Usługi dodatkowe - korzyść dla faktorantów czy bariera rozwoju faktoringu?

• Autorzy: Jacek Czarecki
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Usługi dodatkowe, oferowane przez instytucje faktoringowe na rzecz faktorantów są wielokrotnie podnoszone przez licznych autorów jako jedna z zalet stosowania tego źródła finansowania. Szczególnie podkreślaną korzyścią płynącą z czynności dodatkowych, związanych z realizacją umowy faktoringu, jest możliwość skoncentrowania uwagi kadry menedżerskiej faktoranta na prowadzeniu działalności podstawowej dzięki zleceniu faktorowi wykonywania niektórych usług finansowych, niejako na zasadzie outsourcingu. Skupienie się zarządu firmy na bieżącym funkcjonowaniu pozwala może pozwolić na wygenerowanie większych przychodów ze sprzedaży, a wykorzystanie czynności dodatkowych, oferowanych przez instytucje faktoringową umożliwia obniżkę kosztów działalności gospodarczej, co w konsekwencji powoduje osiągnięcie nadwyżki finansowej. Zaprezentowane powyżej wyniki badań dowodzą jednak, że założenie, iż jedną z najistotniejszych zalet faktoringu stanowi możliwość uzyskania przez podmiot korzyści ekonomicznych dzięki świadczeniu mu dodatkowych usług przez faktora, nie jest w pełni prawdziwe. Rzeczywiste czynności dodatkowe, które wykonywane były przez instytucje faktoringowe na rzecz ankietowanych jednostek nie pokrywały się bowiem praktycznie wcale z pakietem usług, jakich oczekiwałyby od nich małe i średnie przedsiębiorstwa oraz w niewielkim stopniu z usługami pożądanymi przez duże firmy. Oznacza to, że badana grupa podmiotów stosujących faktoring i korzystających z czynności dodatkowych oferowanych przez faktorów, ponosiła wysokie koszty związane z pozyskaniem tego drogiego źródła kapitału, nie otrzymując w zamian usług finansowych, które pozwoliłyby tym faktorantom uzyskać korzyści gospodarcze współmierne do poniesionych wydatków. Wydaje się, że występowanie takiej sytuacji na polskim rynku usług faktoringowych nie wynika z braku wśród przedsiębiorstw świadomości dotyczącej możliwości wykorzystania różnych usług powiązanych ze stosowaniem tego instrumentu, a wyłącznie z polityki instytucji faktoringowych, które zainteresowane są świadczeniem wygodnej dla nich wąskiej grupy czynności dodatkowych. (abstrakt autora)

Słowa kluczowe

PL

Faktoring

EN

Factoring

• Czasopismo: Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów / Szkoła Główna Handlowa
• Rocznik: 2006
• Numer: z. 72
• Strony: 49-57

Twórcy

autor

Jacek Czarecki

• Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Bibliografia

• Bitz M., Produkty bankowe, Poltext, Warszawa 1996.
• Chentosz T., Świerczewski M., Jak poznać, że to faktoring, "Rzeczpospolita" Nr 182 z 5.08.2004 r. - dodatek "Dobra Firma".
• Czarecki J., Problemy zdefiniowania i stosowania faktoringu, w: Rynek finansowy. Instytucje, instrumenty, strategie, pod red. P. Karpusia i J. Węcławskiego, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2003.
• Heropolitańska I., Kawaler P., Kozioł A., Skup i sprzedaż wierzytelności przez banki, Twigger S.A., Warszawa 1998.
• Kreczmańska K., Faktoring w przedsiębiorstwie, Wydawnictwo BART, Warszawa 1999.
• Łazarowicz M., Woczekiwaniu na boom, "Gazeta Bankowa" Nr 12 z 1998 r.
• Sierpińska M., Wędzki D., Zarządzanie płynnością finansową w przedsiębiorstwie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002.
• Skowronek-Mielczarek A., Źródła zewnętrznego finansowania małych i średnich przedsiębiorstw w Polsce, Oficyna Wydawnicza Szkoły Głównej Handlowej, Warszawa 2002.
• Stecki L., Umowa factoringu, TNOiKDom Organizatora, Toruń 1996.