triangulacji źródeł danych. Wyniki. Uzyskane dane wskazują na błędy występujące w rozpoznawaniu objawów choroby. Zjawisko to powstaje w wyniku niezrozumienia objawów i błędnego postrzegania objawów innych chorób, które występowały wcześniej, jak astmy oskrzelowej, odleżyn i udaru mózgu. Wnioski. Uczestnicy badania nie są świadomi występowania objawów ostrego zespołu wieńcowego, co powoduje opóźnienia w odnalezieniu odpowiedniej pomocy od pracowników lub jednostek ochrony zdrowia. Wyniki wskazują na znaczenie edukacji publicznej w zakresie różnych objawów ACS oraz na temat tego, w jaki sposób odróżnić je od podobnych objawów innych chorób, ale także potencjalnych zagrożeń wynikających z opóźnień, jeśli odpowiednie leczenie nie jest udzielone natychmiastowo.

EN

Background. A delay is a cause of management failure in patients with Acute Coronary Syndromes (ACS). A delay occurs because the patients and family members do not know the symptoms of ACS Objectives. The aim of the study was to explore the perception of patients and family members in recognizing the symptoms of Acute Coronary Syndrome (ACS) attack at the scene. Material and methods. This study is a qualitative with a descriptive phenomenology that was done through in-depth interviews involving sixteen participants (including, patients with ACS and family members). Data analysis was done by triangulation of data sources. Results. The theme obtained is a mistake in recognizing the symptoms of the disease. This theme is formed from the subtheme of misunderstanding of symptoms and sees the symptoms of other diseases one previously suffered from such as asthma, ulcer, and stroke. Conclusions. Participants are unaware of the incidence of ACS attacks that result in delays in finding appropriate assistance to health workers or facilities. The results show the importance of public education about the various symptoms of ACS, and on how to distinguish it from similar symptoms of other diseases, potential threats, and the impact if appropriate treatment is not immediately given.

17

Comparative analysis of coronary angioplasty delays

63%

Bujnowska M.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2019

|

nr 2(31)

EN

According to the guidelines of the European Society of Cardiology (2012), the time elapsing between the patient’s arrival at hospital or their contact with a health care facility and the filling of the balloon should not exceed 90 minutes for primary PCI (60 minutes when the patient goes to hospital within 120 minutes of the onset of symptoms or hits directly to the hospital where PCI is performed). The aim. the aim of the study is to analyze the emptying of coronary angioplasty in patients with ST segment elevation myocardial infarction. Material and methods. 423 patients with ST elevation myocardial infarction were included in the study. Patient delays (time elapsing between the occurrence of pain and provision of help) and system delays (time elapsing to call for hospitalization and time elapsing to hospitalization for PCI) were analyzed. Results. in 2007, angioplasty was performed 3 – 6 hours after the onset of pain, in 2016, within 3-6 hours (29%). in 2007 the highest number of STEMI patients (104 patients (36.9%)) called for help within one hour of stenocardial pain; in 2016, 35 people (24.8%) called during the first hour after the onset of pain. in the STEMI group, the highest number of patients were brought to hospital within 1– 2 hours after the call for help – 110 patients (39.0%). in 2016 the largest number of patients were hospitalized for <1 hour (41.1%). in 2007 the largest number of patients with STEMI were operated on within 1– 2 hours of arrival at hospital. in 2016 coronary angioplasty was performed most often within 1– 2 hours following the patients’ hospitalization (43.2%). Conclusions. 1. the delays in the time elapsing from the occurrence of pain to performance of PCI were similar in both groups. 2. Minor delays in the time elapsing from the onset of pain to the call for help occurred in patients in 2007. 3. Minor delays in the time elapsing from calling for help to hospitalization occurred in patients in 2016. 4. the delays in the time elapsing from hospitalization to PCI were similar in both groups. Despite the shortening of transport time in 2016, there was no shortening of the overall time elapsing between the occurrence of pain and the performance of PCI, due to the increase in the delay occurring between the time elapsing from the onset of pain to calling for help.

PL

Najlepsze wyniki zabiegu angioplastyki wieńcowej uzyskuje się, jeżeli czas od wystąpienia bólu do zabiegu nie przekracza 3 godzin. Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2012 roku czas od przybycia do szpitala lub nawiązania kontaktu z placówką opieki zdrowotnej do napełnienia balonu nie powinien przekraczać 90 minut dla pierwotnej PCI (60 minut, gdy pacjent trafia do szpitala w ciągu 120 minut od wystąpienia objawów lub trafia bezpośrednio do szpitala, w którym wykonuje się PCI). Comparative analysis of coronary angioplasty delays 100 Cel pracy. Celem pracy jest analiza opóźnienia wykonania zabiegu angioplastyki wieńcowej u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST. Materiał i metody. Do badań włączono 423 pacjentów z zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST. Analizie poddano: opóźnienia ze strony pacjenta (czas od wystąpienia bólu do wezwania pomocy) oraz opóźnienia ze strony systemu (czas od wezwania pomocy do hospitalizacji i czas od hospitalizacji do wykonania zabiegu PCI). Wyniki. Największą grupę pacjentów z 2007 roku stanowili chorzy, którym wykonano zabieg angioplastyki w czasie 3 – 6 godzin od wystąpienia bólu. Wśród pacjentów z 2016 roku największą grupę stanowili chorzy, którzy trafili do szpitala w czasie 3 – 6 godzin (29%). Największa liczba z grupy pacjentów STEMI 2007 (104 chorych – 36,9%) wezwała pomoc w ciągu pierwszej godziny od wystąpienia bólu stenokardialnego. Wśród pacjentów STEMI 2016 pomoc w pierwszej godzinie od wystąpienia bólu wezwało 35 osób (24,8%). W grupie pacjentów STEMI 2007 największa liczba chorych została przywieziona do szpitala w czasie 1– 2 godzin od wezwania pomocy. Grupę stanowiło 110 chorych (39,0%). W grupie pacjentów STEMI 2016 największa liczba pacjentów została hospitalizowana w czasie < 1 godziny (41,1%). W grupie pacjentów STEMI 2007 największą grupę stanowili chorzy, u których zabieg wykonano w czasie 1– 2 godzin od przybycia do szpitala. W grupie pacjentów STEMI 2016 zabieg angioplastyki wieńcowej był wykonywany najczęściej w czasie 1– 2 godzin od hospitalizacji (43,2%). Wnioski. Opóźnienia w czasie od wystąpienia bólu do wykonania zabiegu PCI było podobne w obu badanych grupach. Mniejsze opóźnienia w czasie od wystąpienia bólu do wezwania pomocy występowały u pacjentów z 2007 roku. Mniejsze opóźnienia w czasie od wezwania pomocy do hospitalizacji występowały u pacjentów z 2016 roku. Opóźnienia w czasie od hospitalizacji do PCI były podobne w obu badanych grupach. Pomimo skrócenia czasu transportu w 2016 roku nie wykazano skrócenia ogólnego czasu od bólu do PCI ze względu na zwiększenie opóźnień w czasie od bólu do wezwania pomocy.

18

The role of mTOR inhibitors and HMG-CoA reductase inhibitors on young and old endothelial cell functions, critical for re-endothelialisation after percutaneous coronary intervention: an in vitro study

63%

Korybalska K. , Kawka E. , Breborowicz A. , Witkowski J.

Journal of Physiology and Pharmacology

|

2017

|

tom 68

|

nr 3

19

Assessment of the selected physiological effects of Nordic Walking performed as a part of a physical exercise program during the second phase of rehabilitation after a myocardial infarction

63%

Wilk M. , Kocur P. , Różańska A. , Przywarska I. , Dylewicz P. , Owczarski T. , Deskur-Śmielecka E. , Borowicz-Bieńkowska S.

Medical Rehabilitation

|

2005

|

tom 9(2)

20-25

PL

Cel: Spacery i marsze są prostą a jednocześnie efektywną formą aktywności fizycznej powszechnie stosowaną w rehabilitacji kardiologicznej. W ostatnich latach podejmuje się próby urozmaicenia ćwiczeń marszowych poprzez szersze włączenie pracy kończyn górnych, co umożliwia między innymi coraz bardziej popularna forma aktywności ruchowej znana jako Nordic Walking. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu marszu nordyckiego na stopień poprawy tolerancji wysiłku oraz sprawność ogólną chorych rehabilitowanych po zawale serca (ZS). Metoda: Badaniom poddano 30 pacjentów, którzy w okresie 14–28 dni po ZS przebywali na Oddziale Rehabilitacji Kardiologicznej. U wszystkich pacjentów włączonych do programu badawczego przed rehabilitacją i po jej zakończeniu wykonano próbę wysiłkową wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a, 6-minutowy test marszowy oraz test sprawności fizycznej „Fullerton”. Chorych podzielono na dwie grupy. 10 pacjentów uczestniczyło w standardowym programie treningowym (grupa K), a u 20 pacjentów zastosowano dodatkowo (5x w tygodniu po 40 min) trening marszowy typu Nordic Walking (grupa NW). Polegał on na przejściu 3 kilometrów z przerwami przeznaczonymi na ćwiczenia oddechowe i rozciągające. W trakcie marszu oraz ćwiczeń z pacjenci wykorzystywali specjalne kije skonstruowane do tej formy aktywności ruchowej Wyniki: W obu grupach trenujących uzyskano poprawę tolerancji wysiłku, jednak odsetek poprawy w grupie NW (30%) był wyższy niż w grupie K (14%). Podobnie zachowywały się wartości iloczynu podwójnego (RPP). Istotne statystycznie zwiększenie RPP po treningu rehabilitacyjnym stwierdzono jedynie w grupie z NW (z 18,2 x 103 ±3,3 x 103 do 20,7 x 103 ±4,4 x 103) (p<0,05). 6-minutowa próba marszowa wykazała wyższy odsetek poprawy w grupie NW (22%) niż w grupie K (17%). Wyniki testu „Fullerton” wykazują istotną statystycznie poprawę analizowanych parametrów w obu grupach. Wnioski: Wstępne badania wskazują na celowość wdrażania marszu nordyckiego do programów rehabilitacji kardiologicznej po zawale serca z uwagi na wysoką efektywność w zakresie wpływu na poprawę tolerancji wysiłku i sprawności fizycznej. Pełne zaadoptowanie Nordic Walking jako jednej z istotnych metod wczesnej rehabilitacji kardiologicznej będzie możliwe po dokonaniu i przeanalizowaniu większej liczby obserwacji poszerzonych o dodatkowe parametry, głównie w zakresie wpływu na czynniki ryzyka oraz parametry jakości życia.

EN

Background: Walks and marches are a simple yet effective forms of physical activity, commonly used in the cardiac rehabilitation. It has been recommended recently to combine march training with exercises involving upper limbs. One of the most popular methods is Nordic Walking, during which special poles are used to increase the work of upper part of the body. The aim of the study was to assess the influence of Nordic Walking on the improvement in exercise tolerance and physical performance in patients rehabilitated after a myocardial infarction.Methods: The study population consisted of 30 patients hospitalized in a cardiac rehabilitation ward 14 to 28 days after myocardial infarction. On admission and after completing the rehabilitation program patients performed an exercise test following the modified Bruce protocol, a six-minute walk test and a test assessing physical performance (Fullerton test). 10 subjects were assigned to a control group, which followed a standard training program, and 20 patients to a group which additionally performed a march training using the Nordic Walking method 5 times a week. Each session of the march training lasted 40 minutes and consisted of a 3-kilometer walk interrupted by breaks during which respiratory and stretching exercises were performed. During the march and exercises patients used special poles for Nordic Walking.Results: Exercise tolerance improved in both study groups. However, the increase in the exercise tolerance was greater in the group performing Nordic Walking than in the control group (30% vs. 14%, respectively; P < 0.05). The rate-pressure product during the exercise test increased significantly only in the group performing Nordic Walking (from 18.2 x 103 ± 3.3 x 103 to 20.7 x 103 ± 4.4 x 103; P < 0.05). The improvement in the results of the six-minute walk test was greater in the group performing Nordic Walking (22% in comparison with 17% in the control group; P < 0.05). The results of the test assessing physical performance (Fullerton test) improved in both study groups.Conclusion: The results of this preliminary study indicate that march training using the Nordic Walking method effectively increases exercise tolerance and physical fitness in patients after myocardial infarction. If these findings are confirmed by the results of larger studies, Nordic Walking could be widely used in the early phases of cardiac rehabilitation. The influence of Nordic Walking on the cardiovascular risk factors and quality of life parameters should be investigated.

20

The influence of extending early stationary rehabilitation by ambulatory form in patients treated interventionally after ACS on the exercise capacity on the components of psychic state of mind and quality of life

63%

Przywarska I. , Deskur-Smielecka E. , Borowicz-Bienkowska S. , Wilk M. , Brychcy A. , Dylewicz P.

Medical Rehabilitation

|

2009

|

tom 13(2)

12-16

EN

Objectives: The evaluation of the direct and remote effects of stationary rehabilitation following interventionally treated acute coronary syndrome and its extension by a three-month period of supervised training in ambulatory conditions within the scope of physical capacity psychic state and quality of life.Materials and methods: The research was conducted in a group of 44 patients (32 men and 12 women) aged 56.9±9, 62 years old for a period of 2-3 weeks following interventional treatment of acute coronary syndrome. All the patients had participated in stationary rehabilitation, 14 of whom expressed a willingness to participate in a futher three-month period of ambulatory rehabilitation. All patients prior to the commencement of rehabilitation had threadmill exertion tests. Fear was evaluated by means of the SOPER questionnaire. Basic mood and psychic tension as well as the feeling of health were assessed by means of the VAS scale of the Euro-Qol 5D questionnaire. The set of tests was repeated after the completion of the stationary phase, and after time periods of 3 months and a year.Results: Patients subjected to the extended 3-month ambulatory phase of rehabilitation displayed a greater increase in exercise tolerance when compared with the group that had merely undergone the 3-week stationary rehabilitation. Patients with extended rehabilitation gradually improved their evaluation of their state of health and after a year maintained it at the level it had been after the completion of the stationary rehabilitation. In patients who did not express a willingness to continue an organised form of exercise in ambulatory conditions the noticeable improvement in health following the end of rehabilitation was not long lasting. After a year, regardless of the programme of rehabilitation selected, an improvement in the psychic state was noted, which was expressed in an increased positive mood although the level of fear did not change to a significant degree.Conclusions: 1. Extended rehabilitation, combining stationary and ambulatory forms, after interventional treatment of ACS gives a better long-term effect in the area of improving exercise capacity and patient self-evaluation of state of health than is in the case after three-week stationary rehabilitation. 2. The extending of the period of rehabilitation has no influence on attaining the postrehabilitation changes on the level of mood and fear.