Celem pracy było opracowanie charakterystyk rozdrobnionej biomasy z roślin energetycznych zbieranych w dwóch fazach rozwojowych z przeznaczeniem do produkcji kiszonki i następnie biogazu. W badaniach wykorzystano materiał roślin spartiny, miskanta, ślazowca i rdestowca zebrany pod koniec czerwca i na początku października, który pocięto w sieczkarni toporowej. W tych dwóch stanach wymiary cząstek rozdrobnionego materiału rdestowca i ślazowca zmniejszyły się, a miskanta i spartiny zwiększyły, mimo że wilgotność roślin w pierwszym terminie zbioru była większa i wynosiła średnio 74,5%, a w drugim mniejsza - 59,5%. Rozkłady wymiarów cząstek charakteryzowały się prawostronną asymetrią i były umiarkowanie platokurtyczne. Największą asymetrią i skoncentrowaniem charakteryzowały się rozkłady wymiarów cząstek spartiny, a dla pozostałych roślin charakterystyki były zbliżone. Zastosowanie sieczkarni z toporowym zespołem rozdrabniającym przy prędkości kątowej tarczy 104,7 s-1 i 10 nożach oraz prędkośi zasilania walców wciągająco-zagęszczających 0,82 m∙s-1 pozwoliło na uzyskanie mieszaniny o średnich wymiarach 5,1-8,2 mm. Rozkłady skumulowane aproksymowane modelem Rosina-Rammlera-Sperlinga-Bennetta wykorzystano do predykcji oddzielenia ilości materiału po cięciu spełniającego wymagania wymiarów cząstek do produkcji biogazu i stwierdzono, że zastosowanie sita o wymiarze oczek 15 mm lub 10 mm pozwoliłoby na wydzielenie mieszaniny w ilości, odpowiednio 0,4-4,5% lub 2,6-21,9% początkowej biomasy do ponownego rozdrobnienia.
EN
The aim of this study was to develop the characteristics of chopped biomass of energy plants harvested in the two phases of growth for the production of silage and then biogas. In the investigation plant material of spartina, miscanthus, Virginia mallow and polygonaceous was; the material was harvested in late June and early October by means of a flywheel forage harvester. In these two stages the particle sizes of polygonaceous and Virginia mallow chopped material decreased and those of miscanthus and spartina increased, although the moisture content of plants in the first period of harvest was larger and averaged 74.5%, and in the second it was lower - 59.5%. The particle size distributions were characterized by a right-hand asymmetry and were moderately platokurtoic. The spartina particle size was characterized by the greatest asymmetry and concentration and for other plants the characteristics were similar. The use of forage harvester with flywheel unit at angular velocity of 104.7 s-1 and 10 knives and a feedroller with the speed of 0.82 m∙s-1 made it possible to obtain a mixture of medium size 5.1-8.2 mm. Cumulative distributions approximated by a Rosin-Rammler-Sperling-Bennett model were used to predict the separation of material after cutting which meets requirements of the particle size for biogas production and it was found that the use sieves with an opening of 15 mm or 10 mm would allow for the separation of the mixture in the amount of 0.4-4.5% or 2.6-21.9% of initial biomass for re-shredding.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
This paper present the possibility to achieve biodegradable copolymers with succinimide and lactic acid units via two different routes of synthesis processes. The first one (variant A) involves in situ copolymer synthesis using maleic anhydride, ammonium hydroxide and L(+)-lactic acid and the second (variant B) involves poly(succinimide) synthesis and then its modification with L(+)-lactic acid by mass polycondensation procedure. The prepared copolymers were characterized by IR and ¹H NMR spectroscopy, molecular weights and particle size distribution. The synthesized copolymers can be used as possible matrix to achieve some matrix/active principle systems with medical and pharmaceutical applications, especially owing to their biodegradability and biocompatibility.
PL
Przedstawiono dwa różne sposoby otrzymywania kopolimerów zawierających jednostki sukcynoimidu (SI) i kwasu mlekowego (LA) - PSI-co-LA. Pierwsza metoda (wariant A) polega na syntezie in situ z zastosowaniem bezwodnika maleinowego, amoniaku i LA (schemat A), a wg drugiej (wariant B) wykorzystuje się do tego celu otrzymany wstępnie polisukcynoimid i prowadzi jego polikondensację w masie z LA (schemat B). Uzyskane kopolimery scharakteryzowano metodami spektroskopii IR (rys. 1-3, tabela 1) i NMR (rys. 4) oraz określono ich ciężary cząsteczkowe (metoda GPC, tabela 2) a także wymiary cząstek i rozkład tych wymiarów (rys. 5, tabela 3). Opisane produkty mogą być zastosowane jako biodegradowalne i biokompatybilne nośniki substancji czynnych użytkowanych w medycynie i farmacji.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The properties of polymer matrix composites used as dental fillings are strongly affected by the presence and surface treatment of ceramic glass fillers. The proper selection of the size of filler particles, which determine mechanical properties, is a crucial problem in design of ceramic-polymer composites for dental fillings. The goal of the work was to determine the influence of average filler particle size and the effect of surface treatment on selected mechanical properties of composites based on mixture of acrylic resins: 2,2-bis-[4-(2-hydroxy-3-methacryloxypropoxy)phenyl]propane (bis-GMA) and triethylene glycol dimethacrylate (TEGDMA).
PL
Materiałami badanymi w pracy były kompozyty oparte na mieszaninie dwóch żywic metakrylanowych, zawierające 40-60% obj. napełniaczy ceramicznych (głównie krzemionkowych) o różnym średnim wymiarze cząstek. Określono wpływ tych wymiarów (w przedziale 13nm-3žm) czterech typów napełniaczy na maksymalny ich udział w kompozycji (MVFF) a także na wytrzymałość na zginanie (Rf) (rys. 2) i mikrotwardość HV 0,2 (rys. 3). Zbadano również zależność wartości MVFF, Rf i HV 0,2 od ilości 3-(metakryloiloksy) propylotrimetoksysilanu (MPTMS) - środka zastosowanego do powierzchniowej obróbki (silanizacji) proszkowych napełniaczy kompozytów zawierających mikronapełniacz “K3M" (rys. 4, 6, 7) lub mikrokrzemionkę (rys. 8, 9). Stwierdzono, że średni wymiar cząstek napełniacza wywiera istotny wpływ na oceniane właściwości materiałów: kompozyty z mikronapełniaczem (wymiar 500nm) charakteryzują się zdecydowanie większą wartością Rj i mikrotwardością niż kompozyty wzmacniane mikrokrzemionką (wymiar 3žm). Wykazano też, że kompozyty zawierające silanizowany napełniacz ceramiczny wykazują lepsze właściwości mechaniczne niż kompozyty z niesilanizowanym proszkiem.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
We present the X-Ray Diffuse Scattering (XDS) technique which can determine, except for the surface roughness, the distribution of in-plane fluctuations and fractal dimension on the surface. The scattering intensity is calculated using Distorted-Wave Born Approximation (DWBA) and depends on the quantities related both to 1st and 2nd order surface statistics like, surface roughness s, lateral correlation length x and "Hurst coefficient" or "roughness exponent" h (0 < h < 1). The samples were prepared by spraying a PTFE dispersion directly on preheated Si wafer, at three different spraying times, following by an annealing process. The aim of this work is to study the effect of spray duration on the surface morphology. Firstly, the amorphization induced due to the annealing was observed by X-ray diffusion measurements. The analysis of the XDS rocking scans gave that the mass density is increased with the spraying time and the roughness is almost the same. However, the surface morphology described also by the distribution of the vertical fluctuations, through the correlation length x, showed that the narrow distribution was realized at middle, while broad one at long or short spraying times. Furthermore, the surface exponent h, calculated by XDS off-specular scan, is constant and low, meaning that the low smoothness of the surface is not affected by the spraying time.
PL
Przedstawiono teoretyczne podstawy wykorzystywanej metody, ze szczególnym uwzględnieniem oddziaływania promieniowania Rtg z charakteryzowanymi powierzchniami. Przedmiotem badań były powierzchnie niewygrzewanych i wygrzewanych (w temp. do 350 oC, w obojętnej atmosferze) próbek politetrafluoroetylenu (PTFE). Stosując dwa warianty wymienionej w tytule metody rozproszeniowej (X-Ray Diffuse Scattering - XDS), mianowicie XDS Longitudinal Scans i XDS Rocking Scans, oceniono wpływ wygrzewania oraz regulowanej szybkości nanoszenia ilości naniesionej próbki na szorstkość powierzchni (s), wymiary cząstek, długość korelacyjną (x) i współczynnik Hursta (h) (rys. 1-4, tabela 1). Ustalono, że wygrzewanie powoduje zmniejszenie cząstek, przy czym w przypadku próbek niewygrzewanych wymiary cząstek maleją liniowo wraz ze zwiększaniem ilości materiału (szybkości nanoszenia), a w odniesieniu do próbek wygrzewanych zależność ta wykazuje maksimum (rys. 2). Szorstkość wygrzewanych próbek nie zależy od szybkości nanoszenia (tabela 1) i jest niewielka (stałe i małe wartości s oraz h).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.